Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Βόμβα μεγατόνων από Στρος Καν (!!!)


Παγίδεψε ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί τον Ντομινίκ Στρος Καν σε αυτήν την αποφράδα μέρα της Ν. Υόρκης με την υπόθεση της καμαριέρας; Αυτό ισχυρίζεται ο π. επικεφαλής του ΔΝΤ στη Guardian. Αναφέρεται και στην Ελλάδα.
Η νίκη Ολάντ στον δεύτερο γύρο φαίνεται σχεδόν δεδομένη. Το δείχνουν οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις, στις οποίες....
ναι μεν ο Σαρκοζί κατορθώνει να ανακτήσει δυνάμεις, ωστόσο η διαφορά του με τον Ολάντ αγγίζει το 8%. Σε αυτήν την καυτή φάση της προεκλογικής εκστρατείας την εμφάνισή του έκανε ο π. επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος αξίζει να υπενθυμίσουμε είχε πολλές πιθανότητες να βρισκόταν στη θέση που είναι σήμερα ο Φρανσουά Ολάντ, αν δεν είχε μεσολαβήσει η πολύκροτη υπόθεση με την καμαριέρα.

Παγίδευσαν επτά κινητά

Ο Στρος Καν βάζει βόμβα που θα μπορούσε να οριστικοποιήσει τον πολιτικό θάνατο του Νικολά Σαρκοζί Στην πρώτη, εδώ και ένα χρόνο, συνέντευξη του σε εφημερίδα, την βρετανική Guardian, ο Στρος Καν αποκαλύπτει ότι διαθέτει ικανές αποδείξεις για την εμπλοκή του Γάλλου Προέδρου σε σχέδιο πολιτικής του εξόντωσης. Τον Γάλλο πρόεδρο και το κόμμα του κατηγορεί ευθέως ο Ντομινίκ Στρος Καν για συνομωσία εναντίον του σχετικά με την υπόθεση της καμαριέρας του ξενοδοχείου Σοφιτέλ στην Ν. Υόρκη.

Στη συνέντευξη του στον δημοσιογράφο ΄Εντγουαρντ Τζέι Επστάιν, συγγραφέα του βιβλίου " Τρεις ημέρες του Μαϊου" που κυκλοφορεί τη Δευτέρα στη Βρετανία, ο Ντομινίκ Στρος Καν αποκαλύπτει πως οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες είχαν παγιδεύσει τα επτά κινητά που είχε στη διάθεση του καθώς και τα προσωπικά του e-mail, κι αυτό του το αποκάλυψε φίλη του που δούλευε στο αρχηγείο του κόμματος του Σαρκοζί. Παράλληλα, σύμφωνα με την αμερικανική εταιρία ιδιωτικών ερευνών Guidepost Solutions που ερευνά ακόμα την υπόθεση, ο επικεφαλής ασφαλείας του ξενοδοχειου Σοφιτέλ, γνώριζε εκ των προτέρων την αφιξη του Στρος Καν, παρόλο που ο ιδιος δεν είχε ειδοποιήσει κανένα.

Σχέδιο «comprehensive» για την Ελλάδα

Επίσης συγκεκριμένοι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο, που ας σημειωθεί ανήκει στην γαλλική Ακορν, ο ιδιοκτήτης της οποίας είναι φίλος του Σαρκοζί, επέδειξαν ύποπτη συμπεριφορά και αρνήθηκαν να μιλήσουν στις αρχές. Από εξονυχιστούς ελέγχους όλων των ηλεκτρονικών μέσων παρακολούθησης, ο κ. Στρος Καν δηλώνει ευθέως πως η όλη υπόθεση ήταν στημένη, παρόλο που δεν αρνείται ότι υπήρξε σεξουαλική επαφή με την καμαριέρα, η οποία, όπως λέει, μπήκε στο δωμάτιο του ακριβώς γι αυτό το σκοπό.

Ο Ντομινικ Στρος Καν αναφέρεται συγκεκριμένα στην Ελλάδα και ευρύτερα την ευρωπαϊκή κρίση. Αποκαλύπτει ότι την αποφράδα εκείνη ημέρα του Μαίου 2011, ήταν έτοιμος να μεταβεί στο Βερολίνο για να πείσει την Αγκελα Μέρκελ να συναινέσει σε σχέδιο με την ονομασια «Comprehensive» που αφορούσε σε δραστική λύση της Ελληνικής κρίσης χρέους. " Δίχως να είμαι βέβαιος 100% πιστεύω πως θα την έπειθα και το ελληνικό πρόβλημα θα είχε λυθεί εν τη γενέσει του. Τώρα βλέπουμε την κρίση να καλπάζει. Φοβούμαι πως δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον" καταλήγει ο Ντομινικ Στρος Καν. Οι σοβαρές καταγγελίες του πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, γίνονται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή που ο Σαρκοζί δίνει την ύστατη μάχη διάσωσής του.

Μαρία Καστρισιανάκη, Λονδίνο
Υπεύθ. Σύνταξης Ειρήνη Αναστασοπούλου
Από:  dw.de


Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Ψηφίζονται κρυπτόμενοι ή: όταν βγει
στο φως η «Χρυσή Αυγή», θα καεί...


Ως τις 22 Δεκεβρίου ηταν από τις στήλες που ρουφούσα όταν έπεφτε στα χέρια μου η «Ελευθεροτυπία» και ως το 2004 ήταν καθημερινά. Ευτυχώς τώρα γράφει στο enikos.gr του κ. Χατζηνικολάου. Μιλώ για τον Στάθη Σταυρόπουλο, έναν από τους πιο σπουδαίους σκιτσογράφους των τελευταίων ετών (και φυσικά σήμερα).
Στην «Ελευθεροτυπία» εκτός των σκίτσων έγραφε τον «ναυτίλο» τώρα τον απολαμβάνουμε στο «Για το e-Nikos». Δημοσιεύω το άρθρο του της Τετάρτης (24/4) για ένα λόγο. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται να τους ψηφίσουν. Όποιος το σκέφτεται σοβαρά ας το διαβάσει ως το τέλος
* * *
Έως τώρα η Ελλάδα είχε την τιμή να είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που στο Κοινοβούλιό τους δεν είχαν καταφέρει να μπουν νεοναζί.

Το δύο κόμματα του δικομματικού μονοκομματισμού, όμως, έφθειραν τόσον το πολίτευμα, ώστε, ως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, η πιθανότης να μπουν οι επίγονοι του Χίτλερ στη Βουλή είναι υπαρκτή.

Ας μπουν! Θα πάθουν ό,τι έπαθε και το ΛΑΟΣ! Θα αναμετρηθούν με την πραγματικότητα θα βρεθούν ελλιποβαρείς και θα εξαερωθούν.


Το ίδιο έχει συμβεί πολλές φορές ακόμα και στην (βεβαρημένου φασιστικού παρελθόντος) Ευρώπη - για παράδειγμα ο πολύς καμαράντεν Μπόσι της Λίγκας του Βορρά! ο φυρερίσκος χρησιμοποιούσε τους μελανοχίτωνές του απλώς για να πλουτίζει ο ίδιος.

Οψιμα ο κ. Βενιζέλος θυμήθηκε τον κίνδυνο της ακροδεξιάς (που η πολιτική του δικομματισμού εξέθρεψε) και προσπαθεί να τον μετατρέψει σε έναν χρήσιμο κίνδυνο, ένα σκιάχτρο, ένα σείστρο πάνω απ’ τα κεφάλια μας για να τρομάξουμε και να κάτσουμε ήσυχοι.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η προπαγάνδα των Δυνατών (Μπόμπολας, Αλαφούζος, ΔΟΛ) - ομοθυμαδόν τα παπαγαλάκια τους επισείουν τον κίνδυνο των «δύο άκρων».

Και κατά τούτο συμπίπτουν με τους φασίστες! Διότι όποιον Χρυσαυγίτη ρωτήσεις για τα εγκλήματα του Χίτλερ θα σου απαντήσει για τα εγκλήματα του Στάλιν (και ότι «και οι Αμερικανοί καταπιέζουν τους νέγρους»).

Παιδαριώδες;

Μα τι περισσότερο από παιδαριώδης είναι η σκέψη των «λαϊκών αγωνιστών του φασισμού».

Μάλιστα, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι οι Χρυσαυγίτες θα την πατήσουν πρώτοι, θα τους αδειάσουν πρώτους οι φυρερίσκοι τους όταν έρθει η ώρα!

Θα πάθουν κι αυτοί ό,τι έπαθαν τα ΕςΑ (τα «Τάγματα Εφόδου») από τον ίδιον τον πολυαγαπημένο τους φύρερ.

Δεν θα τους σφάξουν βέβαια όπως έσφαξαν τους φαιοχίτωνες ΕςΑ οι μελανοχίτωνες Ες Ες τη «νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών», αλλά θα τους στείλουν πίσω στις τρύπες τους.

Καθότι η εθνικοσοσιαλιστική ρητορική για τη «σάπια δημοκρατία», τους «κλέφτες πολιτικούς», τους «σάπιους αστούς» είναι χρήσιμη στον φασισμό μόνον ώσπου να τα βρει με τα αφεντικά.

Όπως τότε, όταν τα βρήκε ο Χίτλερ με τον Κρουπ και τους άλλους μεγαλοαστούς κι έστειλε στη συνέχεια στα θυμαράκια όσα έλεγε κι όσους τα έλεγαν.

Διότι, όταν οι φασίστες «σοβαρεύουν» (κι αρχίσουν ακκίζονται με την εξουσία) εγκαταλείπουν τα πεζοδρόμια κι ανακαλύπτουν τις μπίζνες. Οι πρώτοι που την πληρώνουν τότε είναι οι (πρώην πλέον) σύντροφοί τους.

Καθ’ ότι υπάρχουν δύο ειδών φασίστες και ναζί. Αυτοί που προέρχονται απ’ τη βαριεστημένη άρχουσα τάξη, συνήθως νάρκισσοι διανοούμενοι, που υψώνουν τον εαυτό τους πάνω απ’ τη συμβατική ηθική και το παίζουν θηρία ή θεοί

και οι δεύτεροι, που προέρχονται απ’ τις λαϊκές τάξεις, νέοι κυρίως, πνιγμένοι στην αηδία και τον θυμό, έτοιμοι να παίξουν με τη βία σαν να είναι χαβαλές, ώσπου για ορισμένους απ’ αυτούς, να γίνει προσοδοφόρο επάγγελμα. 

Το πρώτο είδος ναζί συνήθως «σφάζει» το δεύτερο. Και ύστερα όλους τους άλλους.

Όμως, ούτε με το πρώτο είδος ναζί ούτε με το δεύτερο έχουν σχέση οι ψηφοφόροι τους, δεν είναι φασίστες οι περισσότεροι, εκτός κι αν

ο φασισμός επικρατήσει, τους βάλει «στο κόλπο», τους κάνει κι αυτούς εγκληματίες. Συνενόχους κι ενόχους σε μαζική κλίμακα.

Έτσι έγινε με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι.

Θα ξαναγίνει; Δύσκολο στην Ευρώπη κι ακόμα πιο δύσκολο στην Ελλάδα. Στη χώρα μας δεν έχουμε ιστορικό πογκρόμ, γενοκτονιών, στρατοπέδων συγκέντρωσης, εκτεταμένου ρατσισμού.

Αντιθέτως οι Έλληνες θυμούνται τι έκαναν στην Ελλάδα κι όλη την Ευρώπη οι ναζί.

Σήμερα ο κίνδυνος εκφασισμού των κοινωνιών προέρχεται περισσότερο απ’ την καρδιά του συστήματος, τις Τράπεζες και τους Τοκογλύφους, και λιγότερο απ’ την περιφέρειά του, το περιθώριό του.

Όμως, η υπερψήφιση της «Χρυσής Αυγής» ακόμα κι αν αυτή ακριβώς, φέρνοντάς την στο φως, σημαίνει την αρχή του τέλους της, δεν παύει να ’ναι μία Ύβρις.

Ύβρις θανάσιμη στην ανθρωπιά μας.

Είναι αλήθεια ότι σήμερα υπάρχουν δεξιοί ψηφοφόροι αγανακτισμένοι με τη Ν.Δ., απογοητευμένοι απ’ την Ντόρα, δύσπιστοι με τον Καμμένο, απορριπτικοί με τον Καρατζαφέρη κι εχθρικοί με την Αριστερά. Οπως και ψηφοφόροι όλου του φάσματος δύσπιστοι με τις πολιτικές δυνάμεις, που θέλουν να τιμωρήσουν το σύστημα.

Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουν.

Ομως, το κακό που έκανε στη δημοκρατία ο δικομματισμός δεν μπορεί να το διορθώσει το χειρότερο που θα της κάνει ο φασισμός.

Η ταπεινότης μου, ένας αριστερός, καλώ τους δεξιούς συμπολίτες μου, αλλά κι όλους τους ψηφοφόρους που σκέφτονται να ψηφίσουν τη «Χρυσή Αυγή» να μη διαπράξουν την Ύβριν και να κάνουν δεύτερες σκέψεις.

Τι περιμένετε απ’ τη «Χρυσή Αυγή»; να ζητήσουν πίσω οι νεοναζί τις πολεμικές
αποζημιώσεις απ’ τους Γερμανούς;

 Περιμένετε ότι η «Χρυσή Αυγή» θα αντισταθεί στους Τοκογλύφους που χρηματοδοτούν τα αφεντικά της όπως χρηματοδότησαν τον Μπόσι;

Τι περιμένουν οι πατριώτες απ’ τους εθνικιστές της «Χρυσής Αυγής»; να ξανανεβάσουν στην Ακρόπολη τη Σβάστικα που κατέβασε ο Γλέζος;

Για την τιμή της Ελλάδας, συμπολίτισσες και συμπολίτες, ούτε μία ψήφος στη «Χρυσή Αυγή».

Σε αυτούς που μιαίνουν τα ελληνικά γράμματα, σε αυτούς που θεωρούν υπανθρώπους και προγράφουν όποιους γουστάρουν, σε αυτούς που υπεκφεύγουν και ντρέπονται -οι πιο πονηροί- να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους και να την υπερασπισθούν.

Όπως ο υμπεργκρουπενφύρερ Μιχαλολιάκος, ο οποίος ερωτηθείς από τον κ. Μάκη Κουρή στην εκπομπή του, αν όντως «χαιρέτισε ναζιστικά στο Δημοτικό Συμβούλιο», απάντησε ότι έτσι «χαιρετά» (sic) και η... Χεζμπολάχ!

Τέτοιοι είναι...

Πολλά της έχουμε κάνει της Ελλάδας τελευταίως. Μην της στείλουμε και τους επιγόνους των γερμανοτσολιάδων πάλι πάνω στην Ακρόπολη να υψώνουν τη Σβάστικα του Σκότους...

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Ο λαός θέλει κυβέρνηση συνεργασίας,
ας δώσει την εντολή να γίνει

Επιτέλους μια ακόμη ψύχραιμη φωνή, αυτή του κ. Τσίπρα. 
Δήλωσε λοιπόν στο tvxs.gr:
«Κοιτάξτε, με τον κ. Καμμένο έχουμε πολύ σημαντικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Οι ιδεολογικές είναι γνωστές και η διαδρομή των χώρων είναι γνωστή. [...] Εάν, όμως, παρόλα αυτά, εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε, συνεχίστε με το Μνημόνιο όλοι οι υπόλοιποι. Κοιτάξτε, είναι ιστορικές οι στιγμές που ζούμε. Και δεν μπορούμε να λέμε στον ελληνικό λαό ότι το κρίσιμο αυτή την ώρα είναι να επιβεβαιωθεί η δική μας άποψη»
Κάτι ανάλογο είχε δηλώσει ο κ. Πάνος Καμμένος είχε δηλώσει στον Σκάι στις 2 του Απρίλη: «Σκοπός μας είναι να κυβερνήσουμε χωρίς τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑ.Ο.Σ», ενώ για την Αριστερά είπε ότι μπορεί να υπάρξει σύγκληση με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ορισμένα θέματα.
* * *
Ο κ. Καμμένος είχε κατηγορηθεί πως τα βρήκε με τον κ. Τσίπα και σ’ όλα τα πάνελ το είχε αντιμετωπίσει ώστε να μας φοβίσουν. Κι όταν λέμε όλοι και ο κ. Κουβέλης και ο κ. Τσίπας.
Με την αλλαγή της στάσης του κ. Τσίπα άνοιξε ο δρόμος για τον λαό να βγάλει στις 6 του Μάη πρώτο έναν από τους δυο (ΣΥΡΙΖΑ ή «ανεξάρτητου Έλληνες») να πάρει το bonus των 50 εδρών ώστε να είναι κοντά στις 152 να δούμε τι θα κάνουν οι άλλοι δυο. «Δημοκρατική Αριστερά» και ΚΚΕ δηλαδή.
Και δεν λέω πως πρέπει να μπουν κι αυτοί στην κυβέρνηση αλλά να ψηφίσουν «παρών». Αν και σε μια αριστερή Κυβέρνηση δεν είναι έξω το ΚΚΕ, εξαιρώ την «Δημοκρατική Αριστερά» που είναι νέο κόμμα που θέλει να λέγεται Σοσιαλιστικό αλλά δεν έχω καλές εμπορίες από το ΠΑΣΟΚ.
Να μη πω πως και το  ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν πρέπει να καταψηφίσει μια που το πρώτο ζητά τώρα την ανοχή και η ΝΔ την άνοιξη του 2009.  




Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Αυτοί ζητάνε την ψήφο μας
(Ας ΜΗ τη δώσουμε εκεί που ΔΕΝ πρέπει)


Κατατέθηκαν χθες (Τετάρτη 25/4) στο Α’ τμήμα του Αρείου Πάγου από τα πολιτικά κόμματα οι συνδυασμοί των υποψηφίων βουλευτών και των υποψηφίων βουλευτών Επικρατείας.
Πιο συγκεκριμένα, τα 29 κόμματα που γνωστοποίησαν τους υποψήφιους βουλευτές τους είναι:
1) Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ΠΑ.ΣΟ.Κ. (Βαγγέλης Βενιζέλος)
2) Νέα Δημοκρατία (Αντώνης Σαμαράς)
3) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Αλέκα Παπαρήγα)
4) ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο (Αλέξης Τσίπρας)
5) Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός ΛΑ.Ο.Σ. (Γιώργος Καρατζαφέρης)
6) Δημοκρατική Συμμαχία (Ντόρα Μπακογιάννη)
7) Κοινωνική Συμφωνία (Λουκά Κατσέλη)
8) Ανεξάρτητοι Έλληνες (Πάνος Καμμένος)
9) Δημοκρατική Αριστερά (Φώτης Κουβέλης)
10) Δράση - Φιλελεύθερη Συμμαχία (συνασπισμός συνεργαζομένων κομμάτων) - (Στέφανος Μάνος και Γρηγόρης Βαλλιανάτος)
11) Οικολόγοι Πράσινοι
12) Ένωση Κεντρώων (Βασίλης Λεβέντης)
13) Κόμμα Φιλελευθέρων (Κ. Καλλιγιάννης)
14) Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή (Νίκος Μιχαλολιάκος)
15) Δημοσθένης Βεργής - Έλληνες Οικολόγοι (Δημοσθένης Βεργής)
16) ΟΧΙ (συνασπισμός των συνεργαζόμενων κομμάτων Δημοκρατική Αναγέννηση και Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο) (Στέλιος Παπαθεμελής)
17) Κίνημα Δεν Πληρώνω (Βασίλης Παπαδόπουλος)
18) Κ.Ε.Α.Ν.- Κίνημα Εθνικής Αντίστασης (Ιπποκράτης Σαββούρας)
19) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) - Μ.Λ. ΚΚΕ- Εκλογική Συνεργασία (συνετισμός συνεργαζόμενων κομμάτων)
20) Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) - Μέτωπο της Αντικαπιταλιστικής Επαναστατικής Κουμμουνιστικής Αριστερός και της Ριζοσπαστικής Οικολογίας
21) Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος- Ο.Κ.Δ.Ε.
22) Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ Τροτσκιστές) (Σαμπετάι Μάτσας)
23) ΟΑΚΚΕ - Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ
24) Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας (Ν. Αλικάκος)
25) Κοινωνία Πολιτική Παράταξη συνεχιστών Καποδίστρια (Μιχ. Ηλιάδης)
26) Κόμμα Πειρατών Ελλάδας (Ι. Παναγόπουλος)
27) Δημιουργία Ξανά (Γλαύκος Τζήμερος)
28) Παναθηναϊκό Κίνημα - ΠΑΝ.ΚΙ. (Γεώργ. Μπέτσικας)
29) Αξιοπρέπεια (συνδυασμός ανεξάρτητων υποψηφίων) (Παν. Θεοδωρόπουλος)
Αυτοί που δεν τα κατάφεραν:ia.blogspot.com
1) Εθνική Ελπίδα (Γεώργ. Παπαδόπουλος - Γιαννιτσά) 
2) Π.Α.Μ.Ε. στο Γ.Ε.Σ.Ε.ΕΠ. (Θεόδ. Κυρωγιάννης) 
3) Φίλοι του Ανθρώπου (Κ. Σταμούλης) 
4) Ανεξάρτητη Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική Νέα Δημοκρατία, Όχι στον Πόλεμο, Κόμμα Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Σώζω Ζωές, Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος (ΠΑ.Ε.Κ.Ε.) (Μ. Τζαλαζίδης).  
5) Δημοβούλιο Πολιτών - ('Αμεση) Δημοκρατία στην Πράξη (συνδυασμός ανεξάρτητων υποψηφίων) - ( Γ. Κόκκας), 
6) Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη (Π.Α.Α.) - (Νικ. Κολίτσης, μεμονωμένος υποψήφιος) και 
7) Τυραννοκτόνοι - Αθαν. Δασκαλόπουλος (μεμονωμένος υποψήφιος).

Τα 18 κόμματα που γνωστοποίησαν τους υποψήφιους βουλευτές Επικρατείας είναι:
1) Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ.),
2) Νέα Δημοκρατία,
3) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας,
4) ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο,
5) Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑ.Ο.Σ.),
6) Δημοκρατική Συμμαχία,
7) Κοινωνική Συμφωνία,
8) Ανεξάρτητοι Έλληνες,
9) Δημοκρατική Αριστερά,
10) Δράση - Φιλελεύθερη Συμμαχία,
11) Οικολόγοι Πράσινοι,
12) Ένωση Κεντρώων,
13) Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή,
14) ΟΧΙ (συνασπισμός των συνεργαζόμενων κομμάτων Δημοκρατική Αναγέννηση και Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο),
15) Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) - Μέτωπο της Αντικαπιταλιστικής Επαναστατικής Κουμμουνιστικής Αριστεράς και της Ριζοσπαστικής Οικολογίας,
16) Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας,
17) Κοινωνία Πολιτική Παράταξη συνεχιστών Καποδίστρια,
18) Δημιουργία Ξανά.
Τώρα το τι θα ψηφίσουμε; Εγώ θα συμφωνήσω με γνωστή κι αγαπημένη Ελλήνιδα ηθοποιό:

ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ γινόμαστε πιά συνυπεύθυνοι για το θάνατο κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδας ! 6 Μαϊου...


Πηγή: http://lefteria.blogspot.com/2012/04/7_25.html

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

ΜΠΡΑΒΟ Κατερίνα


Έγινε χαμός στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεις μ’ ένα Βιντεάκι που κυκλοφόρησε η ηθοποιός Κατερίνα Μουτσάτσου κι ανέβα σε στο διαδίκτυο  πριν τρεις μέρες.
Η γλυκιά Κατερίνα λέει στα αγγικά:
Γεια,
Δεν είμαι ούτε δημόσιος υπάλληλος, ούτε κλέφτρα. Δεν πίνω ούζο, σπάω πιάτα ή λέω «Όπα» στην καθημερινότητα μου. Δεν ξέρω τον Γιώργο, το Γιάννη ή το Νίκο από την Ελλάδα να και είμαι σίγουρη πως είναι πολύ καλοί.
Η χώρα μου είναι δημοκρατική, εξάλλου αυτή εμπνεύστηκε τη δημοκρατία. Μιλάω ελληνικά και άλλες πέντε γλώσσες. Οι περισσότεροι στη χώρα μου μιλούν πολλές ξένες γλώσσες. Θα μπορούσα να «ράψω» τη σημαία της χώρας μου στην τσάντα μου αλλά η κληρονομιά της χώρας μου δεν έχει γεωγραφικά όρια. Δημιούργησε τη Δύση.
Πιστεύω στον ελληνισμό…Όλος ο κόσμος εμπνεύστηκε από τα ιδανικά του. Και αν οφείλω σε κάποιους χρήματα σήμερα – και δεν είμαι η μόνη που οφείλει – είναι επειδή εγώ εμπνεύστηκα την ιδέα της ελεύθερης αγοράς. Και αν με κρίνεις σήμερα είναι επειδή εγώ εμπνεύστηκα την ιδέα της κριτικής.
Πιστεύω στην ελευθερία και αν χρειαστεί θα διαδηλώσω. Πιστεύω στην απόλαυση της ζωής. Έχω το δικαίωμα να το κάνω. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό.
Μπορώ να κολυμπήσω στις θάλασσες πάνω από 6000 νησιών. Η χώρα μου έχει εξαιρετική ομορφιά και παράδοση. Και η οικογένεια μου είναι ένας ιερός θεσμός.
Με λέτε Greek αλλά είναι Ελληνίδα. ΌΧΙ Greek, ΕΛΛΗΝΙΔΑ.
Το όνομα μου είναι Κατερίνα… Και είμαι Ελληνίδα.
Οι αντιδράσεις στο δίκτυο είναι πολλές. Θετικές και αρνητικές.
Μία αρνητική (που μάζεψε πολλά σχόλια θετικά και αρνητικά) είναι στο facebook του κ. Λοβέρδου.
Έγραψε λοιπόν: 
Απο το πρωί ακούω για ένα βιντεακι της ηθοποιού Κ. Μουτσατσου που διακηρύσσει ότι είναι Ελληνίδα. Γιατί αγανακτήσε; Μα η απάντηση είναι απλή. Γιατί ήταν πανελληνίως άγνωστη η ξεχασμένη κι έστω για σήμερα ασχολούμαστε και πάλι μαζί της.
Θα του απαντήσω εγώ ελπίζοντας πως δεν τα γράφει επειδή τα πιστεύει αυτά που γράφει αλλά επειδή ήθελε να προκαλέσει τη συζήτηση που προκάλεσε. Αλλά θα απαντήσω σ’ όλα όσα γράφει σα να τα γράφει .
Δεν είναι πανελληνίως άγνωστη. Εχει παίξει στη τηλεόραση και σε ταινίες. Και ποιότητας όπως «Τον χαμένο Παράδεισο» του Θανάση Αντωνίου και εμπορικές όπως το The Hangover στις ΗΠΑ. Έχει αξιόλογη καριέρα στην γείτονα Τουρκία στην Τλεόραση.
Κάνει ότι μπορεί υπέρ της Ελλάδας κι όχι σαν την μεγάλη για μερικούς (όχι για μένα) κ. Μούσχουρη που μας βρίζει στη Γερμανία ενώ τόσο ο τέως πρωθυπουργός μας George Papandreou μιλούσε για διεφθαρμένο κράτος  και ο κ. Παπακωνσταντίνου για Τιτανικό.
ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ. Εσύ εισαι πραματική Ελληνίδα


Πηγή: http://www.tsantiri.gr/koinonia-kinimata/sigklonistiko-vinteo-me-lene-katerina-ke-ime-ellinida.html

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Ρεπώ

Εκτάκτως σήμερα κι αύριο, (23 και 24) δεν βάζω σχόλιο.
Θα τα ξαναπούμε την Τετάρτη 25/4 και πάλι

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Μια μουντή Τρίτη…


Την περασμένη Τρίτη (17/3) έφυγε από τη ζωή ένας από τους ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές. Ενας από τους bloger που παρακολουθώ στο Internet, κυρίως για τις αθλητικές του ιδέες μια που υποστηρίζει τον Ολυμπιακό (την ομάδα που συμπαθώ), ο Red Duckling έδειξε με άρθρο του (με τον ίδιο τίτλο πάντα) την ίδια κιόλας μέρα τα συναισθήματα όλων μας. Το δημοσιεύω κι εδώ μια που πιστεύω πολύς κόσμος. (Μπράβο papaki)
* * *
Ξύπνησα και είδα έξω τον συννεφιασμένο, μουντό καιρό.
Η συνήθεια όταν ανοίγω τα μάτια μου και έχω χρόνο, είναι να παίρνω το κινητό και να κάνω μία πρωινή “βόλτα” για να δω τί συμβαίνει στον κόσμο. Αυτή η συννεφιά όμως με αποθάρρυνε να μπω στο ίντερνετ κρατώντας παράλληλα το τηλεκοντρόλ μακρυά από τα χέρια μου.
Πέρασε αρκετή ώρα. Ήμουν πια στον καναπέ με ένα καφέ στο χέρι όταν έπιασα το κινητό. Και η πρώτη είδηση που διαβάζω…
Αυθόρμητη η αντίδραση: “Έγινε λάθος. Είναι μία ηλίθια φήμη από αυτές που κυκλοφορούν συνέχεια στο ίντερνετ”. Αλλά η πηγή που με ενημέρωσε δεν ήταν από αυτές που φημίζονται για τέτοια λάθη.
Η αντίδραση όμως επέμενε με την μορφή της ευχής: “Μακάρι να είναι ψέμα”.
Αλλά οι αναρτήσεις και τα σχόλια σε twitter και facebook ερχόντουσαν με την μορφή χιονοστιβάδας για να σκεπάσουν τις ελπίδες μου.
Τελευταία απέλπιδα κίνηση να ανοίξω την τηλεόραση. Δεύτερα πριν την εικόνα, μπήκε στο σαλόνι μου ο ήχος:
“…Θα σ’ αγαπώ με τα καλοκαίρια, με τρικυμίες και με βροχές, με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια, θα ονειρεύεσαι ό,τι θες…”
Περίπου πριν ένα χρόνο είχα δακρύσει στην είδηση του χαμού του καλού μας ανθρώπου (Σ.Σ. Ο Θανάσης Βέγγος έφυγε 3 του Μάη του 2011 και πάλι Τρίτη).
Αυτή τη φορά έκλαψα. Όσο δεν έχω κλάψει για άνθρωπο που δεν έχω γνωρίσει.
Έκλαψα όπως έχω κάνει με τα τραγούδια σου, με αυτή την απίστευτα συγκλονιστική και μελαγχολική σου φωνή που έχει ταξιδέψει άπειρες φορές την ψυχή μου.
Πόσο λίγο είναι το ευχαριστώ για όλα αυτά τα ταξίδια που έκανα χάρη σε σένα.
Και θα συνεχίσω να κάνω…

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Οι αρχές που ένωσαν προεκλογικά
«Άρμα πολιτών» & Ανεξάρτητους Έλληνες»


Την Τρίτη 17 του Απρίλη οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του κ. Καμμένου και το «Άρμα πολιτών» του κ. Δημαρά (όπως αποδείχτηκε μέρος του, το μεγαλύτερο) ανακοίνωσαν συνεργασία. Ένα ακόμη σοσιαλιστικό κι ένα ακόμη συντηριτικό κόμμα αλήθεια τι κοινά έχουν;
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αποδείχτηκε πως έχουν το κοινό τους ενδιαφέρον για τις αγορές. Τη σωτηρία του διεθνούς κεφαλαίου και των τραπεζών. Και του διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης βεβαίως.
Να δούμε τι αναφέρθηκε στην ανακοίνωση Γραφείου Τύπου του Πανελλήνιου Άρματος Πολιτών για το ποιες είναι οι αρχές πάνω στις οποίες έγινε  η συμφωνία με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες
Συμφώνησαν λοιπόν
* * *
Για Ισχυρή Κοινωνία και Ανεξάρτητη Πατρίδα

1. Πίστη στο Δημοκρατικό πολίτευμα και στην αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

2. Ισότιμη θέση της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια Ευρώπη των Εθνών και των Λαών και όχι των αόρατων αγορών.

3. Ναι στην ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.

4. Διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.

5. «Κόκκινες Γραμμές» στα Εθνικά μας Θέματα, απαρέγκλιτη και αταλάντευτη διαφύλαξη των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, της εθνικής μας
ανεξαρτησίας και της ιστορικής διαδρομής του Έθνους μας.

6. Πλήρης ενημέρωση του Ελληνικού Λαού και του Κοινοβουλίου ως προς το χρέος της χώρας και Ανεξάρτητη Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους για να μάθουμε τι έχουμε πληρώσει σε τόκους και τοκοχρεολύσια.

7. Τήρηση των διεθνών υποχρεώσεών μας, εφόσον δεν είναι σε βάρος του λαού, αλλά και εξέταση όλων των παραμέτρων που προκύπτουν από το Διεθνές Δίκαιο, για να αρνηθούμε επαχθείς όρους που έχουν υπογραφεί από προηγούμενες κυβερνήσεις και από τη σημερινή δοτή συγκυβέρνηση.

8. Αναθεώρηση του Συντάγματος με στόχο τη διαφάνεια και τη δημοκρατική λειτουργία, των θεσμών με επίκεντρο το άρθρο 86. Είμαστε υπέρ της κατάργησης του σημερινού νομικού πλαισίου περί ευθύνης υπουργών.

9. Υποστήριξη με κάθε τρόπο της τιμωρίας των ενόχων - αυτών που αποδεδειγμένα βύθισαν τη χώρα μας στην οικονομική καταστροφή και έκλεψαν το δημόσιο χρήμα – με επιστροφή των κλεμμένων και δήμευση περιουσιών.

10. Περιφρούρηση της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και άρνηση κάθε ανοχής, υπογραφής και συμφωνίας σε μείωση μισθών και συντάξεων, σε πρόσθετους φόρους και οικονομικές επιβαρύνσεις για την κοινωνία.

11. Ναι σε αναπτυξιακές λύσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

12. Ναι στην πάταξη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής.

13. Ναι σε όποιες θεσμικές πρωτοβουλίες βοηθούν στην πάταξη της γραφειοκρατίας.
 
14. Ναι στην ανοικοδόμηση του Κοινωνικού Κράτους με τα βασικά αγαθά (Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση) να είναι υπό την εποπτεία του κράτους ως δημόσια αγαθά για όλους τους πολίτες.


Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Μπέος: Την Ελλάδα κυβερνούσε ένας χασισοπότης!

Φέτος τον Αύγουστο είχαμε τον πόλεμο κατά της διαφθοράς του ποδοσφαίρου απο\ό το Ελληνικό κράτος. Οι επίσημες αρχές τα κατάφεραν. Το κύκλωμα του ποδοσφαίρου καθάρισε!.
Για όλα έφταιγε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βόλου κ. Μπέος της Καβάλας κ. Ψωμιάδης και της Ηλιούπολης κ. Τσακογιάννης!!. Και τώρα το ποδόσφαιρο είναι πεντακάθαρο

Χείμαρρος ήταν ο Αχιλλέας Μπέος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο "Marconi Radio" μέσα από τις φυλακές Ναυπλίου,εξαπέλυσε επίθεση κατά του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας, Γιώργου Παπανδρέου τον οποίο χαρακτήρισε χασισοπότη, ενώ κάλεσε τον κόσμο να τιμωρήσει τους πολιτικούς στις εκλογές της 6ης Μαΐου.
Όσον αφορά την υποθεσή του ο Μπέος μίλησε για ένα στημένο παιχνίδι εις βάρος του όπου σκοπό είχε να αποπροσανατολίσει τη κοινή γνώμη.
«Είναι λαμόγια, με πολεμάνε, έχω πάει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, δεν μου αφήνουν το τεκμήριο της αθωότητας. Θα κάνω 18 μήνες και θα βγω θέλουν δεν θέλουν, το έχω πάρει απόφαση. Παρανομούν! Κάνουν κατάχρηση εξουσίας και παράβαση καθήκοντος. Δεν θα τους παρακαλέσω, αντίθετα θα τους ξεφωνίσω.
Όλα ήταν είναι στημένο παιχνίδι, ενός χασισοπότη. Είναι λυπηρό. Ένας χασισοπότης κυβερνούσε δυο χρόνια την Ελλάδα.  Θεώρησε ότι ήταν επικοινωνιακό τρικ, να πάει ο Μπέος φυλακή την ώρα που χιλιάδες κόσμου διαδήλωνε στο Σύνταγμα κατά των μνημονιακών και δυσμενών μέτρων για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη» τόνισε μεταξύ άλλων ο Αχιλλέας Μπέος.
Αλλά γιατί τα λέει αυτά ο κ. Μπέος για τον τέως πρωθυπουργό;
Μία από τις ελάχιστες εξαγγελίες του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου που γίνεται πράξη θα είναι αυτή για την πλήρη αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών! Το 'πε και το 'κανε... Τι κι αν του πήρε αρκετά χρόνια, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ξέχασε τις δηλώσεις του περί αποποινικοποίησης της χρήσης χασίς.
Αλλωστε το έχει πει και ο ίδιος δημοσίως. Μιλώντας στο ΚΛΙΚ το 1997, ως αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών τότε, είχε εξομολογηθεί ότι στα χρόνια της Αμερικής ακόμα είχε και ο ίδιος δοκιμάσει μαριχουάνα και πρότεινε την καλλιέργεια χασίς στο.....
σπίτι!
Το πρώτο -μεγάλο- βήμα έγινε, καθώς, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, αποποινικοποιείται πλήρως για πρώτη φορά η χρήση ναρκωτικών ουσιών ως συμπεριφορά ενέχουσα αποκλειστικά και μόνο αυτοπροσβολή του ίδιου του χρήστη (η προσωπική χρήση).



Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Πρόταση να μη γυρίσουμε
στη δραχμή αλλά στο γρόσι


Μάθαν πως γυρίζουμε πίσω, πλακώσαν και οι Τούρκοι. Με δόση χιούμορ, η τουρκάλα αρθρογράφος της εφημερίδας Vatan, προτείνει στη χώρα μας πως αντί να επιστρέψει στη δραχμή να έχει ως εθνικό νόμισμα την τουρκική λίρα!
Μόλις είδα το παρακάτω κείμενο «μ’ έπιασε το πατριωτικό μου». Αλλά όταν το σκέφτηκα πιο ψύχραιμα σκέφτηκα πως το πρώτο μνημόνιο μας έφερε στα 1941 μετά την ήττα μας από τους Γερμανούς με πρωθυπουργό τον Τσολάκογλου (Βέβαια ο Γεώργιος Παπανδρέου που είχαμε πρωθυπουργό μας γυρνούσε στα 1944, στον εμφύλιο, αλλά ευτυχώς ο λαός μας είναι σοφός και δε «τσιμπιές». Μπορεί να λέγαν οι υπουργοί πως φταίνε κάποιες τάξεις π.χ. γιατροί, φορτηγατζήδες, ταξιτζίδες και τόσοι άλλοι, αλλά ο λαός καταλάβαινε πως φυσικά δεν φταίνε αυτοί).
Ε ας επιστρέψουμε στο 1453 και φυσικά να μη γυρίσουμε στην Τουρκική λίρα αλλά στο γρόσι. Έτσι δε μάθαμε ως ραγίαδες;
Ας δούμε τι αναφέρει  η κ. Τονμπεκιτζί στο άρθρο της:
* * *
Στην Τουρκία και κυρίως στην Κων/πολη υπάρχει αέρας Ελλάδος.
Ανοίγουν ταβέρνες ,μπουζούκια, εστιατόρια με ελληνικά μενού , σχολές χορού για συρτάκι, φροντιστήρια ελληνικής γλώσσας…. Βέβαια ο έρωτας μας είναι μονόπλευρος.
Και στην άλλη όχθη οι Έλληνες παρακολουθούν σαν τρελοί τούρκικες σειρές.. 8 σειρές προβάλλονται να τους δώσουμε κι άλλες θα δουν κι αυτές…..
Παράλληλα αγοράζουν τούρκικα έπιπλα εταιρεία Istikbal άνοιξε το 13 κατάστημα της στην Ελλάδα. Τρώνε στo εστιατόριo “Tike” και στο “Κosebası” τούρκικα φαγητά.»
 Η τουρκάλα αρθρογράφος σχολιάζει « τώρα στην Ελλάδα κυκλοφορεί η φήμη πως  ενδέχεται να βγουν από το Ευρώ και να επιστρέψουν στη Δραχμή.
Κι εγώ λέω στους Έλληνες φίλους μου « αφήστε τη δραχμή στο μνήμα της, μην την αναστήσετε  , περάστε στην τούρκικη λίρα να τελειώνουμε».
Στην αρχή γελούν και λένε όχι.
Tους ενοχλεί  τον εγωισμό τους.
Κι εγώ τους λέω «θα δούμε»...



Πηγή: http://www.pistos.gr/enhmerwsh/koinwnikopolitika/tourkala-arthrografos-kanei-xioumoristiko-sxolio-min-perasete-sti-draxmi-alla-stin-tourkiki-lira

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Γλέζος στον Μελανσόν: «Μια
νέα Αριστερά, για τους λαούς»

Εκλογές δεν έχουμε μόνο στην Ελλάδα αλλά και στη Γαλλία. Στις 6 Μαΐου θα είναι η δεύτερη Κυριακή (στη Γαλλία υπάρχει δεύτερος γύρος) και ίσως τα αποτελέσματά τους θα είναι πιο σημαντικά για την πορεία της Ελλάδας.
Ο Μανώλης Γλέζος σε ανοιχτή του επιστολή προς τον υποψήφιο του Μετώπου της Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν που τα γκάλοπ τον φέρνουν στην τρίτη θέση στο 15%..
* * *
Αγαπητέ σύντροφε
Τολμάς να αναδείξεις το γεγονός ότι η δύναμή μας προέρχεται από τις πολλαπλά μπολιασμένες ρίζες μας. Και επέλεξες να το κάνεις αυτό, από μια κάθε άλλο παρά τυχαία πόλη. Από ένα εμβληματικό λιμάνι. Από τη Μασσαλία. Από τη Μεσόγειο.
Τη Μεσόγειο. Την κατ' εξοχήν θάλασσα-σταυροδρόμι λαών, πολιτισμών, αξιών, θρησκειών, ανταλλαγή αγαθών, τρόπων ζωής. Την «ετερόκλητη Μεσόγειο που παρουσιάζεται ως συνεκτική εικόνα, ως ένα σύστημα όπου όλα ανακατεύονται και ανασυντίθενται μέσα σε μια πρωτότυπη ενότητα», όπως παρατηρεί στην εισαγωγή του βιβλίου «Μεσόγειος» ο Φερνάν Μπροντέλ.
Επέλεξες από τα λιμάνια της Μεσογείου, να απευθύνεις τη μεγαλειώδη προεκλογική σου ομιλία σε πάνω από 120 χιλιάδες πολίτες, από τη Μασσαλία. Την κατεξοχήν πόλη της πολυμορφίας, του πολύχρωμου, της αναίδειας στην εκάστοτε εξουσία, της πόλης που κτίστηκε σε μια ένωση διαφορετικών. «Η Μασσαλία ήταν και είναι μια αποθήκη Ιστορίας, όπως άλλωστε όλα τα μεγάλα λιμάνια του κόσμου», έλεγε πρόσφατα άλλο ένα γνήσιο τέκνο της πόλης, ο Γαλλοαρμένιος σκηνοθέτης Ρομπέρ Γκεντιγκιάν.
Πριν από 2.600 χρόνια ο θαλασσινός Πρωτέας από τη Φώκαια συναντούσε κατά την περιδιάβασή στη λεκάνη της Μεσογείου προς αναζήτηση και δημιουργία εμπορικών κόμβων, την Γκιπτίς, την κόρη ενός φυλάρχου στον κόλπο του Λακιντόν. Το ζευγάρωμά τους έβαλε τα θεμέλια της «πιο γαλλικής από τις πόλεις της Δημοκρατίας μας», όπως εύστοχα είπες, υπογραμμίζοντας ότι «η τύχη μας είναι η μείξη», η διασταύρωση, η επικοινωνία. Ακριβώς δηλαδή τα χαρακτηριστικά της Μασσαλίας αλλά παράλληλα και όλων, εκείνων που αισθάνονται και άνθρωποι της γης τους και πολίτες του κόσμου.
Εκείνων που πράττουν και σκέφτονται με ορίζοντες ανοικτούς προς το μέλλον, επιχειρώντας να ανιχνεύσουν το παρόν των λαών, χωρίς να μένουν προσκολλημένοι στα εργαλεία του χθες, αλλά επιχειρώντας να διαμορφώσουν αυτά του σήμερα. Εκείνων που αναζητούν τον πλούτο όχι στα χρηματιστήρια, τις αγορές ή το παγκοσμιοποιημένο χρήμα, μέσα από δήθεν αντιπροσωπευτικά πολιτικά συστήματα, αλλά που θέλουν να δώσουν την εξουσία στον ίδιο το λαό να την ασκήσει. Σήμερα, που οι καπιταλιστικές βεβαιότητες σαρώνονται από την κρίση, τα αιτήματα για άμεση δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία αποκτούν τεράστια επικαιρότητα.
Άμεση δημοκρατία για την πραγματική εξουσία του λαού, εθνική ανεξαρτησία για την απαλλαγή της Ευρώπης από την επικυριαρχία των ΗΠΑ. Δύο ζητήματα που συστηματικά προβάλλεις, και από τη Μασσαλία και από τη Βαστίλη, βάζοντας τις βάσεις για μια πραγματική αναγέννηση της Αριστεράς, ακριβώς εκείνης που «δεν συμβιβάζεται και βάζει τα όνειρά της πολύ ψηλά». Το κάλεσμά σου για την «εξέγερση των πολιτών» με στόχο τη δημιουργία μιας «Κοινωνικής Δημοκρατίας» αποτελεί ένα βήμα προς την κατεύθυνση της άμεσης δημοκρατίας κατά της σημερινής δικτατορίας των αγορών και των αριθμών, της βίας και της τρομοκρατίας. Ένα βήμα ακριβώς στο πνεύμα του ψηφίσματος των Κορυσχάδων («Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, και ασκούνται από τον ίδιο τον λαό») αλλά και του συντάγματος τ' Απεραθιού.
Η Γαλλία, είπες, «δεν είναι ένα δυτικό έθνος αλλά ένα παγκόσμιο έθνος, που η κοιτίδα του βρίσκεται στη Μεσόγειο», απορρίπτοντας την παραφροσύνη της σύγκρουσης των πολιτισμών και δείχνοντας το δρόμο της αυτονόμησης της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Ευρώπης όλης από τα υπερατλαντικά κέντρα.
Και όλα τούτα δεν πρόκειται για λόγια του αέρα. Λόγια προεκλογικά. Η προεκλογική σου εκστρατεία δεν είναι εκστρατεία των γραφείων, των συνδυασμών στο χαρτί, μίας ή δύο έξυπνων φράσεων. Είναι εκστρατεία έμπνευσης αλλά και πρότασης. Καταγγελίας αλλά και προοπτικής. Ονείρου αλλά και ρεαλισμού.
Έχεις καταφέρει Ζαν Λικ μέσα σε λίγες ημέρες να φέρεις την Αριστερά, και όχι μόνο τη γαλλική, εκεί όπου όφειλε να είναι εδώ και καιρό: Στη θέση του μπροστάρη των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων, δίνοντας όμως παράλληλα συγκεκριμένη, χειροπιαστή προοπτική. Επέλεξες, όχι τυχαία, να συμπυκνώσεις την ουσία της πρότασής σου σε μια ομιλία από την πόλη της Μασσαλιώτιδας, από την πόλη που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο το «πιστεύω» του σημερινού αριστερού: την πόλη του ανοίγματος και της γνώσης που προήλθε και από τους ξένους, τους Άραβες, την πόλη της σύνθεσης, την πύλη εισόδου, που πλούτισε μια στέρφα γη. Ιδανικός συνδυασμός για μια Αριστερά που επιμένει στις αξίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, κάνει επίκαιρη και αναγκαία την Επανάσταση των Πολιτών!
Ας είναι η επόμενη Κυριακή το ξεκίνημα μιας νέας πορείας για μια νέα Αριστερά, για τους λαούς!



Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Ο λόγος του Αρη στη Λαμία

 Το σημείωμα αυτό είναι το τελευταίο σημείωμα μου πριν το Πασχα. Επέλεξα να βάλω τον λόγο του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία στις 22 Οκτωβρίου του 1944. Μια, (δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο αυτό τον χάσαμε αφού οι «εφιάλτες» του George άνοιξαν την κερκόπορτα, και χάσαμε πριν αγωνιστούμε) κάνουμε πλέον αντίσταση κατά των ξένων και κυρίως των Ελλήνων κατακτητών.
Καλό πασχα λοιπόν και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
* * *
Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες της Λαμίας και της περιοχής της!
Από μέρους του Γενικού Στρατηγείου του Ε.Λ.Α.Σ, σας φέρω τους πιο θερμούς χαιρετισμούς.
Όπως βλέπετε, πρόκειται «να βγάλω λόγο». Μα ο λόγος μου αυτός δεν θα μοιάζει καθόλου με τους λόγους που γνωρίσατε μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντουσαν πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια. Δεν επιδιώκω ν’ αποσπάσω επαίνους για τη ρητορική μου δεινότητα. Επιδιώκω απλώς ν’ ακούσετε αυτά που θα σας πω. Προσέξτε. Θ’ αρχίσω σαν τα παραμύθια:
Η αθάνατη ελληνική φυλή.
Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα ήτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, οπού επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται απ’ όλο τον κόσμο. Κανένας σοφός η άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.
Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας ήτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι λευτερώθηκε.
Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ’ άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.
Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη.
Αυτό κάνεις δεν το ήθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι’ αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τα είχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.
Η αντίδραση ουρλιάζει.
Μα ο ελληνικός λαός δεν θάτανε αυτός ο λαός, ο λαός δηλαδή της χώρας της λευτεριάς και του πολιτισμού, αλλά λαός ζούγκλας, αν δεν έβγαζε μέσα από τα σπλάχνα του τους αρχηγούς εκείνους, που θα οδηγούσανε στη λευτεριά του. Όπως βλέπετε, λοιπόν, όλοι – ξένοι και ντόπιοι – πάλεψαν για να μην ξεσηκωθεί ο λαός κι αποχτήσει τη λευτεριά του.
Μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς δε σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι. Ένοπλοι ή όχι. Κι ύστερα μέσα απ’ αυτό το λαό ξεπήδησε ο μεγάλος βάρδος της επανάστασης, πού ύμνησε με τα τραγούδια του την ιδέα της εξέγερσης του έθνους, ο πρόδρομος της Φιλικής Εταιρίας: ο Ρήγας. Η αντίδραση τον σκότωσε, πριν προλάβει να φέρει σε πέρας τις αρχές του. Μα ο σπόρος που έσπειρε βλάστησε σύντομα.
Σε λίγο, η Φιλική Εταιρία έγινε κι αγκάλιασε χιλιάδες Έλληνες.
Ας ούρλιαζε η αντίδραση. Ας υπόγραφε άτιμα χαρτιά, σαν αυτό πού υπογράφηκε στη διάσκεψη της Βιέννης στα 1815, κάτω από το όποιο έβαλε την υπογραφή του κι ο πολύς Γιάννης Καποδίστριας και που διαλάμβανε, ότι όχι μόνο δε θα ευνοηθεί και επιτραπεί ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα, μα και θα πνιγεί στο αίμα αν ξεσπάσει.
Ο Γιάννης Καποδίστριας, που μας τον παρουσιάζουν στα σχολειά σαν μεγάλο και τρανό, με προτομές και πορτραίτα, είναι ο πρώτος καταστροφέας της Ελλάδας. Μα ότι έκανε, δεν το έκανε σαν Καποδίστριας, μα σαν εκπρόσωπος όλης της ελληνικής αντίδρασης. Ας ούρλιαζε λοιπόν, μαζί με τη διεθνή και η ντόπια αντίδραση. Κι ας υπογράφανε άτιμα χαρτιά.
Ο λαός προχωρεί.
Τίποτα δεν ήτανε ικανό να συγκρατήσει τη φλόγα για τη λευτεριά, που έκαιγε μέσα στις καρδιές του λαού μας. Έτσι, στα 1821, ύστερα από κόπους και θυσίες και χάρη στον ενθουσιασμό και τη φλόγα του Παπαφλέσσα, που χρησιμοποίησε όλα τα μέσα, ακόμα και την ψευτιά, κηρύσσοντας την εξέγερση, ξεσηκώθηκε πρώτος ο Μοριάς. Από δω, από το Μοριά, άρχισε η επανάσταση του 1821.
Στο άκουσμα της εξέγερσης όλοι οι ισχυροί της γης, ξένοι και ντόπιοι, τρόμαξαν. Οι κοτζαμπάσηδες, όμως, βλέποντας ότι δεν τους ήτανε δυνατό να συγκρατήσουν το λαό και φοβούμενοι την οργή του, αναγκάστηκαν να κόψουν τη συνεργασία τους με τους καταχτητές και για να ευνουχίσουν το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα, πήρανε όλοι μέρος στην επανάσταση κι έτσι αυτή πήρε χαραχτήρα πανεθνικό.
Οι τρανοί της γης τρόμαξαν και, χρησιμοποιώντας όλα τα τερτίπια, προσπάθησαν να πνίξουν την επανάσταση. Μα γελάστηκαν. Επί 7 ολόκληρα χρόνια πάλεψαν οι προπάτορες μας, παρά το γεγονός ότι η ελληνική αντίδραση, δυο φορές, το 1823 και 1825, οργάνωσε τον εμφύλιο πόλεμο για να σπάσει ακριβώς τους αγώνες αυτούς. Έτσι οι πρόγονοι μας ανάγκασαν όλους τους εχθρούς μας να γλύψουν εκεί που έφτυσαν και ν’ αναγνωρίσουν τους αγώνες μας και την ανεξαρτησία μας.
Κανείς δεν πίστευε προηγούμενα σ’ αυτό το θαύμα, που συντελέστηκε από τις ίδιες τις δυνάμεις και τα μέσα του λαού. Άλλοι περίμεναν να τους έλθει η λευτεριά από τη Ρωσία κι άλλοι από τη μεγαλοψυχία των βασιλιάδων της Ευρώπης. Μα η επανάσταση απόδειξε, ότι αυτή μόνη της χάρισε τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τα παραμύθια του φιλελληνισμού, χάρη στον οποίο αποκτήσαμε δήθεν τη λευτεριά μας, εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να γίνει πιστευτό, ότι η πατρίδα μας λευτερώθηκε, όχι από τις ίδιες της τις δυνάμεις, μα από τους ξένους. Υπήρξαν βέβαια φιλέλληνες, που αγωνίστηκαν, πολέμησαν κι έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τιμή και δόξα σ’ αυτούς κι αιώνια ας είναι η ευγνωμοσύνη του έθνους. Μα αυτοί υπήρξαν μεμονωμένα άτομα μονάχα. Η θεωρία του οργανωμένου φιλελληνισμού είναι καθαρό παραμύθι.
Με την επικράτηση της επανάστασης αμέσως οι δικοί μας κοτζαμπάσηδες επιβλήθηκαν πάνω στη χώρα μας. Η αντίδραση, ντόπια και ξένη, για να ευνουχίσει το λαϊκό χαραχτήρα του κινήματος και να επιβάλει νέα σκλαβιά, χρησιμοποίησε όλα τα μέσα. Και στο τέλος το πέτυχε. Η αρχή έγινε κολλώντας στο σβέρκο της πατρίδας μας αυτόν που σας είπα πρωτύτερα:
Τον Καποδίστρια. Ο Γιάννης Καποδίστριας από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε την καταστροφή της χώρας μας, κι ένας άλλος Γιάννης, ο Μεταξάς, έβαλε σ’ αυτήν το καπάκι.
Πώς μας επιβλήθηκαν οι βασιλιάδες.
Ο λαός νόμιζε, ότι μια που πέτυχε πια η επανάσταση, θα επακολουθούσαν τα χρόνια της ευτυχίας του, ότι όλη η ανθρωπότητα θάτανε στο πλευρό της χώρας μας και πως η χώρα μας, για μια ακόμα φορά, θα βρισκότανε σε θέση να ξαναπάρει, όπως και παλιότερα, ολόκληρη την ανθρωπότητα από το χέρι και να της δείξει καινούργιους δρόμους πολιτισμού και προόδου. Μα στη θέση αυτών η ντόπια και ξένη αντίδραση επιβλήθηκαν και φέρανε τον Καποδίστρια, τη Βαυαρική δυναστεία με τον Όθωνα.
Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων.
Η προδοσία του αλβανικού έπους.
Η ουσία αυτού βρίσκεται στο γεγονός, ότι αντίδραση σκεφτόταν μόνο πώς να εκμεταλλευτεί, να βασανίσει, και να ξεζουμίσει το λαό, οργανώνοντας κινήματα κάθε τόσο και καλλιεργώντας τις φαγωμάρες, προπαγανδίζοντας και πείθοντας το λαό ότι είναι απαραίτητο να ζει φτωχός και κακομοιριασμένος.
Χαρακτηριστικό είναι ότι πιάνοντας μια λέξη του Κολοκοτρώνη, που ονόμασε κάποτε τη χώρα μας Ψωροκώσταινα, κατάφερε να πείσει το λαό ότι το ελληνικό κράτος δε μπορεί να ορθοποδήσει μόνο του κι ότι θα έπρεπε να μας κυβερνήσουν οι ξένοι, ονομάζοντας γι αυτό και τα πολιτικά κόμματα ρωσικά, αγγλικά και γαλλικά. Σ’ αυτό το σημείο μας φέρανε οι κορυφές που διοικούσαν τον τόπο μας. Κάποτε φτάσαμε και στη δημοκρατία. Μα αυτό έμοιαζε με την παροιμία που έλεγε ο λαός: Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Μυρίστηκαν οι έξυπνοι ψητό από τη μοναρχία και βρίσκοντας ότι «έφταιγε» η δημοκρατία για τη δυστυχία του λαού, ξαναφέρανε το βασιλιά. Και τότε άρχισαν πιο ξετσίπωτα ακόμα να ξεζουμίζουν και να καταπιέζουν το λαό. Και για να μπορούν να πνίγουν τις κραυγές του, βάλανε στο κεφάλι μας το Μεταξά, που ήτανε πάντα πράχτορας του ΙΙ γραφείου του γερμανικού επιτελείου, από τον καιρό που σπούδαζε στη στρατιωτική σχολή της Γερμανίας.
Έτσι, ύστερα από 120 χρόνια, ξαναπέσαμε πάλι στη σκλαβιά, γιατί έτσι κακά μας κυβερνήσανε στο διάστημα αυτό.
Σ’ αυτή την κατάσταση βρεθήκαμε, όταν ξέσπασε η πολεμική λαίλαπα και η σύγκρουση μεταξύ των κολοσσών. Μα κανένας απ’ αυτούς δε σκέφτηκε ελληνικά και να δει πώς θα ξέφευγε η χώρα μας τη λαίλαπα αυτή. Με την επίγνωση ότι η χώρα μας θα τραβούσε στην καταστροφή μπήκανε στον πόλεμο.
Έχουμε ντοκουμέντα στα χέρια μας, πού μας αποδείχνουν, ότι οι άνθρωποι αυτοί είχανε σκοπό να ρίξουνε μόνο τρεις τουφεκιές στο Αλβανικό μέτωπο κι ύστερα να μας παραδώσουν στους φασίστες. Υπάρχουν ντοκουμέντα που μας πείθουν ότι το Νοέμβρη προς το Δεκέμβρη του 1940 μπορούσαμε να πετάξουμε τους Ιταλούς στη θάλασσα. Μα αυτοί συγκρατούσαν το στρατό μέχρι που να λύσει το στρατιωτικό της πρόβλημα, η Γερμανία στην Ευρώπη κι ύστερα να δικαιολογηθούν ότι δε μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με δυο κολοσσούς. Δεν πίστευαν στις δόξες του στρατού μας, στο θάρρος, στην τόλμη, στην αυταπάρνηση και τον ηρωισμό του, που πολεμούσε με φλόγα ενάντια στο φασισμό, νηστικός και ξυπόλυτος πάνω στα βουνό της Αλβανίας με τη βοήθεια όλου του ελληνικού λάου. Αυτοί δεν πίστευαν σ’ αυτά και περιμένανε πως θα καμφθεί. Γι’ αυτό το έπος της Αλβανίας είναι ολοκληρωτικά έργο του λαού. Είναι έργο του λαού που το πραγματοποίησε με το μένος που είχε ενάντια στο φασισμό και το ζυγό του Μεταξά, με θυσίες και ηρωισμούς.
Έτσι, μας ξαναδέσανε στη σκλαβιά.
Μα ο λαός μας δεν ήτανε σε θέση να συνεχίσει το έργο του αυτό. Όσο φλογερά κι αν ήτανε τα στήθη του, η φλόγα αυτή δεν θα άντεχε στα σιδερόφρακτα μεγαθήρια των φασιστών, μια που είχε μέσα του και την προδοσία των ηγετών του. Έτσι αναγκάστηκε να υποκύψει, μα όχι σαν ηττημένος. Γιατί αυτή η συνθηκολόγηση που έκαναν, υπογράφηκε πριν ακόμα πολεμήσει ο στρατός μας. Αυτή δεν ήτανε ήττα του λαού μας, μα ήττα και χρεοκοπία των καθεστώτων που μεσολάβησαν από το 1821-1941. Γι αυτό κι ο λαός μας τιμωρεί σήμερα την ήττα αυτή και θα την τιμωρήσει αργότερα πιο σκληρά ακόμα.
Έτσι ήλθαν οι Γερμανοί στον τόπο μας και μας σκλαβώσανε. Μα για μας, για το λαό μας, καμιά κηλίδα δε θα μπορούσε να προσαφθεί, ότι εγκαταλείψαμε τα εδάφη μας. Αυτή θα κολλούσε, όταν δεν ξεσηκωνόμαστε.
Τι μπορούσαμε να περιμένουμε απ’ αυτούς που φορούσαν τα κλακ και τα μπακαλιαράκια; Τι μπορούσαν να μας πούνε αυτοί; Το μόνο που βρίσκανε να μας λένε ήτανε:
Ησυχία, παιδιά, και τάξη. Κάναμε κυβέρνηση, ησυχάστε. Αυτό όμως θέλανε κι οι Γερμανοί. Μα τα λόγια αυτά τα εκστομίζανε οι άνθρωποι εκείνοι που δεν έχουν το δικαίωμα να ονομάζονται Έλληνες.
Κι όμως, δε θα συμβιβάζονταν με τη λογική και τη ράτσα μας, αν δε βγαίναν πάλι τα στοιχεία αυτά που θα κρατούσανε ψηλά την τιμή του έθνους μας, μέσα από το λαό μας.
Στο δρόμο του αντάρτικου.
Μια μαυρίλα πλάκωνε τον ελληνικό ορίζοντα. Κανείς δεν ήξερε τι θα έφερνε η αύριο και πώς θα ξεφεύγαμε από τη σιδερένια τανάλια που μας έσφιγγε. Κείνοι που ένιωθαν βρίσκονταν στις φυλακές και τα ξερονήσια. Κι εδώ πρέπει να στιγματιστεί μια άλλη ατιμία των ανθρώπων της 4ης Αυγούστου, που φεύγοντας, τους παράδωσε στα χέρια των καταχτητών.
Μια άλλη μερίδα πού ένιωθε, ασχολούνταν με τις μαύρες και άσπρες αγορές. Έτσι, όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ’ αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία και μέσα τους υπήρχε μια ζεστή ελληνική καρδιά κι έτρεχε στις φλέβες τους πραγματικό ελληνικό αίμα. Αυτοί άναψαν το δαυλό κι έδωσαν το σύνθημα για τον ξεσηκωμό του Έθνους. Αυτοί που δώσανε το κουράγιο στους Έλληνες. Αυτοί που δημιούργησαν τη νέα Φιλική Εταιρία: το ΕAM.
Βέβαια, ποιος θάτανε κείνος που μπορούσε να πιστέψει τότε. Ότι αυτή η φούχτα των ανθρώπων θα έφερνε στη χώρα μας τη μεγαλόπρεπη αυτή νίκη. Μα η υφή, η ψυχοσύνθεση, το σκαρί των ανθρώπων αυτών ήτανε τέτοιο. Παρά τις φυλακές, τους κατατρεγμούς, τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τις ομαδικές εκτελέσεις και την τρομοκρατία, οι άνθρωποι αυτοί οδηγούσαν ηρωικά και θαρραλέα τις μάζες στον δρόμο της λευτεριάς.
Ξέρετε όλοι πως άρχισε το κίνημα αυτό και δε σταματώ στις λεπτομέρειες του. Όταν έχουμε τη μέρα της εθνικής ανεξαρτησίας μας, πού γιορτάζουμε στις 25 Μάρτη, χαιρόμαστε, τραγουδάμε και κλαίμε από τη συγκίνηση. Μα από δω και πέρα θα έχουμε δυο εθνικές γιορτές: την 25η Μάρτη και την 27η Σεπτέμβρη επέτειο της δημιουργίας του ΕΑΜ, που αποτέλεσε τη βάση της σημερινής μας απελευθέρωσης.
Αυτό πρέπει να το νιώσουμε.
Στα προηγούμενα χρόνια πολλοί περνούσανε από την πλατεία του Διάκου, μα κανείς δεν ένιωθε τον παλμό που περιείχε το τραγούδι, που μας δίδασκε στο σχολείο ο παλιός καθηγητής μας Λάσκαρης: Σας ευλογεί του Διάκου μας το τιμημένο χέρι…
Κανείς δεν ένιωθε, ότι έπρεπε να φύγει μακριά από τα μικροσυμφέροντα του και να παλέψει για τη λευτεριά. Μα η χούφτα αυτή των ανθρώπων, που σας μίλησα πιο πάνω, ρίχτηκε ολόψυχα στον αγώνα.
Η αντίδραση στο άκουσμα της χρησιμοποίησε όλα τα μέσα κι έθεσε σε ενέργεια όλες τις ατιμίες για να τη σαμποτάρει. Μα όλα αυτά στάθηκαν ανίκανα να σπάσουν τον αγώνα της. Αντίθετα, αυτή ρίζωνε κάθε μέρα και πιο πολύ κι ανέπτυσσε τη δράση της. Κι επειδή δεν είχε σκοπό να καταπιαστεί με χαρτοπόλεμο έβγαλε στο βουνό το αντάρτικο.
Θυμάμαι όταν το χειμώνα του 1941 ήλθα εδώ σαν «μαυραγορίτης» για να βάλω μπροστά τη δουλειά. Σας γνώριζα όλους, μα κανείς από σας δεν ήξερε τι επεδίωκα εγώ. Τότε μαζί με το Γ. Φράγκο και Γ. Γιαταγάνα βγάλαμε το πρώτο διάγγελμα του ΕΑΜ. Πολλοί νομίζανε τότες, ότι αυτό ήτανε μόνο ντόρος και τίποτα άλλο.
Όταν λέγαμε ότι σε λίγο θα σφυρίζει το μάλιγχερ και θα κροταλίζει ξερά το πολυβόλο στις βουνοκορφές και τα φαράγγια μας κι οι Γερμανοί και Ιταλοί θα φεύγουν ντροπιασμένοι, ίσως πολλοί να λέγανε πως αυτά δεν ήτανε παρά ηχηρές φράσεις.
Μα ύστερα από 2 1/2 μήνες άρχισε πραγματικά να λαλεί το ντουφέκι. Και τι δεν είπανε τότε! Όπως και στα 1821 όλη η αντίδραση συνωμότησε εναντίον μας και στην αρχή δεν έλεγε τίποτα για το αντάρτικο, κάνοντας το ίδιο πού κάνει και η στρουθοκάμηλος, όταν κρύβει το κεφάλι της, ενώ όλο της το σώμα φαίνεται. Έτσι κι αυτοί, νομίζανε, ότι αν δε λέγανε τίποτα για το αντάρτικο και το αγνοούσαν, δε θα ξαναβροντούσε το καριοφίλι. Μα μπορούσε να σταματήσει αυτό; Κάθε μέρα κοκκίνιζαν τα βουνά και τα φαράγγια από το αίμα.
Κι όταν είδαν ότι το αντάρτικο μεγάλωνε, παρά τη σιωπή τους, τότε κι αυτοί άλλαξαν τρόπο για να μας πολεμήσουν. Μας ονόμασαν πλιατσικολόγους, κατσικοκλέφτες, ληστοσυμμορίτες κλπ. Ακόμα βρέθηκαν άνθρωποι να μας αποκηρύξουν με την υπογραφή τους γιατί σκοτώσαμε τον προδότη και εκβιαστή Μαραθέα. Αυτοί οι κύριοι ήτανε κυριολεκτικά ηλίθιοι.
Δεν ξέρανε ούτε το ατομικό τους συμφέρον. Νόμισαν, πως αν μας αποκήρυσσαν θα σταματούσε κι ο αγώνας μας κι ότι δεν θα είμαστε κάποτε ικανοί να τους σφίξουμε το λαιμό και να τους πνίξουμε.
Ας είναι. Τέτοιοι ηλίθιοι ήτανε και τέτοιες ηλιθιότητες λέγανε. Ας κάνουν τώρα τα ψηλά τους καπέλα κλωσοφωλιές.
Η ύπαιθρος αναπνέει.
Μα ήτανε δυνατό να πιάσει αυτό; Οι χωριάτες είχανε δει για πρώτη φορά το θαύμα ν’ αφήνουν τα πράματα τους έξω χωρίς να τους τα πειράζει κανείς.
Η ζωοκλοπή είχε καταργηθεί στην ύπαιθρο και η ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας ποτέ δεν ήτανε σ’ αυτό το σημείο. Ήτανε θαύμα αυτό; Όχι. Αλλά για πρώτη φορά το χωριό γνώρισε την εξουσία, η οποία βγήκε για να χτυπήσει την εσχάτη προδοσία, το έγκλημα, τη ζωοκλοπή κλπ. και να εμπεδώσει την ασφάλεια.
Κι όταν χτυπήσαμε τα εγκλήματα αυτά και πατάξαμε την προδοσία, αυτοί σαν δεσποινίδες της αριστοκρατίας, που δε βλέπουν γύρω τους τη δυστυχία και την κακομοιριά πού βασιλεύει, αλλά συγκινούνται από ένα άρρωστο γατάκι, έμπηξαν τις φωνές και μας κατηγόρησαν ότι σκοτώνουμε. Επί Μεταξά βιάστηκαν γυναίκες, υπέστησαν μαρτύρια χιλιάδες άνθρωποι, σκοτώθηκαν και γκρεμίστηκαν από τα μπαλκόνια της Ασφάλειας γέροι, έγιναν τόσα εγκλήματα, μα κανείς απ’ αυτούς δεν είπε τίποτα. Μα τώρα φωνάζουνε ότι ο Άρης σφάζει.
Ναι, σφάξαμε κι είμαστε έτοιμοι να ξανασφάξουμε, αν χρειαστεί. Ποιους όμως σφάξαμε; Εμείς είμαστε πιο πονόψυχοι απ’ αυτούς. Απόδειξη είναι ότι εμείς είμαστε κείνοι που τρώγαμε χρόνια τώρα τις καρπαζιές και καταδιωκόμασταν. Σφάξαμε κείνους που πρόδιδαν στους καταχτητές τους Έλληνες, κείνους που κλέβανε το λαό και διαπράττανε εγκλήματα.
Κι είναι κυριολεκτικά ηλίθιοι κείνοι πού τους πήρε ο πόνος γι’ αυτούς, που τόσο δικαιολογημένα χτυπήσαμε, για να παίρνουν το μέρος τους ή είναι ολοκληρωτικά συνένοχοι τους. Μα ούτε και το κόλπο αυτό έπιασε.
Το αντάρτικο σώζει το λαό.
Τότε όμως αυτοί, σαν καλοί ζαχαροπλάστες που ήτανε, κατασκευάσανε ένα νέο χρυσό χάπι:
-Ναι, φωνάζανε. δεν υπάρχει αντίρρηση, ότι οι αντάρτες διεξάγουν εθνικό αγώνα. Μα το ζήτημα αυτό θα λυθεί από τους ισχυρούς. Τι μας χρειάζονται, λοιπόν, οι αγώνες κι οι σκοτωμοί, αφού τα ζητήματα μας θα τα λύσουνε άλλοι;
Λυτό το σύνθημα έπιανε. Είχανε όμως δίκιο; Ασφαλώς όχι!
Γιατί δεν είχανε δίκιο;
Στα 1941-42 το ΕΑΜ δεν ήτανε ακόμα ισχυρό. Γι’ αυτό δεν είχε αρχίσει ο αγώνας να παίρνει μαζικό χαραχτήρα. Ούτε κι αντάρτικη δράση υπήρχε. Κι όμως. Στα 1941-42 πέθαναν από την πείνα και τις αρρώστιες, που επακολούθησαν απ’ αυτήν, 300.000 άνθρωποι μόνο στην Αθήνα, τον Πειραιά και τα περίχωρα τους. Και θα πέθαιναν αργότερα ακόμα περισσότεροι, αν το ΕΑΜ δεν κινητοποιούσε με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια και απεργίες το λαό και δεν τον εμψύχωνε: 1. Να επιβληθεί το σταμάτημα της αρπαγής της παραγωγής μας από μέρους των κατακτητών. 2. Να επιβληθεί σ’ αυτούς ν’ αφήσουν το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό να αναλάβει την τροφοδοσία του λαού μας. 3. Να προσέξουν την κατάσταση της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Αν το αντάρτικο δε σταματούσε τις φάλαγγες των Γερμανών που κλέβανε την παραγωγή της χώρας μας και δεν καταργούσε τη συγκέντρωση της παραγωγής που τη βάζανε στο χέρι οι καταχτητές, αν δε γίνονταν όλα αυτά, τότε τα θύματα από την πείνα και τις αρρώστιες θα ήταν πολύ περισσότερα. Όλες οι χιλιάδες των θυμάτων, που πέσανε για τη ζωή και τη λευτεριά του λαού μας, ποτέ δε φθάνουν τα θύματα της πείνας και των ασθενειών.
Πότε ακούστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας να πραγματοποιείται η απελευθέρωση μέσω της μπαγαποντιάς; Ποτέ. Η λευτεριά δεν κερδίζεται με ξόρκια, αλλά με αγώνες και θύματα!
Μα κι αν το θέλαμε, δεν είχαμε αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα δηλαδή να κηλιδώσουμε την ιστορία της πατρίδας μας. Αυτό θα ήτανε ασέβεια στη μνήμη των ηρωικών μας προγόνων.
Μα ούτε είχαμε το δικαίωμα να κολλήσουμε μια ατιμωτική σφραγίδα, μια σφραγίδα αίσχους, στο κούτελο των επερχομένων γενεών, των παιδιών μας και των εγγονιών μας, ότι κατάγονται από γενιά ευνούχων, που δέχονται να πεθαίνουν στα πεζοδρόμια από τον ατιμωτικότερο των θανάτων, από την πείνα, παρά να πεθαίνουν με το όπλο στο χέρι, παλεύοντας για τη λευτεριά.
Τι θα έπρεπε να προτιμούσαμε; Το πρώτο ή το δεύτερο; Όχι! Χίλιες φορές όχι!
Καλύτερα να γινότανε το παν ένα μπουρλότο, παρά να υποταχθούμε στους καταχτητές.
Αυτό ο λαός μας το κατάλαβε, τους μούντζωσε κι έδωσε αυτά τα γενναία παλικάρια, πούναι τώρα στεφανωμένα με δόξες, με δάφνες και με νίκες.
Η αντίδραση συνωμοτεί.
Τότε κι αυτοί αναγκάστηκαν ν’ αλλάξουν βιολί κι αποφάσισαν να βγάλουν στο βουνό δικές τους ανταρτοομάδες.
Μα γιατί αυτό; Το ΕAM είχε δηλώσει ότι δεν είχε μονοπώλιο τον αντάρτικο αγώνα. Γι’ αυτό και τους κάλεσε να σχηματιστούν κοινές ανταρτοομάδες. Αν είχανε την πρόθεση να παλέψουν ενάντια στους καταχτητές, θα το κάνανε. Τότε όμως, ισχυρίζονται, ότι η χωρογραφία της Ελλάδας και η πυκνότητα της κατοχής δεν επέτρεπε την ύπαρξη ανταρτοομάδων.
Όταν όμως είδανε εμάς, όταν λευτερώσαμε την ύπαιθρο, τότε κι αυτοί αποφάσισαν να δημιουργήσουν αντάρτικο.
Τι θα περίμενε κανείς άπ’ αυτούς αρχή αρχή; Ποια κραυγή, έστω και τυπικά, να βγει από το στόμα τους; Φυσικά, “Κάτω οι καταχτητές” !
Μα την θέση τους τη γνωστοποίησαν από την αρχή. Η πρώτη κραυγή τους ήτανε:
“Κάτω το ΕΑΜ!”
Μα εμείς και πάλι τους καλέσαμε για να ενωθούμε. Αυτοί όμως αρνήθηκαν, γιατί δεν θέλανε να υποβληθούν σε κόπους και μόχθους για να πολεμήσουν τον καταχτητή. Γιατί αυτοί δεν ήτανε εντολοδόχοι του ελληνικού λαού, μα της αντίδρασης από το φόβο της λαοκρατίας που ζητούσαν να πολεμήσουν.
Στο τέλος μας κήρυξαν κι ανοιχτά τον πόλεμο, ένοπλα, συνεργαζόμενοι με τους καταχτητές.
Θα είμαστε ασυνεπείς στον αγώνα μας και προδότες του λαού μας, αν σιχαινόμαστε τα αίματα. Γι’ αυτό, σαν εντολοδόχοι του λαού, συντρίψαμε τους συνεργάτες αυτούς των καταχτητών, τους πολέμιους του εθνικού μας αγώνα.
Ο ΕΛΑΣ στο πλευρό των συμμάχων.
Ύστερα απ’ αυτό χρησιμοποίησαν το κόλπο: Μας κατηγόρησαν, ότι δε βοηθάμε το συμμαχικό αγώνα, αλλά θα υπακούσουμε μόνο στους Ρώσους. Κι απειλούσαν ότι όταν θάρθουν οι σύμμαχοι εδώ, θα μας κανονίσουν. Αυτοί, που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς, απειλούσανε ότι θα μας χτυπήσουν οι σύμμαχοι!
Αυτοί που στα 1941 πρόδωσαν το συμμαχικό αγώνα. Αυτοί που μαγάρισαν τις Θερμοπύλες και τους Τριακόσιους μας κι άφησαν τους συμμάχους Άγγλους να μάχονται μόνοι τους εκεί, ενώ αυτοί είχαν παραδώσει την Ελλάδα με τη συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου, μας κατηγορούσαν ότι δεν ενισχύουμε τον
συμμαχικό αγώνα κι έβαζαν στο μυαλό των συμμάχων την άτιμη σκέψη, ότι δήθεν θα μας χτυπούσαν ερχόμενοι εδώ.
Ο Γοργοπόταμος.
Μα σε λίγο τους ήλθε το πρώτο χαστούκι! Η πρώτη ομάδα των Άγγλων αλεξιπτωτιστών έπεφτε, όχι σ’ αυτούς, μα στον Άρη, πάνω στη Γκιώνα. Και μαζί μ’ αυτούς τραβήξαμε κι ανατινάξαμε το Γοργοπόταμο. Ο αρχηγός των συμμαχικών στρατευμάτων της Μ. Ανατολής, στρατηγός Ουίλσον, δήλωνε ανοιχτά, ότι οι επιτυχίες των συμμάχων στην Αφρική οφείλονται κατά 80% στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, γιατί αυτή εμπόδισε την αποστολή γερμανικών ενισχύσεων και εφοδιασμού. Μα να κι ένα τελευταίο: Στην Πελοπόννησο προτείναμε στους τσολιάδες να καταθέσουν τα όπλα κι εμείς θα τους αφήσουμε ελεύθερους. Μα οι Άγγλοι το απέρριψαν αυτό και συνέλαβαν όλους τους τσολιάδες, τους έκλεισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους παραπέμπουν να δικαστούν από τα στρατοδικεία.
Στο κάτω-κάτω, να τώρα οι Άγγλοι μπροστά σας. Διαβαίνουν τους δρόμους της Λαμίας και πάνε να χτυπήσουν τους Γερμανούς μαζί με μας. Μαζί τους θα πολεμήσουμε εμείς κι όχι αυτοί, μέχρι την ολοκληρωτική συντριβή του φασισμού.
Μα τα κατακάθια αυτά βρήκανε νέο τροπάρι: Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται, ότι το ΕΑΜ. και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν’ αποτελέσει ντροπή ή έπαινο;
Αγωνιζόμαστε για την Δημοκρατία.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο πρόγραμμα του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό. Μα όχι για τώρα. Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ. Κι είμαι βέβαιος ότι πολλοί από τους μορφωμένους μας, που δεν τον θέλουν σήμερα, θα ψηφίσουν τότε για να επικρατήσει ο κομμουνισμός.
Σήμερα, όμως, το ΚΚΕ. δεν επιδιώκει παρά μόνο μια δημοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.
Μα ας πούμε, ότι το ΚΚΕ. θα εφαρμόσει τον κομμουνισμό. Λένε ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα;
Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου; Γιατί λοιπόν να κάψουμε τις εκκλησιές;
Ποιος χτυπά τη θρησκεία;
Θα γδάρουμε τους παπάδες; Μα γιατί; Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματος μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη.
Μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί αυτοί που εμφανίζονται σαν προστάτες της εκκλησίας, γκρεμίσανε μαζί με τους Γερμανούς και γδέρνουνε παπάδες.
Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει την θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές. Αν συνέβαινε ένα τέτοιο πράμα, αυτό θα έμοιαζε με την διαταγή πού έβγαλε κάποτε ένας αστυνόμος στην Ανάφη, με την οποία απαγόρευε την πάλη των τάξεων!
Το τι θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον, το πώς θα σκέπτονται οι άνθρωποι τότε, είναι άλλο πρόβλημα. Και κανένας πολιτικός δε μπορεί να βγάλει νόμο για το τι θα πρέπει να γίνει ύστερα από 200 η 500 χρόνια. Ούτε λοιπόν κι εμείς θα βγάλουμε τέτοιο νόμο. Μας ενδιαφέρει το πώς θα προκόψει ο λαός μας σήμερα κι όχι το τι φιλοσοφικές πεποιθήσεις θα έχει ύστερα από 500 χρόνια.
Συνεπώς καταλαβαίνετε τώρα, ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν μάλιστα εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σε αυτούς δεν υπάρχει ούτε ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος…
Θα συσπειρώσουμε την οικογένεια.
Κατηγορούν τους κομμουνιστές, ότι αυτοί θα διαλύσουν επίσης την οικογένεια. Λες κι εμείς κατεβήκαμε από τον ουρανό και δε γεννηθήκαμε από σπίτια ή φυτρώσαμε μόνοι μας σαν τα μανιτάρια. Η οικογένεια δημιουργήθηκε από ορισμένες οικονομικές συνθήκες. Σε μια ορισμένη ανάπτυξη της κοινωνίας δημιουργήθηκε η ανάγκη της οικογένειας, γιατί έτσι θα αντιμετωπίζονταν καλύτερα οι ανάγκες της ζωής.
Χρειάζονταν να δουλεύουν όλοι: ο πατέρας και τα παιδιά στα χτήματα, οι γυναίκες στον αργαλειό και το σπίτι, γιατί μόνο με τον τρόπο αυτό θ’ αντιμετωπίζονταν οι βιοτικές ανάγκες τους.
Αυτού του είδους οι οικονομικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε, πλησίαζαν όπως βλέπετε, πιο στενά τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους. Σήμερα όμως τι γίνεται; Οι σημερινές οικονομικές συνθήκες αναγκάζουν όχι πια το στενό πλησίασμα της οικογένειας, αλλά αντίθετα την απομάκρυνση της.
Να ένα παράδειγμα: Ένας άντρας παντρεύεται, μα την επομένη του γάμου του φεύγει στην Αμερική για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της ζωής του και της γυναίκας του. Ποιος διαλύει στην περίπτωση αυτήν την οικογένεια; Οι κομμουνιστές ή οι οικονομικές συνθήκες πού δημιούργησε η κεφαλαιοκρατία;
Κι εδώ, λοιπόν, βλέπουμε φανερά, ότι αυτοί που μας κατηγορούν πως θέλουμε να διαλύσουμε την οικογένεια, δεν είναι άλλοι, παρά αυτοί οι ίδιοι πού τη διαλύουν στην πραγματικότητα, ενώ εμείς επιδιώκουμε το στερέωμα της. Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένεια του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;
Όταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης πού μάστιζε τότε τη χώρα μας να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.
Όταν οι άτιμοι μιλάνε για τιμή.
Μας κατηγορούν επίσης, ότι εμείς επιβουλευόμαστε την τιμή. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι «ηθικοί», που όταν περπατάνε μπερδεύουνται τα κεφάλια τους στα σύρματα, μιλάνε για τιμή!
Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής. Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευση του. Και πολλές φορές το καταφέρνουν αυτό και μας πείθουν μάλιστα ότι έτσι είναι όπως τα λένε.
Πάρτε ένα παράδειγμα, απ’ αυτό που γίνεται στα χωριά: Ο χωριάτης καπνίζει τον καπνό που παράγει ο ίδιος. Μα τον πείσανε ότι αυτός είναι λαθραίος. Κι ο ίδιος ο χωρικός σου λέει ότι καπνίζει λαθραίο καπνό. Λες και δεν τον έσπειρε αυτός στον τόπο μας, αλλά τον έφερε από την Αμερική. Όπως βλέπετε λοιπόν κι ο ίδιος ο χωριάτης το πίστεψε, πως ο καπνός του είναι «λαθραίος».
Η αντίδραση δεν σταματά σε τίποτα μπροστά προκειμένου να εξαπατήσει το λαό, χρησιμοποιώντας γι αυτό όλα τα μέσα, όλη τη συκοφαντία και το ψέμα. Μα αυτές οι συκοφαντίες στην ύπαιθρο, όπου μας είδανε και μας νιώσανε, έγιναν συντρίμμια. Στις πόλεις θα γίνει κι αυτού το ίδιο.
Σε λίγες μέρες θα δείτε κι εσείς μόνοι σας την πραγματικότητα. Γιατί ο δικός μας σκοπός είναι ένας: Πώς θα ζήσει καλύτερα ο λαός μας!
Όταν είταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή. Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύονται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή.
Τηρήσαμε τις υποσχέσεις μας.
Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε. Εμείς δεν δημιουργήσαμε κυβερνητικό τύπο. Αυτός δημιουργήθηκε μόνος του από το λαό. Από τον Οκτώβρη του 1942 μόνος του ο λαός τράβηξε στις εκλογές της αυτοδιοίκησης του.
Ο θεσμός αυτός της αυτοδιοίκησης, που για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην Ευρυτανία, αποτέλεσε την απαρχή της δημιουργίας του από το χωριό μέχρι την Π.Ε.Ε.Α. αργότερα.
Εμείς είμαστε υπέρ της ενότητας και χάρη στις προσπάθειες τις δικές μας οφείλεται κατά 9 5% η δημιουργία της εθνικής κυβερνήσεως, κάτω από την οποία αγωνιζόμαστε σήμερα. Μέχρι τη Λάρισα η πατρίδα μας είναι τώρα ελεύθερη. Και γρήγορα θ’ απελευθερώσουμε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.
Έτσι και η δεύτερη μας υπόσχεση τείνει να πραγματοποιηθεί ολοκληρωτικά.
Η πάλη μας για τη λαοκρατία.
Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δεν θ’ αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Για αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεση μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας την ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.
Ο ΕΛΑΣ στα χέρια πρώτα της Κ.Ε. του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ αργότερα αποτέλεσε το δυνατό όπλο της διατήρησης του λαού μας στη ζωή. Τον μοχλό της γρηγορότερης απελευθέρωσης μας. Τώρα, στα χέρια της εθνικής μας κυβέρνησης, που αποτελείται απ’ όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις και που υπόσχεται στο πρόγραμμα της λαοκρατικές λύσεις, θ’ αποτελέσει την εγγύηση, ότι θα συνεχίσουμε τον πόλεμο μέχρι την ολοκληρωτική συντριβή του φασισμού κι ότι θα εξασφαλισθούν οι ως τώρα κατακτήσεις του λαού μας και θα κερδηθούν και νέες.
Φωνάζατε πολύ για την θανατική καταδίκη των προδοτών, των συνεργατών του καταχτητή και των εκμεταλλευτών της δυστυχίας τού λαού στα χρόνια της κατοχής. Όταν εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να τους δικάσουμε, τους εκτελούσαμε. Αργότερα τους δικάζαμε σε στρατοδικεία. Τώρα, όσους έχουμε συλλάβει θα τους παραδώσουμε στην δικαιοσύνη. Υπάρχει η νόμιμη πια κυβέρνηση και αυτή θα αποφασίζει για όλα. Μη φωνάζετε λοιπόν. Αυτοί θα δικασθούν και θα καταδικασθούν. Μα δεν θάχει και μεγάλη σημασία.
Τεράστια σημασία θάχει αν καταδικάσετε και θανατώσετε εσείς, ο κυρίαρχος λαός, το καθεστώς που γεννάει τέτοια καθάρματα.
Μεθαύριο θα τραβήξουμε στις εκλογές. Το πρώτο ράπισμα πρέπει να δοθεί στο δημοψήφισμα, με την οριστική καταδίκη του φιλοβασιλισμού και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.
Αλλά γιατί στρεφόμαστε με τόση μανία ενάντια στο βασιλιά;
1.Γιατί αυτός πρώτα-πρώτα δεν είναι ούτε Έλληνας. 2.Γιατί μας τον φέρανε με το ψεύτικο δημοψήφισμα του 1935. 3.Γιατί είναι επίορκος. Καταπάτησε το Σύνταγμα του 1911 κι έβαλε δικτάτορα τον πεμπτοφαλαγγίτη Γιάννη Μεταξά. 4. Γιατί άφησε όλους τους ανίκανους και πεμπτοφαλαγγίτες στρατηγούς και υπουργούς να προδώσουν τον πόλεμο της Αλβανίας και να υποδουλώσουν την πατρίδα μας. 5. Τέλος, γιατί στην εθνική μας συμφορά του 1941, αντί να καθίσει εδώ και να θυσιαστεί σαν άλλος Κόδρος των Αθηνών, μας εγκατέλειψε.
Αν ήτανε καλός έπρεπε να καθίσει εδώ κι αντί να βγει στο κλαρί ο Άρης και δεν ξέρω ποιος άλλος, να βγει αυτός να οργανώσει τον αγώνα και να είναι τώρα δικαιωματικά βασιλιάς μας και αρχηγός μας. Με τη στάση του ο ίδιος παραιτήθηκε ουσιαστικά και τυπικά του δικαιώματος επί του θρόνου της Ελλάδος.
Αυτά βέβαια γι’ αυτόν προσωπικά κι ανεξάρτητα από την πεποίθηση μας πώς δεν χρειάζεται κανένας θρόνος, μα δημοκρατία για να προκόψει η Ελλάδα μας.
Σεβόμαστε τη λαϊκή θέληση.
Το δεύτερο ράπισμα πρέπει να δοθεί στις εκλογές, που θα καθορίσουν το πολίτευμα της χώρας μας. Εμάς, η μόνη μας φιλοδοξία είναι να είμαστε υπηρέτες του λαού. Γι’ αυτό θα σεβαστούμε την ετυμηγορία σας, όποια κι αν είναι αυτή.
Μα έχουμε αυτές τις απαιτήσεις: Να ψηφίσει ο λαός ανεπηρέαστα και να σεβασθούν το λαό.
Αν αυτά δεν εκτελεστούν, τότε σας υποσχόμαστε ότι πάλι θα ξαναβγούμε στο βουνό. Μα είμαι βέβαιος ότι αυτά δεν θα συμβούν. Γιατί ο λαός μας χειραφετήθηκε πια. Δοκιμάσθηκε και ξύπνησε. Θ’ ακολουθήσει τους δρόμους που του δείχνουμε και που μοναδικά τον συμφέρουν.
Με την πεποίθηση αυτή, τελειώνοντας, σας καλώ να φωνάξουμε:
Ζήτω ο κυρίαρχος λαός μας!

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Δε βλέπω να γίνονται τον Μάη εκλογές


Είναι το θέμα των  ημερών αυτές τις μέρες. Ένα θέμα που έρχεται και ξανάρχεται στην επικαιρότητα από τότε που έγινε η κυβέρνηση των ανδρείκελων των δανειστών μας και των τραπεζιτών.Στην αρχή είπαν για εκλογές στις 26 του Φλεβάρη.
Αφού ψήφισαν το μνημόνιο-2 ότι πρέπει να κάνουν και το «κούρεμα» του χρέους που συνοδεύετε με βαθύ κούρεμα των δικαιωμάτων μας (πολύ βαθύ ως τους ώμους). Ετσι ψάχναν ημερομηνίες γύρω στο τέλος του Μάρτη. Μία Κυριακή ήταν εθνική γιορτή (στις 25) την άλλη είναι η «γιορτή της ψευτιάς» την 1η του Απρίλη. Την μέρα που γιορτάζουν οι πολιτικοί για πολλούς.
Μετά χθες (8 του Απρίλη) ήταν του Λαζάρου. Την επόμενη,15, το ορθόδοξο Πάσχα και μετά του Θωμά.
Αποφάσισαν αρχές του Μάη 6 ή 13. Και μείναμε εδώ. Περιμένουμε αύριο την προκήρυξη των εκλογών. Για μένα ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΤΕ.
Και γιατί; Γιατί σίγουρα ξέρουν πως στην μεταπολεμική ιστορία την Ελλάδας δυο φορές προκηρύχθηκαν για τις 12 Μαΐου 1958,όπου η ΕΔΑ πήρε 24,42%, και ότι οι εκλογές της 28 Μαΐου 1967 ματαιώθηκαν από τα τανκς στις 21 Απριλίου.
Ε κάποιος θα το δει και οι εκλογές θα προκηρυχθούν, πιστεύω, στις 3 Ιουνίου (αν θέλουν να κάνουν εκλογές που οι συγκυβερνώντας δε θέλουν) που είναι μακριά από την επικίνδυνη, για την εξουσία, ημερομηνία την 1ης του Μάη.

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χ.

Ο τραγουδοποιός κ. Μιλτιάδης Πασχαλίδης ο γνωστός σε όλους μας Μίλτος Πασχαλίδης, εκτός από τα υπέροχα τραγούδια που μας προσφέρει, αρθρογραφεί στο site e-tetradio.gr. Συμβαίνει να γνώριζε τον μάρτυρα Δημήτρη Χρηστούλα έγραψε σκέψεις του κι εξέφρασε τα συναισθήματα του (με άρθρο του με τον ιδιο τίτλο). Ας τα δούμε στη θέση του άρθρου του Σαββατοκύριακου
* * *
Στο σχολείο μας έμαθαν ότι, για τους εκλιπόντες, δε λες ποτέ «Ο κύριος» ή «Η κυρία», αλλά αρχίζω να πιστεύω ότι στο σχολείο μάθαμε μόνο άχρηστα πράματα- άσε που σε λίγο δεν θα υπάρχουν καν σχολεία.
Τον κύριο Δημήτρη Χ. τον ήξερα από παιδί. Στην ίδια γειτονιά, στους Αμπελόκηπους, εγώ στην Αργολίδος, εκείνος στη Βελεστίνου.
Με την κόρη του ήμαστε συμμαθητές απ' το Δημοτικό μέχρι τη Γ Λυκείου, φίλοι εγκάρδιοι, μεγαλώσαμε σαν αδέρφια, κολλητοί στη γειτονιά και στο σχολείο, παρέα στα πάρτι, σύντροφοι στις πορείες, μετά χαθήκαμε, εκτός από κάτι σποραδικά τηλέφωνα και καφέδες, αλλά πάντα με την επίγνωση ότι είμαστε παιδιά του ίδιου Θεού, σ' ένα παρελθόν τόσο ακαθόριστα μακρινό που νομίζω ότι το έζησε άλλος.
Ο κύριος Δημήτρης Χ. είναι ο τελευταίος άνθρωπος που θα φανταζόμουν μ' ένα όπλο στο χέρι. Μειλίχιος, πράος, μ' ένα αινιγματικό χαμόγελο στα χείλη, λες και ήξερε κάτι που εμείς αγνοούσαμε, μας αγαπούσε και μας καμάρωνε- δεν το λέω γιατί έφυγε, το λέω γιατί είναι η αλήθεια. Ένας κοντός, μικροκαμωμένος ανθρωπάκος, λιπόσαρκος, μ' ένα ανεπαίσθητο ψεύδισμα που τον έκανε ακόμα πιο συμπαθή, βαθιά καλλιεργημένος, βαθιά πολιτικοποιημένος, βαθιά τρυφερός- δεν μπορεί, κάπου πολύ βαθιά θα 'χε κρυμμένα και τα κουσούρια του, αλλά εγώ δεν τα έβλεπα. Με τον πατέρα μου ήταν συνάδελφοι, φαρμακοποιοί, είχαν πάντα έναν καλό λόγο ο ένας για τον άλλο- ο μπαμπάς μου δεν μπορεί να το χωνέψει.
Κανείς μας δεν μπορεί να το χωνέψει. Ο κύριος Δημήτρης Χ. έγραψε στο τελευταίο του σημείωμα ότι «αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ, ο δεύτερος θα ήμουν εγώ».
Ο κύριος Δημήτρης Χ. με καλάσνικοφ στο χέρι, είναι η απόλυτη ανορθογραφία.
Αν δεν είχε δώσει τέρμα στη ζωή του, στρέφοντας το όπλο στον εαυτό του στις 9 το πρωί στο Σύνταγμα, θα έλεγα ότι είναι μια απ' τις πιο αστείες εικόνες που μπορώ να φανταστώ.
Κανείς δε γελάει.
Πως τα φέρνει η ζωή- αν υπάρχει Θεός, έχει πολύ κακό χιούμορ

Όταν έγραφα πριν δέκα μέρες για τα γερόντια που σαλτάρουν, δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα επιβεβαιωνόμουν τόσο σύντομα- και μάλιστα από έναν «δικό μου» προσφιλή ηλικιωμένο.
Έχω να πω πολλά.
Δεν θα τα πω.
Μόνο ένα ερώτημα απευθύνω προς όλους εκείνους που, αφού πρώτα έστειλαν τους γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας στο φόβο, στην εξαθλίωση και την απόγνωση, έχουν και το θράσος να δηλώνουν συγκλονισμένοι απ' το συμβάν:
Ρε κουφάλες, ο καθρέφτης σας, έχει αρχίσει να σας φτύνει ή ακόμα το σκέφτεται;
Μίλτος Πασχαλίδης 
5 Απρίλη 2012