Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Δρόμος οδυνηρός, αλλά δρόμος

Την πιο καλή απάντηση στους πανηγυρίζοντας κυβερνητικούς, σε σχέση με το μνημόνιο και την «περιφανή νίκη» της περασμένης βδομάδας, έδωσε ο κ Σωκράτης Τσιχλιάς στην Καθημερινή του περασμένου Σαββάτου (23/7) στο άρθρο του με τον ίδιο τίτλο.

* * *


Ωστε, λοιπόν, δεν έγινε κανένα λάθος έως σήμερα; Αυτοί οι 14 μήνες που πέρασαν από την υπογραφή του Μνημονίου έως την προχθεσινή (σ.G. πρόσφατη) απόφαση των ηγετών της Ευρωζώνης είναι ένας –βήμα βήμα κτισμένος– θρίαμβος της ελληνικής κυβέρνησης; Γιατί αυτό, περίπου, είπε στη χθεσινή ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος στο νέο σχέδιο για τη διάσωση της Ελλάδας. Να ξεχάσουμε, λοιπόν, την περιβόητη θητεία Παπακωνσταντίνου με τους ατέλειωτους ερασιτεχνισμούς, τις αποκρύψεις και τα ελαφρά ψεύδη, τον φορολογικό νόμο που απέτυχε και εκπονείται νέος, τα δημοσιονομικά που αστόχησαν και τις παλινωδίες που τρέλαναν την αγορά και τους πολίτες; Είναι δυνατόν, η εφιαλτική χρονιά που πέρασε, να καταγραφεί ως επιτυχημένη πορεία, που μας οδήγησε μάλιστα σε κάποιον «θρίαμβο»;
Μετά από πειράματα που σχεδόν διέλυσαν την Ελλάδα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πήραν προχθές μια απόφαση που κινείται τουλάχιστον στη σωστή κατεύθυνση. Μια απόφαση, που αν είχε παρθεί πέρυσι, σήμερα θα ήμασταν σε απείρως καλύτερη μοίρα. Κανείς δεν ξέρει βεβαίως, ακόμη, αν τα οικονομικά εργαλεία που περιλαμβάνει η πρόταση θα λειτουργήσουν άψογα ή αν τα προτεινόμενα μέτρα είναι αρκετά για να καταστήσουν το ελληνικό χρέος διαχειρίσιμο. Ο καιρός θα δείξει. Οπως και να ’χει, η Ελλάδα παραμένει μια χώρα υπό αυστηρή επιτήρηση των δανειστών της, συντριπτικά φτωχότερη, με ρεκόρ ανεργίας στους νέους, με τη φοροδιαφυγή να την πνίγει και την εισφοροδιαφυγή να απειλεί θανάσιμα τη βιωσιμότητα των ταμείων της. Μια χώρα όπου οι πελατειακές σχέσεις είναι… πολύ σκληρές για να πεθάνουν και η κλεπτοκρατία καραδοκεί. Ενώ η αίσθηση αδικίας εδραιώνεται σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και η βία καιροφυλακτεί.
Με την προχθεσινή απόφαση, ωστόσο, αυτή η σμπαραλιασμένη Ελλάδα απαλλάσσεται, μάλλον, από τη δηλητηριώδη αβεβαιότητα που έδωσε το τελικό χτύπημα στην οικονομία. Υπάρχει πλέον εμπρός μας δρόμος οδυνηρός, αλλά υπάρχει δρόμος. Αυτό το νέο δεδομένο θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν -–επικοινωνιακά εννοείται– κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Δηλαδή, οι δύο πολιτικοί οργανισμοί που είναι βασικοί υπαίτιοι για το χάλι της πατρίδας μας. Ετοιμάζονται ήδη για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Όλα εδώ πληρώνονται

Χθες πρωί πρωί της Τρίτης(αξημέρωτα σχεδόν, όπως γινονται οι εκτελέσεις) βγήκε η απόφαση για την πτώση των ομάδων του Ολυμπιακού Βόλου και Καβάλας.
Απόφαση που σημαίνει την σωτηρία της ΑΕΛ και το Πανσεραϊκού. Έτσι το όνειρο του κάθε Λαρισαίου φίλαθλου έγινε πραγματικότητα. Να πέσει ο Ολυμπιακός Βόλου (του Μπέου) για να μείνει στα σαλόνια η ΑΕΛ.
Και απευθυνόμενος στον κάθε Βολιώτη φίλαθλο του λέω. Δεν έχουμε τίποτε εμείς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο στη Λάρισα κατά του Ολυμπιακού Βόλου. Με τον Μπέο τα έχουμε.
- Τον άνθρωπο που παραμονές των περιφερειακών εκλογών του 2010 έκανε την απαράδεκτη δήλωση πως «απαγορεύει κάθε Λαρισαίο να πατήσει το πόδι του στο Βόλο» στερώντας κατ’ εμέ ψήφους από τον κ. Παπατόλια που φοβήθηκε μα την καταδικάσει, ενώ καταδίκασε από την πρώτη μέρα τον υποβιβασμό της ομάδας αντιδρώντας ως τέως νομάρχης Μαγνησίας.
- Που φέρθηκε άκομψα στον κ. Τσώλη, ενώ δικό του δημιούργημα ήταν η τόσο καλή ομάδα, απολύοντάς τον επειδή ευχήθηκε να σωθεί η ομάδα στην οποία έκανε καριέρα (την ΑΕΛ) ενώ την είχε νικήσει μέσα στο AEL FC ARENA.
- Που μίλησε υποτιμητικά για το νεόχτιστο αυτό γήπεδο λέγοντάς το ΜΑΝΤΡΙΓΑΛ ξεχνώντας προφανώς (αν και δεν είμαστε όλοι από οικογένειες κτηνοτρόφων) είμαστε περήφανοι που είμαστε μεγαλωμένοι σε αγροτικές οικογένειες και το έχουμε καμάρι που μας λένε ΤΥΡΙΑ. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το σύνθημα που δονούσε το Αλκαζάρ σε δοξασμένες εποχές. «Η Ευρώπη δεν μπορεί δίχως γάλα και τυρί».
Και τι φταίει η ομάδα να υποβιβαστεί επειδή είχε πρόεδρο λαμόγια;
Εκτός από τους αγώνες που κέρδισε με δόλιο τρόπο, δεν έχει κατονομαστεί άλλος εκτός του ΑΕΚ – Ολυμπιακός Βόλου 0 – 4 (!!!) τα λεφτά που έβαζε ο κ. Μπέος στην ομάδα ήταν προϊόν εγκλήματος. Και ως κλεπταποδόχος η ομάδα πρέπει να τιμωρηθεί να καθαρίσει, όπως και η Καβάλα.
Το τέλειο θα ήταν να ερχόταν στις φυλακές της Λάρισας ο κ. Μπέος, που είναι πολύ κοντά στο AEL FC ARENA να ακούει της ζητωκραυγές των Monsters (Λέσχη φιλάθλων ΑΕΛ) σε κάθε εντός έδρας αγώνα για πρωτάθλημα και κύπελλο. Καθώς και την αποθέωσή του, μια που μια που θα ξέρουν πως ακούει., με την αναφορά του ονόματός του ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΠΕΟΣ.
Περιττό να σας πω το πόσα κιλά τυρί έχουν να παραληφθούν από τους φύλακες με παραλήπτη τον ίδιο για να τον ευχαριστήσουν.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Η Siemens δεν υπάρχει

Αγόρασα τον 2006 από κατάστημα της Forthnet το ασύρματο τηλέφωνο, Siemens Gigaset AL140/AL145. Εμεινα πολύ ευχαριστημένος από τις δυνατότητες του μια που ήταν αρκετά οικονομικό.
Επειδή όπως κάθε χρόνο τον Αυγουστο θα πάω στο χωριό μου σκέφτηκα, μετά το Πάσχα να αγοράσω για το σπίτι μου εκεί, ένα όμοιο ή καλύτερό (για να πάω αυτό που έχω). Και οι γονείς μου που ζούνε εκεί θα τους έλεινε τα χέρια κι εγώ θα το είχα δίπλα μου όταν θα παίζω με τις ώρες τάβλι με τους φίλους ή θα πίνω μπύρες με τους γείτονες και τους συγγενείς (και φίλους βεβαίως).
Αρχισα λοιπόν να ψάχνω στο site του ΟΤΕshop. Εψαξα το συγκεκριμένο αν βγαίνει. Οσο και να έψαξα τίποτε. Έψαξα και στο site του Γερμανού ούτε εκεί.
Πριν προλάβω να κοιτάξω κάπου αλλού με πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου.
«Ελα δεν υπάρχει το συγκεκριμένο τηλέφωνο. Πήρα ενα Siemens άλλου τύπου. Ακριβότερο μεν αλλά τι να κάνουμε;»
«Και είχε ο ΟΤΕ Siemens πατέρα»
«Ακου να δεις ατυχία. Λίγο πριν έδωσαν το τελευταίο, δεν έχουν και μεγάλο stock μια που είμαστε μικρή περιοχή. Πήγα στον Γερμανό και βρήκα»
Επεσα από τα συνετά είναι δυνατόν να έχουν και να μην το έχουν στο site;
Ξαναμπήκα και κοίταξα πάλι. Πρόσεξα πως είχαν Gigaset και οι δυο. Πονηρεύτικα και σκέφτηκα πως λόγω σκανδάλου δεν αναφέρουν το όνομα Siemens στο site τους, όπως είδα δεν το αναφέρουν ούτε στα αντίστοιχα ένθετα που βάζου στις εφημερίδες.
Για γέλια και για κλάματα δηλαδή.

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Καιρός να μιλήσουμε λίγο για μπάλα

Σήμερα έχουμε τον πρώτο αγώνα του champions league που συμμετέχει για φετος Ελληνική ομάδα. Παίζει ο Παναθηναϊκός με την Δανέζικη Οτένσε (μεταδίδεται από τη Nova 2 στις 9.00).
Προβλέπω θα είναι η πρώτη παράσταση των ελληνικών τσίρκων (συγγνώμη ομάδων) στο champions league.
Κι εξηγώ τι εννοώ. Φέτος μου φαίνεται πως οι ομάδες μας θα είναι σάκος του μποξ στον κορυφαίο αυτό θεσμό.
Ο μεν Παναθηναϊκός, που ξεκινά σήμερα, ποιο λογικά μια που δεν έχει λεφτά. Ετσι πούλησε τον καλύτερο παίχτη κι ο Βιτόλο που ήρθε, αν δεν κάνω λάθος δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής.
Ο Ολυμπιακός, πάλι, θα έχει τα χάλια του μια που ο νέος του πρόεδρος έχει κάνει σε μια χρονιά όσα λάθη δεν έκαναν πρόεδροι του Ολυμπιακού από την καθιέρωση του επαγγελματισμού στην Ελλάδα, μη των κ.κ. Κοκκωτά και Σαλιαρέλη συμπεριλαμβανομένων.
1) Εφερε τον κ Βαλβέδε παρακαλώντας τον για προπονητή
2) Έδιωξε όλους σχεδόν τους Έλληνες
3) Έμπλεξε άσχημα με τις συμμορίες των στημένων και η πλάκα είναι πωε κατηγορείτε πως έστησε τον αγώνα Μακάμπι – Ολυμπιακός.
Ναι τον αγώνα με τον οποίο αποκλείστηκε από την Ευρώπη πέρυσι ο Ολυμπιακός (ευκαιρία και δικαιολογία γι’ αυτόν να εκδιωχθεί ο κ. Λινεν). Ετσι αν, παρ’ ελπίδα τιμωρηθεί ο Ολυμπιακός και μάλιστα με υποβιβασμό, θα ελιναι η μοναδική ομάδα στον κόσμο ποντιακό ανέκδοτο. Θα τιμωρηθεί με υποβιβασμό γιατί έστησε αγώνα ΚΑΤΑ της ίδιας
4)Από το φετεινό ρόστερ επιτρέπει στον συγκεκριμένο Ισπανό (που καταστρέφει την ομάδα να βάλει στο ψυγείο του Ρόμενταλ και Πάντελιτς (λες και είναι τυχαίοι και οι δυο τους) καθώς και τον Ντάσμπισαϊρ που γυρισε τον φοβερό τελικό με την ΑΕΚ το 2009. Ματς για το οποίο περηφανεύεται ο αχάριστος)
Ας ξεχάσουμε τα χάλια που μας έφεραν οι πολιτικοί μας κι ας απολαύσουμε την 1η παράσταση του τσίρκου “Ελληνική ομάδα champions league” με πράσινες φανέλες τώρα ενώ το Σεπτέμβρη θα φορέσει ερυθρόλευκα

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Ξέρουν τι υπέγραψαν; Μάλλον οχι


Το υπέροχο σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη του περασμένου Σαββάτου(23/7), έγινε πολύ προφητικό.
Τελικά φαίνεται όχι μόνο ο πρωθυπουργός μας δεν ξέρει τι υπέγραψε αλλά ούτε ο κ. Βενιζέλος, ούτε κανείς άλλος.
Έχει περάσει σχεδόν μια βδομάδα και δεν μας έχει εξηγήσει κανείς σχεδόν τίποτε. Μου θυμίζει αυτό που ζούμε ότι ζήσαμε πέρυσι τον Μάιο με την υπογραφή του μνημονίου. Μας λέγαν πως πήραν τα μέτρα που έπρεπε. Μάλιστα ο κ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε στον κ. Παπαχελά πως «αν χρειαστεί να παρθούν νέα μέτρα σημαίνει πως έχω αποτύχει και θα παρατηθώ». Τον έδιωξε λοιπόν ο κ. Παπανδρέου ένα χρόνο μετά για να εκτονωθεί η κατάσταση και να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο.
Η δήλωση αυτή του κ. Παπακωνσταντίνου «υποχρέωσε» τον κ. Βενιζέλο να λέει, πάλι στον κ. Παπαχελά, «δεν λέω δε θα πάρουμε άλλα μέτρα, γιατί θα το γράψετε και θα το παίζεται συνέχεια μετά (όπως κάνατε με τον προκάτοχό μου θα συμπλήρωνε άνετα).
Μετά πήγε και αυτός και υπέγραψε ότι υπέγραψε, που φοβάμαι ούτε αυτός κατάλαβε.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Το κράτος γιόρτασε και φοβήθηκε τον δημο

Έγινε χθες η δεξίωση στην προεδρία της Δημοκρατίας μάλλον σε κλειστό χώρο όπως είδα σε φωτογραφίες στο e-go.gr. Μάλλον δεν έγινε όπως κάθε χρόνο στον κήπο απο τον φόβο των αντιδράσεων του λαού (γιορτάσαν την δημοκρατία, το κράτος, και φοβόταν τον δήμο δηλαδή)
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας σε λόγο του, συμπέρανε πως ήρθε η ώρα να πληρώσουν όσοι κρύβουν εισοδήματα.
Πολλοί πολιτικοί μας αρνήθικαν την πρόσκληση. Μέσα σ’ αυτούς ο κ Στάθης Παναγούλης που έστειλε στον πρόεδρο Δημοκρατίας, επιστρέφοντας την πρόσκληση, την παρακάτω επιστολή.:
Προς τον
Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας
κ. Κάρολο Παπούλια
Προεδρικό Μέγαρο
Κύριε Πρόεδρε,
Οι Αγώνες και οι θυσίες του Ελληνικού Δημοκρατικού Λαού κατά της ξενοκίνητης τυραννίας των συνταγματαρχών, 37 χρόνια μετά, βρίσκουν τη Δημοκρατία μας απισχνασμένη, τις Συνταγματικές λειτουργίες της υπό εκμηδένιση, την Εθνική μας Κυριαρχία μειωμένη και τη χώρα διατελούσα υπό οικονομική Κατοχή της Διεθνούς τοκογλυφίας.
Η ιστορική Μνήμη, δεν συγχωρεί, πλέον, κατά συνθήκη ομιχλώδη επιφαινόμενα και συμμετοχή σ’ αυτά. Το αντίθετο, επιτάσσει «πάλης ξεκίνημα, νέους αγώνες/για νάβρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί».
Κύριε Πρόεδρε,
Το δημοκρατικό Καθήκον, στις 24 Ιουλίου 2011 και στις 11 π.μ. υποδεικνύει προσκύνημα στο Ναό της Δημοκρατίας, την Πλατεία Συντάγματος.

Ο λαός προσεκλήθη, αποτη «Σπίθα Νέου Κόσμου στο Σύνταγμα, δεν έμαθα ακόμη πόσοι πήγαν εκεί, αλλα πήγαν και συνέβησαν γεγονότα που αντιγράφω από το fimotro
Ενταση επικράτησε νωρίτερα στην πλατεία Συντάγματος ανάμεσα σε συγκεντρωμένους και δυνάμεις των ΜΑΤ που επενέβησαν προκειμένου ν’ αποτρέψουν το κλείσιμο της λεωφόρου Αμαλίας. Γύρω στις 22.00 χθες το βράδυ δεκάδες άτομα που...
είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία Συντάγματος, κρατώντας κεριά με αφορμή τον εορτασμό της 37ης επετείου από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, θέλησαν να περάσουν στο οδόστρωμα της λεωφόρου Αμαλίας. Δυνάμεις των ΜΑΤ επενέβησαν και απώθησαν τους συγκεντρωμένους, σπρώχνοντάς τους προς την πλατεία, προκειμένου ν’ αποφευχθεί το κλείσιμο της λεωφόρου Αμαλίας. Επικράτησε ένταση αλλά το επεισόδιο δεν πήρε μεγαλύτερη έκταση. Ορισμένοι διαμαρτυρήθηκαν για μικροτραυματισμούς που προκλήθηκαν σε διαδηλωτές εξαιτίας του βίαιου τρόπου με τον οποίο αντέδρασαν οι αστυνομικές δυνάμεις. Αυτή τη στιγμή επικρατεί ηρεμία στην πλατεία με τις δυνάμεις των ΜΑΤ να βρίσκονται στο μεσαίο διάζωμα της λεωφόρου Αμαλίας, διασφαλίζοντας την κυκλοφορία των οχημάτων στο ρεύμα προς Ομόνοια.

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Ενα όνειρο που φεύγει

Ενδιαφέρουσα η άποψη της κ. Μαριάννας Τζιαντζή στο σχόλιο της με τον ίδιο τίτλο στη χθεσινή (Παρασκευή 22/7) «Καθημερινή»

* * *


«Ξαπλώσου στο ταξί...» έλεγε το παλιό τραγουδάκι, αλλά στην εποχή της διπλής και τριπλής μίσθωσης το «ξαπλώσου» έγινε «στριμώξου». Σήμερα, άδεια ταξί υπάρχουν άφθονα, λεφτά δεν υπάρχουν για να τα μισθώσουμε.
Ολοι έχουμε εξυπηρετηθεί από ευσυνείδητους οδηγούς, αλλά και όλοι έχουμε ταλαιπωρηθεί από αγενείς και άπληστους συναδέλφους τους, όμως το στρώμα των ταξιτζήδων το ορίζουν τα συμφέροντά του και όχι μια ισχυρή παράδοση, ένα διακριτό εργασιακό ήθος που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά.
Με δάνεια και αιματηρές οικονομίες αγοράστηκαν πολλές άδειες ταξί, καθώς επί πολλά χρόνια κυριαρχούσε το δόγμα «να έχεις τη δική σου δουλειά, να είσαι αφεντικό του εαυτού σου, να αφήσεις κάτι στα παιδιά σου, βρε αδελφέ». Να μην είσαι υπαλληλάκος, δασκαλάκος, εργατάκος. Σήμερα δεν ζούμε μόνο την απαξίωση της μισθωτής εργασίας, αλλά και την ισοπέδωση της μικρής ιδιοκτησίας, της μικρής «επιχειρηματικότητας». Η κατώτερη μεσαία τάξη, που συχνά την ταύτιζαν με το λεγόμενο «υγιές» (και συνήθως συντηρητικό) κομμάτι της κοινωνίας, η χαϊδεμένη πολλών κυβερνήσεων και κομματικών μηχανισμών, συντρίβεται. Τελειώνουν οι ιδιοκτήτες ταξί, όπως τελειώνει και οι περιπτεράς και ο φούρναρης της γειτονιάς, τελειώνει το αυτοαπασχολούμενο όνειρο, ενώ το μισθωτό (και δεν εννοώ στον δημόσιο τομέα) γίνεται όλο και πιο θολό και μακρινό.
Και μετά την απελευθέρωση, τι; «Οι ταξιτζήδες δεν είχαν καταλάβει τι έρχεται, ζούσαν στον κόσμο τους», λένε οι εκ γενετής υποψιασμένοι. «Τώρα που θα μπει τάξη στο επάγγελμα, θα βλέπεις ταξιτζήδες με κοστούμι, με δύο ξένες γλώσσες ο καθένας...». Προφανώς, στο κοντινό μέλλον ο ταξιτζής δεν θα λέγεται Μήτσος ή Τάκης, αλλά Κάρολος ή Ροδόλφος, θα φοράει λευκά γάντια, θα είναι απόφοιτος πανεπιστημίου με μεταπτυχιακό, ενώ oι τρόποι του θα θυμίζουν τους Βρετανούς μπάτλερ που βλέπουμε στις ταινίες. «Μήπως ο κύριος επιθυμεί να κατεβάσω το τζάμι;»
Τα κλειστά επαγγέλματα θα ανοίξουν, όμως ο επαγγελματικός, ο μορφωτικός, οι κοινωνικός ορίζοντας γίνεται όλο και πιο στενός. Πέρασε ο καιρός που το παιδί του υπαλληλάκου μπορούσε να παρακολουθήσει φροντιστήριο και να σπουδάσει, π. χ., Ιατρική. Πέρασε ο καιρός που η σύζυγος ενός μισθωτού έστελνε το παιδί της στον δημοτικό παιδικό σταθμό, ώστε να μπορέσει να εργαστεί και η ίδια. Οι ταξιτζήδες ακολουθούν τη μοίρα των πολλών, όμως αντί να αφουγκραστούν το δίκιο των πολλών, να προσεγγίσουν τους πολλούς και να κερδίσουν τη συμπαράστασή τους, ζητούν τη σωτηρία, την εξαίρεση του δικού τους κλάδου από το συλλογικό βούλιαγμα. Ο καθένας μόνος του και, κατά καιρούς, όλοι εναντίον ενός και αντιστρόφως. Και όπως ο Οδυσσέας στη σπηλιά του Πολύφημου, περιμένουμε μήπως ο Κύκλωπας μας υποσχεθεί ότι θα φαγωθούμε τελευταίοι.

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Ποιοι βγάλαν την χθεσινή απόφαση;

Σύνοδος κορυφής χθες στις Βρυξέλες (έκτακτη για το Ελληνικό χρέος).
Ευχαριστημένοι οι Ευρωλιγούρηδες και προβληματισμένοι οι σκεπτικιστές.
Λένε οι σκεπτικιστές πως υποθήκευσαν την Ελλάδα και την σκλαβώσαν για 30χρονια.
Όμως αυτές είναι εντυπώσεις και Θα το δούμε σιγά σιγά. Άλλωστε δεν είμαστε, ως Έλληνες, και πολύ ευχαριστημένοι από τις διασώσεις μας, πάντα, από τις ΗΠΑ ή την Ευρώπη
Αυτό που μ’ έκανε αισιόδοξο για την ώρα είναι πως λέγαν πως για να αποφύγουμε την «επιλεκτική χρεοκοπία» θα φορολογήσουν τις τράπεζες.
Μου φάνηκε λογική η ιδέα ως την στιγμή που άκουσα πως βρίσκονται κι εκπρόσωπο τους στις Βρυξελες.
Μα είναι δυνατόν να δεχθούν φορολογία; Να δεχθεί το αρνί να γιορτάσει το Πάσχα.
Και πραγματικά βγήκα αληθινός. Δεν βάλαν κανέναν φόρο στις τράπεζες.
Κι ακούγοντας στα γρήγορα (όπως όλοι ακούσαμε όλοι μας ως τώρα
Έτσι μου δημιουργήθηκε το ερώτημα του τίτλου.
Ποιοι βγάλαν την απόφαση; Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ή οι τράπεζες; (που χάνουν βέβαια λεφτά αλλά ελάχιστα)
Μήπως είναι το πρόβλημα της Ευρώπης αυτό; Ότι οι ηγέτες της υπηρετεί τον κεφάλαιο κι όχι τους λαούς τους. Τώρα αν είναι ανίκανοι ή πουλημένοι, καμιά σημασία δεν έχει

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Η σειρά των ιδιοκτητών ταξί

Πέρυσι τέτοια εποχή είχαμε τα φορτηγά φέτος τα ταξί. Αντιδρούν κι αυτοί με το αλόγιστο άνοιγμα του επαγγέλματος και μάλλον έχουν δίκιο.
Βέβαια γιατί «έσκισε» ο κ. Ραγκούσης την συμφωνία των ιδιοκτητών ταξί με τον κ. Ρέπα είναι άλλο θέμα. Βέβαια υπάρχει η φημολογούμενη κόντρα των δύο (νυν και πρώην υπουργού.
Υπάρχει και μια άλλη απορία μου.
Γιατί αμφότεροι ενώ ήξεραν πως θα υπάρχουν αντιδράσεις των ιδιοκτητών (φορτηγών και ταξί πέρυσι και φέτος αντίστοιχα) «ανοίγουν» όπως «ανοίγουν» τα επαγγέλματα τέτοια εποχή; Μήπως γιατί είναι εποχή που ο τουρισμός είναι στο φουλ και οι κινητοποιήσεις (δίκαιες ή άδικες δεν εξετάζω) θα βλάψει επαγγελματικές ομάδες οι οποίες φυσικά θα αντιδράσουν;
Μήπως η κυβέρνηση εκτός απο την καταστροφή του αγροτικού τομέα (αυτό είναι έργο της κυβέρνησης Σημίτη) της ναυτιλίας, με την κατάργηση του υπουργείου εμπορικής ναυτιλίας ήρθε η σειρά του Τουρισμού;
Το σίγουρο είναι ότι προσβλέπουν στον «κοινωνικό αυτοματισμό» για να τους καθησυχάσουν.
‘Όμως για την ώρα ο λαός αντιδρά θετικά. Στην ηπειρωτική Ελλάδα συμπαραστεκόμαστε στους ταξιτζίδες παρ’ όλο που μας ενοχλούν (με τους αποκλεισμούς δρόμων)
Στην τουριστική Ελλάδα, κυρίως τη Κρήτη που πλήττονται πιο πολύ με τον αποκλεισμό των λιμανιών και αεροδρομίων, οι αντιδράσεις δεν είναι, ακόμη τουλάχιστον, τόσο μεγάλη.
Μάλλον κατάλαβαν ΟΛΟΙ πως έρχεται η σειρά τους.. Κι αν περάσει το σημερινό χτύπημα (οι ιδιοκτήτες ταξι τώρα) πολύ σύντομα θα περάσουμε στους επόμενους.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Ο πίνακας στο γραφείο του πρωθυπουργού


Το Σαββατοκύριακό «έπαιζε ψηλά» στα δελτία ειδήσεων ο θαυμασμός την κ. Κλίντον για τον πίνακα που είχε στο γραφείο του ο κ. Παπανδρέου.
Επειδή μου φάνηκε μόνο ενα μπλε πλαίσιο έψαξα να τον βρω στο Internet, αφού έμαθα πως είναι ο πίνακας «ατέρμονο τοπίο – Δελφοί» του Ελληηνοαμερικάνου μοντέρνου ζωγράφου Θόδωρου Στάμου.
Έψαξα και τον βρήκα είναι ο πίνακας που βάζω στο κείμενο (που οριοθετείται δεν καταλαβαίνω αλλά στην εφημερίδα που τον είδε ήταν ΜΟΝΟ το μπλε).
Τώρα εμένα τον άσχετο μου θύμισε την σκηνή στην πολυπροβλημένη απο τον ΑΝΤ1 σειρά «Κωνσταντίνου και Ελένης» που ο αδικοχαμένος Χρήστος Μακρής ως ξάδερφος του πρωταγωνιστή ζωγράφιζε καμβάδες σε διάφορα χρώματα που αναφαίνονταν (στη φαντασία του διάφορα πράγματα). Βέβαια τα έβλεπε και η φιλότεχνος γειτονοπούλα.
Πάντως για τον συγκεκριμένο πίνακα διάβασα πολύ καλές κριτικές αλλά δηλώνω άσχετος περι της ζωγραφικής.
Άσχετος και ανημέρωτος είναι κι ο κ. Βελοπούλας του Λαος που είπε στην Βουλή στις 3/910 πως κατέβηκε ο πίνακας του Θεόδωρου Βρυζάκη «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» και μπήκε μια «μπλέ επικάλυψη»
Άσχετος είναι φαίνεται κι ό κ. Παπανδρέου γιατί είπε στην κ. Κλίντον πως είναι το γαλάζιο του Αιγαίου.
Όπως ο ίδιος, έδειξε πως είναι άσχετος με την πολιτική.
Εξηγώ τι εννοώ.
Αν ήταν ο πατέρας του (πιστεύω κι οποιοσδήποτε πολιτικός, σχετικός με την τέχνη της πολιτικής) κι ο σκηνογράφος κ. Γιάννης Μεντζικώφ του πρότεινε αυτό τον πίνακα θα του έλεγε να βάλει μια όμορφη Θαλασσογραφία (να κυριαρχεί το μπλε, μια που ο άνθρωπος απ’ ότι κατάλαβα μ’ ένα μπλε εκεί πάνω ήθελε το γραφείο), μια που «αυτοί που θα δουν το γραφείο του θα είναι άσχετοι με την τέχνη».
Κι έτσι θέλω τους πολιτικούς μας. Να συμβουλεύεται του ειδικούς αλλά να βάζει την δική του πινελιά, να διορθώνει τις, κατ’ αυτόν, ατέλειες.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Και είστε ακόμη εδώ; ΓΙΑΤΙ;


Βλέποντας τα πρωτοσέλιδα της περασμένης Κυριακής (17-7) είδα κι αυτό της Real news που είχε σαν πρώτο θέμα την απειλή που κ. Λοβέρδου: «Προσέξτε θα φύγουμε».
Τονίζοντας να μη τους αποδοκιμάζουμε τόσο, πως κάνουν πολλά κλπ.
Δεν ξέρω γιατί (ίσως επειδή μ’ αρέσουν οι παραλληλισμοί) σκέφτηκα μια ποδοσφαιρική ομάδα που βρίσκεται στο χείλος του υποβιβασμού.
Μια ομάδα που βρέθηκε εκεί καθαρά από ευθύνη των παικτών της.
Τη μια ο τερματοφύλακας έφαγε χαζόγκολ
Την άλλη ο ένας μπακ (και σε άλλη φάση ο άλλος) «τρώει» ντρίπλα κοροϊδιστικη και βγαίνει ασίστ «πάρε βάλε»
Σ’ άλλη στιγμή κεντρικός αμυντικός δε φτάνει για λίγο τη μπάλα, αλλά δεν ήταν πολύ ψηλά
Ο αμυντικός χαφ σε κάποιο παιχνιδι θέλοντας να γυρίσει τη μπάλα στον τερματοφύλακα την έδωσε σε αντίπαλο και σ’ ένα παιχνίδι ενώ ήταν στο 85’ 0 – 0 το σεντερ φορ έχασε γκολ σε κενή εστία από το ένα μέτρο. Πρόκειται περί κατορθώματος δηλαδή.
Και λιγο πριν το τέλος του πρωταθλήματος να βγαίνει ο αμυντικός χαφ και να λέει «Να μη μας αποδοκιμάζουν οι οπαδοί μας γιατί στις μεταγραφές θα φύγουμε»
Έτσι λοιπόν ένιωσα. Σαν τον οπαδό αυτής της ομάδας.
Μήπως σας θέλουμε; (λέω στον κ. Λοβέρδο) να φύγετε. Όλη η Ελλάδα θέλει να πάτε στον αγύριστο,
Εξ’ ου και το σύνθημα των αγανακτισμένων.
«Μια μέρα όπως στην Αργεντινή, Να δούμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτοπεί»

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Οι συμμορίες της Λάρισας κι ένα γιατί

Συνέβησαν τόσα στη μια βδομάδα που ελειψα, αλλά με κατι τοπικό θα ασχοληθώ.
Από την Παρασκευή 7//7 «τρέχει» μια ιστορία με συμμορίες που συνέλαβε η αστυνομία. Συμμορίες με ναρκωτικά και σωματεμπορία.
47 άτομα λέει. Και πολλοί γνωστοί κι ένας δημοσιογράφος.
Ονόματα ακούστηκαν πολλά δημοσιογράφος ένας που απ’ ότι λέγετε απολύθηκε.
Ούτε ονόματα έδωσε η αστυνομία ούτε τίποτε.
Το μόνο που λένε είναι τρανταχτά ονόματα. Φτάσαμε την τελευταία βδομάδα στην καυτή, απ’ τη ζέστη, Λάρισα να σκεφτόμαστε.
«Ο Τάδε δεν είναι εδώ νάναι διακοπές ή να ναο μπλεγμένος κι αυτός;»
Ο δημοσιογράφος το όνομα του οποιου ακούγεται είναι το πιο καλό παιδί που γνώρισα στον συγκεκριμένο χώρο. Και ή έμπλεξε γι, αυτό το λόγο ή τον μπλέξαν για κάποιους άλλους λόγους. Παντως κι αυτός είναι χαμένος από τα στέκια.
Μετά τόσες μέρες ενώ δεν γράφτηκε κανένα όνομα, ούτε στο Internet, σήμερα η Free Press «Κοσμος» αναφέρει τον κ. Μανόλη Κρητικόπουλο. Που όσο γνωστό όνομα και να ναι δεν είναι από τα πρώτα ονόματα της πόλης.
Αλήθεια η αστυνομία γιατί τα κρατάει μετρά τόσο καιρό; Γιατί ενώ απολογήθηκαν κανονικά στο δικαστικό μέγαρο, τις μέρες αυτές οι καφετέριες που είναι εκεί γύρω έκαναν χρυσές δουλειές, και μερικοί προφυλακίσθηκαν τα κρατάνε ακόμη; Ουτε καν αρχικά να ξέρουμε αφου δεν υπάρχει ο ΑΒ ο Αχιλλέας δεν είναι μέσα.
Ιδωμεν

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Mini ξεκούραση, 18 Ιούλη ξανά

Θα λείψω για μια βδομάδα και το καθημερινό μας ραντεβού δεν θα γίνεται για μια βδομάδα. Φυσικά μετά ο Αύγουστος (που είναι παχιές οι μύγες όπως λέει ο λαός) είναι παραδοσιακά μήνας ξεκούρασης για μένα.

Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

Ειλικρινής ομιλία πρωθυπουργού

Ο κ. Σεραφείμ Κωνσταντινίδης (serkon@otenet.gr) την περασμένη Τρίτη (5/7) ΔΕΝ έγραψε πολιτικό διήγημα στη θέση του άρθρου στην «Καθημερινή». Μπορεί το κείμενο του, που βάζω με τον δικό του τίτλο, να μοιάζει αλλά είναι η πραγματικότητα. Η λύση του μυστηρίου που προκαλείται με την ανάγνωσή του, βρίσκεται στο τέλος.

* * *


Με έκπληξη και κομμένη ανάσα, οι ακροατές του κρατικού ραδιοφώνου παρακολουθούσαν μια, διαφορετική από τις συνηθισμένες, ομιλία του πρωθυπουργού. Μιλώντας σε στελέχη του κυβερνητικού κόμματος, ο Σοσιαλιστής πρωθυπουργός αναφερόταν στα οικονομικά προβλήματα που είχαν οδηγήσει στο πρόγραμμα λιτότητας που επέβαλε το ΔΝΤ:
«Αν είμαι έντιμος μαζί σας, πρέπει να πω ότι είμαι γεμάτος αμφιβολίες. Πίσω από την αυτοπεποίθηση που φαίνεται, κρύβονται μαρτύριο και ψυχική οδύνη. Γνωρίζω με σιγουριά ότι δε είναι τέλεια όλα όσα κάνουμε. Σε μια σειρά από θέματα, όχι μόνον δεν έχω την παραμικρή ιδέα ποιο είναι το έκτο βήμα που απαιτείται, αλλά δεν ξέρω ούτε καν το τρίτο. Γνωρίζω τα πρώτα δύο.
Δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψει κανείς τις επιπτώσεις κάθε απόφασης που έχουμε πάρει. Δεν έχουμε τη δυνατότητα αυτή. Κάναμε ό,τι ήταν δυνατόν να γίνει το τελευταίο διάστημα. Τον τελευταίο μήνα, άρχισα να βάζω τις φωνές ίσως και τρεις φορές τη μέρα, καθώς δεν μπορώ να χειριστώ το άγχος των διαπραγματεύσεων, που απαιτούν πολιτικές διευθετήσεις.
Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Δεν υπάρχουν, γιατί τα κάναμε θάλασσα. Οχι λίγο, πολύ, και υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό. Προφανώς είπαμε ψέματα τα ενάμισι-δυο χρόνια που πέρασαν. Είναι ξεκάθαρο ότι όσα λέγαμε δεν ήταν η αλήθεια. Λέγαμε ψέματα πρωί-βράδυ.
Είχαμε υπερβεί τις δυνατότητες της χώρας και δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε νωρίτερα ότι μια κοινή κυβέρνηση Σοσιαλιστών και Φιλελευθέρων ήταν εφικτή. Και στο μεταξύ, δεν κάναμε πραγματικά τίποτα, για χρόνια. Τίποτα. Είμαι βέβαιος ότι δεν μπορείτε να αναφέρετε κανένα σημαντικό κυβερνητικό μέτρο για το οποίο είμαστε περήφανοι εκτός από το γεγονός ότι καταφέραμε στο τέλος να αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας.
Φυσικά, η δουλειά της κυβέρνησης δεν γίνεται με ηρεμία και νηφαλιότητα. Γίνεται με προχειρότητα και βιασύνη γιατί δεν μπορούσαμε να προετοιμαστούμε νωρίτερα προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η πραγματικότητα και τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε απελπισμένοι, σχεδόν στα όρια…
Είναι φανταστικό να είσαι στην πολιτική. Είναι φανταστικό να διοικείς τη χώρα. Τους μήνες που πέρασαν άντεξα, επειδή με ενέπνεε κάτι σημαντικό. Η επιστροφή της χώρας στην πίστη της Αριστεράς, στην πεποίθηση ότι μπορεί να πετύχει, μπορεί να νικήσει. Στην πραγματικότητα, όμως, υποκρινόμαστε ότι κυβερνούμε...».
Η ομιλία έγινε τον Μάιο του 2006 από τον τότε πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Φέρεντς Γκιουρτσάνι, ο οποίος στην αιχμή της οικονομικής κρίσης ομολόγησε ότι είπε ψέματα για την κατάσταση της οικονομίας για να κερδίσει τις εκλογές. Ο Γκιουρτσάνι νόμιζε ότι μιλούσε σε κλειστή συγκέντρωση στελεχών, η ομιλία όμως είχε μαγνητοφωνηθεί από το κρατικό ραδιόφωνο και μεταδόθηκε τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς. Η μετάδοση της ομιλίας είχε ως αποτέλεσμα εκτεταμένα επεισόδια στη Βουδαπέστη, με αίτημα την παραίτηση της κυβέρνησης, και 150 τραυματίες. Η κυβέρνηση δεν παραιτήθηκε.

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Το Χόλιγουντ μας βοηθάει


Η ζέστη που φυσιολογικά ανεβαίνει και σήμερα, μου στέρεψε τις ιδέες μου από την συνήθειά μου για το καθημερινό μου κείμενο που σχολιάζω την επικαιρότητα.
Αρχισα λοιπόν να ψάχνω για καμμιά ιδέα στα blog.
Πριν λίγο είδα ένα χθεσινό κείμενο στο tro-ma-ktiko (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com) που καθόλου τρομακτικό δεν είναι. Το αντίθετο μάλιστα. Πολυ αισιόδοξο:
Το κίνημα «Save Greece» του Χόλιγουντ!
Μόδα έχει γίνει η Ελλάδα στο Χόλιγουντ. Οι αστέρες του κινηματογράφου δηλώνουν πλέον «Αγανακτισμένοι» και έχουν δημιουργήσει τη δική του εκστρατεία για την σωτηρία της Ελλάδας.
Ο τρόπος είναι ένα μπλουζάκι, το οποίο απεικονίζει το χάρτη της Ελλάδας και φέρει την επιγραφή «Save Greece».
Ο «ιθύνουν νους» της εκστρατείας δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα, αλλά «εγκέφαλος» φέρεται να είναι ο ελληνικής καταγωγής κωμικός ηθοποιός Ζακ Γαλιφιανάκης.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα συλλεκτικά t-shirt πωλούνται προς 100 δολάρια και τα έσοδα που θα συγκεντρωθούν θα μπουν σε ειδικό λογαριασμό για την αποπληρωμή του του χρέους της Ελλάδας.
Ήδη μπλουζάκια φορούν πολλοί αστέρες όπως ο ο Charlie Sheen, η Gisele, η Katie Holmes, ο Tom Cruise, ο Justin Bieber, η Shakira, o Bono, η Angelina Jolie και ο Brad Pitt και ο George Clooney, ενώ η λίστα με τους φιλέλληνες… μεγαλώνει!
Αφού σκεφτηκα πως αφού μας μπλέξαν (και όπως λεγαν οι φοιτητές στην Ισπανία «μη ξυπνήσουμε τους Έλληνες») καλά να πάθουν που μας ξύπνησαν, αρχίσαμε τα απίστευτα είπα να βάλω τη φωτό της Gisele να φορά το συγκεκριμένο μπλουζάκι, καθώς και βίντεο προώθησης της κίνησης που βρήκα.
ΜΠΡΑΒΟ Σ’ ΟΛΟΥΣ

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Η κυβέρνηση έχει αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά

Επιτέθηκε στους αγανακτισμένους από το υπουργικό συμβούλιο και μίλησε για αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά. Ενισχύοντας τα επιχειρήματά του με τις αποδοκιμασίες που έχουμε τελευταία. Ναι έχουμε και τον προπηλακισμό του κ. Τσώνη, αλλά αυτός έβρισε.
Έχω να πω στον πρωθυπουργό μας πως τον κοινοβουλευτισμό δεν τον καταλύει ο λαός.
Τον κοινοβουλευτισμό τον κατέλυσε η κυβέρνηση που τον τελευταίο χρόνο πέρασε όλα το νομοσχέδια που είχαν σχέση με το μνημόνιο με την διαδικασία του κατεπείγοντος. Αυτό είχε σαν συνέπεια να μην υπάρχει εκτενής συζήτηση στη Βουλή. Και ως εκ τούτου οι βουλευτές να μη ξέρουν τι ψηφίζουν αφού είναι φύση αδύνατο να διαβάσουν προσεκτικά τόσες σελίδες που έχει ένα νομοσχέδιο όταν πρέπει να ψηφιστεί σχεδόν αμέσως.
Ειναι και η κομματική πειθαρχία κ. πρωθυπουργέ που τους κάνει ακόμη πιο απρόσεκτους. Αφού θα το ψηφίσω που θα το ψηφίσω γιατί να χάσω τον χρόνο μου να το διαβάσω; Αυτό είναι κοινοβουλευτική Δημοκρατία; Να πηγαίνουν οι βουλευτές μας να ψηφίζουν σαν στρατιωτάκια;
Ως και οι δεκαέξι απηύδησαν κι έστειλαν επιστολή. 15 κότες συν τον κ. Κουρουμπλή. Μια επιστολή που μαθαίνω πως σας κάναν να ανασύρεται και τον εκβιασμό απο την φαρέτρα των όπλων για την ψήφιση των διαταγών των ανθρώπων που σας διατάζουν.
Την δανειακή σύμβαση που επαίσχυντη όπως μας λένε πανεπιστημιακοί που την τηρούμε εδώ κι ένα χρόνο κατά γράμμα και δεν έχει περάσει απ’ τη Βουλή (όχι με 180 όπως θα ‘πρεπε αλλά ούτε με απλή σχετική πλειοψηφία).
Και ύστερα φταίει ο λαός που αποδοκιμάζει τους εκροσώπους του; Που ουσιαστικά δεν φταίνε μια που ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ.
Άλλωστε κ. Παπανδρέου το είχατε προβλέψει. Και μπράβο σας. Είχατε πει στην αρχή της θητείας σας. «Θα μας πάρουν με τις πέτρες»
Το καταλάβαν, πως βγαίνετε προφητικός σ’ αυτό, τελευταία οι κ.κ. Νασιώκας και Φλωρίδης αλλά επειδή (στην καλύτερη) δεν είχαν το θάρρος να καταψηφίσουν την έκαναν μ’ ελαφρά πηδηματάκια

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Εκτός κοινωνίας οι υπουργοί

Καταγγελία έκανε χθες στη Βουλή ο κ. Παπουτσης. «Μακρυά, είπε, από την γυναίκα μου και την κόρη μου».
Βέβαια δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς κι απόρησα που όπως αρχικά κατάλαβα τους απειλούν.
Μετά όμως, σε ρεπορτάζ που άκουσα, έμαθα πως εννούσε την ιστορία κάπιοι να πηγαίνουν να φωνάζουν έξω από τα σπίτια πολιτικών. Ηταν επιτυχομένο όταν το κάναν σε πολιτικούς που έχουν αποσυρθεί και ή καταστρεψαν την Ελλάδα όπως ο Σημίτης ή κατηγορούνται για μιζες όπως ο κ. Τσοχατζόπουλος. Μοιάζει γραφικό αν γίνεται σε εν ενεργεία.
Ως εδώ καλά και είχε δίκιο ο κ. Παπουτσής. Όμως ανέφερε ακόμη πως «τι θα γίνει αν πούμε τους ψηφοφόρους μας να μας προστατέψουν;»
Εδώ φένεται πως δεν ζει σ’ αυτή τη χώρα. Δεν βλέπει πως αυτοί που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ή έχουν σκιμένο το κεφάλι και ντρέπονται γι’ αυτό ή κρύβονται μ’ αυτό που τους βγήκε μ’ αυτή την κυβέρνηση;
Πρωφανώς όχι ήταν απασχολημένος με το έργο που επιτελούσε στο υπουργείο του και δεν έβγαινε να δει τι συμβαίνει. Τώρα και να θέλει δεν μπορεί.
Θα καταλάβουν τι γίνεται όταν γίνουν εκλογές, αργά ή γρήγορα, και δε θα βρίσκει ακροατήριο να μιλήσει και πιο καλά με τα αποτελέσματα το βράδυ, της όποιας, Κυριακής.
Τότε που το ΠΑΣΟΚ θα είναι δεύτερο, στην καλύτερη περίπτωση κόμμα.

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Τοσο πολύ ανεβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ;


Συνεχίζονται όλο και πιο έντονα οι αποδοκιμασίες βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.
Όλα αρχίσαν με τον προπηλακισμό του κ. Νικου Τσώνη βουλευτή Φθιώτιδας που εκτός από βρισιές και φτυσίματα έφαγε και τις ψιλές του. Αλλά αυτός απάντησε άσχημα (Θα σε γ@@@@σω).
Ειναι οι βουλευτές των βουλευτών ΠΑΣΟΚ κ.κ Ροδούλα Ζήση και Κώστας Καρτάλης που κλείστηκαν στο γραφείο τους. Ο κ. Ξυνίδης στη Ξάνθη ο κ. Καρχιμάκης στη Θεσσαλονίκη.
Η κ. Μερεντίτη που διέκοψαν συνέντευξη στα Τρίκαλα,
Όμως είναι κι αφίσες που βγαίνουν με του βουλευτές να καταζητούνται στον Εβρο, στο Αγρίνιο, στην Αρτα, στην Κατερίνη. Βάζω την τελευταία μια που μ΄ άρεσε τόσο εικαστικά όσο και σαν ιδέα.
Το περίεργο είναι πως ακόμη καταδικάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό σημαίνει πως ή δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα ή είναι οι πιο καλοί διαφημιστές του ΣΥΡΙΖΑ ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση με άνεση στις επόμενες εκλογές.

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Χωρίς ιδεολογία, τραγούδια και κόσμο (;)

Την περασμένη Δευτέρα η κόρη του Μάνου Λοϊζου η Μυρσίνη απαγόρεψε με ανοιχτή επιστολή στο ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιεί το τραγούδι που εξελίχθηκε ως ύμνος του ΠΑΣΟΚ. «Καλημέρα ήλιε».http://www.blogger.com/img/blank.gif
Κυρίως τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης εκμεταλευόμενοι τον στίχο, που συνέπιπτε με το σήμα του νέου τότε κόμματος.
Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο
Σίγουρα ναι
Θα τον τρελάνουμε τον φίλο
Σίγουρα ναι
Με το νταούλι και με το ζουρνά
Καλημέρα ήλιε καλημέρα

Έγραψε ο Μα΄νος Λοϊζος (Μουσική πάνω σε δικούς του στίχους και τραγουδισε υπέροχα ο Κώστα Σμοκοβίτης και η Αλέκα Αλιμπέρτη. Και το παρέφραζαν τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια.
Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο
Σίγουρα ναι
Θα τον τρελάνουμε τον φίλο
Σίγουρα ναι
Με τον Ανδρέα και με το ΠΑΣΟΚ
Καλημέρα ήλιε καλημέρα

Από τους ύμνους (της πρώτης εποχής) ειναι και το «θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες» που ερμήνευσε υπέροχα ο Αντώνης Καλογιάννης του επίσης μεγάλου συνθέτη Ηλία Ανδριόπουλου σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου.
Εκμεταλλεύθηκαν εδώ που μιλούσε για την 3η Σεπτέμβρη που δεν είναι μόνο η μέρα που ο λαός απαίτησε σύνταγμα αλλά και που ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ
Απαγόρεψε κι αυτός να μεταδίδεται σε εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ, με την εξής δήλωση:
«Υπάρχουν τραγούδια που καθαγιάζει με τον χρόνο η αγάπη του λαού μας, και τα φυλάσσει σαν ακριβό φυλαχτό μες στην ψυχή του.
Ποτέ ένα καλό τραγούδι, αλλά και κάθε αληθινή τέχνη, δεν εξύμνησε στην ιστορία της ανθρωπότητας, τον τύραννο, τον δήμιο ή τον προδότη. Αντίθετα στάθηκε πάντα δίπλα στους αδύναμους και ταπεινούς , στους μάρτυρες των στρατοπέδων και στους ευγενικούς αγώνες των νέων ανθρώπων.
Έχοντας υπ' όψιν μου αυτά, και ιδιαίτερα μετά τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα, δεν επιτρέπω από εδώ και στο εξής στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, να χρησιμοποιεί το τραγούδι μου "Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες" , στίχοι Μ.Ελευθερίου, που γράφτηκε για άλλους λόγους και συγκεκριμένα, για να εξυμνήσει την πιο ανιδιοτελή, την πιο τίμια και αγωνιστική μορφή του Ελληνισμού και του '21, τον Μακρυγιάννη».

Η παρατηρήσεις απ το ΠΑΣΟΚ ήταν:http://www.blogger.com/img/blank.gif
Δεν χρειάζονται πλεον τα τραγουδια μια που δε θα γίνονται συγκεντρώσεις. Και να γίνουν ποιος θα πάει θα συμπλήρωνα εγώ.
Αν χρειαστούν μουσική επένδυση θα χρησιμοποιήσουν έργα ξένων συνθετών (Ευτυχώς γι’ αυτούς πέθανε το 1982 ο Carl Orff η παρατήρησή μου. Βλέπετε μιλάει για επανάσταση των καταπιεσμένων κι εύκολα θα έλεγε πως το χρησιμοποιούν καταπιεστές. Πλάκα θα έχει να το κάνουν κάποιοι κληρονόμοι του έργου του;).
Και να μην ασχοληθώ με τις γελοιότητες που ακούστηκαν περί αστείων τραγουδιών από κάποιους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Εάν αυτό είναι η δημοκρατία...

Πολύ σωστά για τη δημοκρατία μας, όπως την κατάντησε η παρούσα κυβέρνηση, αναρωτιέται ο Παντελής Μπουκάλας την περασμένη Τρίτη 28/6 στην πρώτη σελίδα της Καθημερινής

* * *


Ενα από τα εξαιρετικά βιβλία του σπουδαίου Ιταλού συγγραφέα Πρίμο Λέβι, που έζησε τον εφιάλτη των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, έχει τον τίτλο «Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος», αν είναι δηλαδή ένα ψυχρό κτήνος που εξοντώνει μαζικά και με τη συνδρομή της επιστήμης ομοίους του απλώς επειδή τυχαίνει να είναι άλλης φυλής, «τιποτένιας». Οσα συμβαίνουν στην Ελληνική Νομαρχία ενάμιση χρόνο τώρα καθιστούν υποχρεωτική κάποια προσαρμογή του τίτλου, ώστε να ταιριάζει με όσα υφιστάμεθα: «Εάν αυτό είναι η δημοκρατία», λοιπόν. Αυτό είναι πια το δικό μας ερώτημα, η αγωνία, ο φόβος.
Γιατί πια δεν μιλάμε απλώς για μια δημοκρατία που έχασε πολύ από το νόημά της ποδηγετημένη από μια κάστα αυτονομιμοποιούμενων επαγγελματιών της πολιτικής και από εξωθεσμικά ημεδαπά κέντρα. Μιλάμε για τη μετατροπή μιας χώρας ολόκληρης σε επαρχία μιας οικονομικής παρά πολιτικής αυτοκρατορίας, η οποία, με τη σειρά της, είναι αιχμάλωτη διαφόρων επενδυτικών οίκων και οίκων αξιολόγησης με τερατώδη δύναμη και αδιαφανείς ορέξεις. Η επαρχία μας, δηλαδή η Ελλάδα, σαν αιχμάλωτη αιχμαλώτων, είναι διπλά αιχμάλωτη. Και ασφυκτιά πορευόμενη από τον έναν εκβιασμό στον άλλον, χειραγωγημένη, απαξιωμένη, περιφρονημένη. Η ταχύτητα με την οποία από το καθησυχαστικό «έχει κλειδώσει η πέμπτη δόση» πέφτουμε στο εκφοβιστικό «παίζεται η δόση» κι από κει στο τρομοκρατικό «μάλλον δεν θα δοθεί, οπότε θα χρεοκοπήσουμε» (οπότε δηλαδή θα χρειαστεί η επιστράτευση των τεθωρακισμένων προς προστασία των τραπεζών, όπως προφήτεψε ο πάντοτε μετρημένος κ. Πάγκαλος), αλλά και από το απειλητικό «το Μεσοπρόθεσμο είναι προϋπόθεση» στο ηρεμιστικό «μα φυσικά και δεν είναι» προκαλεί ίλιγγο και διαλύει και τα απομεινάρια της λογικής. Ο πολίτης, όσο ενημερωμένος, αδυνατεί να εντάξει σε συνεκτικό σενάριο όσα τον βομβαρδίζουν. Και βλέποντας το πολιτικό σύστημα να αδιαφορεί για τις λαϊκές αντιδράσεις, παρά την ένταση, τη διάρκεια και τον αυθόρμητο χαρακτήρα τους, δηλητηριάζεται από την αίσθηση της ματαιότητας.
Η ίδια ακριβώς αίσθηση δηλητηριάζει όσους βουλευτές εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η συνείδησή τους δεν είναι δοτή, ένα δώρο που τους κάνει μια στο τόσο ο ηγεμόνας και οι επίκουροί του. Ορισμένοι εξ αυτών διαμαρτύρονται. Αν, λοιπόν, υπήρχε ανάγκη να υποδείξει κάποιος το επιτύμβιο επίγραμμα της ακυρωμένης δημοκρατίας μας, ίσως το εντόπιζε στη δήλωση βουλευτή του ΠΑΣΟΚ: «Πήραμε κάποιες αποφάσεις για το Μεσοπρόθεσμο, πήγε ο κ. Βενιζέλος στην τρόικα και του τις απέρριψε. Εφόσον η τρόικα θέλει να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο, ας έρθει να κυβερνήσει. Εγώ όμως δεν έχω λόγο ύπαρξης στο Κοινοβούλιο». Αλλά το πιο λιτό επιτύμβιο μιας χώρας που υπήρξε αυτεξούσια το χρωστάμε (μαζί με την ευγνωμοσύνη μας) στον κ. Παπανδρέου. Πρόκειται για κείνο το «Αϊ στο καλό» που είπε στη Βουλή, αναφερόμενος στις μέχρι προσβολής αφόρητες πιέσεις των τροϊκανών.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Ο πολίτης βρίσκετε στο 2011 το κράτος στα 1965

Ενώ ο κόσμος προχωράει κι έχουμε φτάσει ως λαός σ’ ένα υψηλότατο επίπεδο, το κράτος μας είναι ακόμη στην δεκαετία του ’60 και το πληρώνουμε όλοι αυτό.
Και δεν λέω μόνο για την πληροφορική που χρησιμοποιούν τους υπολογιστές σα γραφομηχανές και σαν αρχεία προσωπικά. Με αποτέλεσμα να μη ξέρει η μια υπηρεσία τι κάνει η διπλανή της. Μου έχει πει για παράδειγμα φίλος που έχασε την μητέρα του πως χρειάστηκε να το δηλώσει σε πολλές υπηεσίες (Δήμο, ασφάλεια τράπεζα κλπ) ενώ αν ήταν συνδεδεμένα τα αρχεία ηλεκτρονικά δε θα χρειαζόταν να λέει το δυσάρεστο γεγονός τόσες φορές, με κίνδυνο πάνω στη λύπη του να το ξεχάσει κάπου.
Σήμερα που ο απλός πολίτης είναι και ρεπόρτερ αφού λόγω της τεχνολογίας των κινητών έχει και μαγνητόφωνο και φωτογραφική μηχανή που κάνουν επαγγελματικής ποιότητας δουλειά και βιντεοκάμερα που κάνει υποφερτή λήψη αλλά εξελίσσεται κι αυτή. Σήμερα που μέσω των κινητών πάλι, των ipads και των laptops ο πολίτης είναι on line 24 ώρες το 24ωρο η αστυνομία χρησιμοποιεί μεθόδους ξεπερασμένες, εκθέτοντας και τον υπουργό προστασίας του πολίτη μετατρέποντάς τον σε υπουργό προστασίας ΑΠΟ ΤΟΝ πολίτη.
Το γύρω του κόσμου λοιπόν έκαναν σκηνές «αστυνομικών» να κάνουν άσεμνες κινήσεις, να σπάνε οπωροπωλείο κοντά στο Σύνταγμα, να επιτίθενται απρόκλητα σε πολίτες και να «τιμωρούν» κάποιον δέρνοντάς τον πεσμένο στο οδόστρωμα ότι και να έχει κάνει.
Και φτάσαμε στο σημείο να προσπαθούν όλοι τους να δικαιολογήσουν γιατί προστάτεψαν του ΕΘΕΛτζήδες βάζωντάς τους στη Βουλή σε συνοδεία, Τους είχαν λέει εγκλοβίσει ακροαριστεροί σε μια στοά και ζητούσαν βοήθεια επί ώρες. Και; Τους έδερναν; ΟΧΙ. Απλά του είχαν κλεισμένους μέσα. Ας έβγαιναν.
Και ήρθαν στο μυαλό μου γεγονότα της δεκαετίας 1960 (Δολοφονία Λαμπράκη, Πετρούλα, Μανδηλαρά, αποστασία, δικτατορία κλπ) και πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα με τη σημερινή τεχνολογία.
Θα μου πείτε και 300 που ήταν εγκλωβισμένοι στο Σύνταγμα, σ’ ένα νεοκλασικό δίπλα στη πλατεία, δεν έπρεπε να τα κάνουν (αστυνομία και παρακρατικοί) γης μαδιάμ για να φύγουν;
Πάντως εγώ άρχισα να φοβάμαι για το κινητό μου. Είναι τόσο σύγχρονο (Στην αναβάθμιση θα κοιτάξω για smartphone) που φοβάμαι μη βγει εκτός νόμου.