Αλλάζουν ραγδαία οι καταναλωτικές συνήθειες των Ελλήνων

Από τα καλά που έκανε η κρίση στον Ελληνικό λαό. Τον υποχρέωσε, λόγω της οικονομικής πολιτικής, να είναι λιγότερο σπάταλος στις καθημερινές του αγορές.

Αλλά και απέκτησε πατριωτική συνείδηση στο να προτιμά τα Ελληνικά προϊόντα. Κάτι που η πολιτεία προσπαθεί να μας πείσει από την δεκαετία του ’80. Ποιος θα μπορεί να ξεχάσει τον Νίκο Παπαναστασίου στη διαφήμιση ως «Λαλάκη τον εισαγώμενο»; Για να τη θυμηθούν οι πιο παλιοί και να τη δουν οι νέοι βάζω μία, από 2 -3 διαφορετικές  που υπήρχαν αν θυμάμαι καλά, πιο κάτω.

Να τι κατάφερε  να κάνει η κρίση ως αναφορά τις καταναλωτικές μας συνήθειες:

* * *

Είναι ενδεικτικό, σύμφωνα με έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ότι ποσοστό 47,3% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι ψωνίζει σταθερά σε ένα σούπερ μάρκετ. Σχεδόν οι μισοί καταναλωτές χρησιμοποιούν περισσότερες από μία εναλλακτικές επιλογές.

Η συχνότητα αγορών στις αλυσίδες λιανικού εμπορίου έχει μέση τιμή έξι φορές τον μήνα. Το 65% των ερωτηθέντων ψωνίζουν μέχρι έξι φορές τον μήνα.

Αναφορικά με το ύψος της δαπάνης ανά επίσκεψη, η έρευνα έδειξε ότι ποσοστό 68,7% των ερωτηθέντων αφήνει έως 50 ευρώ κάθε φορά που ψωνίζει, ποσοστό 27,5% δαπανά από 51 ως 100 ευρώ και μόνο το 3,8% υπερβαίνει τα 100 ευρώ σε μία τυπική επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ.

Η μέση δαπάνη ανά επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ εκτιμάται σε 49 ευρώ. Η μηνιαία δαπάνη των καταναλωτών στα σούπερ μάρκετ εκτιμήθηκε κατά μέσο όρο στα 278 ευρώ. Η δαπάνη ανά επίσκεψη και η μηνιαία δαπάνη στο σούπερ μάρκετ δεν εμφανίζουν αξιόλογες μεταβολές, συγκρινόμενες με την περυσινή έρευνα.

Το 94,5% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι έχουν προαποφασίσει τι είδη θα αγοράσουν πριν πάνε στο σούπερ μάρκετ.

Στο θέμα της μάρκας του κάθε προϊόντος προαποφασισμένο εμφανίζεται το 47,3% (47,8% των ερωτηθέντων πέρυσι). Αυτό δείχνει, σύμφωνα με την έρευνα, ότι ακόμα περισσότεροι καταναλωτές επιλέγουν μάρκα μέσα στο κατάστημα, συγκρίνοντας τις επιλογές που τους δίνει το σούπερ μάρκετ.

Στροφή στο Made in Greece

Ποσοστό 80,4% των ερωτηθέντων απάντησε ότι όταν βρίσκει στο σούπερ μάρκετ ελληνικά προϊόντα τα προτιμά από τα εισαγωγής. Διευκρινίζεται ότι αυτή η ερώτηση αφορά την πρόθεση του καταναλωτή και δεν ταυτίζεται με την τελική επιλογή του, που επηρεάζεται από πολλαπλούς παράγοντες (διαθεσιμότητα στο ράφι, τιμές, προσφορές, κ.λπ.).

Το 77% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι υπάρχει στροφή των καταναλωτών στα προϊόντα ελληνικής παραγωγής, ενώ το 90% δηλώνει πως θέλουν να αναγράφεται στη συσκευασία ότι ένα προϊόν είναι ελληνικής παραγωγής.

Το 61% πιστεύει ότι τα ελληνικά προϊόντα έχουν καλύτερη ασφάλεια και ποιότητα, ενώ το 92% πιστεύει ότι προτιμώντας ελληνικά προϊόντα στηρίζει την παραγωγή της χώρας.

Σημαντικό είναι το γεγονός ότι το 86% πιστεύει πως προτιμώντας ελληνικά προϊόντα βοηθά στη μείωση της ανεργίας.

Στα παραπάνω δεδομένα διακρίνεται να κυριαρχεί το καταναλωτικό κίνημα για τη στροφή στο Made in Greece, που προέκυψε από προβληματισμό για τις αιτίες της κρίσης. Ιδιαίτερη σημασία έχει η ορθολογική αντιμετώπιση του θέματος και η κατανόηση σχεδόν από το σύνολο των καταναλωτών της σημασίας που έχει η στήριξη των εγχώριων προϊόντων για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την αντιμετώπιση της ανεργίας. Πρόκειται για στάσεις και συμπεριφορές αυτοσυντήρησης που αναπτύσσονται στην ελληνική κοινωνία.

Αναφορικά με το πώς επιλέγουν οι καταναλωτές προϊόντα, οι ερωτηθέντες δήλωσαν τη σημασία που αποδίδουν όταν ψωνίζουν σε βασικά κριτήρια επιλογής προϊόντων. Εξετάζοντας τη σπουδαιότητα των κριτηρίων επιλογής προϊόντων, προκύπτει ότι σημαντικότερα θεωρούνται η ποιότητα, η τιμή, οι προσφορές και η ελληνική προέλευση.

Όσον αφορά τη σημασία που δίνουν οι καταναλωτές σε κριτήρια επιλογής καταστημάτων σούπερ μάρκετ, η έρευνα έδειξε ότι η ποιότητα των εμπορευμάτων, οι τιμές, η εύκολη πρόσβαση, οι προσφορές έχουν τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα στην επιλογή καταστήματος από τον καταναλωτή.

Στην έρευνα, οι ερωτηθέντες δήλωσαν τι αλλαγές επιφέρει η κρίση στην αγοραστική συμπεριφορά τους. Οι επιλογές δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενες και οι ερωτηθέντες μπορούσαν να επιλέξουν περισσότερες από μία απαντήσεις.

Συγκεκριμένα, ποσοστό 41% αγοράζει φθηνότερα προϊόντα, 54% αγοράζει λιγότερα προϊόντα, 69% συγκρίνει τιμές σε προϊόντα και καταστήματα, ενώ το 54% περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα.

Σημειώνεται, ότι η έρευνα διεξήχθη στο Εργαστήριο Μάρκετινγκ του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών μέσω τηλεφωνικής δημοσκόπησης, με σκοπό την καταγραφή των στάσεων και συμπεριφορών των καταναλωτών, υπό την επιστημονική ευθύνη του καθηγητή και διευθυντή του ερευνητικού εργαστηρίου Γεωργίου Μπάλτα.

Η ποσοτική έρευνα έγινε σε δείγμα 1.365 νοικοκυριών, με τυχαία δειγματοληψία μέσω κλήσεως τυχαίων τηλεφωνικών αριθμών, από το αυτόματο μηχανογραφημένο σύστημα τηλεφωνικών ερευνών (Computer Assisted Telephone Interviewing) του εργαστηρίου, με χρήση δομημένου ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου και ειδικού λογισμικού.

Αναδημοσίευση: amna.gr

Αποκαλύψεις σοκ για απαγορευμένα φυτοφάρμακα στην Κρήτη - που σκοτώνουν ελέφαντα (!!!)

Παρασκευάζονται σε παράνομα εργαστήρια σε Τουρκία - Βουλγαρία και καταλήγουν στο πιάτο μας μέσω ενός καλά στημένου κυκλώματος λαθρεμπορίας

Σοκαριστικό είναι το κείμενο του Χριστόφορου Παπαδάκη στην τοπική εφημερίδα του Ηρακλείου, «Νέα Κρήτη» την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2018. Μάλιστα αν κι έγινε πρώτο θέμα τη συγκεκριμένη μέρα (φωτο), δεν το είδα πουθενά αλλου

Δείτε το:

* * *

Απαγορευμένες δραστικές ουσίες ικανές να σκοτώσουν... και ελέφαντα έρχονται μεταξύ των άλλων περιοχών και στην Κρήτη, με τη Βόρεια Ελλάδα να πλήττεται ιδιαίτερα από τους διακινητές, οι οποίοι καταφέρνουν και βάζουν στη χώρα μας μεγάλες ποσότητες παράνομων και πλαστών φυτοφαρμάκων. Τριακόσιοι εξήντα τόνοι τέτοιων δηλητηρίων κατασχέθηκαν συνολικά σε μεγάλη επιχείρηση συντονισμένων ελέγχων σε 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο διάστημα Απριλίου-Μαΐου 2018. Στην Κρήτη εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχουν ανακοινωθεί επίσημα αποτελέσματα ελέγχων, αλλά τα τελευταία που ανακοινώθηκαν δείχνουν ότι και στο νησί μας η κατάσταση είναι άσχημη και χρειάζεται αυξημένη προσοχή!

Συναγερμός έχει σημάνει στις αρμόδιες Αρχές Ελλάδας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας, μπροστά στην έξαρση του φαινομένου. Για την καλύτερη συνεργασία τους με στόχο την καταπολέμηση του φαινομένου, συναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη για 10η συνεχή χρονιά.

Για να κατανοήσουμε την έκταση του φαινομένου με βάση την ανακοίνωση της Europol, αρκεί να πούμε ότι στην επιχείρηση “Silver Axe III”, που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2018 από τη Europol με συντονισμένους ελέγχους σε 27 χώρες-μέλη της Ε.Ε., συνολικά κατασχέθηκαν 360 τόνοι παράνομων ή πλαστών φυτοφαρμάκων. Το πρόβλημα της Ελλάδας αφορά κυρίως εισαγωγές τέτοιων σκευασμάτων είτε από Τουρκία είτε από Βουλγαρία, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί σκευάσματα προέλευσης Ουκρανίας.

Οι σύνδεσμοι φυτοπροστασίας των τριών χωρών, που συμμετείχαν στη συνάντηση της Θεσσαλονίκης, υλοποιούν προγράμματα εκπαίδευσης και ενημέρωσης Αρχών και γεωργών, για την καλύτερη αναγνώριση των παράνομων και πλαστών φυτοφαρμάκων και των κινδύνων που ενέχουν. Στη συνάντηση συμμετείχαν εκπρόσωποι από Τελωνεία, υπουργεία Γεωργίας και Αστυνομία και από τις τρεις χώρες.

Η Κρήτη και οι αποκαλύψεις

Ανησυχία προκαλούν τα αποτελέσματα των ελέγχων που ανακοινώθηκαν το 2014 σε επίπεδο Κρήτης, από το Περιφερειακό Κέντρο Προστασίας Φυτών και Ποιοτικού Ελέγχου.

Στα πεπραγμένα του συγκεκριμένου έτους, που έδωσε στη δημοσιότητα το Περιφερειακό Κέντρο Προστασίας Φυτών και Περιφερειακού Ελέγχου Ηρακλείου τον Ιανουάριο του 2015, είχε ανακοινωθεί επίσημα τότε ότι στο 10% των σημείων πώλησης φυτοπροστατευτικών προϊόντων της Περιφέρειας Κρήτης (σε 28 επί συνόλου 252 καταστημάτων) καταγράφηκαν 31 παραβάσεις, εκ των οποίων δύο για εμπορία φυτοπροστατευτικών προϊόντων χωρίς άδεια, τρία για μη κανονικές συνθήκες διατήρησης προϊόντων, 13 για διάθεση ακατάλληλων γεωργικών φαρμάκων, δηλαδή για ληγμένα και ανακληθέντα φάρμακα, και 12 για διάθεση γεωργικών φαρμάκων χωρίς την καταγραφή της συναλλαγής.

Τι γίνεται όμως σήμερα; Γιατί δεν ανακοινώνονται επίσημα ανάλογα αποτελέσματα ελέγχων; Οι πληροφορίες που υπάρχουν είναι ότι κατά διαστήματα εντοπίζονται δεκάδες παρανομίες και στο νησί μας, μέσα από αναλύσεις που γίνονται σε αγροτικά προϊόντα, αλλά και σε αποθήκες φυτοφαρμάκων. Γι’ αυτό και είναι απολύτως αναγκαία η προσοχή των καταναλωτών, που θα πρέπει να ψωνίζουν μόνο από οργανωμένα καταστήματα τα οπωροκηπευτικά τους, να αποφεύγουν τα χύμα προϊόντα και βέβαια να αποφεύγουν την αγορά από διάφορους πλανόδιους πωλητές των δρόμων, που ούτε αυτούς γνωρίζουν, ούτε την πραγματική προέλευση των προϊόντων και τη διαδικασία μέσα από την οποία έχουν παραχθεί.

Σε παράνομα εργαστήρια

«Έχουμε πολύ συχνά εντοπισμό περιπτώσεων διακίνησης τέτοιων φυτοφαρμάκων και στην Κρήτη», κατήγγειλε στη “Νέα Κρήτη” χθες ο γενικός γραμματέας του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας Γιάννης Σμυρνάκης.

«Αυτά εισάγονται κυρίως από την Τουρκία. Οι πρώτες πύλες εισόδου είναι η Ελλάδα, η Ρουμανία και η Βουλγαρία. Έρχονται και στην Κρήτη. Σε όλη την Ελλάδα έρχονται, αλλά στη Βόρεια Ελλάδα είναι πολύ έντονο το φαινόμενο»...

Όπως εξηγεί ο Γιάννης Σμυρνάκης, είναι δύο οι κατηγορίες των συγκεκριμένων φυτοφαρμάκων: Η μία είναι τα φάρμακα που εμπεριέχουν απαγορευμένες στην Ε.Ε. δραστικές ουσίες και η άλλη είναι τα πλαστά φυτοφάρμακα που υποτίθεται ότι έρχονται φτηνότερα, αλλά στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένα στα εργαστήρια, με μικρότερο από το αναγραφόμενο ποσοστό δραστικών ουσιών.

Στην πρώτη περίπτωση - σύμφωνα με τον Γιάννη Σμυρνάκη - μπορεί να μιλάμε για πολύ επικίνδυνα φάρμακα, αφού δεν μπορεί ο παραγωγός που θα τα χρησιμοποιήσει να ξέρει τι πραγματικά εμπεριέχουν. Στη δεύτερη περίπτωση μπορεί να μιλάμε απλά για αναποτελεσματικής δράσης φυτοφάρμακα.

«Από τον συνολικό τζίρο των φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην Ελλάδα, ένα 20% αντιπροσωπεύει τα παράνομα φυτοφάρμακα. Και έτσι, πέρα από τα θέματα του περιβαλλοντικού κινδύνου και του κινδύνου της ανθρώπινης υγείας, έχουμε και τη ζημιά του κράτους λόγω λαθρεμπορίου», επισημαίνει ο Γιάννης Σμυρνάκης και καταλήγει: «Ο πρώτος που κινδυνεύει είναι ο ίδιος ο παραγωγός που τα χρησιμοποιεί. Ο δεύτερος είναι ο καταναλωτής. Και το τρίτο ζήτημα που προκύπτει είναι ότι γίνεται διακίνηση χωρίς παραστατικά, χάνει το κράτος ΦΠΑ, χάνουν οι πάντες. Είναι, δηλαδή, μια παραοικονομία που πρέπει να παταχθεί»...

ΝΟΜΙΜΕΣ ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ - Ντομάτες δηλητήριο... από την Αλβανία

Εκτός όμως από τα παράνομα φυτοφάρμακα, έχουμε και τη... νομιμοποίησή τους μέσα από την εισαγωγή οπωροκηπευτικών από μη ευρωπαϊκές χώρες... Ενώ η Ε.Ε. απαγορεύει δραστικές, επιτρέπει την εισαγωγή προϊόντων από χώρες στις οποίες οι ίδιες δραστικές είναι επιτρεπόμενες...

Ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Τυμπακίου Μανόλης Ορφανουδάκης τόνισε στη “Νέα Κρήτη” χθες ότι μόνο αυτή την εβδομάδα έχουν έρθει στην Κρήτη πάνω από δέκα νταλίκες ντομάτας Αλβανίας. Θα πουληθούν ως Αλβανίας; Ή θα... “βαπτιστούν” σαν Τυμπακίου;

«Έχουν γίνει έλεγχοι στην αγορά για να δούμε αν έχουν μπει νόμιμα; Αλλά κυρίως, έχουν γίνει έλεγχοι για την καταλληλότητά τους; Για να δούμε, δηλαδή, αν υπάρχουν υπολειμματικότητες; Γι’ αυτά που μας έκαναν ελέγχους εμάς εδώ οι αρμόδιες Αρχές τον Απρίλιο και τον Μάιο - και καλώς μας έκαναν - κάνουν ελέγχους σήμερα και στην αλβανική ντομάτα; Ας μας απαντήσουν οι αρμόδιοι. Και οι καταναλωτές ας αναζητούν τα προϊόντα τους μόνο από τα οργανωμένα καταστήματα. Να είναι πάντα επώνυμα προϊόντα, με το όνομα και τον κωδικό του παραγωγού πάνω στο κιβώτιο. Και να μην ψωνίζουν από πλανόδιους, χύμα και αγνώστου προελεύσεως προϊόντα», καταλήγει ο συνδικαλιστής.

Αναδημοσίευση: neakriti.gr

Τα χρέη της Γερμανίας στην Ελλάδα, σύμφωνα με την ισπανική El Publico

Έχω αναφέρει στις αρχές του μήνα το κείμενο του  Spiegel σύμφωνα με το οποίο «Η Ελλάδα διεκδικεί 280 δισεκατομμύρια ευρώ από την Γερμανία».

Πριν από δύο περίπου χρόνια η ισπανική ηλεκτρονική εφημερίδα El Publico, έχει αναφερθεί στο συγκεκριμένο θέμα.

Αν και καθυστερημένα έχει ενδιαφέρων το κείμενο των Ισπανών γιατί είναι μια ουδέτερη φωνή. Και αξίζει να δούμε πώς βλέπουν οι άλλοι Ευρωπαίοι τις διεκδικήσεις μας.

* * *

Η Γερμανία χρωστά χρήματα στην Ελλάδα και, σύμφωνα με αρκετούς υπολογισμούς, το ποσόν αυτό ανέρχεται σχεδόν στα…

διπλά χρήματα από αυτά που έχει λάβει η Αθήνα από τους Ευρωπαίους εταίρους της, αποφαίνεται σε σημερινό της δημοσίευμα η ισπανική ηλεκτρονική εφημερίδα El Publico.

Επικαλούμενη στοιχεία από μελέτες γνωστών και καθ” όλα έγκριτων Ισπανών ιστορικών κι οικονομολόγων, η αριστερών αποκλίσεων εφημερίδα δημοσιεύει, υπό τον τίτλο «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν οι Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα» έναν εκτενή απολογισμό των γεγονότων από την επιβολή από το χιτλερικό καθεστώς του αναγκαστικού δανείου, ισοδύναμου με 3 δισ. ευρώ, τη συνδιάσκεψη του 1953 για τη διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, έως τη συμφωνία των «Δύο συν Τέσσερις» του 1990 για τη μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης των δύο Γερμανιών. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιστορίας Εδμούνδο Φαγιάνας Εσκουέρ, εάν για το κατοχικό δάνειο «ισοδύναμο με 3 δισεκ. ευρώ», «εφαρμοσθεί ως σημείο αναφοράς το μέσο επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων, το ποσόν που θα έπρεπε σήμερα να καταβάλει η Γερμανία θα ήταν 163,800 δισ. ευρώ». Ποσό που ουδέποτε καταβλήθηκε, υπενθυμίζει από την πλευρά του κι ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Παν/μιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης Κάρλος Σάνθ Ντίαθ, «μολονότι η Κατοχή στην Ελλάδα ήταν μία από τις ωμότερες στην Ευρώπη» επισημαίνοντας τις μεγάλες απώλειες, από πείνα και κακουχίες, μεταξύ του πληθυσμού τις χώρας και τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία της Ελλάδας.

«Ο υπολογισμός της καταστροφής» εκτιμά ο Φαγιάνας Εσκουέρ «ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, που την ανάγουν σε έως και 300 δισ. ευρώ. Ποσό που ο Γάλλος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί, Ζακ Ντεπλά, ανεβάζει ακόμη και στα 575 δισ. ευρώ» υπογραμμίζεται στο ίδιο άρθρο. «Είναι σαφές πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα» προσθέτει ο ίδιος καθηγητής. Μάλιστα η εφημερίδα σημειώνει ιδιαίτερα, πως οι αποζημιώσεις, που αξιώνουν οι Έλληνες, δεν φθάνουν ούτε καν στα πραγματικά χρηματικά ύψη που πρέπει να τους δοθούν: «162 δισ. ευρώ, χωρίς να υπολογισθούν τα επιτόκια από την εποχή της Κατοχής (….) τα 108 δισ. αντιστοιχούν στις καταστροφές των υποδομών, ενώ τα υπόλοιπα στο καταναγκαστικό δάνειο της δοσίλογης κυβέρνησης».

Αναφορικά με τη δυσαρέσκεια της γερμανικής κυβέρνησης για τη μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο θέμα των επανορθώσεων, αλλά και στον παραλληλισμό που «τόλμησε» ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης στο Βερολίνο με την κατάσταση που οδηγεί στην άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα, ο καθηγητής στο UCM Κάρλος Σανθ Ντίαθ δηλώνει πως «δεν ήταν μία αναιδής στάση. Κανένα άλλο έθνος δεν μπορεί να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση στην Ελλάδα. Η Ευρώπη οφείλει να διδαχθεί το μάθημα πως, όταν φέρνουν έναν λαό στην απογοήτευση και την ταπείνωση, ο δρόμος προς τον εξτρεμισμό ανοίγει διάπλατα». Ο Σανθ Ντίαθ επιπλέον υπενθυμίζει πως η «Γερμανία πέτυχε από την Ευρώπη συμφωνία ότι πάνω απ’ όλα δεν πρόκειται να αποζημιώσει τις χώρες της Νότιας Ευρώπης», για τις «βοήθειες» εν είδει άλλου «Σχεδίου Μάρσαλ» που τις εξανάγκασε να της δώσουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμφωνία που, όπως υπογράμμισε ο Γερμανός οικονομολόγος του London School of Economics Άλμπρεχτ Ριτσλ (σε συνέντευξή του στο Der Spiegel το 2011), καθιστά τη Γερμανία στον μεγαλύτερο χρεώστη του 20ου αιώνα, αλλά ακόμη και σε όλη την σύγχρονη χρηματοοικονομική ιστορία, καθώς ήταν πρωταγωνιστής στις πιο βαριές εθνικές χρεοκοπίες».

Κατά τον Σανθ Ντίαθ, η Ελλάδα έχει όλους τους καλούς λόγους και τα ιστορικά δεδικασμένα για να αξιώσει μία επίλυση του χρέους της… à la Γερμανικά, υπογραμμίζοντας πως χάρις σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανεκκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα, να τεθούν οι βάσεις για τη σημερινή ανάπτυξή της.Καταλήγοντας σχολιάζει: «Η Γερμανία ήταν η χώρα που επωφελήθηκε όσο καμία άλλη από την ΕΕ, συνεπώς είναι εκείνη που περισσότερο απ’οποιονδήποτε άλλο οφείλει να φροντίσει γι αυτήν». Το άρθρο ολοκληρώνεται με την παρατήρηση του ίδιου καθηγητή, πως ψίχουλα που έδωσε η Γερμανία οιονεί επανορθώσεων στην Ελλάδα μεταπολεμικά, «ήταν μία αρχική δόση εν αναμονή της διαπραγμάτευσης για την καταβολή των αποζημιώσεων μετά τη (γερμανική) ενοποίηση. Όμως, τα πάντα παρέμειναν σ’ αυτό το σημείο και μάλλον θα παραμείνουν εκεί, εάν ο Τσίπρας δεν βγάλει την Μέρκελ από την οικονομική της αμνησία».

Αναδημοσίευση: realfresh-news.eu

Οι ευθύνες του Σημίτη είναι μεγαλύτερες

….από αυτές του Άκη και του Γιάννου: Η ώρα της απολογίας…

Τις ευθύνες του τέως πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη για τους υπουργούς του που ένας μετά τον άλλο φυλακίζονται και προφυλακίζονται αναδεικνύει  ο Μιχάλης Ιγνατίου σε άρθρο του την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου στο προσωπικό του blog hellasjournal.com με ολόκληρο τον τίτλο  (αλλά χωρίς τη λέξη «είναι») και αναδημοσιεύτηκε στην «Δημοκρατία» την επόμενη Παρασκευή 26 Οκτωβρίου με τον ίδιο – μισό – τίτλο

* * *

Δύο από τους πιο επιφανείς υπουργούς και φίλους του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, φυλακίστηκαν. Ο Άκης Τσοχατζόπουλος έκλεψε πολλά εκατομμύρια σύμφωνα με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου και ο Γιάννος Παπαντωνίου τον μιμήθηκε καταγγέλλουν οι ανακριτές και οι εισαγγελείς. Και άλλα στελέχη των κυβερνήσεων του κ. Σημίτη, και άλλοι αξιωματούχοι κατηγορήθηκαν. Ο κ. Τάσος Μαντέλης, την γλύτωσε ενώ δεν έπρεπε. Η θέση του ήταν και αυτού στον Κορυδαλλό, όπως και πολλών άλλων, τα ονόματα των οποίων κυκλοφορούν στα πεζοδρόμια, αλλά οι συνάδελφοι μας που τους γνωρίζουν, σιωπούν… Ο πρώην πρωθυπουργός, που το παίζει και τιμητής των πάντων, έχει ευθύνη γι’ αυτές τις απαράδεκτες συμπεριφορές. Δεν είναι δικαιολογία ότι δεν ήξερε, και εν πάση περιπτώσει, δεν πίστευε ότι οι επιλεγμένοι από τον ίδιο υπουργοί κατέκλεβαν τα κρατικά ταμεία και έπαιρναν μίζες για κάθε δουλειά που γινόταν στο δημόσιο. Ο Τσοχατζόπουλος και ο Παπαντωνίου και ο Μαντέλης, δεν είναι οι μόνοι. Συντηρητικά μιλώντας, όπως μου εξήγησε παλαιός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν λίγοι που αντιστάθηκαν στον πειρασμό και απέρριψαν τις σακούλες με τα μετρητά. Για πολλά χρόνια, τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα έκρυψαν τις ευθύνες του κ. Σημίτη, και μάλιστα τον θεοποίησαν. Ούτε «Θεός» είναι, ούτε αθώος. Διότι στις σοβαρές χώρες τις ευθύνες για τούτα τα απαράδεκτα φαινόμενα, τις λαμβάνουν οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί. Ο κ. Σημίτης, δεν είδε, δεν άκουσε. Και η προστασία που του πρόσφεραν τα ΜΜΕ, διέσωσαν τη φήμη του, η οποία ήταν πλασματική. Διότι έχει ευθύνη και για την οικονομική κρίση, που σάρωσε την ελληνική κοινωνία, μαζί με τον Κώστα Καραμανλή που ακολούθησε, και ο οποίος δεν μπόρεσε να δαμάσει τον Μινώταυρο που κτυπούσε αλύπητα την οικονομία. Ο κ. Σημίτης είχε καταφέρει να κρύψει τα προβλήματα κάτω από το χαλί του Μαξίμου, διότι -όπως είπα παραπάνω- είχε την προστασία επιφανών δημοσιογράφων, οι οποίοι επιτέθηκαν σε μένα -φιλικά υποτίθεται- όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο για τα Ίμια, που γράψαμε μαζί με τον συνάδελφο, Αθανάσιο Έλλις. Διότι σε εκείνο το βιβλίο αποκαλυπτόταν και η ανικανότητά του στην εξωτερική πολιτική. Και δεν είναι δικαιολογία ότι ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος τα είχε συμφωνήσει από νωρίς με τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Γουόρεν Κρίστοφερ και τον τότε υφυπουργό, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, πριν ο ίδιος υποτίθεται καταλάβει τι είχε συμβεί. Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει με τον κ. Σημίτη. Όλοι, μα όλοι, που έχει επιλέξει να κυβερνήσουν μαζί του, έκαναν λάθη και έχουν ευθύνες. Ο ίδιος είναι αλάνθαστος και είναι «καθαρός». Ούτε αλάνθαστος είναι ένας ηγέτης, ούτε καθαρός, όταν γύρω του γίνεται πάρτι με μίζες και οι μαύρες σακούλες με τα μετρητά κάνουν …περίπατο. Έφτασε ο καιρός που ο κ. Σημίτης πρέπει να απολογηθεί στον ελληνικό λαό. Και για τους διεφθαρμένους υπουργούς του, και για την οικονομική κρίση, και για το γκριζάρισμα των Ιμίων και για την απαράδεκτη συμφωνία της Μαδρίτης με τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, που άνοιξε την όρεξη της Τουρκίας στο Αιγαίο. Απολογία στους πολίτες χρωστά και το παλιό ΠΑΣΟΚ, που έγινε νέο ΚΙΝΑΛ για να ξεπλύνει τις αμαρτίες των στελεχών του. Είχαν κατασκευάσει μία γενιά ολόκληρη, που πίστευε ότι η κλοπή της κρατικής περιουσίας ήταν και μαγκιά… ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Μετά την είσοδο της Ελλάδας στον σκληρό μηχανισμό του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων, ο κ. Παπαντωνίου βρέθηκε στην Ουάσιγκτον. Έμενε στο πολυτελές ξενοδοχείο Willard Intercontinental. Με προσκάλεσε με ένα άλλο συνάδελφο να πιούμε ένα καφέ, όπως μας είπε, τον οποίο βεβαίως πληρώσαμε (και καλά κάναμε)… Στράφηκε προς εμένα και μου είπε ότι κακώς είμαι εναντίον των Μνημονίων και ότι λίγο-πολύ είναι ευλογία για την Ελλάδα. Έκανε μία παιδαριώδη ανάλυση για τους λόγους της οικονομικής κρίσης, και απάντησα -χωρίς να γνωρίζω- ότι τα χρήματα που έκλεψαν οι υπουργοί από την μεταπολίτευση μέχρι τότε, ήταν το μισό χρέος της Ελλάδας. Δεν ήξερα βλέπετε τι γινόταν. Ξεροκατάπιε και έφυγε άρον-άρον με τη ψευδέστατη δικαιολογία ότι είχε σημαντικό ραντεβού στο ΔΝΤ…

Απόγονοι Γερμανών εγκληματιών πολέμου και Eλλήνων δωσιλόγων: Αντιμέτωποι με το «φάντασμα» των προγόνων τους

Τρία ανθρώπινα κεφάλια βαλσαμωμένα και μικρά όσο μια γροθιά, δέκα κομμάτια σαπούνι από ανθρώπινο λίπος και μια δέσμη κορδόνια παπουτσιών από γυναικείο δέρμα ήταν κάποια από τα τεκμήρια που κατατέθηκαν στη δίκη της Νυρεμβέργης (1945/1946) με σκοπό να αποδείξουν τις θηριωδίες που είχαν διαπράξει οι Ναζί.

To τέλος του φρικτού Β´ Παγκοσμίου Πολέμου άφησε πίσω του 80 εκατομμύρια θύματα- ανάμεσα τους 30 εκατομμύρια Ρώσους, 6 εκατομμύρια Πολωνούς και Ουκρανούς, 2 εκατομμύρια Γιουγκοσλάβους. Η Ελλάδα έχασε το 10% του πληθυσμού της και οι στρατιωτικές απώλειες μαζί με αυτές των αμάχων από την πείνα και τις κακουχίες εκτιμώνται γύρω στις 600.000. Όσο για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων με τα 6 εκατομμύρια θυμάτων δεν υπάρχουν λόγια.

* * *

Κρατούμενοι στο στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, όπως αναφέρει σε άρθρο της η Deutsche Welle. Το πολιτικό και οικονομικό σκηνικό στην Ευρώπη (και όχι μόνο) άλλαξε. Σε περιόδους κρίσεων ωστόσο διαπιστώνουμε πως πολύ εύκολα ανασύρονται μνήμες του παρελθόντος. Πολύ εύκολα για παράδειγμα έγινε λόγος στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια της κρίσης για «Γερμανούς-Ναζί», για γερμανοτσολιάδες ή για μια ιδιότυπη οικονομική κατοχή. Εφτά δεκαετίες και πλέον μετά το τέλος του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου τα τραύματα δεν έχουν πλήρως επουλωθεί.

Πώς είναι αλήθεια να είσαι απόγονος Ναζιστών ή ανθρώπων που κατηγορήθηκαν για δωσιλογισμό στην Ελλάδα; Πώς ζεις με αυτή την βαριά κληρονομιά; Τι σημαίνει για έναν Γερμανό να λέει σήμερα πως είναι Γερμανός; Πώς μπορεί κανείς να διαχειριστεί την ντροπή και τα αισθήματα ενοχής;

Ο φόβος για την αλήθεια

«Εάν δεν δούμε τι πραγματικά συνέβη στην οικογένειά μας δεν θα επεξεργαστούμε ποτέ την ιστορία» δηλώνει στην Deutsche Welle ο 45χρονος Στέφαν Όχαμπα, ο παππούς του οποίου είχε εργοστάσιο που κατασκεύαζε όπλα στον πόλεμο. Το αγόρασε από Εβραίους, οι οποίοι εξοντώθηκαν στο στρατόπεδο θανάτου του Σομπιμπόρ. Ο Στέφαν Όχαμπα αναζητούσε επί χρόνια να μάθει την πλήρη αλήθεια για την οικογένειά του. Η συνέπεια ήταν να διαταραχθούν σοβαρά οι σχέσεις του μαζί της. Εντόπισε στις ΗΠΑ ορισμένους από τους απογόνους των θυμάτων ζητώντας τους συγγνώμη χωρίς ωστόσο να λάβει την απάντηση που ήλπιζε.

Η ιστορία του Στέφαν Όχαμπα και ο τρόπος που επιχειρούσε να διαχειριστεί το παρελθόν της οικογένειάς του στάθηκε η αφορμή για να αναζητήσουμε και άλλους απογόνους Ναζιστών στη Γερμανία αλλά και απογόνους ανθρώπων που κατηγορήθηκαν για δωσιλογισμό στην Ελλάδα.

Εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα 1941

Πώς αντιμετωπίζεται το θέμα από τους απογόνους στη Γερμανία και πώς στην Ελλάδα;

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Αλεξάντρα Σενφτ, η οποία από παιδί περνάει τα καλοκαίρια της στην Πάρο, δηλώνει πως φοβόταν πολύ να ανακαλύψει όλη την αλήθεια για τον παππού της, ο οποίος εκτελέστηκε στη Σλοβακία από τους Τσέχους ως εγκληματίας πολέμου, συνυπεύθυνος για την εξόντωση 60.000 Εβραίων. Η 56χρονη εγγονή φοβόταν ότι θα έχανε την οικογένειά της, εάν δημοσιοποιούσε όλη την αλήθεια. Και πράγματι αυτό εν μέρει συνέβη, ωστόσο μέσα από την αντιμετώπιση της πραγματικότητας κατάφερε να πάρει πολύτιμες απαντήσεις που τόσο είχε ανάγκη.

Όσο για τις γερμανικές αποζημιώσεις προς την Ελλάδα, πιστεύει πως θα ήταν μια ελάχιστη χειρονομία για τα δεινά που υπέστη η χώρα.

Ο δωσιλογισμός, ένα αξεπέραστο ταμπού στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα η αναζήτηση απογόνων ανθρώπων που κατηγορήθηκαν για δωσιλογισμό, αποδείχθηκε μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Ωστόσο η Ιζαμπέλα Παλάσκα, η οποία έχει συγγράψει δυο βιβλία («Άγγελος ή Δαίμονας. Ο αμφιλεγόμενος πατέρας μου» και «Τα χρόνια της θύελλας», Εκδόσεις Λιβάνη) για τον πατέρα της Ιωάννη Βουλπιώτη, ο οποίος κατηγορήθηκε δυο φορές για δωσιλογισμό και αθωώθηκε, δέχθηκε να μιλήσει για τη δική της αλήθεια.

Ο πατέρας της, ικανότατος μηχανικός και επιχειρηματίας, υπήρξε γαμπρός του Καρλ Φρίντριχ φον Ζίμενς, εισηγητής και συγχρηματοδότης των περιβόητων Ταγμάτων Ασφαλείας και αυτός που έβαλε τις βάσεις της ελληνικής κρατικής ραδιοφωνίας με στόχο αρχικά την εξυπηρέτηση του καθεστώτος Μεταξά. Nα υπενθυμίσουμε πως τα Τάγματα Ασφαλείας ορκίζονταν στον Χίτλερ (Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω εις τα διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ…). Η ρετσινιά του δωσίλογου μπορεί μετά από χρόνια επεξεργασίας του θέματος να έχει απαλειφθεί για την Ιζαμπέλα Παλάσκα, ωστόσο «οι ψίθυροι» για τον δωσίλογο και προδότη πατέρα την ακολουθούσαν από μικρή.

Ο στρατάρχης Βάλτερ φον Μπράουχιτς στην Ακρόπολη

Ο Αλέξανδρος Γιοσμάς είναι γιος του Ξενοφώντος Γιοσμά, ο οποίος είναι ευρύτερα γνωστός ως «φον» Γιοσμάς εξαιτίας της δωσιλογικής του δράσης. Το 1943 σε συνεργασία με τη γερμανική Μυστική Αστυνομία Στρατού (Geheime Feldpolizei, GFP), οργάνωσε τις «Αντικομμουνιστικές Ομάδες Ασφαλείας» και στη συνέχεια εντάχθηκε ως Καπετάν Παρμενίων στην «Εθνική Αντικομμουνιστική Οργάνωση Κατερίνης, Πιερίων και Ολύμπου» (ΕΑΟ).

Διέφυγε στη Γερμανία το 1944 φορώντας τη στολή Γερμανού ανθυπολοχαγού και καταδικάστηκε ερήμην εις θάνατον. Επέστρεψε το 1947 στη Θεσσαλονίκη όπου φυλακίστηκε για πέντε χρόνια στις φυλακές Επταπυργίου. Αποφυλακίστηκε το 1952 μετά από συγχώνευση των ποινών του από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων.

Ο γιος του Αλέξανδρος Γιοσμάς δηλώνει σήμερα υπερήφανος για τη δράση του πατέρα του και θεωρεί πως ήταν ένας πατριώτης που προσέφερε στην Ελλάδα.

Για τον Δημήτρη Κουσουρή, ιστορικό στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ο οποίος συνέγραψε το βιβλίο «Δίκες των δοσιλόγων 1944 - 1949. Δικαιοσύνη, συνέχεια του κράτους και εθνική μνήμη» (Εκδόσεις Πόλις), οι δωσίλογοι στην Ελλάδα δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερες δυσκολίες στην επανένταξή τους στην οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή της χώρας και φυσικά ούτε οι απόγονοί τους.

Επισημαίνει πως το 85% των υποθέσεων δωσιλογισμού αρχειοθετήθηκαν και όσοι διέθεταν οικονομική ευρωστία κατάφεραν να διαφύγουν της τιμωρίας μιας και πιάστηκαν «τα μικρά ψάρια», όπως λέει...

Αναδημοσίευση: zougla.gr 

Η άνοδος της Ακροδεξιάς: Υπάρχουν ομοιότητες με την περίοδο του μεσοπολέμου;

Σ’ όλη την Ευρώπη υπάρχει, χρόνια τώρα, άνοδος της ακροδεξιάς. Πολλοί μιλούσαν όταν πρωτοεμφανίστηκε το φαινόμενο για το «αυγό του φιδιού» που επωάζονταν. Όμως κάνεις από τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έδινε σημασία και τους θεωρούσαν γραφικούς.

Τώρα που το τέρας δείχνει να βγήκε από το αυγό και νιώθουν πως κινδυνεύουν οι εξουσίες τους δείχνουν να ανησυχούν. Υποκριτικά κατά την προσωπική μου άποψη γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολιτικές της οδήγησε τον κόσμο τόσο δεξιά.

Άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη είχαμε και κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Και πολλοί στκρίνουν τις δύο αυτές περιόδους. Έχει ενδιαφέρων να δούμε τι έγραψε για το συγκεκριμένο θέμα η Μάρθα Κίσκλα στο tvxs

 ** *

Oι διαστάσεις που έχει λάβει η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη είναι εκρηκτικές. Ειδικά στην κεντρική Ευρώπη, η πολιτική του μίσους δεν παρουσιάζει απλά μία αύξηση, αλλά θριαμβεύει. Συνολικά μιλάμε επισήμως για δεκάδες εκατομμύρια καταμετρημένες ψήφους σε ακροδεξιά κόμματα σε όλη την Ευρώπη, όπως έχουν καταμετρηθεί στις εκλογικές διαδικασίες από το 2015 μέχρι σήμερα. Σταδιακά πυρήνες ρατσισμού και ξενοφοβίας αποκτούν κοινοβουλευτική δύναμη και εκπροσώπηση, ακόμη και την εξουσία σε κάποιες περιπτώσεις.

Σε νέο ιστορικό υψηλό ανέβηκε το ποσοστό του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), όπως έδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση για λογαριασμό του δημόσιου γερμανικού τηλεοπτικού σταθμού ARD. Αντίστοιχη άνοδος παρατηρείται και στην Ιταλία, όπου σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση πρώτο κόμμα στην πρόθεση ψήφου είναι το ακροδεξιό συγκυβερνών κόμμα της Λέγκα του Βορρά με επικεφαλής τον Ματέο Σαλβίνι.  Μάχη στήθος με στήθος δίνουν το κόμμα του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, και το ακροδεξιό κόμμα Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λε Πεν ενόψει των  ευρωπαϊκών εκλογών του Μαΐου του 2019. Η άνοδος της ακροδεξιάς παρατηρείται και σε πολλά άλλα ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Δανία, η Ουγγαρία και η Αυστρία, ενώ στην Ελλάδα η νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή, παρά τις αποκαλύψεις για τη δράση της, φαίνεται δημοσκοπικά να διατηρεί τα ποσοστά της.

H ακροδεξιά στην Ευρώπη

Στην Φινλανδία υπάρχουν «οι Φινλανδοί» που έχουν πάρει στις τελευταίες εκλογές 18% - στην Ελλάδα η «Χρυσή Αυγή» με 7% - στην Ιταλία η «Λέγκα του Βορρά» 17,4 – στην Σουηδία οι «Σουηδοί Δημοκράτες» 17,6% - στην Γαλλία ο «Εθνικός Συναγερμός» 13% - στη Γερμανία η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» με 12,6% - στην Τσεχία η «Ελευθερία και Άμεση Δημοκρατία» με 11% - στην Αυστρία το «Κόμμα Ελευθερίας» με 26% - στην Ουγγαρία το «Γιόμπικ» με19% - στην Κύπρο το «ΕΛΑΜ» με 3,7% - στην Ελβετία το «Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα με 29% - στη Βουλγαρία οι «Ενωμένοι Πατριώτες» με 9% - στη Σλοβακία το κόμμα «η Σλοβακία μας» με 8% - στη Σλοβενία το «Κόμμα Σλοβένων Δημοκρατών» με 25% - στη Δανία το «Λαϊκό Κόμμα της Δανίας» με 21% και στην Ολλανδία το «Κόμμα Ελευθερίας» με 13%.

Η πηγή του κακού

«Η αναταραχή που έχει προκαλέσει η αδυναμία διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες είναι ο πιο βασικός λόγος. Αυτό φυσικά έχει προκληθεί από την αδυναμία του ίδιου του δυτικού κόσμου να διαχειριστεί τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή, που εδώ και δεκαετίες διατηρούν αυτή την ταραχή. Αδυναμία σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο να βρεθεί μία καινούρια γεωστρατηγική ισορροπία μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, που είναι κομβικής σημασίας γεγονός για την αναζωπύρωση των ταραχών στην Μέση Ανατολή. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο πρόβλημα για το οποίο είναι πολύ δύσκολο να χαραχτεί μια ενιαία πολιτική στρατηγική, παρόλο που υπάρχει έντονη εμπλοκή όλων των μεγάλων δυνάμεων, δηλαδή τόσο των ΗΠΑ όσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας», υπογραμμίζει ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης (φωτο).

Η ενδυνάμωση της ακροδεξιάς προκαλεί εμφανείς ή υποδόριες παρενέργειες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο και δημιουργεί συνθήκες διάχυσης αντιλήψεων που απειλούν τους δημοκρατικούς θεσμούς. «Σε τόσο μεγάλα διεθνή ζητήματα, τα οποία γίνονται εθνικά ζητήματα, αφού τα βλέπουμε στην καθημερινότητα μας, δημιουργούν μια αναταραχή σε τοπικό επίπεδο. Η έλλειψη γνώσης που έχουμε αλλά και πολλές από τις παθογένειες πάνω στις οποίες έχει στηριχθεί  η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει οχυρώσει τις κοινωνίες με τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να μπορούν να διαχειριστούν τέτοια ζητήματα. Βλέπουμε πόσο εύθραυστο είναι το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που με την πρώτη σοβαρή δυσκολία, αναδεύει με ευκολία τους εθνικισμούς στην επιφάνεια. Πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δούλεψε πολύ στο να δημιουργήσει ένα ενιαία οικονομικό πεδίο και εξέλιξε τα οικονομικά εργαλεία, χωρίς να δώσει βάρος στην δημιουργία κοινωνιών που θα μπορούσαν αλληλέγγυα να αναπτυχθούν σε επίπεδο πολιτικής ολοκλήρωσης και κοινωνικής συγκρότησης. Αυτό το έλλειμμα επιτρέπει τόσο εύκολα στον εθνικισμό να προβάλει ξανά», προσθέτει ο κύριος Χαραλαμπίδης.

Ομοιότητες και διαφορές με τον μεσοπόλεμο

Σε πρώτο επίπεδο μπορεί να φαίνεται ότι υπάρχουν αρκετές ομοιότητες σε σχέση με την άνοδο της ακροδεξιάς την περίοδο του μεσοπολέμου, ωστόσο όσο αναλύουμε και μελετάμε τη μία και την άλλη περίοδο καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν πολλές διαφορές. Οι ομοιότητες εντοπίζονται περισσότερο σε επίπεδο αντιλήψεων και νοοτροπιών. Αυτή την περιχαράκωση γύρω από το έθνος κράτος και την ταύτιση του λαού με το έθνος που δεν δείχνει ανοχή στο διαφορετικό. «Μιλάμε για την ανάγκη περιφρούρησης της πατρίδας από το διαφορετικό, είτε στον θρησκευτικό, είτε στον γλωσσικό, είτε στον πολιτισμικό τομέα. Νομίζω ότι το προσφυγικό είναι η κορυφή του παγόβουνου για αυτήν την εθνικιστική συμπεριφορά, αλλά από κάτω κρύβονται και άλλα πράγματα. Η κατεστραμμένη οικονομικά και πολιτικά Ελλάδα της δεκαετίας του ’20 υποδέχτηκε περίπου 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες για να τους εγκαταστήσει και τα κατάφερε. Τώρα μιλάμε για 70.000 πρόσφυγες που βρίσκονται στη χώρα μας οι οποίοι ψάχνουν τρόπο να φύγουν κι όχι να εγκατασταθούν μόνιμα, σε μια Ελλάδα που βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση σε σχέση με το παρελθόν. Άρα μάλλον δίνουμε υπερβολική βαρύτητα στο θέμα του κινδύνου που αποτελούν οι πρόσφυγες για την ελληνική κοινωνία.

Εκείνη την περίοδο η κοινοβουλευτική δημοκρατία ήταν κάτι καινούριο, μία "μόδα", που πολύ εύκολα κατέρρευσε. Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, κατά τη διάλυση της οθωμανικής και αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας δημιουργούνται πολλά έθνη κράτη, που υιοθετούν το κοινοβουλευτικό σύστημα, τα οποία όμως έχουν εμπειρία μόνο από βασιλιά ή αυτοκράτορα. Και γι΄ αυτό το λόγο όταν έρχονται τα πρώτα δύσκολα χρόνια, βλέπουμε πόσο εύκολα καταρρέουν τα κοινοβουλευτικά καθεστώτα και στα θέση τους εμφανίζονται αυταρχικά και ναζιστικά καθεστώτα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την μεγάλη οικονομική κρίση του ΄29, η οποία μεταδόθηκε από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη δημιουργώντας τεράστιες κοινωνικές αναταραχές, όπως η χρεοκοπία του 1932 στην Ελλάδα και η πρόκληση μιας μεγάλης πολιτικής αστάθειας που μας οδήγησε στη δικτατορία του Μεταξά. Την περίοδο του μεσοπολέμου όμως ο φασισμός και ο ναζισμός δεν είχαν δώσει ακόμα τα αποτρόπαια εγκλήματα που έδωσαν την περίοδο του 1940 και συνεπώς στο μυαλό των ανθρώπων φαινόταν μια εναλλακτική απέναντι στον ξοφλημένο φιλελευθερισμό και στη μεγάλη απειλή του κομουνισμού. Ο φασισμός και ο ναζισμός εμφανίστηκαν δηλαδή σαν μια εναλλακτική που θα μπορούσε να βγάλει τις κοινωνίες αυτές από το αδιέξοδο της οικονομικής κρίσης και το αδιέξοδο που προκάλεσε ο πόλεμος. Για αυτόν τον λόγο βλέπουμε τις κοινωνίες να στρέφονται με τόση ευκολία προς τέτοιες αυταρχικές λύσεις», επισημαίνει ο κύριος Χαραλαμπίδης.

Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα της Γερμανίας, στην οποία ο Χίτλερ δεν κάνει κάποιο πραξικόπημα, αλλά εκλέγεται από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Το ναζιστικό κόμμα κερδίζει την εξουσία και υποχρεώνει το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα να τον χρίσει καγκελάριο. Οι συντηρητικοί της Γερμανίας, όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και οι ιδιοκτήτες μεγάλων βιομηχανιών, παίζουν τον δικό τους ρόλο εκείνη την περίοδο γιατί πίστευαν ότι μπορούν να διαχειριστούν και να στρέψουν τον Χίτλερ εκεί που αυτοί θέλανε. Πολλοί συντάχθηκαν μαζί του για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα. Ουσιαστικά οι συντηρητικοί έχουν μερίδιο ευθύνης εξαιτίας της αδυναμίας τους να διαχειριστούν και να θέσουν ένα φράγμα στην άνοδο του ναζισμού και του φασισμού τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ελλάδα. «Μπροστά στον ‘μπαμπούλα’ του κομουνισμού οι συντηρητικοί αλλά και οι σοσιαλδημοκράτες επέλεξαν να συστρατευτούν με τα αυταρχικά καθεστώτα σε μια λογική διαχείρισης του προβλήματος. Κάτι βέβαια που δεν έγινε στην πράξη. Το ίδιο έκαναν όμως οι φιλελεύθεροι εκείνη την περίοδο που υπήρχε κρίση και δεν ήξεραν πως να διαχειριστούν την κατάσταση, οπότε θεώρησαν ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να στραφούν ενάντια σε αυτό που θεώρησαν μεγαλύτερο κίνδυνο εκείνη την εποχή, δηλαδή τον κομουνισμό», κατέληξε ο κύριος Χαραλαμπίδης.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να αναρωτηθούμε ποιες αιτίες μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση και να διαλέξουμε ποια Ευρώπη θέλουμε. Μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων με πολιτική εμβάθυνση ή μια Ευρώπη που που θα έχει ως μοναδικό της εργαλείο τους οικονομικούς δείκτες…

Αναδημοσίευση: tvxs.gr

Τι την προκαλεί την αϋπνία - πρακτικές συμβουλές να την αντιμετωπίσετε

Η αϋπνία αποτελεί το συχνότερο σύμπτωμα της Ψυχιατρικής και το δεύτερο συχνότερο σύμπτωμα της Ιατρικής, μετά τον πόνο.

Στις περισσότερες περιπτώσεις αϋπνίας απαιτείται μια μακροχρόνια αγχολυτική αγωγή, καθότι αυτό που οδήγησε στην αϋπνία, δεν ήταν ένα παροδικό πρόβλημα, αλλά μια μόνιμη αδυναμία ελέγχου του άγχους.

 * * *

Η υπεραπασχόληση του εγκεφάλου με πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα, ανεβάζει το επίπεδο εγρήγορσης και έτσι το βράδυ που ξαπλώνουμε για να κοιμηθούμε, ο εγκέφαλος δεν μπορεί να ηρεμήσει, ώστε να έρθει ο ύπνος φυσιολογικά.

Μάλιστα πολλοί άνθρωποι έχουν την κακιά συνήθεια, όταν ξαπλώνουν να σκέφτονται τα προβλήματα της ημέρας, καθώς και τις εκκρεμότητες της επομένης. Ο εγκέφαλος αντί να χαλαρώσει, προβληματίζεται. Έτσι μπλοκάρει τον διακόπτη που οδηγεί στον ύπνο.

Αποτελεί μεγάλο λάθος να προσπαθούμε να επιλύσουμε προβλήματα το βράδυ, με κουρασμένο και υπερβολικά «φορτωμένο» εγκέφαλο. Αντίθετα το πρωί, μετά την καθημερινή του συντήρηση, ο εγκέφαλος μας, όχι μόνο «τρέχει» καλύτερα, αλλά και μπορεί να βρει λύσεις που το βράδυ δεν μπορούσε ούτε να φανταστεί.

Πολλοί άνθρωποι που ταλαιπωρούνται από αϋπνίες αγχώνονται επίσης σχετικά με το εάν θα μπορέσουν να κοιμηθούν, όσο πιστεύουν ότι «πρέπει». Η σκέψη αυτή είναι επόμενο να διαταράξει την ομαλή εξέλιξη του ύπνου τους. Ο ύπνος τους δεν είναι βαθύς, γιατί το άγχος προκαλεί διακοπές και δυσκολεύει την επανέναρξη του ύπνου. Χαλάει επομένως η αρχιτεκτονική του ύπνου και ο άνθρωπος το πρωί, δεν έχει την αίσθηση ότι έχει κοιμηθεί καλά και απολαυστικά.

10 συμβουλές για την αϋπνία

Παρακάτω παραθέτουμε κάποιες πρακτικές συμβουλές, για την αντιμετώπιση της αϋπνίας.

• Κλείνουμε τα μάτια και προσπαθούμε να σκεφτούμε ένα ευχάριστο, αλλά αδιάφορο σενάριο, π.χ. μια ευχάριστη διαδρομή. Επικεντρωνόμαστε στις εικόνες τις διαδρομής. Φεύγει έτσι η σκέψη μας, από τα προβλήματα που μας απασχολούν.
• Το βράδυ όταν ξαπλώσουμε, δεν σκεφτόμαστε τα προβλήματα μας. Άλλωστε πρέπει να γνωρίζουμε ότι τις καλύτερες λύσεις μπορεί να τις βρει ο εγκέφαλος μας, το πρωί, που είναι ξεκούραστος. Το βράδυ το μόνο που κάνει το μυαλό μας είναι να επαναλαμβάνει τα ίδια αδιέξοδα, με αποτέλεσμα να αγχωνόμαστε.
• Γυρίζουμε το ξυπνητήρι ανάποδα, ώστε να μη βλέπουμε την ώρα, κατά τη διάρκεια των βραδινών αφυπνίσεων. Το ξυπνητήρι είναι συνηθισμένη πηγή άγχους. Λέμε «3 ή ώρα και ακόμα δεν κοιμήθηκα… Μου μένουν άλλες 4,5 ώρες μέχρι να ξυπνήσω για τη δουλειά… Δεν θα τα καταφέρω να κοιμηθώ και πάλι θα σέρνομαι…».
• Πριν πάμε για ύπνο αποφεύγουμε να δούμε ταινίες με έντονο ενδιαφέρον ή να κάνουμε έντονες συζητήσεις.
• Το βράδυ δεν πίνουμε καφέ, τσάι, αναψυκτικά τύπου κόλα και ό,τι περιέχει καφεΐνη.
• Αποφεύγουμε βαριά γεύματα, που θα μας βαρυστομαχιάσουν.
• Το αλκοόλ ενώ σε μικρή ποσότητα προάγει τον ύπνο, σε μεγάλη ποσότητα διαταράσσει την αρχιτεκτονική του ύπνου και προκαλεί αφυπνίσεις.
• Είναι λάθος αυτό που συνιστάται συχνά: «εάν δεν σε παίρνει ο ύπνος, σήκω και κάνε ένα ζεστό μπάνιο, ή πιες ένα φλιτζάνι ζεστό γάλα». Αντίθετα δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα, που δεν είναι μέσα στη ρουτίνα μας.
• Ο ύπνος πρέπει να είναι μια λειτουργία ρουτίνας, δηλαδή στο ίδιο περίπου ωράριο, ακολουθώντας πάντα την ίδια διαδικασία.
• Όταν αλλάζουμε ωράριο ύπνου, οι βιολογικοί μας ρυθμοί χρειάζονται μερικές ημέρες για να προσαρμοστούν. Αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί γιατί είναι φυσιολογικό.

Το περιβάλλον του ύπνου

Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο εγκέφαλος αποσυνδέεται από το περιβάλλον. Άρα το ζώο που κοιμάται, είναι ευάλωτο στους κινδύνους που καραδοκούν στο περιβάλλον. Για τον λόγο αυτόν κάθε ζώο βρίσκει ή φτιάχνει, ένα μέρος ασφαλές για να κοιμηθεί. Επομένως ο ιδανικός τόπος για να κοιμηθεί κανείς, είναι ένα ασφαλές μέρος, όπου μπορεί άφοβα να «αποσυνδεθεί» ο εγκέφαλος του, χωρίς να υπάρχει φόβος να πάθει ο ίδιος κάποιο κακό. Διαφορετικά θα «λαγοκοιμόμαστε», μια λέξη που παρομοιάζει τον ύπνο με αυτόν ενός ανασφαλούς ζώου με πολλούς εχθρούς.

Ακόμα, για να χαλαρώσει ο άνθρωπος, θα πρέπει να διασφαλίζονται ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας, κι αυτό διότι κατά τη διάρκεια του βραδινού ύπνου, ο κεντρικός μηχανισμός θερμορρύθμισης υπολειτουργεί. Παράλληλα με τη σωστή θερμοκρασία, οφείλει ο ιδανικός τόπος ύπνου να διασφαλίζει μειωμένη υγρασία. Ενώ δεν θα πρέπει να υπάρχουν έντονοι θόρυβοι, οι οποίοι αυτονόητα, καλούν σε εγρήγορση.

Να σημειωθεί τέλος, ότι υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα κατά της αϋπνίας, που σε λίγες ώρες έχουν φύγει από τον οργανισμό τελείως. Όμως το ερώτημα είναι αν τα φάρμακα αυτά προκαλούν εξάρτηση κι αν κάνουν κακό στη μνήμη.

Αναδημοσίευση: healthyliving.gr

Ο Σάλλας καρφώνει τον Στουρνάρα

«Καρφιά» στον Γιάννη Στουρνάρα έριξε ο Μιχάλης Σάλλας με άρθρο του, αφού όπως τονίζει «οι εποπτικές αρχές και η ΤτΕ συρρίκνωσαν τις τράπεζες».

«Tροχιά ελεύθερης πτώσης ακολουθούν τα μεγέθη των συστημικών τραπεζών την τελευταία τετραετία, επιβεβαιώνοντας σειρά αναλυτών που υποστηρίζουν ότι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το τραπεζικό σύστημα δεν ευθύνονται μόνον η μεγάλη ύφεση, οι τράπεζες και οι κυβερνήσεις αλλά και οι εποπτικές αρχές των πιστωτικών ιδρυμάτων», γράφει αρχικά ο κορυφαίος Έλληνας τραπεζίτης.

Σημειώνει δε ότι «από τις 30 Ιουνίου 2014 ως τις 30 Ιουνίου 2018, επί θητείας του κ. Γιάννη Στουρνάρα στην ηγεσία της Τράπεζας της Ελλάδος, τα αποτελέσματα των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών κυριολεκτικά συρρικνώθηκαν».

Κατά τον Μιχάλη Σάλλα «η μονότονη επίρριψη ευθυνών στις παλαιές διοικήσεις των τραπεζών, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν αποχωρήσει χρόνια τώρα, αδυνατεί να σκεπάσει την αστοχία χειρισμών των ρυθμιστικών Αρχών».

Εισηγείται «σε ό,τι αφορά την Τράπεζα της Ελλάδος, να περιοριστεί στον εποπτικό της ρόλο, φροντίζοντας την εταιρική της διακυβέρνηση, επαναφέροντας τη λειτουργία της εκτελεστικής επιτροπής της και επιτρέποντας στις διοικήσεις των τραπεζών να ασκήσουν το έργο τους»

Ας δούμε το άρθρο του τραπεζίτη, αφού σημειώσω πως φαίνεται ο Στουρνάρας θέλοντας να βάλει τρικλοποδιά στην κυβέρνηση δεν σέβεται ούτε το έργο του που είναι και η προστασία των Ελληνικών τραπεζών.

* * *

Ο ρόλος των εποπτικών αρχών στη συρρίκνωση των τραπεζών

Tροχιά ελεύθερης πτώσης ακολουθούν τα μεγέθη των συστημικών τραπεζών την τελευταία τετραετία, επιβεβαιώνοντας σειρά αναλυτών που υποστηρίζουν ότι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το τραπεζικό σύστημα δεν ευθύνονται μόνον η μεγάλη ύφεση , οι τράπεζες και οι κυβερνήσεις αλλά και οι εποπτικές αρχές των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Οι αρχές ήταν εκείνες που κλήθηκαν να δώσουν τις λύσεις, σχεδίασαν τα πλάνα διάσωσης ενώ είχαν και μεγάλο μέρος της ευθύνης της εφαρμογής τους, αφού ουσιαστικά πήραν επάνω τους την εταιρική διακυβέρνηση και τη διοίκηση των τραπεζών. Στο τέλος μετέτρεψαν τις τράπεζες κυρίως σε πλατφόρμες διεκπεραίωσης συναλλαγών και αυτό που πέτυχαν είναι η αέναη ανακύκλωση της κρίσης.

Μία μόνο ματιά στα στοιχεία των ισολογισμών αποκαλύπτει ότι, από τις 30 Ιουνίου 2014 ως τις 30 Ιουνίου 2018, επί θητείας του κ. Γιάννη Στουρνάρα στην ηγεσία της Τράπεζας της Ελλάδος, τα αποτελέσματα των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών κυριολεκτικά συρρικνώθηκαν: τo σύνολο του ενεργητικού τους μειώθηκε κατά 31,26%, στα 237,878 δισ. ευρώ από 346,092 δισ. ευρώ, ενώ τα συνολικά ίδια κεφάλαια έπεσαν στα 26,453 δισ. ευρώ, μετά από μία πτώση της τάξης του 28,5% κατά την τετραετία. Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η βουτιά στα καθαρά ίδια κεφάλαια, αυτά που προκύπτουν αφού αφαιρεθούν οι αναβαλλόμενοι φόροι από τα ίδια κεφάλαια, τα οποία έχουν μειωθεί κατά 77,3%.

Τα ενσώματα ίδια κεφάλαια, όπως τα κατέγραψε η Moody`s, μόλις που άγγιζαν στις 30/6/2018, το ποσό των 2,667 δισ. ευρώ, από 12,831 δισ. ευρώ τέσσερα χρόνια πριν, κάτω περίπου κατά 80%.

Τα καθαρά κέρδη από 854 εκατ. ευρώ στα αποτελέσματα πρώτου εξαμήνου 2014 έχουν μετατραπεί σε ζημιές 283 εκατ. ευρώ το πρώτο εξάμηνο του 2018.

Η ραγδαία επιδείνωση όλων των θεμελιωδών μεγεθών εν μέρει ερμηνεύει και τις θεαματικές απώλειες των τραπεζικών μετοχών, των οποίων η χρηματιστηριακή αξία στο επίμαχο χρονικό διάστημα έχει χάσει 85,45%, υποχωρώντας στα 4.837 δισ. ευρώ (κλείσιμο του Χρηματιστηρίου της 15/10/18) από 33.247 δισ. ευρώ στις 30 Ιουνίου 2014.

Διαβάστε τον πίνακα εδώ:

Ο τεράστιος όγκος των Μη Εξυπηρετούμενων Ανοιγμάτων (NPEs), η φυγή των καταθετών, τα capital controls και οι μειωμένες χορηγήσεις δανείων έχουν δημιουργήσει ένα ασφυκτικό κλοιό που πνίγει τις τράπεζες. Είναι προβλήματα που ξεκίνησαν με την κρίση και εξελίσσονται σε χρόνιες κακοήθεις καταστάσεις, καθώς δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα και αποτελεσματικά. Μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρουν οι αστοχίες πολλών, συμπεριλαμβανομένων και των θεσμών που δεν βοήθησαν με τις αποφάσεις τους εκείνη την περίοδο.

Ασφαλώς όμως τα προβλήματα επιδεινώθηκαν κυρίως από τις προβληματικές παρεμβάσεις των εποπτικών αρχών, από τα μέσα του 2014 και μετά.

Κατ’ επανάληψη, από διοικήσεις ελληνικών τραπεζών, ήδη από το καλοκαίρι του 2014, διατυπώνονταν προτάσεις για την αντιμετώπιση των NPEs, οι οποίες λάμβαναν υπόψη τόσο το moral hazard όσο και την ελληνική πραγματικότητα, με στόχο να περιορίσουν τις ζημιές αλλά και να δώσουν προοπτική. Προσέκρουαν όμως συνεχώς στις αντιδράσεις του SSM και ιδιαίτερα της Διοίκησης της Τράπεζας της Ελλάδος. Αναπτύχθηκε μία λανθασμένη και τιμωρητική αντίληψη, που όπως φάνηκε εκ των υστέρων, δεν την είχαν μόνον οι ξένοι αλλά και η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία όχι απλώς την ανέχθηκε αλλά και την υποστήριξε. Αν από τότε είχαν γίνει οι σωστοί χειρισμοί αλλά και αργότερα, αν η ΤτΕ είχε στηρίξει λύσεις αποτελεσματικές, το τοπίο σίγουρα θα ήταν σήμερα διαφορετικό .

Πρόσφατο άρθρο στο Bloomberg επικρίνει τη γραμμή της σταδιακής προσέγγισης, που εφαρμόστηκε για τις ελληνικές τράπεζες, επιρρίπτει μέρος της ευθύνης στις εποπτικές αρχές και προτείνει πιο ρηξικέλευθα μέτρα για να σπάσει ο φαύλος κύκλος.

Οι εποπτικές αρχές των τραπεζών, τόσο σε επίπεδο ευρωζώνης όσο και χώρας, οφείλουν να γνωρίζουν σε βάθος το πρόβλημα και να λαμβάνουν εγκαίρως μέτρα, προτείνοντας τις κατάλληλες λύσεις. Στην ελληνική περίπτωση όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι εποπτικές αρχές απέτυχαν.

Η παραδοσιακή πηγή εσόδων των τραπεζών είναι η χορήγηση δανείων. Αυτά αποτελούν ή πρέπει να αποτελούν το κύριο όγκο των εσόδων τους. Στην τετραετία, οι καθαρές χορηγήσεις μειώθηκαν στα 147,189 δισ. ευρώ από 219,698 δισ. ευρώ. Κατέγραψαν δηλαδή μία μείωση 33% σε σύγκριση με τον Ιούνιο του 2014, πού είναι μία πολύ χαμηλή βάση σύγκρισης, αφού και τότε οι χορηγήσεις ήταν πολύ μειωμένες μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης, της μεγαλύτερης που έχει βιώσει η χώρα, μεταπολεμικά τουλάχιστον. Το αποτέλεσμα είναι τα καθαρά έσοδα από τόκους να πέσουν κατά 31,25%, υποχωρώντας στα 2,877 δισ. ευρώ από 4.185 δισ. ευρώ, γεγονός που περιορίζει ακόμα περισσότερο τις τράπεζες στις προσπάθειες εξυγίανσης τους.

Οι τραπεζίτες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει ζήτηση για δάνεια. Οι επιχειρηματίες, από την άλλη πλευρά, διαμαρτύρονται για την αδυναμία πρόσβασης στη τραπεζική χρηματοδότηση και τα πολλά εμπόδια που θέτουν οι τράπεζες για τη δανειοδότησή τους. Για να μη μιλήσουμε για το κόστος του χρήματος, με τα υψηλά επιτόκια. Πολλές επιχειρήσεις, από τις υγιείς και ανταγωνιστικές, αναγκάζονται να μετεγκατασταθούν στο εξωτερικό και έτσι, δίπλα σε όλα τα άλλα προβλήματα, βιώνουμε και το business drain

Τα κόκκινα δάνεια μπορεί να άρχισαν να μειώνονται αλλά παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, στα υψηλότερα της Ευρώπης και με μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες χώρες. Σύμφωνα με την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος στο τέλος Ιουνίου του 2018, το ύψος των ΝΡEs έφθανε στα 88,6 δισ. ευρώ ή στο 47,6% των συνολικών ανοιγμάτων, μειωμένο μεν σε σχέση με τα επίπεδα του Δεκεμβρίου 2017 -τότε τα ΝΡΕ ήταν 94,4 δισ. ευρώ- αλλά ακόμα πολύ υψηλό.

Βέβαια, αν οι τράπεζες είχαν αρχίσει και πάλι να χρηματοδοτούν την πραγματική οικονομία και είχαν ανοίξει τη στρόφιγγα του δανεισμού στις βιώσιμες επιχειρήσεις _ προϋπόθεση απαραίτητη για την ανάπτυξη μίας οικονομίας της αγοράς όπως η ελληνική _ τότε ο δείκτης των ΝΡΕs θα ήταν χαμηλότερος και τα οικονομικά αποτελέσματα πιο υγιή.

Προς το παρόν όμως, οι τράπεζες περιορίζονται στην εφαρμογή μίας, χωρίς έμπνευση, αμυντικής πολιτικής υπαγορευμένης από τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος. Ολες οι πιέσεις των εποπτικών αρχών, εντός και εκτός της χώρας, εξαντλούνται στην πώληση κόκκινων δανείων και στην πώληση των όποιων “non core business” ή θυγατρικών διαθέτουν οι ελληνικές τράπεζες στο εξωτερικό, χωρίς να περιλαμβάνουν στοιχεία ανάπτυξης. Καθώς οι τράπεζες δεν χορηγούν δάνεια, οδηγούν σε μαρασμό τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, υποσκάπτοντας τον υγιή ανταγωνισμό.

Η μονομερής πίεση της εποπτικής αρχής για τη διαχείριση των NPE’s χωρίς τις απαραίτητες συνδυαστικές κινήσεις, που θα διασώζουν τα κεφαλαιακά αποθέματα των τραπεζών, δηλαδή η συρρίκνωση των κόκκινων δανείων χωρίς δημιουργία εσόδων, έχει ως αποτέλεσμα τη μεγάλη κεφαλαιακή ανάλωση: για κάθε 1 δισ. ευρώ μείωση στα NPE’s υπολογίζεται αντίστοιχη μείωση 980 εκατ. ευρώ των κεφαλαίων στις τράπεζες σε μια εποχή που είναι εξαιρετικά δύσκολη η αναπλήρωση των κεφαλαίων αυτών.

Mε αυτές τις πολιτικές οι τράπεζες δεν μπορούν να ξεφύγουν από το τέλμα. Και, βέβαια, η μονότονη επίρριψη ευθυνών στις παλαιές διοικήσεις των τραπεζών, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν αποχωρήσει χρόνια τώρα, αδυνατεί να σκεπάσει την αστοχία χειρισμών των ρυθμιστικών αρχών.

Οι καταθέσεις επιστρέφουν μεν αλλά με πολύ αργούς ρυθμούς. Από τα ήδη χαμηλά επίπεδα του Ιουνίου 2014, των 203,756 δισ. ευρώ, οι καταθέσεις στις τράπεζες έπεσαν στα 156, 755 δισ. ευρώ τον Ιούνιο του 2018, μία μείωση δηλαδή κατά 23,05%. Mέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια, το προσωπικό των τραπεζών, εντός και εκτός Ελλάδος, μειώθηκε κατά 44.725 άτομα, που αντιπροσωπεύουν περίπου το μισό, το 48,5%, του ανθρώπινου δυναμικού που απασχολούσαν οι τέσσερις μεγάλοι του χρηματοπιστωτικού συστήματος τον Ιούνιο του 2014. Από τα 92.208 άτομα έχουν μείνει 47.483 εργαζόμενοι. Εξ ίσου δραστική ήταν και η μείωση του αριθμού των καταστημάτων: από τα 5.133 τραπεζικά καταστήματα διασώθηκαν τα 2.390 και ο αριθμός αυτός συνεχίζει και θα συνεχίσει να μειώνεται.

Ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση θα μπορούσε να είναι η αντικατάσταση των αλλοδαπών συνταξιούχων που έχουν τοποθετηθεί στα Διοικητικά Συμβούλια των ελληνικών τραπεζών και οι οποίοι, κακά τα ψέματα, έχουν κάνει την τύχη τους…

Η αντικατάσταση των μελών αυτών με άλλα, υψηλού επιπέδου, που να γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα και να μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά θέματα κινδύνου και να εφαρμόσουν αναπτυξιακές πολιτικές κρίνεται κάτι παραπάνω από απαραίτητη.

Σε ό,τι αφορά την Τράπεζα της Ελλάδος, ας περιοριστεί στον εποπτικό της ρόλο, φροντίζοντας την εταιρική της διακυβέρνηση , επαναφέροντας τη λειτουργία της εκτελεστικής επιτροπής της και επιτρέποντας στις διοικήσεις των τραπεζών να ασκήσουν το έργο τους.

Επιτέλους, ας ανοίξει ο διάλογος, ας επανεξεταστούν προτάσεις που είχαν διατυπωθεί στο παρελθόν για τα κόκκινα δάνεια και ιδιαίτερα τα κόκκινα στεγαστικά, χωρίς τις ιδεοληψίες και τις προκαταλήψεις που φάνηκαν πολλές φορές να χαρακτηρίζουν τις αποφάσεις και τις κινήσεις των εποπτικών φορέων και επιδείνωσαν το πρόβλημα αντί να το λύσουν.

Oι συρρικνωμένες και αδύναμες ελληνικές τράπεζες αγωνίζονται να επιβιώσουν. Η πρόσφατη περιπέτεια των μετοχών τους στο Χρηματιστήριο και τα σενάρια για προληπτικές ανακεφαλαιοποιήσεις, ή και για ακόμα πιο ριζικές λύσεις, δείχνουν ότι τα δύσκολα είναι μπροστά τους. Και μαρτυρούν την πλήρη αποτυχία των εποπτικών αρχών, οι οποίες πήραν την ευθύνη να χαράξουν έναν οδικό χάρτη για την έξοδο των τραπεζών από τον λαβύρινθο της κρίσης.

Διαβάζω, τέλος, ότι ξεκινάει νέος τέτοιος γύρος σχεδιασμού από τις εποπτικές αρχές και όχι από τις τράπεζες, ο οποίος βασίζεται σε λογιστικούς χειρισμούς και όχι σε ουσιαστική σντιμετώπιση του προβλήματος.

Ελπίζω να μην επιδεινωθούν περισσότερο τα πράγματα!

Αναδημοσίευση: Protagon.gr

Το «κυνήγι των επιχειρήσεων» στη Λάρισα ξεκίνησε από την τρίγωνη πλατεία

Δεν ήθελα ν’ ασχοληθώ ξανά με την οδό Μανδηλαρά και ειδικά με το τμήμα μεταξύ Παπαναστασίου και Παναγούλη, μια που επιτέλους παραδόθηκε στην κυκλοφορία. Το τμήμα απόστασης τριών σχεδόν οικοδομικών τετραγώνων «το δουλεύαν» περίπου τρεις μήνες!!! Από τα μέσα του περασμένου Ιουλίου το τέλειωσαν πριν μερικές μέρες, τα μέσα Οκτωβρίου. Τελικά νομίζω δεν δουλεύαν (σ)τον δρόμο, αλλά δουλεύαν εμάς.

Και δε θα μιλήσω για κακοτεχνίες και για κακή ποιότητα της ασφάλτου. Γιατί δεν είμαι ειδικός να ξεχωρίζω την ποιότητα του τάπητα, αν και «δεν μου γέμισε το μάτι». Είναι αλήθεια βέβαια, πως όσο περνούν οι μέρες και την «πατάνε» τα λιγοστά αυτοκίνητα ο δρόμος δείχνει πιο καλός.

Ούτε τα πλακάκια που «έστρωσαν» στα τεράστια πεζοδρόμια οι εργάτες. Που ανά 2 – 3 σειρές υπάρχει κενό μισού περίπου εκατοστού. Ίσως να έχουν δίκιο αυτό που είπαν σε μια κυρία που τους ρώτησε «γιατί υπάρχει αυτό το κενό». Της εξήγησαν για να «μη χαλάσουν με την διαστολή και συστολή λόγω του κρύου και της ζέστης του καιρού». Λες και είναι σιδηροτροχιές και θα εκτροχιαστεί το τρένο.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό.

Έχω γράψει πως η συγκεκριμένη δημοτική αρχή, μισεί τους πολίτες της Λάρισας. Ίσως να είμαι υπερβολικός. Μισεί όμως τους καταστηματάρχες του κέντρου.

Στη συγκεκριμένη περιοχή κοντά στη διασταύρωση της Μανδηλαρά με τον πεζόδρομο της Ρούσβελτ υπάρχουν 5 – 6 καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.

Μιλάω για καφετέριες, με τη μία μάλιστα δεν έχει τραπεζοκαθίσματα να σερβιριστεί το ρόφημα. Αλλά και για σουβλατζίδικα, τυροπιτάδικα αλλά και πιτσαρία. Για να μείνουμε στα καταστήματα «που βλέπουν» στον δρόμο. Λογικό είναι αυτοκίνητα που περνούν από εκεί να κάνουν ολιγόλεπτη στάση να πάρουν το καφεδάκι τους ή το κολατσιό τους.

Όπως όμως στένεψε ο δρόμος, δεν μπορούν να σταματήσουν επί του οδοστρώματος. Έτσι «καβαλάνε» τον πεζόδρομο της Ρούσβελτ, μια που το πλακόστρωτό του κατεβαίνει μέχρι το οδόστρωμα τη κάθετης Ρούσβελτ και το «τραβούν» όσο πιο άκρη μπορούν. Σημειώνω πως ο πεζόδρομος στην συμβολή με τον δρόμο δεν κάνει «σκαλοπάτι» σε όλο σχεδόν πλάτος του, για να κυκλοφορούν εύκολα τα αυτοκίνητα από τα πάρκινγκ κυρίως του Φρουραρχείου αλλά και τα καροτσάκια των μωρών.

Από τη βόρεια πλευρά όμως στην δυτική γωνία υπάρχει στύλος που υπάρχουν καλώδια ρεύματος. Αν και δύσκολα, μπορεί κανείς να σταματήσει το αυτοκίνητό του εκεί χωρίς να κλείσει την διασταύρωση. Απέναντι; Ο δήμος λέει πλέον «ΟΧΙ δεν πρέπει να σταματήσεις».

Έβαλε κι εκεί έναν στύλο, που στην κορυφή του υπάρχει μια θηλιά από καλώδιο. Όχι να κρεμάσουν κανέναν, αλλά να βάλουν λάμπα δρόμου.

Λες κι αν είναι αναμένα τα φώτα της τρίγωνης πλατείας, μαζί μ’ αυτά των καταστημάτων δεν είναι μια από τα πιο φωτεινά σημεία της πόλης μας. Βέβαια τις τελευταία τα φώτα της τρίγωνης πλατείας δεν ανάβουν και το θέαμα αυτό, της σκοτεινής πόλης, είναι πρωτόγνωρο για τους περίοικους.

Και δεν φτάνει που ο στύλος μπορούσε να μπει πιο άκρη. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο γιατί αυτοί που θέλουν να πάρουν τον καφέ τους ή το κολατσιό τους μπορεί να κλείνουν τον πεζόδρομο.

Όμως πάνω στον καινούριο αυτό στύλο έβαλαν ένα σήμα του ΚΟΚ. Απαγορεύεται η στάθμευση, αλλά και η στάση όπως μπορεί να δει κάποιος στην φωτογραφία.

Αλλά ας μην είμαστε άδικοι. Αυτός δεν είναι ο στόχος που στένεψε ο δρόμος και χωράει μόνο ένα αυτοκίνητο; Να μη μπορεί να σταματήσει κανείς στην άκρη του δρόμου; Φυσικά η διαδικασία που περιέγραψα πριν, είναι παράνομη οπότε δεν χρειαζόταν το σήμα της τροχαίας. Παράβαση υπάρχει με το που «καβαλάς» πεζοδρόμιο ή πεζόδρομο.

Τώρα αν από τα παρακείμενα καταστήματα «κόβουμε πελάτες»; δεν ενδιαφέρει την δημοτική αρχή. Δεν ξέρω ποιος είναι ο στόχος. Να φύγουν;

Ε δε θα φύγουν, όσο κι αν φαίνεται μακριά ο Μάιος είναι κοντά. Και δεν προλαβαίνει η πλειοψηφία του κόσμου ν΄ αλλάξει συνήθειες. Και ο κόσμος θα εξακολουθήσει να έρχεται στο κέντρο και  θ’ αντέξουν οικονομικά ως τότε. Και θα σταματούν αυτοκίνητα κλείνοντας λίγα λεπτά την Ρούσβελτ ή «καβαλώντας το πεζοδρόμιο» πιο κάτω που υπάρχει σκαλοπάτι.

Οπότε η νέα δημοτική αρχή θα μπορέσει να επαναφέρει κι εδώ την κανονικότητα.

Γιάννης Στουρνάρας: Ή τραπεζίτης ή πολιτικός;

Τα έργα και τις ημέρες του Γιάννη Στουρνάρα κρίνει και επικρίνει ο Μενέλαος Γκίβαλος σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στη «Νέα Σελίδα» της Κυριακής 15 Οκτωβρίου

* * *

Ο Γιάννης Στουρνάρας δεν θα μας απασχολούσε ως πρόσωπο, εάν δεν κατείχε ένα ανώτατο θεσμικό αξίωμα, γεγονός που έχει ως συνέπεια κάθε του δημόσια τοποθέτηση, κάθε του επιλογή, κάθε του πράξη, ακόμα και η «σιωπή» του, να έχει ευρύτερες επιπτώσεις στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο.

Με βάση, λοιπόν, τον σημερινό θεσμικό του ρόλο, που συμπυκνώνει μια ολόκληρη διαδρομή του ιδίου στο πεδίο της οικονομίας και της πολιτικής, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι υπήρξε επιφανές στέλεχος του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος, που οδήγησε στην επικράτηση του νεοφιλελεύθερου προτύπου στη χώρα. Η ομάδα αυτή των εκσυγχρονιστών – νεοφιλελεύθερων διαχειριστών επανεμφανίστηκε την περίοδο των μνημονίων, κατά την οποία διεκρίθη, μάλιστα, για τον φανατισμό με τον οποίο υλοποίησε τα μνημονιακά προγράμματα.

Με άκρως ευδόκιμον προϋπηρεσίαν, ο κ. Στουρνάρας ανέλαβε τον κρίσιμο χώρο της οικονομίας στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Νέας Δημοκρατίας την καταστροφική για τη χώρα περίοδο 2012-2014. Η φράση «forget it, Yannis» («ξέχασέ το, Γιάννη») που του απηύθυνε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε όταν ο Έλληνας υπουργός έθιξε αιδημόνως το θέμα του χρέους φανερώνει και το εύρος των αντιστάσεων και το είδος των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές…

Όταν ο κύκλος της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ έκλεισε, το «σύστημα» φρόντισε να τοποθετήσει σε κρίσιμους θεσμικούς θύλακες «δικούς του ανθρώπους» ώστε να καταστεί ευχερέστερη η στρατηγική της «αριστερής παρένθεσης». Εφοδιασμένος με την «αριστεία» της μνημονιακής διαχείρισης, ο Γιάννης Στουρνάρας διορίστηκε πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος, η εποπτεία της οποίας ανήκε και ανήκει αποκλειστικώς στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον Μάριο Ντράγκι. Αυτόνομος, «πρόθυμος» και ωραίος… Πρώτο μελανό σημείο: τις παραμονές των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, κατέχοντας μια υψίστης ευθύνης θέση, «προέβλεψε» την επερχόμενη οξεία οικονομική κρίση, που αφορούσε και στο ίδιο το τραπεζικό σύστημα. Αποτέλεσμα, η πρόκληση πανικού και η μαζική εκροή καταθέσεων, γεγονός που προκάλεσε την έντονη αντίδραση των διοικήσεων των τραπεζών.

Κι όμως, ο κ. Στουρνάρας όφειλε τότε, όπως και σήμερα, να γνωρίζει ότι με βάση την αρχή της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, μια «είδηση», μια εκτίμηση, μια υπόθεση που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα μπορεί εντούτοις να δημιουργήσει, μέσα από την καλλιέργεια του φόβου και της ανασφάλειας, μια νέα πραγματική κατάσταση.

Έκτοτε ο Γιάννης Στουρνάρας προβαίνει κατά καιρούς σε επιλεκτικές παρεμβάσεις, ορισμένες εκ των οποίων έχουν έντονο αντιπολιτευτικό χαρακτήρα. Ασφαλώς, ο ρόλος της ΤτΕ είναι αυτόνομος και η έκφραση γνώμης ή και αποδείξεων είναι απολύτως θεμιτή. Πρέπει όμως πριν απ’ όλα να διαχωρίσουμε ευκρινώς τις διαφωνίες τακτικού και στρατηγικού χαρακτήρα. Όταν ως διοικητής της ΤτΕ υποστηρίζει φανατικά την προληπτική γραμμή πίστωσης, δηλαδή ένα άτυπο τέταρτο μνημόνιο, όταν ισχυρίζεται ότι τα μέτρα της κυβέρνησης θα προκαλέσουν την αντίδραση των αγορών, όταν ενώπιον ξένων διπλωμάτων και οικονομικών παραγόντων εμμένει στην περικοπή των συντάξεων ή ακόμα όταν παρακολουθεί επί μέρες σιωπηρός και εκ του μακρόθεν την επίθεση των κερδοσκόπων κατά των τραπεζών, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Ο Γιάννης Στουρνάρας, όπως και η κυβέρνηση έχουν σαφώς οριοθετημένους θεσμικούς ρόλους. Υπερβαίνοντας τα θεσμικά του όρια ασκεί είτε εκουσίως είτε ακουσίως πολιτική. Όμως «ου δύνασαι δυσίν κυρίοις δουλεύειν». Η επιλογή είναι σαφής: «Ή πολιτικός ή τραπεζίτης». Όχι όμως και τα δύο μαζί.

Γιατί πρέπει να μαθαίνουμε αρχαία ελληνικά;

Πολύ συχνά, σχεδόν καθημερινά θα λέγαμε, παρατηρείται το φαινόμενο της έκφρασης μίας απορίας των νέων όλων των τάξεων του γυμνασίου και του λυκείου: «Γιατί πρέπει να μάθω την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα;» Ακόμη, «Τι σχέση έχει με τη Νέα Ελληνική Γλώσσα». Τέλος, «Γιατί να τη μάθω αφού δεν τα χρησιμοποιώ στη σημερινή εποχή;» Θα λέγαμε πως εν μέρει τα ερωτήματα αυτά είναι δικαιολογημένα, λόγω της σημερινής κοινωνικής κατάστασης. Για να δούμε, λοιπόν, γιατί πρέπει να μαθαίνουμε αυτή τη γλώσσα.

* * *

 Αρχικά, πρέπει τονιστεί πως η αρχαία και η νέα ελληνική αποτελούν μία αδιάσπαστη ενότητα. Η αρχαία ελληνική είναι απλώς η ρίζα της νέας και όπως το φυτό αν ξεραθούν οι ρίζες του πεθαίνει, έτσι και με τη γλώσσα, η οποία αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό, αν δεν ασχολούμαστε με τη ρίζα της, θα ξεψυχήσει (για αυτό και η γλώσσα μας σήμερα έχει αλλοιωθεί δυστυχώς τόσο πολύ). Έτσι μπορούμε να μιλάμε για μία ενιαία ελληνική γλώσσα από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Αυτή η διαχρονικότητα, δε συναντάται σε καμία άλλη χώρα του κόσμου.

 Στη συνέχεια, ο πλούτος που φυλάσσει η γλώσσα είναι ανεκτίμητος. Άμα επιχειρήσει κανείς να πάρει μία λέξη και να την μελετήσει προσεκτικά, θα μείνει έκπληκτος με τη μαγεία και την ομορφιά που κρύβει, παραδείγματος χάρη η λέξη "δημοκρατία" (<δῆμος + κρατέω-ῶ= ο λαός έχει την εξουσία), η λέξη "Ευρώπη" (<εὐρεῖς ὦπας= μεγάλα μάτια), η λέξη "Όμηρος" (<ὁ μή ὁρῶν= αυτός που δεν βλέπει) και πολλά άλλα. Παράλληλα, θα αντιληφθεί πως κάθε λέξη είναι σημαντική αφού καθρεφτίζει άπειρες εικόνες, ιδέες και αντιλήψεις. Εντυπωσιακά είναι επίσης και τα "χρώματα" που παίρνουν οι λέξεις ανάλογα με το ύφος και το περιβάλλον τους, λόγου χάρη ο Καβάφης στο ποίημά του "Στα 200 π.Χ." χρησιμοποιεί λέξεις αρχαιοπρεπείς, για να εκφράσει ειρωνεία (παντάπασι, περιωπής, στάσις). Όπως είπε και ο Raffaele Cantarella για την αρχαία ελληνική: «... Ο άπειρος πλούτος της λεξιλογικής παραδόσεως, η σχεδόν απεριόριστη δυνατότητα συνθέσεως, η σημασιολογική ακρίβεια των πολυάριθμων συνωνύμων, η απλότητα του κλιτικού συστήματος των ονομάτων και ο πλούτος του κλιτικού συστήματος των ρημάτων, το εναλλασσόμενο παιχνίδι των μορίων και των προθέσεων, η διαφάνεια της λογικής και συντακτικής δομής, το εύηχον και η μουσικότητα, τέλος, δημιούργησαν το πιο τέλειο όργανο που ο άνθρωπος έφτιαξε, για να εκφράσει τις σκέψεις του».

 Έπειτα, αντικατοπτρίζει την ελληνική φυσιογνωμία. Αν διαβάσουμε ένα αρχαίο κείμενο και το μεταφράσουμε, θα χρησιμοποιήσουμε πολύ περισσότερες λέξεις, για να αποδώσουμε μία μόνο λέξη. Επίσης, εάν δοκιμάσουμε να κάνουμε συντακτική ανάλυση σε μία περίοδο θα μείνουμε έκθαμβοι από το πόσο σωστά είναι τοποθετημένες οι λέξεις σε αυτή, ώστε να βγαίνουν καθαρά νοήματα. Στον αρχαίο λόγο, λοιπόν, υπάρχει απλότητα, λιτότητα, λακωνικότητα και με μία λέξη η τελειότητα, για την οποία πρώτοι οι Έλληνες άρχισαν να αγωνίζονται.

 Επιπλέον, αντανακλά τον ένδοξο μας πολιτισμό, ο οποίος είχε φτάσει σε σχεδόν τέλειο βαθμό. Κάθε λογής τέχνημα, είτε σχετίζεται με τη λογοτεχνία (Ομηρικά έπη), το θέατρο, την ποίηση, τις θετικές επιστήμες, είτε με την αρχιτεκτονική και τα λοιπά, εκφράζει ιδέες και συναισθήματα. Ιδιαίτερα να σταθούμε στους φιλόσοφους και τα γνωμικά τους, που με τις αξίες και τα ιδανικά που προβάλλουν, διαμορφώνουν πρότυπα ζωής. Το σημαντικότερο, βέβαια από αυτά, είναι αυτό του ελεύθερου ανθρώπου και αυτό συνεπάγεται με τη σημαντικότατη επινόηση του πολιτεύματος της δημοκρατίας. Σύμφωνα με αυτό ο άνθρωπος πρέπει όχι μόνο να είναι ελεύθερος στο σώμα, αλλά και στο νου. Πρέπει, επίσης, να σέβεται πρώτα από όλα τον εαυτό του και έπειτα όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους-να είναι υπεύθυνος. Έτσι θα πραγματοποιήσει και τον έμφυτο στόχο του - να γίνει τέλειος, πάντα βέβαια με τη βοήθεια του Μεγαλοδύναμου. Επομένως, δημιουργήσαμε αυτόν τον πολιτισμό γιατί είμαστε ελεύθεροι... ποιος άλλος λαός είχε την ελευθερία; Ο Παρθενώνας μας αντικατοπτρίζει την ελεύθερη σκέψη και πρωτοτυπία των Αρχαίων, την ηθικότητα και την τιμιότητα και επιβάλλεται με αυτό τον τρόπο, ενώ οι πυραμίδες των Αιγυπτίων επιβάλλονται με τον όγκο τους, διότι τις έκτισαν σκλάβοι.

 Η ιστορία μας είναι και αυτή σημαδεμένη από τη γλώσσα αυτή. Εάν αναλογιστούμε πως υπήρξε η διεθνής γλώσσα στα Βασίλεια που δημιούργησε επίπονα ο Μέγας Αλέξανδρος και σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, ότι χρησιμοποιήθηκε σε πλήθος πινακίδων που αποτελούν ιστορικά τεκμήρια, ότι οι μεγάλοι ιστορικοί, φιλόσοφοι, μαθηματικοί και λοιποί τη χρησιμοποίησαν, για να δημιουργήσουν τα συγγράματά τους, θα κατανοήσουμε τη δόξα και το μεγαλείο που φέρει. Έτσι, θα πρέπει να νιώθουμε υπερηφάνεια όταν διαβάζουμε, για παράδειγμα, Όμηρο ή Θουκυδίδη.

 Επίσης, η αρχαία ελληνική άσκησε μεγάλη επιρροή στο ρωμαϊκό πολιτισμό, ο οποίος αποτέλεσε τη βάση της διαμόρφωσης του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η προέλευση της λατινικής γλώσσας, στην οποία βασίστηκε η δημιουργία των επιμέρους ευρωπαϊκών γλωσσών. Η λατινική, λοιπόν, προέκυψε από το χαλκιδικό αλφάβητο (μία μορφή του αρχαίου ελληνικού), το οποίο μετέδωσαν οι Χαλκιδείς στους ιταλικούς πληθυσμούς, όταν κατά το β' ελληνικό αποικισμό, μετανάστευσαν στην Κάτω Ιταλία. Επίσης, η Αγία Γραφή, το πιο διάσημο βιβλίο που σπάει σχεδόν κάθε χρόνο τα ρεκόρ πωλήσεων, γράφτηκε στην αρχαία ελληνική. Παράλληλα, ο ίδιος ο Χριστιανισμός πρώτα δουλεύτηκε από τους Έλληνες και έπειτα απλώθηκε στην Ευρώπη. Επομένως, η ρίζα του πολιτισμού των Ευρωπαίων όλων είναι ο αρχαίος ελληνικός στοχασμός και η τέχνη, γι’ αυτό δεν μπορεί να τα αγνοεί κανείς, αν θέλει να αισθάνεται πως πνευματικά ανήκει στην Ευρώπη.

 Τέλος, είναι υποχρέωση όλων των Ελλήνων να τη μάθουν. Με αυτόν τον τρόπο τιμούμε τους ένδοξους προγόνους μας, γνωρίζουμε καλύτερα την εθνική μας ταυτότητα και γινόμαστε περήφανοι για την ελληνική μας φύση. Παράλληλα, είναι ανάγκη να γνωρίζουμε τις ρίζες μία γλώσσας (της νέας ελληνικής) που κινδυνεύει να χαθεί, αφού μόνο 2.000.000 άνθρωποι την μιλούν σε όλο τον κόσμο. Ζούμε επίσης στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι να εξαλειφθούν οι επιμέρους πολιτισμοί των χωρών και να δημιουργηθεί ένας ενιαίος. Αντιλαμβάνεστε τον κίνδυνο για τον ελληνικό, μακραίωνο πολιτισμό; Αυτό είναι ο στόχος τους... να εξαφανίσουν τον ωραιότερο πολιτισμό. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, πρέπει να τονιστεί πως είμαστε υπεύθυνοι, εμείς οι Νεοέλληνες, για τη συνέχεια και τη ζωή της ιδιοσυγκρασίας μας∙ και γιατί όχι, με πρότυπα τους ένδοξους πρόγονούς μας να δημιουργήσουμε κάτι ακόμα καλύτερο. Η εκμάθησή της, ωστόσο, πρέπει να συμβαδίζει με την εκμάθηση της ιστορίας μας· διότι η άγνοια της ιστορίας θα πει άγνοια του ίδιου μας του εαυτού. Είμαστε Έλληνες, συνειδητοί Έλληνες θα πει έχουμε αφομοιώσει μέσα μας την πνευματική ιστορία των Ελλήνων από τα μυκηναϊκά χρόνια (αρχή ελληνικού κόσμου-πολιτισμού) ως σήμερα. Παράλληλα, πρέπει να αφομοιώνουμε κριτικά τις ξενικές επιδράσεις στον τρόπο ζωής, επικοινωνίας και συμπεριφοράς και όχι να αφήνουμε, λόγου χάρη, να αντικαθίσταται η γλώσσα μας από τα greeklish. Για να καλλιεργήσουμε, λοιπόν,  το καλλιτεχνικό μας αίσθημα μελετώντας ό,τι ωραίο έπλασε το χέρι και η φαντασία των προγόνων μας∙ για να μπορέσουμε κι εμείς να νιώσουμε τον εαυτό μας αισιόδοξο, ελεύθερο και υπεύθυνο για τη μοίρα του ανθρώπου πάνω στη γη. 

Εξάλλου, οι ξένοι μαθαίνουν τη γλώσσα αυτή· δεν είναι ντροπή να μην τη μαθαίνουμε εμείς οι ίδιοι;

Αναδημοσίευση: e-didaskalia.blogspot.com

Η πορεία του ΠΑΣΟΚ από τον θρίαμβο του 48,07% στο 6,28%

Στις 18 του Οκτώβρη του 1981 είχαμε στην Ελλάδα για πρώτη φορά διπλές εκλογές. Κοινοβουλευτικές και για πρώτη φορά, ευρωεκλογές αφού από την πρωτοχρονιά του ίδιου έτους η χώρα μας ήταν πλήρες μέρος της ΕΟΚ. Της τότε Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το ΠΑΣΟΚ, ΠΑνελλήνιο ΣΟσιαλιστικό Κίνημα,  ερχόταν «με φόρα» να κατακτήσει την εξουσία, με μπροστάρη ένα χαρισματικό πολιτικό, τον Ανδρέα Παπανδρέου. Κόντρα σ’ έναν μετριοπαθή αντίπαλο, τον Γεώργιο Ράλλη που διαδέχτηκε ενάμισι χρόνο πριν τον ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή που αποστρατεύθηκε από την ενεργό πολιτική σκηνή μεταβαίνοντας στην προεδρία της Δημοκρατίας.

Το κλίμα ήταν φανατισμένο και στην επαρχία ακόμη πιο πολύ. Αν κρίνω από όσα θυμάμαι από τότε που ήμουν παιδί λίγο πάνω από δέκα χρόνων. Βλέπεις η δημοκρατία μας δεν είχε ακόμη εδραιωθεί μια που ήταν μόλις εφτάμισι χρόνων και οι πληγές και τα μίση από την επτάχρονη δικτατορία τότε δεν έλεγαν να κλείσουν μια που ήταν ακόμη πρόσφατες οι μνήμηες.

Παραμονές των εκλογών αυτών ήρθε από την Αθήνα ο κ Νίκος, συγχωριανός μας που είχε μεταναστεύσει εκεί πριν αρκετά χρόνια. Επηρεασμένος προφανώς από το θριαμβευτικό κλίμα που έβλεπε, τόσο στην πρωτεύουσα όσο και στο χωριό του έλεγε τους έκπληκτους ΝεοΔημοκράτες φίλους του. «Ακόμη μ’ αυτούς είσαι εσύ; Στη Νέα Δημοκρατία πλέον μείναν οι βολεμένοι και οι βλαμένοι». Ήταν τόσο μεγάλη η εντύπωση που προκάλεσε αυτή η έκφραση, που το θυμάται ακόμη τόσο το χωριό όπως και η συγκεκριμένη περιοχή.

Η συνέχεια γνωστή. Το ΠΑΣΟΚ θριάμβευσε στις εκλογές για το Ελληνικό κοινοβούλιο και πήρε την εξουσία έχοντας ψηφιστεί από το 48,07 % των Ελλήνων ψηφοφόρων. Την πρώτη τετραετία, όπως μαθαίνω γιατί όπως προείπα ήμουν μικρός και δεν έχω πολλές εμπειρίες από την περίοδο αυτή, ήταν καλή. Βέβαια θυμάμαι κάποια πράγματα. Άλλα αδιάφορα αλλά ήμουν εντυπωσιασμένος από την συγκίνηση κάποιων γνωστών «παππούδων» που έφερε η «αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης». Κι άλλα που μου προκαλούσαν χαρά τότε.

Όπως η καθιέρωση του μονοτονικού μια που με δυσκόλευαν στην ορθογραφία οι τόνοι και τα πνεύματα. Αλλά και η κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων στο Γυμνάσιο. Με τα τελευταία μας τρομοκρατούσαν οι «μεγάλοι» και οι μεγαλύτεροι φίλοι μας που είχαν πάει στο Γυμνάσιο. Τότε ως παιδιά χαρήκαμε γι’ αυτή τη μεταρρύθμιση, αλλά τώρα κοιτάζοντας πίσω το βλέπω ως μεγάλο λάθος. Ότι δηλαδή η κόπηκαν οι «ρίζες» της Ελλάδας. Αυτό που έπρεπε να κάνει η τότε κυβέρνηση ήταν ν’ αλλάξει τον τρόπο διδασκαλίας των αρχαίων κι όχι την κατάργηση της διδασκαλίας τους.

Εντύπωση μου έκανε που ενώ ήμουν μικρότερος η απειλή που υπήρχε ήταν «θα φωνάξω την αστυνομία» μετά όποιος διατύπωνε τέτοια απειλή όλοι τον κατηγορούσαν «πως είναι καρφί». Και μιλάω τώρα για δωδεκάχρονα παιδιά κι όχι για ενήλικες.

Το ΠΑΣΟΚ νίκησε και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές το 1985. Τώρα όπως ακούω πάλι, άρχισε να συμβιβάζεται. Και ο Τύπος άρχισε τα δικά του παιχνίδια. Υπήρχαν οι «καλοί» μέσα στο κόμμα και φυσικά στην κυβέρνηση, όπως ο Σημίτης. Και αυτοί που ήταν υποχείρια του Αρχηγού παράδειγμα ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Μάλιστα για τον Άκη κυκλοφορούσε ως ανέκδοτο: Αν ρωτούσε ο Παπανδρέου «τι ώρα είναι Άκη» η απάντηση που έπαιρνε ήταν «ότι ώρα θέλεις εσύ πρόεδρε».

Ύστερα ήρθε το «σκάνδαλο Κωσκωτά», με όλες σχεδόν τις φιλοΠΑΣΟΚικές εφημερίδες να γίνονται αντιΠΑΣΟΚικές στην αρχή. Και μετά μόνο αντιΠαπανδεϊκές. Μιλάω για την «Ελευθεροτυπία», «Τα Νέα», και το «Έθνος». Κι έγινε αυτή η αλλαγή της πολιτικής γραμμής τόσο «γλυκά» που παρέσυραν πάρα πολλούς από τους αναγνώστες τους. Εγώ που διάβαζα το «Έθνος» από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του «το έκοψα» όπως και την «Ελευθεροτυπία» που διάβαζε νωρίτερα ο πατέρας μου. Αλλά και «Τα Νέα» που τα διαβάζαμε πότε - πότε κόπηκαν κι αυτά.

Και για να μη τα πολυλογώ, δεν έχω σκοπό να γράψω άλλωστε τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας όπως την έζησα, έφτασε η εποχή που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος  Ανδρέας Παπανδρέου μας «άφησε χρόνους» και πέρασε στην ιστορία. Είχε προλάβει να κάνει αίτημα στην ΔΟΕ για να κάνουμε τους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004. Κι αυτό γιατί ήθελε «να πάει λίγο παρακάτω» την πρόταση του Κων/νου Καραμανλή για μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα.

Πριν πεθάνει ο Παπανδρέου, ο Σημίτης που ήταν ο εκλεκτός των εφημερίδων πρόλαβε κι έγινε πρωθυπουργός τον Ιανουάριο του 1996, κόντρα στον Άκη Τσοχατζόπουλο που ήταν ο εκλεκτός του προέδρου. Μετά από λίγους μήνες και τον θάνατο του Παπανδρέου στις 23 Ιουνίου, ο Σημίτης νίκησε και πάλι τον Τσοχατζόπουλο στο 4^ο συνέδριο κι έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Από εδώ και πέρα το ΠΑΣΟΚ έπαθε μια μετάλλαξη. Από ΠΑνελλήνιο ΣΟσιαλιστικο Κίνημα ο Σημίτης το έκανε Πανελλήνιο ΣΟσιαληστρικό Κίνημα. Όπως εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κάποιος η διαφορά (από Σοσιαλιστικό σε Σοσιαληστρικό) είναι μικρή και δυσδιάκριτη, μια που τα αρχικά παραμένουν ίδια ΠΑΣΟΚ. Κι εξηγούμε.

- Αρχικά την διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων και την έδωσε δώρο στην Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη. Αυτή είχε τους …τρόπους της και κέρδισε την διοργάνωση. Το ποιοι ήταν αυτοί και τι κέρδισε προσωπικά η κυρία από τους Ολυμπιακούς αγώνες που διοργάνωσε η Ελλάδα δεν το μάθαμε ποτέ, αν κι ακούγονται διάφορα.

- Μετά είχαμε το σκάνδαλο του Ελληνικού Χρηματιστηρίου με το οποίο χάθηκαν οι οικονομίες πολλών Ελλήνων. Οι άσχετοι και αφελής χρεοκόπησαν και πολλοί έχασαν σημαντικά ποσά. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που κέρδισαν κάποια σημαντικά, γι’ αυτούς, ποσά που ήταν ψίχουλα σε σχέση μ’ αυτά που κέρδισαν τα «λαμόγια» που ήταν μεταμφιεσμένα σε «σοβαρούς επιχειρηματίες».

- Και τέλος έβαλε την χώρα στο ευρώ με μια απίστευτη ισοτιμία. 1 ευρώ αντιστοιχεί σε 340,75 δραχμές. Το πώς μπήκαμε σε ένα τέτοιο club δεν το εξετάζω, μια που όλα δείχνουν πως μπήκαμε χατιρικά. Όμως ο ελληνικός λαός υπέστη ακόμη μία ληστεία. Ενώ οι μισθοί ακολούθησαν κανονικά την ισοτιμία ο μέσος μισθός, ήταν 150.000 δραχμές, ίσως να λέω και πολλά, έγινε 440,20 ευρώ οι τιμές πήραν την ανηφόρα. Πώς; Τα 500 ml νερό για παράδειγμα που είχαν 50 δραχμές πήγαν 0,5 ευρώ αύξηση δηλαδή 350% περίπου. Με ανάλογο τρόπο έγιναν κι άλλες αυξήσεις. Η εφημερίδα της ημέρας για παράδειγμα από 300 δραχμές ενώ στην αρχή είχε όπως έπρεπε 0,88 ευρώ πήγε 1 ευρώ. Και υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα τέτοιων ανεξέλεγκτων αυξήσεων.

Αυτή την  Ελλάδα παρέδωσε το συγκεκριμένο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ του Καραμανλή. Εποχή κατά την οποία οι Ευρωπαίοι «ανακάλυψαν» πως εδώ γινόταν ένα πάρτι. Ένα πάρτι που το επιτρέψαν οι ίδιοι, αν δεν το είχαν διοργανώσει. Επειδή έπρεπε κάποιος να πληρώσει στο ΠΑΣΟΚ, βρήκαν εξιλαστήριο θύμα. Τον Άκη Τσοχατζόπουλο που πλήρωσε όχι άδικα γι΄ αυτά που έκανε ως υπουργός του Σημίτη. Ο οποίος Σημίτης δεν ήξερε δεν άκουσε. Απλά προέδρευε στο υπουργικό συμβούλιο και δεν έκανε τίποτε.

Μετά ήρθε στο ΠΑΣΟΚ και - μετά από ένα ΝεοΔημοκρατικό διάλειμμα - στην κυβέρνηση, ο Γιώργος Παπανδρέου ο οποίος έβαλε την Ελλάδα στα μνημόνια κι έφτασε το κόμμα του στο 5%.

Κι όμως σήμερα μετά όσα έχουμε πάθει από αυτούς υπάρχει ένα ποσοστό Ελλήνων που τους ψηφίζει. Και προσπαθεί να βρει κι άλλα δεκανίκια πέρα της ΔΗΜΑΡ που ήδη έχει από το 2015. Αλλά έχει οπαδούς και το ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΝΑΛ του Γιώργου, που αφού διέλυσε την Ελλάδα τεμάχισε και το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του.

Και να τελειώσω περίπου όπως άρχισα. Σε λίγο καιρό έχουμε Χριστούγεννα. Εποχή που πολλοί που έχουμε φύγει από τα χωριά μας πηγαίνουμε για την μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Θα πάω κι εγώ κι ελπίζω να έχει έρθει από την Αθήνα ο κ. Νίκος. Θα του θυμίσω τι έλεγε πριν 37 χρόνια και θα του πω: «Δυστυχώς κ. Νίκο τώρα πια και στο ΠΑΣΟΚ έμειναν μόνο οι βολεμένοι και οι βλαμμένοι». Και θα συμπληρώσω και οι παγιδευμένοι στο οράματα του ιδρυτή του