Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Μόνο οι προλετάριοι έχουν πατρίδα



Το Σάββατο 23 Ιουλίου ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος δημοσίευσε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στην Εφημερίδα των Συντακτών. Στο άρθρο του ανατρέπει τις «αριστερές ιδεοληψίες» περί πατριωτισμού κι αποδεικνύει πως . Στις μέρες μας τουλάχιστον.
Φτάσαμε αισίως στην τελευταία ανάρτηση πριν τη διακοπή, που κάνω κάθε χρόνο, στις μέρες του Αυγούστου. Θα είμαι και πάλι με σχόλια και ειδήσεις που δεν πολυκυκλοφορούν και πάλι την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ σε όλους
* * *
Από το 1924 η ιδέα για ένα παγκόσμιο κράτος προλετάριων αποδείχτηκε ανεφάρμοστη. Η Σοβιετική Ενωση αναδιπλώθηκε εντός των συνόρων της και η μαρξιστική πάλη περιορίστηκε εντός των ορίων των εθνικών κρατών. Η πραγματικότητα διέψευσε τον Μαρξ και τη Ρόζα, ότι οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα. Οι εξελίξεις απέδειξαν πως οι προλετάριοι και πατρίδα έχουν και την υπερασπίζονται μέχρι θανάτου.
Αυτό που συνέβη είναι ότι, αντί να διεθνοποιηθεί το εργατικό κίνημα, διεθνοποιήθηκε το κεφάλαιο. Κι αφού πλέον «το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα», πατρίδα έχουν μόνο οι προλετάριοι. Αποτελεί τη μόνη καταφυγή τους. Εντός των σαφών και συγκεκριμένων ορίων της, μπορούν να υπερασπιστούν πιο αποτελεσματικά τα ταξικά τους συμφέροντα, αντί σε ένα άξενο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, που εκτός από ανάλγητο είναι απρόσωπο και χαώδες.
Αλλά πατρίδα δεν σημαίνει μόνο οικονομικές διεκδικήσεις, παροχές και νούμερα. Είναι κάτι απείρως πιο βαθύ, ουσιαστικό και ανεξίτηλα υπαρξιακό για τον άνθρωπο. Τον νοηματοδοτεί και του δίνει υπόσταση, δεν είναι ένα τυχαίο άθυρμα των καιρών και των καταστάσεων. Αποτελεί ο ίδιος αναπόσπαστο μέλος μιας μεγάλης πληθυσμιακής ομάδας, που μιλάνε την ίδια γλώσσα, έχουν κοινή εθνική συνείδηση, κατοικούν στον ίδιο τόπο, έχουν κοινό πολιτισμό, κοινή ιστορία και κοινή καταγωγή.
Ακόμα κι αν κάποιος βρεθεί εκτός των γεωγραφικών ορίων της πατρίδας του, σαν ταξιδιώτης ή σαν μετανάστης, η πατρίδα συνεχίζει να κατοικεί εντός του και να τον καθορίζει ως το τέλος του. Αλώστε οι μαρξιστές δεν ήταν ποτέ εναντίον των εθνών, αλλά εναντίον των κρατών. Δεν ήταν αφελείς.
Τα έθνη είναι αδύνατον να καταργηθούν. Ακόμα και για τα κράτη δεν προέβλεπαν άμεση κατεδάφιση, αλλά σταδιακή, αργή απονέκρωση των μηχανισμών τους σε μεγάλο βάθος χρόνου, για να σβήσουν από μόνα τους όταν πια δεν θα είναι απαραίτητα.
Ούτε ο Στάλιν διανοήθηκε να καταργήσει το κράτος, και πολύ περισσότερο τα έθνη. Η ΕΣΣΔ ήταν μια ισχυρή ένωση κρατών, με ενιαία οντότητα, από διαφορετικά έθνη απολύτως διακριτά και αναγνωρίσιμα: Ρώσους, Ουκρανούς, Γεωργιανούς κ.ά. Την αμφισβήτηση πατρίδας και έθνους λογικά την αναμένει κανείς μόνο από κάποιον ένθερμο οπαδό της παγκοσμιοποίησης. Κάποιον εκπρόσωπο του διεθνούς κεφαλαίου που τα θεωρεί εμπόδιο στις μπίζνες του.
Το απογοητευτικό είναι ότι μερίδα της Αριστεράς συντάσσεται με τις θέσεις τους. Ο πατριωτισμός του απλού ανθρώπου διαβάλλεται ως απεχθής εθνικισμός. Και από τα Μέσα προβάλλεται εκ του πονηρού ως «αναβίωση των εθνικισμών» η εύλογη στροφή των ευρωπαϊκών λαών προς τα πάτρια, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται ανεπαρκής και αδιέξοδη. Αντί να κατανοήσουν την αγωνία των εργαζόμενων για το μέλλον τους, με ασύγγνωστη ευκολία τούς χαρίζουν στην Ακροδεξιά των χωρών τους.
Η λέξη «πατριώτης» κατέληξε ύποπτη. Σημαίνει ρίζα, μνήμη, ιστορία. Όλα ανώφελα στην παγκόσμια αγορά. Όπως μας εξηγούν αλαζονικά, δεν υπάρχει πατρίδα, είναι απλώς στο φαντασιακό μας. Μα και η αγάπη, το κατεξοχήν ανθρώπινο γνώρισμα, ανήκει εξ ολοκλήρου στο φαντασιακό μας. Αυτή η διαπίστωση δεν μειώνει στο ελάχιστο το συναισθηματικό της βάθος και την αφοσίωση.
Το ανθρώπινο είδος έχει επικριθεί σκληρά από κάποιους κοινωνιολόγους, βιολόγους και ψυχιάτρους. Θεωρούν τον άνθρωπο απολύτως εγωιστικό ον από τη φύση του. Όμως κι αυτοί του αναγνωρίζουν ότι σε δύο περιπτώσεις γίνεται αλτρουιστής, δηλαδή προσφέρεται ακόμα και να χάσει αυτός προκειμένου να κερδίσει κάποιος άλλος.
Η μία είναι πως δίνει τη ζωή του για να υπερασπιστεί τα παιδιά του και η άλλη ότι σε οριακές στιγμές κινδύνου για την πατρίδα του, όπως στον πόλεμο, θυσιάζεται για να τη σώσει. Αν όλα αυτά είναι στο φαντασιακό μας, δεν έχει την παραμικρή πολιτική και κοινωνική σημασία.

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Spiegel για Σόιμπλε: «Έπνιξε» την Ελλάδα
γιατί οι Αριστεροί αντιστάθηκαν



Τώρα γιατί το Spiegel τα βάζει με τον Σόιμπλε δεν μπορώ να φανταστώ. Ίσως κάτι εσωτερικό υπάρχει. Πολλές φορές πάντως δημοσιεύματα που υπερασπίζονται την Ελλάδα, έμεσα ή άμεσα, υπάρχουν τα μνημονικά χρόνια αλλά δεν έχει αλλάξει τίποτε. Βέβαια άλλαξε η κυβέρνηση στην Ελλάδα και αυτά μπορούν να γίνουν, δείχνει να γίνεται, ξυπνητήρι των Σοσιαλδημοκρατών της Ευρώπης που είναι χρόνια τώρα ουρα των Χριστιιανοδημοκρατών. Των χροστιανοδημοκρατών που παίρνουν γραμμή από τους Γερμανούς ομοϊδεάτες τους. Βέβαια στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν πρόκειται να ξυπνήσουν με τίποτε. Για το ΠΟΤΑΜΙ δεν κάνω λόγο γιατί πρέπει να το αποφασίσει τα που θα πάνε. Προς το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ. Άντε κ. Θεοδωράκη αποφάσισε ή πρέπει να πω κ. Μπόμπολα;
* * *
Για μεροληπτική στάση εκ μέρους του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υπέρ της Ισπανίας, κάνει λόγο το γερμανικό περιοδικό Spiegel, που σημειώνει ακόμα πως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε “απορρίπτει κάθε επιείκια προς την αριστερή ελληνική κυβέρνηση”.
Στην περίπτωση της Ελλάδας ο Σόιμπλε απέρριψε κάθε επιείκεια, αν και οι οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι η αυστηρή εφαρμογή των υπαγορευθέντων μέτρων λιτότητας στραγγαλίζει την ανάκαμψη. Στην Ελλάδα....
, όμως, η αντίσταση προήλθε από μια αριστερή κυβέρνηση, αντίθετα στην Ισπανία ο Σόιμπλε υποστηρίζει τον συντηρητικό Μαριάνο Ραχόι, γράφει το γερμανικό περιοδικό.
Αυτό είναι φρόνιμο, αλλά δεν ταιριάζει στους συνήθεις τόνους του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ή του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Σύμφωνα με δημοσίευμα της οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt, το οποίο δεν διαψεύστηκε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, ο Β. Σόιμπλε επιδίωξε, με προσωπική του παρέμβαση στους επιτρόπους της ΕΕ, την ήπια αντιμετώπιση των χωρών αυτών στο θέμα των κυρώσεων λόγω των ελλειμμάτων τους.
Από οικονομικής απόψεως κάτι τέτοιο είναι φρόνιμο. Η ανάκαμψη της Ισπανίας και της Πορτογαλίας παραμένει εύθραυστη. Το να αφαιρέσεις χρήματα μέσω των υψηλών κυρώσεων σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση θα ήταν παραφροσύνη, ιδίως μετά το Brexit. Θα είχε δικαιώσει όλους όσοι θεωρούν εκτός πραγματικότητας την γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
Και τώρα τι, αναρωτιέται, όμως, το γερμανικό περιοδικό. Μεσοπρόθεσμα η ΕΕ πρέπει είτε να αλλάξει τους κανόνες της, είτε να τους εφαρμόσει μια πραγματικά ανεξάρτητη αρχή. Μέχρι τότε, θα έπρεπε η κατανόηση η οποία επιδείχθηκε τώρα στην Ισπανία και την Πορτογαλία να ισχύσει και για άλλους. Για κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί μέχρι τώρα να γίνει λόγος.
Στην περίπτωση της Ελλάδας ο Σόιμπλε απέρριψε επί μακρόν κάθε αίτημα για ηπιότητα. Εν τούτοις οι οικονομολόγοι προειδοποιούν εδώ και χρόνια ότι η εφαρμογή ακόμα και στο ελάχιστο των υπαγορευθέντων μέτρων λιτότητας στραγγαλίζουν την ανάκαμψη. Στην Ελλάδα όμως η αντίσταση προήλθε από μια αριστερή κυβέρνηση. Αντίθετα στην Ισπανία ο Σόιμπλε υποστηρίζει τον συντηρητικό Μαριάνο Ραχόι, ο οποίος αγωνίζεται εδώ και καρό για να διατηρήσει την εξουσία.
Με δύο μέτρα και δύο σταθμά φαίνεται όμως πως αντιμετωπίζονται και άλλοι. Στο ερώτημα γιατί γίνονται ανεκτά τα ελλείμματα της Γαλλίας, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είχε δώσει την εκπληκτική απάντηση «επειδή είναι η Γαλλία». Οι απειλές κατά της Μ. Βρετανίας δεν απέτρεψαν ως γνωστόν τους Βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ του Brexit. Το αντίθετο.
Όταν η ΕΕ δίνει την εντύπωση ότι μεταχειρίζεται τις χώρες ανάλογα με την ισχύ και τα πολιτικά τους φρονήματα, τότε η κρίση της Ευρώπης απλώς θα μεγαλώνει, επισημαίνει το γερμανικό περιοδικό.



Αναδημοσίευση: kafeneio-gr.blogspot.com

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Οι προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα
για την αναθεώρηση του Συντάγματος



Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, παρουσίασε τη Δευτέρα 25 Ιουλίου τις προτάσεις για τη Συνταγματική Αναθεώρηση στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης στο Προαύλιο της Νότιας Πτέρυγας της Βουλής των Ελλήνων.
Ουσιαστικά με την κίνηση του αυτή, όπως είπε, έκανε την έναρξη του διαλόγου για την αναθεώρηση του συντάγματος. Ενός διαλόγου που θα γίνει όπως τόνισε με την συμμέτοχή και των πολιτών.
Ας δούμε τις προτάσεις του:
* * *
- Απλή αναλογική και άμεση εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό
Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από το λαό, δυνατότητα διενέργειας δημοψηφισμάτων για κρίσιμα ζητήματα με λαϊκή πρωτοβουλία και συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής σε συνδυασμό με μια «εποικοδομητική» διαδικασία για την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης πρότεινε ο Αλέξης Τσίπρας για την συνταγματική αναθεώρηση.
«Το πρώτο μέτρο των προτάσεών μας για την αναθεώρηση, είναι η συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής. Το δεύτερο μέτρο, ως συμπλήρωμα γόνιμης εφαρμογής παγίως, εκλογικών συστημάτων απλής αναλογικής, είναι η εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας - η υποχρέωση δηλαδή, η πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, να συνοδεύεται και από πρόταση για νέο πρωθυπουργό, πράγμα που εξυπηρετεί τον σκοπό της κυβερνητικής σταθερότητας».
«Στόχος της πρότασης μας», τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας, «είναι η εμβάθυνση της δημοκρατίας και του ρόλου του λαϊκού παράγοντα σε κάθε πτυχή της πολιτικής ζωής και της λαϊκής ετυμηγορίας στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων. Σε αυτή τη κατεύθυνση προτείνουμε τόσο τη δυνατότητα άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το εκλογικό σώμα, όσο και τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφισμάτων για κρίσιμα ζητήματα με λαϊκή πρωτοβουλία», είπε ο Πρωθυπουργός.

- Θεσμοθέτηση θητείας για τους βουλευτές - Ο πρωθυπουργός να ορίζεται αποκλειστικά αιρετός από τον λαό
Θεσμοθέτηση, πρώτον, της θητείας για τους βουλευτές, έτσι ώστε κανένας βουλευτής να μην μπορεί να εκλέγεται για πάνω από δύο συνεχόμενες κοινοβουλευτικές περιόδους ή για οκτώ συνεχόμενα έτη.
Και δεύτερον, την υποχρέωση πρωθυπουργός, εκτός των υπηρεσιακών, να ορίζεται αποκλειστικά αιρετός από τον λαό, δηλαδή μόνο εν ενεργεία βουλευτής, ανέφερε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του.

- Δυνατότητα εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το Κοινοβούλιο
Σε ό,τι αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός πρότεινε τη δυνατότητα εκλογής του από το Κοινοβούλιο, μόνο αν εξασφαλίζεται η μέγιστη συναίνεση των δύο τρίτων της Βουλής στο πρόσωπό του.
Διερεύνηση που πρέπει να εξαντλείται σε δύο διαδοχικές ψηφοφορίες, σημείωσε και πρόσθεσε: «Αν αποβούν άκαρπες, τότε η τρίτη ψηφοφορία θα ανήκει στο εκλογικό σώμα, που θα αποφασίζει την εκλογή του Προέδρου με καθολική ψηφοφορία που θα διεξάγεται ανάμεσα στους δύο πλειοψηφήσαντες υποψηφίους της τελευταίας ψηφοφορίας στο Κοινοβούλιο».
Ταυτόχρονα πρότεινε λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας η οποία να μπορεί να ενισχύσει τον ρυθμιστικό ρόλο του Προέδρου χωρίς να αγγίζεται ο πυρήνας του Πολιτεύματος.

Ανεξάρτητες Αρχές
Το νέο Σύνταγμα πρέπει να περιέχει ειδική πρόβλεψη για αντίστοιχες περιπτώσεις, ώστε οι ανεξάρτητες αρχές να συγκροτούνται με νόμιμο τρόπο, ακόμα και με μικρότερες πλειοψηφίες σε περίπτωση που τα 4/5 δεν συγκεντρωθούν σε συγκεκριμένη προθεσμία, υπογράμμισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

- Έκτακτη διαδικασία δικαστικής κρίσης νομοσχεδίων - Τροποποίηση διατάξεων περί ευθύνης υπουργών και βουλευτικής ασυλίας
Την θεσμοθέτηση ειδικού γνωμοδοτικού οργάνου, αποτελούμενου αποκλειστικά από δικαστές των ανώτατων δικαστηρίων, που σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μετά από πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας ή της κυβέρνησης ή 120 βουλευτών, θα γνωμοδοτεί επί ψηφισμένου νομοσχεδίου εντός συντομότατης μάλιστα προθεσμίας πρότεινε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Ταυτόχρονα, πρότεινε την κατάργηση του προνομίου της ασυλίας και την ποινική αντιμετώπιση των βουλευτών όπως κάθε πολίτη, με την πιθανή εξαίρεση για αδικήματα που σχετίζονται άμεσα με την εκτέλεση των καθηκόντων τους, ως μελών της εθνικής αντιπροσωπείας.
Επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας τάχθηκε υπέρ της ριζικής τροποποίησης της διάταξης περί ευθύνης υπουργών.

Δημοψηφίσματα
Ο πρωθυπουργός αναφορικά με τα δημοψηφίσματα πρότεινε:
- Την υποχρέωση κύρωσης με δημοψήφισμα οποιασδήποτε συνθήκης μεταβιβάζει κυριαρχικές αρμοδιότητες του κράτους.
- Τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω των 500.000 υπογραφών για εθνικά θέματα.
- Τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών, για ψηφισμένο νόμο, με εξαίρεση νόμους που αφορούν τα δημοσιονομικά.
- Τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών για νομοθετική πρωτοβουλία από τους ίδιους τους πολίτες.
Στο ενδεχόμενο διεξαγωγής δημοψηφίσματος για τη συμπερίληψη στη συνταγματική αναθεώρηση, «μεγάλων ζητημάτων πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα», αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός.
«Ανάλογα από τη δυναμική που θα λάβει ο διάλογος και τα διλήμματα που θα προκύψουν από την ίδια τη κοινωνία, από τους ίδιους τους πολίτες, δεν αποκλείουμε να απευθυνθούμε στους ίδιους τους πολίτες, για κρίσιμα διλήμματα, ώστε να εκφράσουν γνήσια τη θέλησή τους με το πιο αυθεντικό τρόπο. Δεν αποκλείουμε δηλαδή, αν κριθεί σκόπιμο, ακόμη και διεξαγωγή δημοψηφίσματος, όπως δίνει τη δυνατότητα το ίδιο το Σύνταγμα.
Προφανώς σε αυτό το πιθανό δημοψήφισμα - για να προλάβω ενδεχόμενες αντιρρήσεις συνταγματολόγων - δεν θα ζητείται η έγκριση συγκεκριμένης συνταγματικής διάταξης, αλλά η απόφαση για μεγάλα πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα ζητήματα που ενδέχεται να περιληφθούν στην αναθεώρηση» υπογράμμισε.

Σχέση κράτους - Εκκλησίας
Είναι ώριμο το αίτημα για την ρητή κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους, με διατήρηση όμως για ιστορικούς και πρακτικούς λόγους της αναγνώρισης της Ορθοδοξίας ως κρατούσας θρησκείας, ανέφερε ο πρωθυπουργός.
Πρόσθεσε ότι προς αυτήν την κατεύθυνση αναμένονται προτάσεις, και πρότεινε την - με αναγκαία συναίνεση - κατοχύρωση της υποχρεωτικότητας του πολιτικού όρκου στις ορκωμοσίες των αιρετών του πολιτεύματος, των δικαστών και των υπόλοιπων δημόσιων λειτουργών όπου απαιτείται.

Κοινωνικά αγαθά και κοινωνικά δικαιώματα
Σχετικά με τα κοινωνικά αγαθά και δικαιώματα, ο πρωθυπουργός τόνισε την ανάγκη για ρητή απαγόρευση άρσης του δημόσιου ελέγχου των αγαθών του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας.
Ανέφερε ως δεύτερο σημείο προστασίας τη σαφή και αποτελεσματική κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως του μοναδικού μέσου για τον προσδιορισμό του μισθού. Και φυσικά από μια τέτοια ρύθμιση προστασίας των εργαζομένων δεν μπορεί να απουσιάζει η συνταγματική κατοχύρωση της υποχρεωτικότητας της διαιτησίας, υπογράμμισε.


Αναδημοσίευση: emea.gr