Η Ελλάδα σαν δαδί

Η Ελλάδα από άκρη σε άκρη απανθρακώνεται. Το φαινόμενο αυτό προσπαθεί να εξηγήσει ο Παντελής Μπουκάλας σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στην «Καθημερινή» της Τρίτης 26 Ιουλίου. Εξηγώντας πως η κλιματική αλλαγή δεν πρέπει να είναι άλλοθι σ’ όλα αυτά

• • •

Πεντέλη, Λέσβος, Ηλεία, Ρέθυμνο, Μεσσηνία, Χαλκιδική, Δαδιά… Ενα δαδί όλη η χώρα, που παίρνει εύκολα φωτιά και δεν σβήνει παρά μόνο όταν γίνει στάχτη; Αν πιστέψουμε τα μάτια μας, δυστυχώς ναι. Αν εμπιστευτούμε τις κυβερνητικές ανακοινώσεις –πανομοιότυπες από τετραετία σε τετραετία, άπρεπα χαμογελαστές, αφού ο εφιάλτης αποκτά πια γνωρίσματα κανονικότητας και μονιμότητας, η δε θλίψη είναι η μόνη συνετή και τίμια αντίδραση–, «ο πανέτοιμος κρατικός μηχανισμός αντιμετωπίζει τις πυρκαγιές με εξαιρετικά αποτελέσματα».

Η κλιματική κρίση πανθομολογείται πλέον. Αναγνωρίζεται ακόμα και από όσους χλεύαζαν μέχρι χθες σαν «υστερική» την Γκρέτα Τούνμπεργκ και σαν «ευαισθητούληδες» τους ομοϊδεάτες της, καθώς και από όσους επιδίδονται σε φιλοπεριβαλλοντικά διαγγέλματα την ίδια στιγμή που σχεδιάζουν την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε περιοχές Natura. Πράγματι, η άνοδος της θερμοκρασίας και η παρατεταμένη ξηρασία, αποτέλεσμα της ανθρώπινης επέμβασης στους ρυθμούς της φύσης, απειλούν να μετατρέψουν σε δαδί όχι μόνο την Ευρώπη, ο Νότος της οποίας απανθρακώνεται επί εβδομάδες, αλλά τον κόσμο όλον. Αυτό μπορεί να εξηγεί πολλά, δεν δικαιολογεί όμως τίποτε και πουθενά – ούτε στην Ισπανία και την Πορτογαλία, ούτε στην Καλιφόρνια, ούτε βεβαίως στην πατρίδα μας.

Δεν είναι άλλοθι η βαθιά ταραχή του κλίματος. Κατεπείγον σήμα κινδύνου είναι και αιτία αυτοκριτικής περισυλλογής, όσον αφορά το μοντέλο οικοφθόρου βίου και ανέμελου, άπληστου πλουτισμού που ισχύει παντού. Δεν ευθύνεται η κλιματική κρίση που το δάσος της Δαδιάς καίγεται πέντε ημέρες, συν τοις άλλοις επειδή δεν είχε γίνει καμιά συντήρηση στο εκεί φράγμα, που θα επέτρεπε στα εναέρια πυροσβεστικά μέσα να αντλούν νερό χωρίς καθυστέρηση. Δεν φταίει το «δύσβατον του εδάφους» που οι συναρμοδίως ασυντόνιστοι υπουργοί χρειάστηκαν τέσσερις ημέρες ώσπου να φτάσουν στον Εβρο, θαρρείς για να επιβεβαιώσουν ότι πρόκειται για ακριτική περιοχή. Δεν φταίει το φαινόμενο του θερμοκηπίου για τις ελλείψεις σε προσωπικό, δραματικά αναντίστοιχες με τον υπερπληθωρισμό αστυνομικών πηληκίων.

Δεν φταίει μόνο το φαινόμενο της κηλίδωσης, δηλαδή η διασπορά καύσιμης ύλης από τον άνεμο, που οι πυρκαγιές φαίνονται ανίκητες. Φταίνε και οι πολιτικές κηλίδες. Ιδού μία: Πέρυσι τον Νοέμβριο οι πυροσβέστες, με νωπή τη μνήμη της Εύβοιας και της Αττικής, διαδήλωναν ζητώντας να ενισχυθεί το Σώμα τους. Εισέπραξαν δακρυγόνα. Και τόνους νερό από την αύρα των ΜΑΤ. Πυροσβεστική ετοιμότης…

Ο θυμός αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα και εγκεφαλικό

Αυτοί που έχουν καυτή ιδιοσυγκρασία και θυμώνουν εύκολα εμφανίζουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιακή προσβολή (έμφραγμα) ή εγκεφαλικό επεισόδιο, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Όσοι μάλιστα έχουν και ιστορικό καρδιοπάθειας, κινδυνεύουν πολύ περισσότερο, αναφέρουν αμερικανοί ερευνητές από την Σχολή Δημοσίας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ (HSPH) στην «Ευρωπαϊκή Επιθεώρηση Καρδιάς» (EHJ).

• • •

Οι ερευνητές ανέλυσαν εκ νέου τα ευρήματα εννέα μεγάλων μελετών, οι οποίες διενεργήθηκαν μεταξύ 1966 και 2013 και εξέτασαν κατά πόσον συσχετίζεται ο θυμός με τα σοβαρά καρδιαγγειακά επεισόδια. Ο θυμός συχνά προηγείται μια καρδιακής προσβολής και μπορεί να είναι το έναυσμα, λένε οι ερευνητές.

Το επικίνδυνο χρονικό διάστημα είναι περίπου δύο ώρες μετά την έκρηξη θυμού. Όπως έδειξε η ανάλυσή τους, τις δύο ώρες έπειτα από μία έκρηξη θυμού ο κίνδυνος για έμφραγμα σχεδόν πενταπλασιαζόταν, ενώ ο κίνδυνος για εγκεφαλικό τριπλασιαζόταν.

Οι ειδικοί δεν γνωρίζουν για ποιον λόγο ο θυμός ανοίγει τον δρόμο για το έμφραγμα και το εγκεφαλικό, αλλά ίσως παίζουν ρόλο κάποιες βιοχημικές διεργασίες που συμβαίνουν σώμα και το γεγονός ότι αυξάνεται η αρτηριακή πίεση. Επίσης το στρες που προκαλείται μπορεί να βρίσκει διέξοδο σε ανθυγιεινές συνήθειες όπως είναι το κάπνισμα.

 

Θυμός και καρδιαγγειακός κίνδυνος

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Ελίζαμπεθ Μοστόφσκι, λέκτορα στο Τμήμα Επιδημιολογίας της HSPH, σημειώνουν στο άρθρο τους πως σε πληθυσμιακό επίπεδα ο κίνδυνος να πάθει κάποιος έμφραγμα εξαιτίας μιας μεμονωμένης έκρηξης θυμού είναι μικρός.

Στην πραγματικότητα, στους ανθρώπους δίχως άλλους παράγοντες κινδύνου για έμφραγμα, ο θυμός θα προκαλούσε 1 πρόσθετο έμφραγμα ανά 10.000 πληθυσμού, ενώ στους ανθρώπους με παράγοντες κινδύνου η αντίστοιχη αναλογία θα ήταν 4 πρόσθετα εμφράγματα ανά 10.000 πληθυσμού.

Ωστόσο όσο περισσότερες εκρήξεις θυμού έχει κάποιος, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να πάθει έμφραγμα εξαιτίας τους. Έτσι, με την συχνή οξυθυμία (πέντε εκρήξεις θυμού την ημέρα) οι παραπάνω αναλογίες γίνονται 158 έξτρα εμφράγματα ανά 10.000 πληθυσμού όταν δεν υπάρχουν άλλοι παράγοντες κινδύνου και 657 πρόσθετα εμφράγματα ανά 10.000 πληθυσμού όταν συνυπάρχουν παράγοντες κινδύνου.

«Αν και ο κίνδυνος για οξύ καρδιαγγειακό επεισόδιο με μία μεμονωμένη έκρηξη θυμού είναι σχετικά μικρός, τα συχνά επεισόδια άκρατου θυμού είναι πολύ επικίνδυνα», δήλωσε η Μοστόφσκι.

Και πρόσθεσε: «Ο τρόπος που αντιμετωπίζει κανείς το θυμό και το άγχος είναι σημαντικός. Μαθαίνοντας πώς να χαλαρώνεις μπορεί να βοηθηθεί να ξεπεράσει καταστάσεις υψηλής πίεσης. Η σωματική δραστηριότητα μπορεί επίσης να βοηθήσει στην εκτόνωση μιας αγχωτικής ημέρας».

 

 

Αναδημοσίευση: healthyliving.gr

Predator: Το λογισμικό κατασκοπείας που εντοπίστηκε στο κινητό του Νίκου Ανδρουλάκη

Το πρωί της Τρίτης 26 Ιουλίου. ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης προσήλθε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά, αφότου είχε εντοπίσει στο κινητό του λογισμικό παρακολούθησης. Συγκεκριμένα αυτού που είναι γνωστό ως Predator the Thief. Δηλαδή, ο «Θηρευτής, ο κλέφτης».

Το Prdator είναι ένα spyware. Ένα κακόβουλο λογισμικό το οποίο φορτώνεται κρυφά σε έναν υπολογιστή, τώρα και στα smartphone ή τα tablet που ουσιαστικά είναι υπολογιστές, χωρίς να το ξέρει ο χρήστης και εκτελείται στο παρασκήνιο κάνοντας διάφορα πράγματα πίσω από την πλάτη του χρήστη.

Δέκα μήνες νωρίτερα η Google είχε επιβεβαιώσει πως το Predator είχε πουληθεί σε κρατικούς φορείς χωρών, στις οποίες συμπεριλαμβανόταν και η Ελλάδα.

• • •

Ποτέ δεν διευκρινίστηκε ποιες ελληνικές κρατικές υπηρεσίες αγόρασαν το εν λόγω λογισμικό και για ποιους λόγους.

Είχε προηγηθεί η παρέμβαση εισαγγελέα, μετά τις αποκαλύψεις των Reporters United και του Inside Story, για την παρακολούθηση του κινητού του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη. Η Google είχε διευκρινίσει ότι το λογισμικό επιμόλυνσης (malware) δεν αφορούσε μόνο τα iPhone, αλλά και τα Android.

Όπως εξηγεί προγραμματιστής λογισμικού “δεν χρειάζεται να γίνουν πολλά για να ενεργοποιηθεί το λογισμικό κατασκοπείας. Αρκεί να στείλετε στον στόχο ένα iMessage -ένα μήνυμα με ειδικό gif. Αμέσως οι χάκερ αποκτούν πρόσβαση στη συσκευή του ατόμου. Χρησιμοποιούν μια 'τρύπα' ασφαλείας στο λειτουργικό σύστημα του τηλεφώνου και εγκαθιστούν το δικό τους λογισμικό, για την παρακολούθηση του στόχου, χωρίς να το γνωρίζει ο χρήστης”.

Mε περισσότερα λόγια, ο κωδικός πρόσβασης και trojan (εκ του Trojan Horse, δηλαδή του Δούρειου Ίππου, καθώς με ένα click σε link που μας πείθει πως αφορά κάτι που μας ενδιαφέρει, επιτρέπουμε την είσοδο κακόβουλου προγράμματος που εγκαθιστά στη συσκευή μας άλλα κακόβουλα προγράμματα) που κλέβει δεδομένα, ανακαλύφθηκε και έκανε θραύση, μέσω του YouTube.

Χρησιμοποιεί βίντεο για την προώθηση μιας ψεύτικης διεύθυνσης bitcoin κρυπτογράφησης ιδιωτικού κλειδιού, που επιτρέπει την κλοπή κρυπτονομισμάτων.

Αν κάνουμε λήψη των συνδέσμων, ανοίγει ένα αρχείο zip που προστατεύεται με κωδικό πρόσβασης. Έχει όνομα License.exe. Εγκαθιστά και εκτελέσει τον trojan, με τον Predator the Τhief να μπορεί να κλέψει διάφορους τύπους πληροφοριών και κωδικών πρόσβασης της συσκευής, όλα τα αρχεία και το υλικό του μικροφώνου και της κάμερας.

Ο 'θηρευτής' μπορεί να ακούει live όσα λέει ο 'στόχος' στο κινητό του τηλέφωνο, σε κάθε κλήση.

 

Ποιος έφτιαξε το Predator the Thief

Το Predator the Thief είναι προϊόν start up με όνομα Cytrox και έδρα στη Βόρεια Μακεδονία. Ανασκόπηση των εγγράφων εταιρικού μητρώου δείχνει ότι ιδρύθηκε το 2017 από πέντε Ισραηλινούς και έναν Ούγγρο και είχε εταιρική παρουσία στο Ισραήλ και την Ουγγαρία.

Το 2020 η ιδιοκτησία πέρασε στη Cytrox Holding με έδρα την Ουγγαρία. Αρχεία αναφέρουν ως 'πραγματικό ιδιοκτήτη' της εταιρείας τον 70χρονο Ισραηλινό επιχειρηματία και βετεράνο της πολεμικής αεροπορίας, Meir Shamir.

Επιβεβαιωμένα υπάρχουν οντότητες της Cytrox που δραστηριοποιούνται στην Ουγγαρία και το Ισραήλ. Η πρώτη είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη λογισμικού και η δεύτερη για τη διαχείριση των πωλήσεων.

Στην εγγραφή της επιχείρησης στα Σκόπια (όπου γίνεται η παραγωγή, καθώς οι Ούγγροι δεν είχαν ικανοποιήσει), αναφέρεται ότι απασχολεί 16 άτομα και το εισόδημα φτάνει κοντά στο 1.500.000 ευρώ.

Μαζί με έναν εκ των ιδρυτών της εταιρίας, τον Abraham Rubinstein είναι μέτοχοι του ομίλου Aliaada, τα προϊόντα της οποίας κυκλοφορούν υπό το brand “Intellexa”. Είναι ο κύριος ανταγωνιστικής του NSO Group.

Σε περίπτωση που δεν θυμάσαι, το NSO Group είναι η ισραηλινή εταιρία που βρέθηκε στο επίκεντρο του σκανδάλου που αποκαλύφθηκε πριν ένα χρόνο, με την παρακολούθηση δημοσιογράφων κορυφαίων μέσων του πλανήτη, πολιτικών, ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιωματούχων σε επιχειρήσεις, μέσω του λογισμικού κατασκοπείας με το όνομα Pegasus.

Το "απόλυτο spyware", όπως είχε χαρακτηριστεί, είχε πουληθεί σε διάφορες κυβερνήσεις. Μεταξύ τους και αυτή της Ελλάδας.

Η Intellexa έχει για επικεφαλής τον Tal Dilian, ο οποίος ζούσε για χρόνια στην Κύπρο και είναι πρώην διοικητής των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (Israel Defense Forces-IDF). Από όταν αποστρατεύτηκε (προηγήθηκε παραπομπή για οικονομικές ατασθαλίες), συνέχισε να ασχολείται με την τεχνολογία πληροφοριών στη βιομηχανία του κυβερνοχώρου “να ανοίγει νέες εταιρίες σε διάφορες περιοχές και να εφαρμόζει αμφίβολες συμφωνίες, όπως προσπαθεί να γίνει πιο πλούσιος”, έγραψε το KYC360.

Στοιχεία δείχνουν πως η εταιρία λειτουργεί και στην Ελλάδα (Intellexa S.A.), χώρα που αναφέρεται στο LinkedIn ως έδρα του Dilian

 

 

Αναδημοσίευση: news247.gr

Καταργήθηκαν εν μέσω Χριστουγέννων του 2021 επτά φορείς διαχείρισης περιοχών Natura

«Λουκέτο» μπήκαν σε επτά φορείς προστατευόμενων περιοχών, οι οποίες με ισάριθμες αποφάσεις του υφυπουργού Περιβάλλοντος, Γιώργου Αμυρά, οι οποίες αναρτήθηκαν μαζικά την παραμονή των Χριστουγέννων καταργούνται και οι αρμοδιότητές τους περνούν στον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ).

Να σημειώσω πως δεν πέρασε ένας χρόνος και το δάσος της Δαδιάς φωτό πάνω καίγεται

Ο υφ. Περιβάλλοντος,
Γιώργος Αμυράς

• • •

Υπενθυμίζεται ότι ύστερα από την ίδρυση του ΟΦΥΠΕΚΑ προβλεπόταν η μετάβαση από τους 36 παλαιούς Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών σε 24 νέες Μονάδες Διαχείρισης που θα υπαχθούν και θα εποπτεύονται κεντρικά από τον Οργανισμό.

Οι σχετικές αποφάσεις για τους πρώτους 7 φορείς εκδόθηκαν μέσα στα Χριστούγεννα.

Οι φορείς που καταργήθικαν:

 • Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας

• Εθνικό Πάρκο Σχινιά, Μαραθώνα, Υμηττού και Νοτιοανατολικής Αττικής

• Δέλτα Έβρου και Σαμοθράκης

• Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου

• Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου

• Εθνικό Πάρκο Τζουμέρκων, Αγράφων, κοιλάδας Αχελώου και Μετεώρων

• Εθνικό Δρυμό Ολύμπου

Οι εν λόγω αποφάσεις προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του τομεάρχη Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελλου: «Μέσα στις μέρες των Χριστουγέννων η κυβέρνηση Μητσοτάκη υλοποιεί ακόμα ένα χτύπημα στο φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας. Το Χριστουγεννιάτικο δώρο είναι η κατάργηση επτά φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών του δικτύου Natura 2000», τονίζει σε δήλωσή του προσθέτοντας ότι «Με την κατάργηση φορέων προστατευόμενων περιοχών μέσα στα Χριστούγεννα καταρρέει το περιβαλλοντικό προσωπείο Μητσοτάκη».

Σύμφωνα με τον κ. Φάμελλο, η κατάργηση των φορέων σημαίνει ότι:

- Η διοίκηση των φορέων μεταφέρεται στην Αθήνα και άρα οι γνωμοδοτήσεις για τα έργα στις προστατευόμενες περιοχές θα βγαίνουν με «γαλάζια κριτήρια».

- Οι εργαζόμενοι «μένουν στον αέρα», εφόσον η κυβέρνηση Μητσοτάκη σταμάτησε τις προσλήψεις που είχαν προγραμματιστεί το 2019.

- Οι τοπικοί φορείς δεν θα συμμετέχουν πλέον στη διοίκηση και διαχείριση των Φορέων, εφόσον για τη ΝΔ το φυσικό περιβάλλον δεν είναι τοπικός πόρος ανάπτυξης και κοινή περιουσία, αλλά ευκαιρία εξυπηρετήσεων ημετέρων.

«Η μόνη έννοια της ΝΔ για το περιβάλλον είναι οι τακτοποιήσεις και οι φωτογραφικές ρυθμίσεις, ενώ ταυτόχρονα καθυστερεί τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες που είχαν ανατεθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2019. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουμε ξεκάθαρους κανόνες για τις χρήσεις γης και ολοκληρωμένη προστασία στις περιοχές Natura 2000 αλλά ελλιπή προστασία και διαχείριση, που μας οδήγησαν ήδη σε μία ευρωπαϊκή καταδίκη το 2020» συμπληρώνει ο κ. Φάμελλος προσθέτοντας ότι με τις πρώτες επτά αλλά και τις επόμενες αποφάσεις που θα ακολουθήσουν για την κατάργηση φορέων «το ελληνικό φυσικό περιβάλλον, η διεθνής ταυτότητα της χώρας μας, γίνεται φτωχότερο και υποβαθμίζεται».

Ο τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλει ότι αυτές θα είναι «από τις πρώτες αποφάσεις που θα ακυρωθούν από την επόμενη προοδευτική κυβέρνηση, η οποία και θα αποκαταστήσει τη λειτουργία των 36 φορέων Προστατευόμενων Περιοχών της Ελλάδας, με υψηλά ποιοτικά και αναπτυξιακά κριτήρια, αλλά και με εξασφάλιση των εργαζομένων που σήμερα παραμένουν «υπό ομηρία»».

 

 

Αναδημοσίευση: ethnos.gr

Monopoly: Το παιχνίδι-ύμνος του καπιταλισμού και οι αριστερές ρίζες του

Στην Ελλάδα είναι πια μία αρκούντως τιμημένη 60άρα! Παγκοσμίως κοντοζυγώνει τον αιώνα. Επίσημα τουλάχιστον. Διότι ανεπίσημα είναι ήδη υπεραιωνόβια. Σ΄ αυτό το διάστημα, αγαπήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους, μεταφράστηκε σε 47 γλώσσες και παίζεται μανιωδώς σε περισσότερες από 140 χώρες του πλανήτη. Έχει, δε, γίνει έμπνευση για τους πιο ευφάνταστους μαραθώνιους

• • •

Επάνω σε δενδρόσπιτα με 286 ώρες συνεχούς παιχνιδιού (!), υποβρυχίως με 1080 ώρες παιχνιδιού(!), σε ζυγό ισορροπίας με 200 ώρες παιχνιδιού(!), ακόμα και ανάποδα με 36 ώρες! Είναι αυτή που έχει κλέψει την καρδιά όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικών τάξεων, όλων των δογμάτων και πεποιθήσεων… Λένε μάλιστα πως είναι η αγαπημένη της βασίλισσας Ελισάβετ. Η χάρη της, πάντως, έχει φτάσει ίσαμε το διάστημα, όπου πολλοί κοσμοναύτες περνούν μαζί της τον ελεύθερο χρόνο τους, και φυσικά έχει ταξιδέψει με αεροπλάνα, τρένα και βαπόρια, ακόμα και υποβρύχια. Η πιο εντυπωσιακή παρουσία της καταγράφηκε σε ένα υποθαλάσσιο κλουβί με περιφερόμενους καρχαρίες γύρω της! Μόλις πέρσι, μεσούσης της καραντίνας, με τη διεξαγωγή ενός διαδικτυακού μαραθώνιου με αληθινά χρήματα, παίκτες διάσημους καλλιτέχνες και θεατές τα εκατομμύρια των θαυμαστών της, λειτούργησε ως φιλανθρωπική τράπεζα, τροφοδοτώντας με σημαντικά ποσά αμερικανικά νοσοκομεία Παίδων.

Η Monopoly ήταν και παραμένει must όλων των εποχών και είναι μάλλον απίθανο να υπάρχει άνθρωπος στον πολιτισμένο πλανήτη, που να μην έχει αγοράσει τουλάχιστον ένα οικόπεδο και να μην έχει υποθηκεύσει ένα άλλο. Και να σκεφτεί κανείς ότι η ιδέα της γεννήθηκε για να καταγγείλει τη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των ολίγων…

 

ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ…

Τέλη 19ου αι. Η Ελίζαμπεθ Μέιγκι (Elisabeth Magie) φωτο, Λίζι για τους φίλους της, γεννημένη στο Ιλινόις, είναι μια δραστήρια γυναίκα, γεμάτη ανησυχίες για το πώς εξελίσσεται ο κόσμος στην ανατολή του νέου αιώνα. Οι κοινωνικές ανισότητες βγάζουν μάτι, τα μονοπώλια ανθούν σε βάρος των σκληρά εργαζομένων και η προοδευτική Λίζι, που αυτή την εποχή εργάζεται ως γραμματέας σε κάποια εταιρεία αντί μηνιαίου μισθού 10 δολαρίων, κατατρύχεται από αγωνία για την ανορθόδοξη κατανομή του πλούτου που αφήνει απέξω τους εργάτες της γης.

Είναι φεμινίστρια και φανατική οπαδός του οικονομολόγου Χένρι Τζορτζ (Henry George), ο οποίος έχει αναπτύξει τον «γεωργισμό», τη θεωρία ότι οι άνθρωποι πρέπει να κατέχουν την αξία που παράγουν οι ίδιοι και πως όταν αυτή η αξία προέρχεται από τη γη (συμπεριλαμβανομένων των φυσικών πόρων, των κοινόχρηστων χώρων, των αστικών τοποθεσιών), ανήκει εξίσου σε όλα τα μέλη της κοινωνίας και πρέπει να αναδιανέμεται στα αδύναμα οικονομικά στρώματα. Ο Τζορτζ υποστηρίζει ότι ένας ενιαίος φόρος επί της αξίας της γης, που αποτελεί δημόσια περιουσία θα εξαφάνιζε την κερδοσκοπία και θα δημιουργούσε μία πιο παραγωγική και δίκαιη κοινωνία.

Είναι η εποχή που οι άνθρωποι έτσι κι αλλιώς είναι στραμμένοι στην καλλιέργεια της γης, γεγονός που ενισχύει τη θεωρία του Τζορτζ, την οποία ασπάζονται αρκετοί προοδευτικοί ηγέτες και όχι μόνον… Η Λίζι έχει κληρονομήσει τις ευαισθησίες του πατέρα της, υπέρμαχου του κινήματος για την κατάργηση της δουλείας, στην οποία η ίδια εντάσσει και την υποτελή θέση της γυναίκας! Έχει «πατήσει» ήδη τα 30 και ο πενιχρός μισθός της δεν της φτάνει να ζήσει. Ως εκ τούτου χρειάζεται στο πλάι της έναν σύζυγο… Αλλά η ίδια απορρίπτει μετά βδελυγμίας τον γάμο που αποσκοπεί μόνο και μόνο στη συντήρηση της γυναίκας! Βρίσκει, μάλιστα, έναν εντυπωσιακό τρόπο για να διατρανώσει την πεποίθησή της. Δημοσιεύει μία αγγελία στην οποία αναφέρει: «νεαρή Αμερικανίδα σκλάβα αναζητεί αφέντη σύζυγο για να τη συντηρεί!». Η αγγελία ταξιδεύει με ταχύτητα φωτός ανά τη χώρα. Δίστηλα, μονόστηλα, κουτσομπολίστικες γωνιές κατακεραυνώνουν ή επιβραβεύουν το θάρρος της Λίζι, που εντέλει καθιερώνεται ως η περήφανη φεμινίστρια της εποχής. Στην πραγματικότητα, με την αγγελία της εξομοιώνει τις γυναίκες με τους μαύρους σκλάβους και καταγγέλλει τους λευκούς άνδρες ως τα «μόνα ελεύθερα όντα του πλανήτη». Ο πρώτος της στόχος πάντως, η διασπορά του μηνύματος περί απαιτούμενης ισότητας των δύο φύλων, επιτυγχάνεται. Τώρα είναι η στιγμή να αποφασίσει πώς μπορεί να εισφέρει στην υπόθεση της κοινωνικοοικονομικής δικαιοσύνης. Και τότε της έρχεται η ιδέα ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού. Έτσι κι αλλιώς, το μυαλό της λειτουργεί με γρήγορους ρυθμούς και παράγει πολύ περισσότερα από αυτά που απαιτεί ο ρόλος μιας γραμματέως. Ανήκει στο μόλις 1% των γυναικών που κατέχουν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και έχει ήδη στο ενεργητικό της τη δημιουργία κάμποσων παιχνιδιών. Ξέρει ότι με ένα παιχνίδι δεν θα πετύχει και πολλά στη διάδοση των ιδεών του Τζορτζ, αλλά επίσης είναι σίγουρη ότι οφείλει στον εαυτό της να προσπαθήσει.

Για χρόνια, οι νύχτες της είναι αφιερωμένες σε αυτόν τον στόχο. Σκέπτεται, συνδυάζει, σχεδιάζει… Στις 23 Μαρτίου του 1903, έχοντας παραμάσχαλα το δημιούργημά της, διαβαίνει περήφανη και περιχαρής το κατώφλι του Γραφείου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας. Δύο χρόνια μετά, η πρώτη έκδοση του δημιουργήματός της βγαίνει στο εμπόριο μέσω της Economic Game Company.

Το όνομά του είναι «Το παιχνίδι του Ιδιοκτήτη» και περιλαμβάνει χρήματα και τίτλους ιδιοκτησίας ακινήτων. Σε αντίθεση με τις γραμμικές διαδρομές των παιχνιδιών αυτής της εποχής, ο Ιδιοκτήτης έχει τετράγωνο ταμπλό με κουτάκια - τίτλους σε όλες τις πλευρές του, στα οποία κινούνται με τα πιόνια τους οι παίκτες. Η Λίζι έχει σχεδιάσει εννέα ορθογώνια κουτιά κατά μήκος κάθε μιας από τις τέσσερις πλευρές του πίνακα. Στο κέντρο κάθε πλευράς βρίσκεται ένας σιδηροδρομικός σταθμός με χώρους προς ενοικίαση ή προς πώληση εκατέρωθεν. Τα περισσότερα κουτάκια είναι τίτλοι ιδιοκτησίας που αγοράζονται και πωλούνται. Υπάρχουν φόροι, που πρέπει να πληρωθούν, και ενοίκια, τα οποία πρέπει να καταβληθούν στους ιδιοκτήτες. Τα κουτάκια με την ένδειξη «Απόλυτη Αναγκαιότητα» («Absolute Necessity») προσφέρουν αγαθά, όπως ψωμί και καταφύγιο, και τα άλλα με την ένδειξη «Προνόμιο» («Franchise») παροχές, όπως νερό και φως. Καθώς οι παίκτες διανύουν τη διαδρομή τους στις τέσσερις πλευρές του ταμπλό, εργάζονται και κερδίζουν μισθούς. Εκείνοι που μένουν χωρίς χρήματα καταλήγουν στο «Πτωχοκομείο» («Poor House»). Στο ταμπλό υπάρχει και Δημόσιο Πάρκο, ενώ σε μία γωνία είναι σχεδιασμένη η εικόνα της υδρογείου με έναν φόρο τιμής στον ήρωα της Λίζι, τον άνθρωπο που την ενέπνευσε να δημιουργήσει το παιχνίδι, τον Χένρι Τζορτζ. Είναι το τετράγωνο της Μητέρας Γης, την οποία θεωρητικώς κάθε παίκτης δικαιούται να καλλιεργεί και να εισπράττει τον κόπο του μόχθου του. Έτσι κάθε φορά που περνάει από εκεί, αποζημιώνεται από την τράπεζα με 100 λίρες. Σε άλλη γωνία του πίνακα είναι γραμμένες τρεις λέξεις, που δεν άλλαξαν στα κοντά 120 χρόνια που πέρασαν από τότε: GO TO JAIL (ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ). Εκεί καταλήγουν όσοι χρωστούν και δεν μπορούν να ξεχρεώσουν.

«Είναι μια πρακτική επίδειξη του σημερινού συστήματος αρπαγής γης με όλα τα συνήθη αποτελέσματα και τις συνέπειές του» θα γράψει η Λίζι σε κάποιο πολιτικό περιοδικό, εξηγώντας τη φιλοσοφία του παιχνιδιού της. «Θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί "Το Παιχνίδι της Ζωής", καθώς περιέχει όλα τα στοιχεία της επιτυχίας και της αποτυχίας στον πραγματικό κόσμο και το αντικείμενο του είναι το ίδιο με αυτό της καθημερινότητας της ανθρώπινης φυλής: το κέρδος και η συσσώρευση πλούτου».

Ο στόχος της Λίζι είναι να επισημάνει δύο αρχές. Ότι οι άνθρωποι πρέπει να κατέχουν την αξία που οι ίδιοι παράγουν και ότι όσο κι αν προσπαθήσει κανείς, ο ανταγωνισμός, που ενυπάρχει στο ανθρώπινο γονιδίωμα, θα οδηγεί πάντα στη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια του ενός.

 

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΕΓΙΝΕ MONOPOLY

Για τρεις δεκαετίες, «Το παιχνίδι του Ιδιοκτήτη» κλέβει τις καρδιές των αριστερών διανοουμένων και των φοιτητών στις αμερικανικές πανεπιστημιουπόλεις.

Ώσπου ανατέλλει η εποχή του Τσαρλς Ντάροου...

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1932, σε μια φτωχογειτονιά της Φιλαδέλφειας, ο Τσαρλς Τοντ (Charles Todd) και η σύζυγός του Όλιβ (Olive), καλούν στο σπίτι τους το φιλικό ζεύγος των Τσαρλς και Έστερ Ντάροου (Charles - Ester Dorrow). Θα φάνε και θα παίξουν το «Παιχνίδι του Ιδιοκτήτη», το οποίο έχει ανακαλύψει πρόσφατα ο Τοντ και έχει εντυπωσιαστεί. Τα δύο ζευγάρια παίρνουν θέση γύρω από το ταμπλό και επιδίδονται μετά μανίας στη μάχη της αγοραπωλησίας. Ο Ντάροου ενθουσιάζεται και ζητά από τον Τοντ τους κανόνες του παιχνιδιού. Ο φίλος του τού απαντά ότι δεν υπάρχουν. Του υπόσχεται, όμως, πως θα επιχειρήσει να τους γράψει ο ίδιος. Ο Ντάροου αποφασίζει να σχεδιάσει ένα αντίστοιχο δικό του παιχνίδι, αλλά αυτή τη φορά, προσαρμοσμένο απολύτως στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Ο πολιτισμένος κόσμος βιώνει τις συνέπειες του κραχ του 1929, που κρατούν την παγκόσμια αγορά στα τάρταρα τουλάχιστον για μία δεκαετία. Το όνειρο αυτή την εποχή δεν περιορίζεται μόνον στην ανάκαμψη. Τώρα κυριαρχεί ο πόθος για πλούτο. Εμπνευσμένος από τον Ιδιοκτήτη, ο Ντάροου σχεδιάζει ένα παιχνίδι σε στρόγγυλο ταμπλό με ονόματα δρόμων του Ατλάντικ Σίτυ (παραθαλάσσιο προάστιο του Νιου Τζέρσεϋ με καζίνα και λέσχες, βασίλειο του τζόγου και του χρήματος) και τους κοστολογεί ανάλογα με την πραγματική αγοραστική τους αξία. Αυτές είναι ιδιοκτησίες που πωλούνται, αγοράζονται και υποθηκεύονται.

«Οι έννοιες καπιταλισμός, χρήμα, αγορά ακινήτων, αύξηση ενοικίου, εξαγορά, ανταγωνισμός, είναι πάντα επίκαιρες» δηλώνει κάποτε ο ίδιος και καταλήγει: «Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ αντιπροσωπευτικότερο τόπο για το παιχνίδι μου από το Ατλάντικ Σίτυ».

Κατά τα λοιπά, στο ταμπλό περιλαμβάνονται τραπεζικές απαιτήσεις και υποχρεώσεις, κρατικές εντολές και αποφάσεις, φόροι και ασφαλώς φυλακή για τους κακοπληρωτές. Εννοείται, δε, πως τα απαραίτητα αγαθά -νερό και ενέργεια- που στον πίνακα της Λίζι λειτουργούν υπέρ του συνόλου των παικτών, σε αυτόν του Ντάροου είναι εταιρείες προς πώληση και εκμετάλλευση από έναν. Το παιχνίδι παρέχει τη δυνατότητα στον πιο έξυπνο και ταυτόχρονα πιο τυχερό παίκτη να δημιουργήσει το δικό του εικονικό βασίλειο, χτίζοντας σπίτια και ξενοδοχεία και μαζεύοντας όλο το χρήμα από τα παχυλά ενοίκια. Το παιχνίδι του Ντάροου δεν έχει όνομα και οι κανόνες είναι αυτοί που του έχει συντάξει ο Τοντ με ελάχιστες εξαιρέσεις. Για λόγους συντομίας, τα μέλη της διαρκώς διερευνώμενης παρέας, το αποκαλούν «Το παιχνίδι του μονοπωλίου». Αλλά ο Ντάροου είναι άνεργος και απελπισμένος. Έχει σχεδιάσει και στο παρελθόν παιχνίδια, τα οποία δεν είχαν την αναμενόμενη επιτυχία. Ωστόσο, αυτό το συγκεκριμένο έχει κερδίσει ήδη τις καρδιές των δοκιμαστών φίλων του. Γιατί όχι και τις καρδιές των ξένων; Τότε αποφασίζει να το κατοχυρώσει και το κάνει. Δεν μένει παρά να το βγάλει σε μαζική παραγωγή.

 

 

Αναδημοσίευση: e-didaskalia.blogspot.com