Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Το PSI έγινε με λάθος τρόπο
και κόστισε στην Ελλάδα 17,5 δις


Για λανθασμένους χειρισμούς που κόστισαν στην Ελλάδα 17,5 δις ευρώ (σχεδόν όσο το 10% του ΑΕΠ του 2013) κατηγορεί την ελληνική κυβέρνηση, μελέτη με τίτλο «Αναδιάρθρωση του Ελληνικού Χρέους: Μία Αυτοψία», των Jeromin Zettelmeyer, Christoph Trebesch και Mitu Gulati, που έγινε υπό την αιγίδα του Peterson Institute for International Economics.

O Mitu Gulati, όπως αναφέρει το ipolitics.gr, είναι συνεργάτης στη νομική εταιρία Cleary, Gottlieb Steen & Hamilton LLP, στην οποία και ανατέθηκαν καθήκοντα νομικού συμβούλου «για την υλοποίηση της ανταλλαγής ομολόγων στο πλαίσιο της εθελοντικής συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα (PSI) (Μάρτιος-Απρίλιος 2012) και της επαναγοράς ομολόγων (Debt buy back τον Δεκέμβριο του 2012 σύμφωνα με τις αποφάσεις του Eurogroup Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2012)» όπως αναγράφεται στο ΦΕΚ 2454/Β/2-11-2011 και στη Νομοθετική Πράξη Περιεχομένου της 12/12/2012 – ΦΕΚ 240/Α/12.12.2012.
Σύμφωνα με τη μελέτη το λάθος της Επαναγοράς Ομολόγων στην τιμή της αγοράς και όχι σε προσυμφωνημένη τιμή κατόπιν διαπραγμάτευση, κόστισε στην Ελλάδα μεταξύ 7-17,4 δις ευρώ.
Συγκεκριμένα:
  • Αν η επαναγορά χρέους του Δεκεμβρίου 2012 γινόταν στην τιμή που είχε αναφερθεί στη δήλωση του Eurogroup της 23ης Νοεμβρίου 2012, μόλις πριν η επαναγορά ανακοινωθεί επισήμως, η Ελλάδα θα είχε επιπλέον μείωση του χρέους της κατά 7 δις ευρώ σε ονομαστική αξία.
  • Αν γινόταν στην τιμή που είχε αποφασιστεί μόλις πριν η πιθανότητα επαναγοράς δημοσιευτεί για πρώτη φορά στα ΜΜΕ, περίπου στις 11 Οκτωβρίου 2012, η επιπλέον μείωση χρέους θα ήταν μεγαλύτερη από αυτήν που επετεύχθη τελικά, κατά 17,4 δις ευρώ.
  • Αν χρησιμοποιούνταν η τιμή της 12ης Μαρτίου (δηλαδή του PSI που ήταν η πιο δίκαιη) τότε η μείωση χρέους θα ήταν κατά 11,2 δις ευρώ μεγαλύτερη από αυτήν που τελικά επετεύχθη.
Σημειώνεται ότι σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, δήλωσε πως η κυβέρνηση εξετάζει τη διεκδίκηση ελάφρυνσης του χρέους, όχι μέσω κουρέματος, κάτι που έχει αποκλειστεί από τους εταίρους, αλλά μέσω επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων σε ορίζοντα 50ετίας. Μάλιστα με αυτή την ατζέντα πηγαίνει σήμερα στο Eurogroup, όπου αναμένεται απόφαση για το ελληνικό χρέος. «Στο πλαίσιο της παρουσίασης του νέου μοντέλου ανάπτυξης της Ελλάδας για τα επόμενα δέκα χρόνια… θα μιλήσω για την ανάγκη να εξετάσουμε τρόπους περαιτέρω μείωσης του χρέους», ανέφερε ο υπουργός στον βρετανικό Guardian.
Ο υπουργός Οικονομικών είπε πως πριν τη λήψη των οριστικών αποφάσεων θα πρέπει να παρουσιαστούν εναλλακτικές τεχνικές λύσεις, ώστε το χρέος της Ελλάδας να βρίσκεται στο 120% το 2020. Οι τεχνικές λύσεις για την βιωσιμότητα του χρέους όπως αναφέρει το ipolitics.gr είναι η επιμήκυνση, η μείωση και μετατροπή σε σταθερών των επιτοκίων των δανείων του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης.



Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Το ελληνικό παράδοξο της ενιαίας αγοράς


Κείμενο του Κώστα Καρκαγιάννη απο τη χθεσινή (29/7) «Καθημερινή». Αυτό που δεν λέει βέβαια, λογικά μια που είναι ειδησεογραφικό, είναι το ποιος φταίει γι’ αυτό.
Και αυτοί που έχουν την ευθύνη είναι οι εκάστοτε κυβερνώντες μας. Έκαναν με την πολιτικές τους την καλύτερη χώρα της Ευρώπης, ουραγό των βορίων, κυρίως.
Χάσαμε το Brand Name αγροτικών μας προϊόντων, που μπορούσαμε να τα εκμεταλλευτούμε όπως τα βιομηχανικά προϊόντα οι Βόρειοι 
Επέτρεψαν να ακολουθήσουν περιοριστικές πολιτικές σ’ αυτά, που ήμασταν κυρίαρχοι ελέω παγκοσμιοποίησης εις βάρος ΚΑΙ της ποιότητας τελικά (αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση ελέω οικονομίας έκανε αθρόες εισαγωγές από τρίτες και τριτοκοσμικές χώρες που δεν είναι γνωστοί τόσο οι σπόροι που τα παράγουν όσο και ο τρόπος καλλιέργειας)
* * *
Η ελληνική κρίση που ξέσπασε στα τέλη του 2009 εξάλειψε όλα τα κέρδη που είχε πετύχει η χώρα μας στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δηλαδή της διαδικασίας ενσωμάτωσης στις πολιτικές, οικονομικές, νομικές και πολιτιστικές δομές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σύμφωνα με μελέτη του Ιδρύματος Bertelsmann. Το αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα να είναι η μοναδική χώρα που η συμμετοχή της στην ενιαία αγορά και στην Ε.Ε. γενικότερα είχε ως αποτέλεσμα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της να είναι μικρότερο το 2012 απ’ ό,τι θα ήταν αν δεν ήμασταν μέλη της Ενωσης.

Η καθιέρωση της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς το 1993 με βασικούς πυλώνες την ελεύθερη διακίνηση αγαθών, προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων, αποτέλεσε σημείο καμπής στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ενιαία αγορά περιλαμβάνει σήμερα 500 εκατομμύρια κατοίκους και αποτελεί το οικονομικό θεμέλιο για τη σύγκλιση των κρατών-μελών, αρχικά οικονομική σύγκλιση και στη συνέχεια πολιτική. Αυτή τουλάχιστον ήταν η θεωρία. Στην πράξη τα πράγματα εξελίχθηκαν λίγο-πολύ όπως προέβλεπε το σχέδιο μέχρι, στα τέλη του 2009, να ξεσπάσει η ελληνική κρίση που στη συνέχεια πήρε τη μορφή κρίσης δημοσίου χρέους της Ευρωζώνης και βύθισε στην ύφεση πολλά κράτη-μέλη της Ε.Ε. Σύμφωνα με μελέτη του γερμανικού Ινστιτούτου Bertelsmann, η Ελλάδα είναι η μοναδική από τις 14 χώρες που μελετήθηκαν, στην οποία η συμμετοχή στην Ε.Ε. και στις πολιτικές και οικονομικές δομές της είχε ως αποτέλεσμα το ελληνικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ να είναι το 2012 χαμηλότερο απ’ ό,τι θα ήταν αν δεν συμμετείχαμε στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση (!). Οι οικονομολόγοι του Bertelsmann υπολογίζουν ότι το ελληνικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ θα ήταν κατά 190 ευρώ υψηλότερο το 2012 αν δεν ήμασταν μέλη της Ε.Ε., σε αντίθεση με τους Γερμανούς, των οποίων το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν κατά 680 ευρώ υψηλότερο και των Δανών κατά 720 ευρώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η συμμετοχή στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα ήταν επιζήμια για τους Ελληνες. Κατά μέσο όρο το ελληνικό πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 70 ευρώ τον χρόνο από το 1992 μέχρι και το 2012 χάρη στη συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. Απλώς, αν δεν ήμασταν μέλη της Ενωσης θα είχαμε ακόμη μεγαλύτερη αύξηση του ΑΕΠ, σύμφωνα τουλάχιστον με τη μελέτη του Ιδρύματος Bertelsmann. Μικρά σχετικά κέρδη στο πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ αποκόμισαν επίσης οι Ισπανοί, (70 ευρώ), οι Ιταλοί (80), οι Πορτογάλοι (20) και οι Βρετανοί (10) και πολύ μεγαλύτερα οι Δανοί (500) και οι Γερμανοί (450). Με λίγα λόγια όλοι οι πολίτες των κρατών-μελών της Ε.Ε. είδαν το πραγματικό τους εισόδημα τους να αυξάνεται χάρη στη συμμετοχή τους στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ωστόσο είναι αξιοσημείωτο πως η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα από τις 14 τις οποίες συγκρίνει η μελέτη που «κατάφερε» να έχει το 2012 μικρότερο ΑΕΠ από αυτό που θα είχε αν δεν ήταν μέλος της Ε.Ε. Αν η συμμετοχή στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ήταν γενικότερα επιβλαβής, θα έπρεπε να δει κανείς σημάδια και σε άλλες χώρες. Το γεγονός ότι η Ελλάδα φαίνεται να είναι η μόνη χώρα που αποκόμισε μικρότερα κέρδη απ’ αυτά που θα αποκόμιζε εκτός Ε.Ε. εγείρει το ερώτημα αν ήταν έτοιμη να ενταχθεί στην ενιαία αγορά και τον αυξημένο ανταγωνισμό που υπάρχει εντός των κόλπων της. Επίσης αν η Ελλάδα κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που προσέφερε η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση (π.χ. απελευθέρωση εμπορίου, κατάργηση δασμών, ενίσχυση εξαγωγών, οικονομίες κλίμακας για εταιρείες που ξαφνικά έχουν πρόσβαση σε πολύ μεγαλύτερη αγορά, ενίσχυση ανταγωνισμού, πρόσβαση σε φθηνότερο δανεισμό). Η απάντηση είναι ότι για πολλούς λόγους (γεωγραφική απομόνωση, διάρθρωση οικονομίας, διαφθορά, πολιτική κουλτούρα, προβληματική λειτουργία κράτους δικαίου, αυξημένες αμυντικές δαπάνες κ.ά.) δεν κατάφερε να γίνει μέρος της εφοδιαστικής αλυσίδας της Ε.Ε. παρά μόνο ως εισαγωγέας αγαθών από άλλες χώρες.




Αναδημοσίευση: http://www.kathimerini.gr/778071/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/to-ellhniko-parado3o-ths-eniaias-agoras

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Ομολογία ΣΟΚ Εβραίου μεγαλοτραπεζίτη:
«Διαλύουμε τα έθνη για να τα ενώσουμε γύρω μας»



Στο βιβλίο του "Geneva Versus Peace" («Γενεύη Εναντίον Ειρήνης») του 1937, ο Comte de Saint Aulaire, (1866-1954), Γάλλος πρεσβευτής στο Λονδίνο μεταξύ 1920-24, υπενθυμίζει μια συνομιλία που είχε σε
ένα δείπνο με τον Εβραίο Διευθυντή της τράπεζας Kuhn Loeb, Otto Kahn, (1867 – 1934), (φώτο) η οποία έλαβε χώρα λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Διαβάζουμε στο "Geneva Versus Peace" σελ. 78-85 :
"Έχω διατηρήσει στη μνήμη μου τη συνομιλία με έναν από αυτούς τους οιωνοσκόπους με τους οποίους ήμουν γείτονας στο τραπέζι, σε ένα από αυτά τα διεθνή δείπνα ... Είχε γίνει διευθυντής μιας μεγάλης τράπεζας της Νέας Υόρκης, ένας από εκείνους που είχαν χρηματοδοτήσει την μπολσεβίκικη επανάσταση.
.. Ένας συνάδελφος επισκέπτης τον ρώτησε πώς ήταν δυνατό να υπάρχει υψηλή χρηματοδότηση για να προστατευθεί ο μπολσεβικισμός, ένα σύστημα εχθρικό ... για τον τραπεζικό κλάδο ... Ο φίλος μας ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής της αποστολής για τη διατροφή [τους πεινασμένους] κατέβασε μια γουλιά κρασί από ένα μεγάλο ποτήρι, σταμάτησε για μια στιγμή, πήρε μια μεγάλη ρουφηξιά από το τεράστιο πούρο του ... και στη συνέχεια είπε :
«Εκείνοι που έχουν μείνει έκπληκτοι με τη συμμαχία μας με τους Σοβιετικούς ξεχνούν ότι το έθνος του Ισραήλ είναι το πιο εθνικιστικό από όλους τους λαούς, γιατί είναι το πιο αρχαίο, το πιο ενωμένο και το πιο 'κλειστό' .... έχει υπάρξει μέσα στους αιώνες παρ' όλα τα εμπόδια χωρίς καμία εδαφική περιοχή για να του δώσει δύναμη. Όπως και ο παπισμός, είναι οικουμενικό και πνευματικό ... το βασίλειό του είναι αυτού του κόσμου.
«Γι' αυτό είναι το αλάτι της γης, αλλά είναι, όπως λένε στις λεωφόρους, ο 'le plus dessale' των εθνικισμών, [δηλαδή ήπιος] πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος το αδειάζει και το ξεζουμίζει.
Όταν λέω «ξεζουμίζει», εννοώ ότι το κρασί του εθνικισμού μας είναι το πιο πόσιμο στον κόσμο. Έχει το καλύτερο άρωμα και τα έθνη του κόσμου το απορροφούν με μεγάλη ευκολία, με απόλαυση και χωρίς πονοκέφαλο το πρωί.
«Αλλά, για να επανέλθω στο θέμα του αλατιού, ξέρετε το ρητό για το αλάτι και το μπακαλιάρο; ... Πάρα πολύ αλάτι διαβρώνει το κρέας, πολύ λίγο το αφήνει να σαπίσει. Αυτή η αρχή μπορεί με δικαιοσύνη να εφαρμοστεί τόσο στο ανθρώπινο μυαλό όσο και στους λαούς της γης. Εμείς, οι Εβραίοι, την εφαρμόζουμε με σύνεση, όπως θα έπρεπε να εφαρμοστεί, καθώς το αλάτι είναι το έμβλημα της σοφίας. Το σμίγουμε διακριτικά με το ψωμί που καταναλώνουν οι άνθρωποι.
«Το διαχειριζόμαστε σε διαβρωτικές δόσεις μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν είναι απαραίτητο να απαλλαγούμε από τα συντρίμμια ενός ανήθικου παρελθόντος, όπως στην περίπτωση της τσαρικής Ρωσίας. Αυτό σας δίνει μια μερική εξήγηση γιατί ο μπολσεβικισμός βρίσκει εύνοια στα μάτια μας. Είναι ένα αξιοθαύμαστο αλάτισμα για να διαβρώσει και νακαταστρέψει και όχι για να διατηρήσει...
«Είμαστε μια Κοινωνία Εθνών, η οποία περιέχει τα στοιχεία όλων των άλλων. Είναι το γεγονός που μας κάνει ικανούς να ενώσουμε τους λαούς γύρω μας. Μας κατηγορούν ότι είμαστε παράγοντας που τους διαλύει. Είναι μόνο στα σημεία που είναι αδιαπέραστα σε αυτή την σύνθεση εθνικών στοιχείων, των οποίων τα δικά μας είναι τόσο το παράδειγμα όσο και τα μέσα, ώστε να λειτουργήσουμε ως διαλυτικό.
Δεν είμαστε ο μέγιστος κοινός διαιρέτης των εθνών παρά μόνο για να γίνουμε ο μεγαλύτερος κοινός δημιουργός της ομοσπονδίας τους. Το Ισραήλ είναι ο μικρόκοσμος και το φύτρο της Πόλης του Μέλλοντος".




Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Μανώλης Γλέζος: «Η Ελλάδα δεν είναι ισότιμο
μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης;»


Έγραφα την Παρασκευή (25/7) για την στάση του Σέρβου πρωθυπουργού κ. Βούτσιτς έναντι των Ευρωπαίων ηγετών. Αναλόγως ηχηρή ήταν και η στάση του ΕΛΛΗΝΑ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ Μανώλη Γλέζου (φωτο) στη συνεδρίαση της Επιτροπής Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, , με αφορμή την απουσία μεταφραστών στην ελληνική γλώσσα.
* * *
«Η Ελλάδα δεν είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης;», για να προσθέσει ότι «Επιτέλους, τι τη θέλετε τη χώρα μας; Για ξενοδοχείο και θέρετρο της Ευρώπης; Τελικά, αυτό θέλετε. Για το λόγο αυτό και δεν την αφήνετε να αναπτύξει την αγροτική της οικονομία, τη βαριά της βιομηχανία και τις ήπιες και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», ανέφερε ο κ. Γλέζος, σύμφωνα με την «Αυγή».

Αναλυτικά, η δήλωση του Μανώλη Γλέζου:

«Ήρθα με τις καλύτερες προθέσεις, για να ευχηθώ καλή επιτυχία στο έργο μας. Απογοητεύθηκα όμως όταν διαπίστωσα ότι δεν υπάρχουν μεταφραστές για την ελληνική γλώσσα. Το ίδιο έγινε και χτες στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, με συνέπεια η Επιτροπή να μη συνεδριάσει, μολονότι υπήρχε το φλέγον ζήτημα της Παλαιστίνης».

«Και ρωτάω: Η Ελλάδα δεν είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αλλά γιατί αναρωτιέμαι; Αυτή η αντιμετώπιση δεν είναι καινούργια, είναι η σταθερή πολιτική του Διευθυντηρίου της Κομισιόν απέναντι στην Ελλάδα. Επιτέλους, τι τη θέλετε τη χώρα μας; Για ξενοδοχείο και θέρετρο της Ευρώπης; Τελικά, αυτό θέλετε. Για το λόγο αυτό και δεν την αφήνετε να αναπτύξει την αγροτική της οικονομία, τη βαριά της βιομηχανία και τις ήπιες και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».



Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Τα σαράντα χρόνια των κομμάτων



Με τις αδυναμίες των κομμάτων που μας κυβέρνησαν τα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης

ασχολήθηκε χθες (Παρασκευή 25/7)  ο Νίκος Κωνσταντάρας στο άρθρο του στην «Καθημερινή»

* * *
Σαράντα χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τα δύο κόμματα τα οποία ιδρύθηκαν το 1974 και έκτοτε ορίζουν την τύχη της χώρας αδυνατούν να φερθούν σαν σαραντάρηδες. Σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, η πολιτική τους εστιαζόταν στο να καταγγέλλει το ένα το άλλο, ενώ, όταν κυβερνούσαν, οι πράξεις και παραλείψεις τους δεν διέφεραν ουσιαστικώς: κύριο μέλημα πάντα ήταν η επιδίωξη της ευρύτερης δυνατής λαϊκής υποστήριξης με αντάλλαγμα παροχές προς τους ψηφοφόρους τους. Παρότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να υπάρξει κυβερνητική πλειοψηφία, με την ελάχιστη αφορμή αρχίζουν πάλι να εκτοξεύουν καταγγελίες και προσβολές εκατέρωθεν.

Οσοι ελπίζαμε ότι η εκ των πραγμάτων αναγκαία συγκυβέρνηση της Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ θα οδηγούσε σε μια νοοτροπία σύνεσης και συνεργασίας πρέπει να συνεχίσουμε να ελπίζουμε. Προφανώς τα κόμματά μας δυσκολεύονται να αποβάλουν τη νοοτροπία των παλιών καλών εποχών τους, όταν εναλλάσσονταν στην κυβέρνηση και η μόνη πολιτική της εκάστοτε αντιπολίτευσης ήταν να καταγγέλλει και να απορρίπτει ό,τι επιχειρούσε να κάνει η κυβέρνηση. Εξελίχθηκε μια πολιτική νοοτροπία όπου ο άλλος έχει άδικο πάντα, ενώ εμείς είμαστε οι μόνοι που τα κάνουμε όλα σωστά. Από τους πολιτικούς αρχηγούς και συνδικαλιστές ηγέτες έως τους καφενόβιους ρήτορες της γειτονιάς, μάθαμε ότι ο διάλογος είναι παράλληλοι μονόλογοι, ότι η μόνη σύνεση είναι η συνθηκολόγηση του άλλου.

Ετσι, γίναμε όλοι ασυμβίβαστοι και αλαζόνες. Απορούσαμε όταν άλλοι δεν καταλάβαιναν τους κανόνες του παιχνιδιού μας. Οταν η Νέα Δημοκρατία κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ στις Βρυξέλλες ότι είχε μαγειρέψει τα στοιχεία ώστε να ενταχθεί η χώρα στην Eυρωζώνη το 2001, απορήσαμε που οι Ευρωπαίοι έβαλαν στο μάτι την Ελλάδα και όχι το ΠΑΣΟΚ. Παρομοίως, με την κρίση προ των θυρών το 2009, το ΠΑΣΟΚ αρνιόταν να συνεργαστεί σε περικοπές και μεταρρυθμίσεις με τη Ν.Δ., και μετά την κατηγορούσε ότι εξαπατούσε τις Βρυξέλλες, «δείχνοντάς» την ως μοναδική υπεύθυνη για το οικονομικό αδιέξοδο. Οι εταίροι μας, όμως, έβλεπαν την Ελλάδα να τους εξαπατά, όχι κάποιο κόμμα. Τα κόμματά μας πιστεύουν ότι, «καρφώνοντας» το ένα το άλλο, εξασφαλίζουν την εύνοια του ακροατηρίου τους (και την ανοχή του για τα δικά τους παραστρατήματα). Ετσι, οι πολίτες-οπαδοί συνήθισαν και αυτοί να βλέπουν μόνο το κακό της άλλης πλευράς και το καλό της δικής τους. Χάνουμε την επαφή με την πραγματικότητα και δεν μπορεί να υπάρξει πλαίσιο πολιτικής συνεργασίας. Συνεργαζόμαστε μόνο όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν, χωρίς, όμως, να γνωρίζουμε τους μηχανισμούς της συνύπαρξης και της σύνθεσης. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκαν όταν οι συνθήκες το επέβαλλαν· έτσι, για χάρη της σταθερότητας, ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης χθες αποφάσισαν να δείξουν σύνεση, ύστερα από αψιμαχίες δύο ημερών μεταξύ των κομμάτων τους. Τα περισσότερα κόμματα εμφανίζουν την ίδια αλαζονεία και αδυναμία συνεργασίας. Παρότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών εγείρει τον κίνδυνο οι επόμενες εθνικές εκλογές να μην αναδείξουν κανέναν νικητή, συμπεριφέρονται σαν να πιστεύουν ότι η πολιτική είναι κυρίως η αποδόμηση των αντιπάλων, όχι η εξεύρεση λύσεων για τα προβλήματα του τόπου με ιδέες, σοβαρότητα και συνέπεια.

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Με τη Σερβία σήμερα κανένας δεν συνομιλεί
με τη γλώσσα τελεσιγράφων. Με την Ελλάδα;


Υπάρχει κάποιος Έλληνας πολιτικός να απαντήσει  στους Ευρωπαίους έτσι; Ο σημερινός πρωθυπουργός μας (όπως  και  ο αναπληρωτής του, κυρίως για τις υποχρεώσεις του κοινοβουλίου) πάντως όχι,
Ο Σέρβος Πρωθυπουργός απέδειξε πως δεν βάζει κανένα άλλο συμφέρον πάνω από αυτό της πατρίδας του. Ελπίζω να βρεθεί σύντομα κι ο αντίστοιχος Έλληνας (βασική προϋπόθεση βέβαια είναι να φύγει σύντομα ο σημερινός «θίασος σκιών» που παίζει το έργο που έγραψε και διευθύνει η Άνγκελα Μέρκελ «ο Σαμαράς πρωθυπουργός»
* * *
Με τη Σερβία σήμερα κανένας δεν συνομιλεί με τη γλώσσα τελεσιγράφων δήλωσε ο Σέρβος πρωθυπουργός, Αλεξάνταρ Βούτσιτς (φωτο, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων για δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι η Σερβία δέχθηκε δήθεν τελεσίγραφα με αφορμή την κατάσταση στην Ουκρανία.
“Η κυβέρνηση της Σερβίας ακολουθεί την πολιτική της ένταξης στην ΕΕ, έχει λάβει την εμπιστοσύνη των πολιτών της Σερβίας να ακολουθεί και πολιτική καλών σχέσεων με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Η κυβέρνηση αυτό πράττει” δήλωσε ο κ. Βούτσιτς, ενώ πρόσθεσε:
“Οι φίλοι μας δεν συζητούν μαζί μας με τη γλώσσα τελεσιγράφων. Κανείς δεν συνομιλεί μαζί μου με αυτόν τον τρόπο και εγώ θα προτιμούσα να μην είμαι πρόεδρος της σερβικής κυβέρνησης από το να επιτρέψω κάτι τέτοιο… Οπωσδήποτε υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για κάποια θέματα, όπως ο αγωγός “South Stream”, είπε ο Σέρβος πρωθυπουργός, αλλά τόνισε ότι και η Σερβία έχει ορισμένα ζητήματα.
“Είναι μία καλή συμφωνία για μας, μας εξασφαλίζει 350 εκ. ευρώ, είτε μεταφερθεί φυσικό αέριο, είτε όχι κι ας μου πει κάποιος που θα κερδίσουμε αυτά 350 εκ. ευρώ”, σημείωσε. “Ας μας πει κάποιος πώς θα το εξηγήσω στους πολίτες μας” ανέφερε ο κ. Βούτσιτς.
Ο Σέρβος πρωθυπουργός τόνισε ότι η Σερβία βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πορεία από την οποία δεν θα παραιτηθεί, ότι θα υπάρχουν πράγματα, στα οποία δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί σύμφωνα με τις προσδοκίες, αλλά θα προσπαθήσει.
“Γνωρίζουμε ότι έχουμε μεγάλες υποχρεώσεις” επισήμανε.
Δημοσιεύματα του σερβικού Τύπου ανέφεραν ότι Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες μετά την κατάρριψη του μαλαισιανού αεροσκάφους στην ανατολική Ουκρανία ενδέχεται να ασκήσουν πιέσεις στο Βελιγράδι να συνταχθεί με την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας.
Η εφημερίδα “Μπλιτς” αναφέρει ότι με την “όξυνση των σχέσεων ΕΕ, ΗΠΑ και Μόσχας” στην κυβέρνηση της Σερβίας αναμένουν πρόσθετες πιέσεις, ώστε το Βελιγράδι να συνταχθεί με τις κυρώσεις της Δύσης εναντίον της Ρωσίας.
“Αναμένονται “εισηγήσεις” δυτικών κρατών η Σερβία, η οποία επιθυμεί να ενταχθεί στην ΕΕ μετά το δυστύχημα στο Ντόνιετσκ να πάρει σαφή θέση έναντι της Ρωσίας” τονίζεται στο δημοσίευμα.
Η Σερβία καταδίκασε την κατάρριψη του αεροπλάνου και ζήτησε τη διεξαγωγή έρευνας μέσω του υπουργού Εξωτερικών, Ίβιτσα Ντάτσιτς.
Η ΕΕ θα ζητήσει σύντομα από το Βελιγράδι να καταδικάσει ξεκάθαρα “το έγκλημα των φιλορώσων εξεγερθέντων στην ανατολική Ουκρανία” και να συμπαραταχθεί με την πολιτική των Βρυξελλών αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας “Informer”.
“Ο χρόνος της σερβικής ουδετερότητας έληξε” υποστήριξε διπλωμάτης, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
“Αν η σερβική ηγεσία αποφασίσει να στραφεί πλήρως στη Μόσχα, πρέπει να γνωρίζει τις συνέπειες μια τέτοιας απόφασης” συμπλήρωσε.


Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Η δήλωση του προστάτη της Ελληνικής Δημοκρατίας
για την αποκατάστασή της
(αυτού που ορκίστηκε να τη προστατεύει)

Σήμερα δημοσιεύω ολόκληρη τη δήλωση του Κάρολου Παπούλια (φωτο) με την ευκαιρία της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα πριν 40 ακριβώς χρόνια.
Έχει το θράσος και μιλάει για «υποχώρηση της δημοκρατίας» που επέφερε η κρίση και λέει πως δεν έκανε κάτι να μην προκαλέσει πολιτική κρίση.
Ψάχνοντας να βρω τι λέει το Σύνταγμα για τα καθήκοντα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν βρήκα σημαντικά πράγματα είναι αλήθεια.
Όμως στο Άρθρο 33 παράγραφος 2 αναφέρεται::
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Βουλής τον ακόλουθο όρκο:
"Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού".

Τι από όλα αυτά που ορκίστηκε τήρησε στη δεύτερη θητεία του ΤΙΠΟΤΕ
Προστάτευσε την θέση των Κυβερνήσεων, τα συμφέροντα των τοκογλύφων και της «Δεύτερης πατρίδας του». Βοήθησε και εξακολουθεί να βοηθάει στο ξεπούλημα της Ελλάδας.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα τον κατατάξει ως τον χειρότερο «Ανώτατο πολιτειακά άρχοντα της Ελλάδας κάτω από βασιλείς και δικτάτορες.
Αναδημοσιεύω την δήλωση ως μνημείο ειρωνείας προς τον πολύπαθο Ελληνικό λαό από τον άνθρωπο που τον βάλαμε να προστατεύει τη Δημοκρατία μας κι αυτός αποδείχτηκε «Προστάτης» της
* * *
«Η επέτειος αποκατάστασης της Δημοκρατίας στη χώρα μας είναι πάντα έναυσμα για σκέψεις που συνδέονται με το συλλογικό μας αυτοσεβασμό και με όσα παραδίδουμε στη νέα γενιά και στην επόμενη.

Έχουμε μια διαρκώς εκκρεμή οφειλή προς όσους αγωνίστηκαν για να πέσει η χούντα. Καμία τιμή δεν είναι αρκετή και δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να εκφράσουν την αναγκαία ευγνωμοσύνη.

Πιο πολύ αισθάνεται κανείς, αν αισθάνεται, παρά μιλάει για την προσφορά αυτών των ανθρώπων που πάλεψαν για τη δημοκρατία.

Το βλέμμα μας είναι στραμμένο στην Κύπρο που παραμένει διχοτομημένη μετά από σαράντα χρόνια και χτυπημένη σήμερα από μια άλλη κρίση, την οποία αντιμετωπίζει με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα και η οποία δεν αγγίζει ούτε πρόκειται να αγγίξει τη διαχείριση της εθνικής υπόθεσης.

Έχουν περάσει τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες από τα γεγονότα του 1974 και η συγκυρία προσφέρεται ή και επιβάλλει προβληματισμούς που συνδέονται με τη λειτουργία του πολιτεύματος.

Η κρίση έφερε υποχώρηση της δημοκρατίας και αυτή είναι ίσως η δραματικότερη παρενέργεια της οικονομικής περιπέτειας.

Η ποιότητα του κοινοβουλευτισμού, της αντιπαράθεσης μεταξύ κομμάτων, του πολιτικού διαλόγου, του τρόπου λήψης των αποφάσεων της εκτελεστικής εξουσίας τραυματίστηκε βαρύτατα.

Και όλα αυτά, ενώ απέκτησε δυνάμεις, για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά, ένα νεοναζιστικό μόρφωμα που κηρύττει το μίσος και τον αλληλοσπαραγμό. Μπορεί κανείς να επιχειρήσει πολλές ερμηνείες γι’ αυτό το φαινόμενο, που δεν μας τιμά ως χώρα και ως λαό, όμως η ουσία είναι ότι η δημοκρατία υπέστη πολλαπλά χτυπήματα.

Προσωπικά, δέχθηκα αρκετές φορές κριτική για τις υπογραφές που έβαλα.

Το Σύνταγμα οριοθετεί σαφώς τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας και ήταν συνειδητή η απόφασή μου να σεβαστώ το Σύνταγμα, που έχει πολύ ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια, και να μην παραβιάσω τη θεσμική τάξη, προκαλώντας πολιτικές εντυπώσεις ή και πολιτική κρίση, μόνο και μόνο για να αποφύγω το πολιτικό κόστος.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ανάκτηση της οικονομικής αυτοδυναμίας είναι αναγκαία συνθήκη για την επούλωση των τραυμάτων της ελληνικής κοινωνίας αλλά και για τη βελτίωση του τρόπου λειτουργίας του πολιτεύματος, για την εμβάθυνση της δημοκρατίας.

Τη λύση θα τη βρούμε μόνοι μας και θα τη βρούμε μόνο μέσα από μεγάλες μεταρρυθμίσεις και ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές, που θα βοηθήσουν να αρθούν οι αιτίες που προκάλεσαν τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Η μεγαλύτερη και σημαντικότερη μεταρρύθμιση είναι η εμπέδωση κανόνων φορολογικής δικαιοσύνης, ώστε να σηκώνουν τα μεγάλα βάρη αυτοί που έχουν και όχι αυτοί που δεν μπορούν να ξεφύγουν.

Μεγάλη σημασία, ασφαλώς, έχει η συμφωνία για την απομείωση του χρέους, την οποία μας οφείλουν οι εταίροι μας, και για την οποία θα έχουμε ισχυρότερα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα εφόσον διαμορφωθεί μια κοινή εθνική θέση και επιχειρηματολογία.

Το τέλος της ελληνικής κρίσης θα επηρεαστεί από την ευρωπαϊκή και διεθνή συγκυρία αλλά κυρίως εξαρτάται από τις ελληνικές δυνάμεις και τον τρόπο που θα δουλέψει το πολιτικό σύστημα, η οικονομική ελίτ, ο κόσμος της εργασίας.

Να πει κανείς πάλι για εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης είναι μια μονότονη επανάληψη, που χάνει την ουσία της όσο εξαγγέλλεται χωρίς να υλοποιείται.

Πρέπει να δημιουργηθεί προοπτική για τη νέα γενιά, να προστατευθεί η κοινωνική συνοχή, να περιοριστούν οι εκρηκτικές ανισότητες και να προκληθεί ένα μεταρρυθμιστικό σοκ που θα φέρει γρήγορα αλλαγές παντού - στο κράτος, στην οργάνωση της οικονομίας, στη λειτουργία των θεσμών.

Η πατρίδα μας πέρασε από τα σαράντα κύματα για να γίνει μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Να προστατεύσουμε τη δημοκρατία μας, να την κάνουμε καλύτερη, περισσότερη, βαθύτερη, δικαιότερη.»


Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Λυσσαλέο μίσος της Μέρκελ για τους Έλληνες

Το πρακάτω θέμα  το «έβγαλε» τη Κυριακάτικη εφημερίδα «το Παρόν» την Κυριακή 20 του Ιούλη. Αν έχει βάση αλήθειας το δημοσίευμα (δεν έκανε κάνεις ως τώρα διάψευση όπως η Γερμανική Πρεσβεία) αρχίζει να μου φεύγει κάθε αμφιβολία που έχω, λόγω της πλύσης εγκεφάλου που θέλω δε θέλω υφίσταμαι, πως η υπαγωγή μας στα μνημόνια μόνο για το καλό μας δεν έγινε και είναι προδοτική πράξη ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων από το τέλος του 2009 (2010 ουσιαστικά και μετά).
Ας δούμε το θέμα όπως το είχε «το Παρόν»
* * *
«Τους Έλληνες πρέπει να τους αρπάζεις από τα μαλλιά, να τους βουτάς το κεφάλι στο νερό και λίγο πριν σκάσουν, να τους αφήνεις να πάρουν μια ανάσα. Και μετά ξανά το ίδιο…» – Αντίγραφο του Χίτλερ η γερμανίδα καγκελάριος
Η αποκάλυψη, από πολύ καλή πηγή, μιας συζήτησης που είχε γίνει σε φιλικό γεύμα πριν από δύο χρόνια στο Λονδίνο, με συνδαιτυμόνες τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, τον τότε γάλλο Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τον πρώην πρωθυπουργό του Κατάρ, δίνει την εξήγηση του μαρτυρίου της σταγόνας που ζει πέντε χρόνια τώρα ο ελληνικός λαός.
Είναι έργο απόλυτης σκηνοθεσίας της Μέρκελ, που πιστοποιεί ότι ο Χίτλερ είναι ξανά εδώ, ζει μέσα από τη νοοτροπία της γερμανίδας καγκελαρίου. Μόνο που, αντί για Στούκας, πολυβόλα, Άουσβιτς και Νταχάου, χρησιμοποιεί το σύγχρονο όπλο, τον εκβιασμό με το χρήμα, που εκτελεί ψυχρά όποιον λαό δεν υποταχθεί στα κελεύσματα της Γερμανίας, η οποία παραμένει, δυστυχώς, στα ίδια μονοπάτια που προκάλεσαν τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους και έσπειραν ερείπια και ποταμούς αίματος.
Σε εκείνο το γεύμα, μεταξύ τυρού, αχλαδίου και καλού κρασιού, η κυρία Άνγκελα Μέρκελ ξεδίπλωσε όλο το μίσος της για τον ελληνικό λαό, λέγοντας:
«Τους Έλληνες πρέπει να τους αρπάζεις από τα μαλλιά, να τους βουτάς το κεφάλι στο νερό και λίγο πριν σκάσουν, να τους αφήνεις να πάρουν μια ανάσα. Και μετά ξανά το κεφάλι μέσα μέχρι να καταλάβουν».
Αυτό ακριβώς κάνει πέντε χρόνια τώρα. Είναι η συνταγή της… Βιάζει τους Έλληνες, δυστυχώς με την ανοχή, που δεν διαφέρει καθόλου από τη συνενοχή, της κυβέρνησης Σαμαρά. Βγάζει τα απωθημένα της για την ηρωική αντίσταση της Ελλάδας το ’40 και μετά.
Δίνει με το σταγονόμετρο μικρές ανάσες, και μόλις πας να σταθείς όρθιος, ξανά στο νερό, μέχρι να πεις «παραδίνομαι»… Μέθοδοι Γκεστάπο αλλά και Χόνεκερ…
Και το μαρτύριο συνεχίζεται… Θα βουτάει το κεφάλι των Ελλήνων στο νερό όσο η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα δεν λένε: «Ως εδώ, τράβα στις ρίζες σου, κυρία Μέρκελ. Εδώ δεν φυτρώνουν Άουσβιτς και Νταχάου».
Ελπίζουμε, ύστερα από αυτήν την… εξομολόγηση της… φίλης σου, Αντώνη Σαμαρά, να καταλαβαίνεις πού το πάει ο… Γερμαναράς. Στο μαρτύριο στο οποίο σε υπέβαλλε η Γκεστάπο μέχρι να σηκώσεις τα χέρια ψηλά, να παραδοθείς. Αυτό κάνει, και δεν το κρύβει.

Μετά την αποκάλυψη της απάνθρωπης στρατηγικής της, σε πιο εξελιγμένη μορφή από εκείνη του Χίτλερ, κανείς από αυτούς που κυβερνούν σήμερα την Ελλάδα μας, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε



Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Κλινικά νεκρή και μη αναστρέψιμη
η οικονομία της Ελλάδας !!! (;;;)


Η κυβέρνηση (και οι δυο συνιστώσες της, τρεις αν βάλουμε κι αυτή των εκσσυχρονιστων που συμμετέχει με τον επικεφαλής του υπουργείου οικονομικών) μας λέει συνέχεια πόσο καλά πάμε στην οικονομία. Στο διαδίκτυο όμως η μαυρίλα των ειδήσεων δεν έφυγε ούτε μέρα, όπως κι από ορισμένες εφημερίδες
Ας δούμε την τελευταία είδηση που ανακάλυψα..
* * *
Η τραγική κατάσταση - και πρακτικά μη αναστρέψιμη για ποικιλία λόγων - στην οποία βρίσκεται σε επίπεδο μικροοικονομίας η Ελλάδα αποτυπώνεται σε δύο στοιχεία τα οποία ήρθαν πριν λίγο στην δημοσιότητα: Οι δύο στις τρεις επιχειρήσεις στην Ελλάδα κινούνται μεταξύ άμεσου κλεισίματος ή μεσoπρόθεσμης, εντός διετίας, αναστολής της δραστηριότητάς τους, λόγω "μολυσμένου" οικονομικού περιβάλλοντος από την έλλειψη ρευστότητας, απόρροια της αδυναμίας εξόδου στις αγορές και ουσιαστικής ανυπαρξίας διατραπεζικού δανεισμού!
Ολα αυτά ενώ τα χρέη των φορολογουμένων προς την εφορία ανήλθαν στα 67,25 δισ. ευρώ!
Δηλαδή η οικονομική δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα τόσο σε επίπεδο επιχειρήσεων όσο και φυσικών προσώπων δείχνει ολική και μη αναστρέψιμη κατάρρευση!
Και το ερώτημα είναι "Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;".
Εξοδος στις αγορές όπως αυτή που ίσχυε μέχρι στις αρχές του 2010 δεν υπάρχει περίπτωση στον ορατό χρονικό ορίζοντα να συμβεί.
Το ύψος του χρέους και το δεδομένο ότι η χώρα στα "τεφτέρια" των διεθνών funds είναι πτωχευμένη με τεράστιο χρέος δεν θα το αλλάξει ακόμα και αν υπό ιδανικές συνθήκες δούμε μία επέκταση του χρόνου αποπληρωμής χρεών κατά 50 έτη.
Υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι στο καταστατικό όλων των κλασικών funds κια κυρίως των αμερικανικών pension funds, κλασικών επενδυτών στις αγορές ομολόγων που δεν επιτρέπουν την αγορά έστω ενός ομολόγου με τους δείκτες που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία και θα εξακολουθήσει να παρουσιάζει τα επόμενα (πολλά....) χρόνια βάσει των ρυθμών (μη...) ανάπτυξης της χώρας και τους κολοσσιαίαου χρέους που πλησιάζει το 180% του ΑΕΠ (μετά το "κούρεμα"...)!
Πού ποντάρουν στην κυβέρνηση για έξοδο από τον θανάσιμο εναγκαλισμό χρέους και ξένης κυριαρχίας (πλέον, η ζημιά που έχει γίνει και εξακολουθεί να αναπτύσσεται δυναμικά στα εθνικά ζητήματα μπορεί να συγκριθεί μόνο με την Μικρασιατική Καταστροφή, έστω και αν δεν είναι άμεσα ακόμα ορατή);
Πουθενά!
Οσο και αν φαίνεται ωμό, ένας από τους ελάχιστους σοβαρούς υπουργούς αυτής της κυβέρνησης, μιλώντας σε συνεργάτη του defencenet.gr, είπε σχετικά για το θέμα: "Αν όντως βρεθούν οι ποσότητες φυσικού αερίου και κατά δεύτερον πετρελαίου και  ξεκινήσει κάποια στιγμή η εξόρυξη και η διάθεσή τους σε ικανοποιητικές ποσότητες στις αγορές και αν το φυσικό αέριο εξακολουθεί να πωλείται έστω και 30% κάτω από τις σημερινές τιμές, τότε βάσει όλων των υπολογισμών, μπορεί κάπου μεταξύ του 2030 και 2035 να κλείσει ο κύκλος που άνοιξε το 2010 ο Γ.Παπανδρέου".
Και συνέχισε ο ίδιος: "Ολα αυτά με προϋποθέσεις βέβαια. Δεν ξέρω αν θα ζω τότε για να το δω, αλλά ελπίζω να το δουν τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Βέβαια την ιστορία της χώρας δεν πρέπει να την κρίνουμε με το σήμερα ή το άμεσο αύριο. Αλλά μια ολόκληρη γενιά Ελλλήνων που σήμερα είναι ηλικιακά μεταξύ 40 και 65 δεν πρόκειται να δουν στην παραγωγική τους ηλικία την οικονομία να ανακάμπτει".
Και κατέληξε: "Ολα αυτά αν δεν συμβεί κάτι που να τα αλλάξει όλα. Σήμερα οι εξελίξεις τρέχουν. Μπορεί να υπάρξουν δυνάμεις που να επαναστατήσουν και να επιχειρήσουν να αναστρέψουν την κατάσταση. Είναι θέμα κοινωνίας, καθαρά. Αλλά όποιος το επιχειρήσει θα πρέπει να βάλει την Ελλάδα πάνω από της ΕΕ και να είναι έτοιμος να βγει από την ευρωζώνη με ότι αυτό συνεπάγεται σε βραχυπρόθεσμο χρονικό διάστημα. Γι αυτό λέω ότι είναι θέμα κοινωνίας"...
Ας δούμε τα στοιχεία της έρευνας Grant Thortnon, Price Waterhouse Coopers και KPMG για την βιωσιμότητα των ελληνικών επιχειρήσεων πριν περάσουμε να δούμε τα τρομακτικά χρέη των πολιτών προς την εφορία: Μόνο μία στις τρεις επιχειρήσεις είναι βιώσιμες και μία στις τρεις που πάει για κλείσιμο χρωστά στις τράπεζες ένα ποσό της τάξης των 25 δισ. ευρώ το οποίο δεν θα το εισπράξουν ποτέ!
Αυτό αντιπροσωπεύει ένα ποσοστό της τάξης του 20% των οφειλών επιχειρήσεων προς τις τράπεζες.
Η έρευνα αυτή στηρίζεται σε στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην Τράπεζα της Ελλάδος, στο πλαίσιο της προσπάθειας που έχει ξεκινήσει για την αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων,
Τα χρέη στην εφορία ανήλθαν στα 67,25 δισ. ευρώ στα τέλη Ιουνίου, καθώς αυξάνεται κάθετα ο αριθμός των φορολογούμενων που απλώς δεν έχουν  να πληρώσουν, παρά τα δρακόντεια μέτρα που έχουν επιβάλλει!
Και όλα αυτά μέσα σε μια χώρα που έχει μεταβληθεί σε προτεκτοράτο που αδυνατεί να προστατέψει τον εαυτό της λόγω των τρομακτικών μειώσεων στις δαπάνες για την ασφάλειά της, κατά την εκτίμηση σοβαρών ξένων αξιωματούχων. Δύο ΑΚΑΜ δυτικών χωρών με τους οποίους μίλησαν πρόσφατα συνεργάτες του defencenet.gr υποστήριξαν ότι "Αν δεν ήταν οι Αμερικανοί και κατά δεύτερον οι Γάλλοι για να μαζέψουν την Αγκυρα καθαρά υπερασπιζόμενοι τα εθνικά τους συμφέροντα λόγω Μ.Ανατολής, Ισραήλ και Ουκρανίας, η Ελλάδα θα είχε σοβαρότατο πρόβλημα ασφάλειας στο Αιγαίο" (κάπως αλλιώς το είπαν αλλά δεν θέλουμε να μεταφέρουμε την ακριβή διατύπωσή τους)!
Πού μας κατάντησαν...



Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Δ. Ιωαννίδης: «Αν μιλήσω για την Κύπρο
όλοι οι 'Ελληνες θα γίνουν κομουνιστές»


Χθες Κυριακή (20/7) είχαμε την 40η επέτειο της  Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Ας δούμε ένα κείμενο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου (Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Υπήρξε συνεργάτης στο γραφείο του Πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου για θέματα σχέσεων Ανατολής-Δύσης και ελέγχου εξοπλισμών, και ανταποκριτής επί δέκα χρόνια στα Μόσχα. ‘Εχει εκδώσει μεταξύ άλλων την Αρπαγή της Κύπρου (Το Σχέδιο Ανάν ως εργαλείο της αμερικανικής πολιτικής στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο) και το Η Κύπρος σε Παγίδα, όπου πραγματεύεται την τωρινή φάση του κυπριακού, αλλά και τη σχέση "έθνους" και Αριστεράς, κοινωνικής και εθνικής ταυτότητας. Συμμετείχε στην Επιτροπή Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Διατηρεί το ιστολόγιο: http://konstantakopoulos.blogspot.com.)
* * *
 Τον Μάρτιο του 1974, ο Αριστοτέλης Ωνάσης συνάντησε, για πρώτη και τελευταία φορά, τον ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη. Σύμφωνα με στενό συνεργάτη του 'Ελληνα Κροίσου, ο Ιωαννίδης είπε στον Ωνάση:...
«Θα πάμε πολύ καλά στα εθνικά θέματα. Και στο βορειοηπειρωτικό και στο κυπριακό. Στο κυπριακό, οι Αμερικανοί μου είπαν ότι, αν βγάλουμε τον παπά από τη μέση, το νησί είναι δικό μας».
Ο Ωνάσης ήταν οτιδήποτε εκτός από ηλίθιος. «Αν είναι έτσι γιατί δεν αφήνεις τους Αμερικάνους να το κάνουν αυτό; Γιατί να το κάνουμε εμείς;», είπε στον δικτάτορα. Τη συνέχεια την ξέρουμε. Η Κύπρος διχοτομήθηκε, έχασε σε ένα μήνα...
μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της από το Ιράκ σε χρόνια πολέμου. 250.000 'Ελληνες έφυγαν από τα σπίτια τους για να μη ξαναγυρίσουν ποτέ, η Ελλάδα μπήκε σε εξοπλιστικό ανταγωνισμό τρισήμισυ δεκαετιών με την Τουρκία που την κατέστρεψε (αναγκαστικό για την άμυνά της, καθόλου αναγκαστικό για τον καταστροφικό τρόπο που τον διεξήγαγαν οι άξιοι κρεμάσματος πολιτικοί μας). 

Ο Ιωαννίδης πέθανε στη φυλακή χωρίς να μιλήσει («αν μιλήσω», είπε, «όλοι οι 'Ελληνες θα γίνουν κομμουνιστές»). Δεν δικάσαμε ποτέ τους υπεύθυνους της προδοσίας, και γι' αυτό κινδυνεύουμε τώρα να χάσουμε και τα δύο κράτη, Ελλάδα και Κύπρο. Είτε δια της μετατροπής τους σε οικονομικά προτεκτοράτα («αποικίες χρέους»), είτε δια της αποδοχής απερίγραπτων σχεδίων «λύσης» του κυπριακού, τύπου Ανάν.

Ιστορικές «αναθεωρήσεις» και ο ρόλος των ΗΠΑ
Τα θυμήθηκα αυτά διαβάζοντας το «πόνημα» του Μακάριου Δρουσιώτη για την ΕΟΚΑ Β' και το πραξικόπημα του 1974. Ο Δρουσιώτης ανήκει στη χορεία των «μελετητών» που βγάζουν «λάδι» τις ΗΠΑ για το 1974, υποστηρίζοντας ότι είναι αποκλειστικό έργο του Ιωαννίδη, που, φαίνεται, ήταν μετεωρίτης που έπεσε από το διάστημα για να πάρει την εξουσία στην Ελλάδα. Προφανώς δεν είχε καμία σχέση με τους Αμερικανούς, τις υπηρεσίες, τους πράκτορές τους. Ο Κίσσινγκερ και οι ΗΠΑ έκαναν μάλλον ... μπάνια στη Μεσόγειο, ένα είδος «άκακου πολιτικού τουρισμού»... Το βασικό «επιχείρημα» του Δρουσιώτη και των υπολοίπων της παρέας είναι ότι δεν βρήκαν, στα έγγραφα των αμερικανικών αρχείων που δημοσιοποιήθηκαν, ούτε μία διαταγή, δεόντως πρωτοκολλημένη, με σφραγίδα και υπογραφή, που να λέει «κάντε πραξικόπημα στην Κύπρο, σκοτώστε τον Μακάριο».

'Όταν ένα έθνος, ένας λαός αρχίζει να λέει τέτοιες ανοησίες, να συζητάει με τέτοιο τρόπο την ιστορία του, το ίδιο το δικό του δράμα, αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα είναι σκούρα, ότι κινδυνεύει να γνωρίσει σύντομα νέες καταστροφές. Γιατί αυτά είναι η «ιδεολογία» που επιτρέπει να γίνουν χωρίς αντίσταση τέτοιες καταστροφές. Κατά βάθος, πίσω από παρόμοιες ιστορικές αναθεωρήσεις κρύβεται η αναγκαία «αποενοχοποίηση» των ελίτ και η προετοιμασία του κόσμου όχι γι' αυτό που έκαναν, όσο γι' αυτό που πρόκειται να κάνουν. Πίσω από την ιστορία έρχεται η πολιτική, σκέφτομαι καθώς διασχίζω την «πράσινη γραμμή». Την ίδια που διέσχισε, αυτός όμως παραβιάζοντας το ψήφισμα του ΟΗΕ, ο Τζο Μπαίντεν, που επισκέφθηκε πρόσφατα την Κύπρο, χωρίς τουλάχιστο να πει ένα «συγγνώμη», όπως ο Κλίντον στην Αθήνα, για το νησί που η κυβέρνησή του διχοτόμησε... (Εδώ που τα λέμε, και κανείς δεν του το ζήτησε).

Στα γραφεία της τουρκοκυπριακής «Αφρίκα»
Παραδόξως, σε όλη την Κύπρο, δεν υπάρχει μέρος που να επικρατεί περισσότερο μαχητική διάθεση εναντίον της τουρκικής κατοχής, από τα γραφεία της τουρκοκυπριακής εφημερίδας «Αφρίκα» («Αφρική») στο κατεχόμενο τμήμα της Λευκωσίας. Στις αρχές του χρόνου, ένοπλοι πυροβόλησαν δύο φορές ενώ ήταν μέσα εννέα δημοσιογράφοι και ο διευθυντής της εφημερίδας Σενέρ Λεβέντ (όνομα και πράγμα!). Στο σημείωμα που άφησαν έγραψαν ότι αυτή ήταν μόνο προειδοποίηση.

Δεν ήταν το πρώτο τέτοιο περιστατικό. Η εφημερίδα και ο διευθυντής της υπήρξαν επί πολλά χρόνια στόχος βομβιστικών επιθέσεων, δολοφονικών αποπειρών, εξοντωτικών δικαστικών διώξεων. Αρχικά, η εφημερίδα ονομαζόταν «Αβρούπα» («Ευρώπη»), όταν όμως της επιβλήθηκε ένα τεράστιο πρόστιμο, που δεν μπορούσε να καταβάλει, ο εκδότης της την επανεξέδωσε με την ονομασία «Αφρίκα», σατιρίζοντας έτσι την κατάσταση που επικρατεί στην «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».

Για τον Σενέρ Λεβέντ το σύνθημα είναι "Τουρκία go home". 'Όπως μας λέει ο ίδιος, η πραγματική σύγκρουση στο νησί δεν είναι μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, είναι μεταξύ των τελευταίων και της Τουρκίας. «Παλεύουμε», μας λέει, «για την ίδια μας την ύπαρξη ως Τουρκοκύπριοι. Το βασικό μας αίτημα είναι η ανεξαρτησία της Κύπρου από την Τουρκία».

Με τις απόψεις του Λεβέντ μπορεί ενδεχομένως να διαφωνήσει κανείς, εκεί που δεν μπορεί εύκολα να διαφωνήσει είναι με την αξιοπρέπεια, την αγωνιστικότητα και την εντιμότητα του ανδρός, ιδιότητες που ίσως, αν και η άλλη πλευρά είχε σε κάπως συγκρίσιμο βαθμό, θα ήταν πολύ διαφορετική η κατάσταση στην Κύπρο.
Για τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ο Σενέρ Λεβέντ δεν μασάει τα λόγια του. «Είναι άνθρωπος των ΗΠΑ και της Βρετανίας», μας λέει, «γι' αυτό και τάσσεται υπέρ του αγωγού μέσω Τουρκίας». Ο τουρκοκύπριος δημοσιογράφος  δεν πολυπιστεύει επίσης στο Ισραήλ που έχει γίνει τώρα (ειλικρινά ή ιδιοτελώς) το ίνδαλμα πολλών Ελληνοκυπρίων. «Είναι μια μικρή Αμερική», μας λέει, «δεν θα σας υπερασπιστεί, θα δράσει όπως δρα και η Αμερική». Ισραήλ και Τουρκία είναι, κατά τον Λεβέντ, δύο παιδιά των ΗΠΑ και θεωρεί ότι «είναι μεγάλο στρατηγικό λάθος η προσέγγιση Κύπρου-Ισραήλ με βάση τις ΑΟΖ.  Η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτική σε αυτό. Μη ξεχνάτε ότι στην κατεχόμενη Κύπρο επενδύθηκαν τεράστια εβραϊκά κεφάλαια σε γη και τουριστικές υποδομές. Το Ισραήλ δεν θα βοηθήσει ποτέ την Κύπρο και δεν θα ενοχλήσει ποτέ την Τουρκία για χάρη της Κύπρου. Πρέπει να είστε προσεκτικοί μαζί τους, είναι πολύ επικίνδυνοι. Μην έχετε αυταπάτες»

Ο Λεβέντ δεν κρύβει επίσης την αποστροφή του για την παγκόσμια πολιτική των ΗΠΑ. «Είναι βάρβαροι», λέει θυμίζοντας τον διαμελισμό του Καντάφι που ικανοποίησε τόσο την Χίλαρι Κλίντον, αλλά και τι γίνεται στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, τι κάνει ο ιμπεριαλισμός στη Μέση Ανατολή. Πουθενά, μας λέει, η Αμερική δεν έφερε ειρήνη.

Ο Τουρκοκύπριος εκδότης δεν θεωρεί δημοκρατικό το καθεστώς Πούτιν, υπογραμμίζει όμως τον θετικό χαρακτήρα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, το γεγονός ότι εμπόδισε την επέμβαση κατά της Συρίας και τα αμερικανικά σχέδια στην Ουκρανία. Ο Λεβέντ παραμένει έντονα αντίθετος στον ισλαμισμό, περιλαμβανομένου του Μόρσι και των Αδελφών Μουσουλμάνων, αρνείται όμως να υποστηρίξει τον στρατό στην Αίγυπτο, παρόλο που, λέει,  «η κατάσταση δεν θα ήταν καλύτερη και με τους άλλους».

Αριστερά, «αριστερά», σχέδιο Ανάν και σύνταγμα του 1960
Μάλλον «γνησιότερος» αριστερός από τους ΑΚΕΛικούς γραφειοκράτες, ο Λεβέντ δεν μασάει τα λόγια του χαρακτηρίζοντας «προδοτικό» τον ρόλο που έπαιξε το κόμμα που θέλει να εκφράζει την κυπριακή αριστερά  και μεγάλες τις ευθύνες του. «Αν εφαρμοζόταν το σχέδιο Ανάν, η Κυπριακή Δημοκρατία θα διαλυόταν χωρίς καμιά εγγύηση», τονίζει, υπογραμμίζοντας ότι στο ζήτημα αυτό η στάση του Παπαδόπουλου ήταν πιο σωστή από τη στάση του ΑΚΕΛ.

Πως βλέπεις τη λύση του κυπριακού; ρωτάμε τον Τουρκοκύπριο αγωνιστή. «Πρέπει να ζήσουμε μαζί σε αυτό το μικρό νησί. Για μας είναι κίνδυνος τα σύνορα». Φύγανε, μας λέει, 200.000 πρόσφυγες από τον Βορρά στον Νότο και 40.000 αντιστρόφως. Από τις παληές γενηές έχουν μείνει πια πολύ λίγοι. Ντε φάκτο έχουν δημιουργηθεί δύο ζώνες κι ο καθένας έφτιαξε τη ζωή του. Τη διζωνική εξάλλου αποδέχτηκαν επτά Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν νομίζω, μας λέει, ότι είναι πολλοί που θα επιστρέψουν σε περίπτωση λύσης εκεί από όπου έφυγαν.

Πρέπει βεβαίως να υπάρξει ελευθερία εγκατάστασης, διακίνησης, απόκτησης περιουσίας. Σε ότι αφορά το ακανθώδες θέμα του περιουσιακού πρέπει να βρεθεί λύση αποζημίωσης. Κατά τον ίδιο, αν ο παλαιός, νόμιμος κάτοχος περιουσίας βρει έποικο να κατέχει την περιουσία του πρέπει να έχει δικαίωμα να τον διώξει, σε περίπτωση όμως που είναι Τουρκοκύπριος πρέπει να βρεθεί μια λύση αμοιβαία αποδεκτή.

Ο Λεβέντ είναι κατηγορηματικά αντίθετος με την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στο νησί. Θυμίζει ότι ο τουρκικός στρατός έσφαξε στο παρελθόν Κούρδους, Αρμένιους και 'Ελληνες, ενώ εστράφη κατά και του ίδιου του τουρκικού λαού. Οι Ελληνοκύπριοι, πιστεύει ο τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, σχολιάζοντας τις κατά καιρούς προτάσεις της Λευκωσίας, δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν Τουρκία και Ερντογάν.

Το περιβάλλον του Τούρκου Πρωθυπουργού, μας λέει, αγόρασε μαζικά στα κατεχόμενα μετά το 2004 και έχτισαν ξενοδοχεία και καζίνα, ενώ οι έποικοι διπλασιάστηκαν τα 10 τελευταία χρόνια. Από τους 173.000 ψηφοφόρους στα κατεχόμενα, μόνο 60.000 είναι Τουρκοκύπριοι.

Θά ‘πρεπε Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι να ενωθούμε διεκδικώντας την επιστροφή στο σύνταγμα του 1960, αυτό όμως παραμένει πολύ δύσκολο λόγω των «πραγματικοτήτων» που έχουν διαμορφωθεί στο νησί, τονίζει εν κατακλείδι ο Σενέρ.


Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Το ποιος είναι σήμερα τρομοκράτης
θα το κρίνει αύριο η Ιστορία


Με την τρομοκρατία και με τον Τσίπρα ασχολήθηκε την Παρασκευή 18/7 στην GOAL news (μάλλον γιατί το βρήκα στο site της εφημερίδας) αλλά και τον Τζιμπούρ, μια που είναι αθλητική εφημερίδα η GOAL news, σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο, o Κώστας Καίσαρης 
* * * 
ΤΙ βλέπεις σωριασμένος στο έδαφος με το μάγουλο να ακουμπάει την άσφαλτο; Βλέπεις τις εικόνες που έβλεπε ο Μαζιώτης (φωτό) στο Μοναστηράκι: Τις μαύρες καλογυαλισμένες μπότες των αστυνομικών.
Οι επόμενες εικόνες του Μαζιώτη από τον έξω κόσμο θα είναι σε είκοσι χρόνια και αν. Ο καθείς κάνει τις επιλογές του και διαλέγει τον δρόμο που θα περπατήσει: «Αναρχικός, «ληστής τραπεζών», «τρομοκράτης» είναι το προφίλ του Νίκου Μαζιώτη, σύμφωνα με τα ΜΜΕ. Το αναρχικός, τυπικά τουλάχιστον, δεν αποτελεί μομφή. Το να έχει κάποια καταδίκη για ληστεία τράπεζας ή να έχει ομολογήσει, δεν το γνωρίζω. Οπως δεν γνωρίζω να έχει καταδικαστεί κάποιος για τη ληστεία της Ελλάδος και του ελληνικού λαού.
Ποιοι είναι αυτοί, δηλαδή, που έχουν ληστέψει το έλλειμμα των τριακοσίων και πλέον δισ. ευρώ; Δεν μιλάμε για κάποια χιλιάρικα που αποκομίζουν συνήθως όσοι ληστεύουν τράπεζες. Λέμε για δισ. ευρώ που μεταφράζονται σε ζωές ανθρώπων. Σε ζωές χωρίς δουλειά, χωρίς υγεία, χωρίς παιδεία, χωρίς μόρφωση. Γι' αυτήν και για τις επόμενες γενιές άγνωστο μέχρι πότε. Ποιοι είναι αυτοί που έχουν κάνει αυτήν τη ληστεία; Είναι γνωστά τα ονόματά τους; Εχουν επικηρυχθεί σαν τον Μαζιώτη και τους άλλους τρομοκράτες συντρόφους του; Τα έχουμε ξαναπεί: Ποιον τρομοκρατούσε στο διάστημα που κυκλοφορούσε ελεύθερος ο Μαζιώτης; Υπήρχαν κάποιοι δηλαδή που δεν κοιμόντουσαν τα βράδια από τον φόβο και τον τρόμο τους; Υπήρχε έστω και ένας; Ο τραπεζίτης ας πούμε, ο Σάλλας ο φίλος του Πάτση της Νίκης Βόλου, είχε άγχος μην τυχόν και μπουκάρει σε κανένα υποκατάστημα της τράπεζάς του ο Μαζιώτης; Ποιος έχει τρομοκρατήσει περισσότερο όλα αυτά τα χρόνια την κοινωνία; Ο Μαζιώτης ή οι διατελέσαντες υπουργοί Οικονομικών; Αυτή, λοιπόν, που θα έχει τον τελευταίο λόγο κι αυτή που θα κάνει τους χαρακτηρισμούς θα είναι η Ιστορία. Ο δρόμος αυτός, η επιλογή αυτή, η στάση ζωής δεν οδηγούν πουθενά. Δεν παράγουν αποτέλεσμα. Αλλο αυτό όμως και άλλο ο εύκολος αφορισμός. Ο Αλέκος Παναγούλης, όταν είχε συλληφθεί για την απόπειρα δολοφονίας του Γ. Παπαδόπουλου, αποκαλούνταν αναρχικός και τρομοκράτης. Λίγα χρόνια αργότερα ήταν ο ήρωας. Ο πατριώτης. Ο παρά λίγο τυραννοκτόνος.
Το ποιος, λοιπόν, είναι σήμερα τρομοκράτης θα το κρίνει αύριο η Ιστορία. Οχι σήμερα ο Αδωνις Γεωργιάδης. Οι ηγέτες του Ισραήλ π.χ. πώς κρίνονται; Από τους βομβαρδισμούς στη Γάζα τις τελευταίες δέκα μέρες, οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους διακόσιους και οι τραυματίες τους 1.100. Τέσσερα παιδιά κάτω των 15 ετών που έπαιζαν μπάλα στην παραλία έπεσαν νεκρά κι ένα ακόμα χαροπαλεύει. Με τους Ισραηλινούς να χρησιμοποιούν βόμβες που περιέχουν λευκό φώσφορο και η χρήση τους είναι απαγορευμένη. Ο πολιτισμένος κόσμος τα έχει αυτά. Δεν απαγορεύει την κατασκευή τέτοιων βομβών. Απαγορεύει δήθεν τη χρήση τους. Ακουσε κανείς όλες αυτές τις μέρες κάποια φωνή να διαμαρτύρεται; Κάποιου πολιτικού, κάποιου διανοούμενου; Κάποιου φιλάνθρωπου καλλιτέχνη π.χ. σαν τον Γιώργο Νταλάρα; Με τον εν λόγω Νταλάρα μάλιστα, που είναι προσωπικός φίλος του Ισραηλινού προέδρου και καλείται κατ' επανάληψη να τραγουδήσει στη φίλη γείτονα χώρα, να έχει εκφράσει τον προβληματισμό του;
Οτι είναι κρίμα κι άδικο, δηλαδή, για τους νέους του Ισραήλ να διακόπτουν τις σπουδές τους, επειδή η στράτευση στα 18 χρόνια είναι υποχρεωτική για όλους. Αυτά σε περιοδεία του στο Ισραήλ που είχε καλύψει η κρατική τηλεόραση. Για τους νεαρούς Παλαιστίνιους, ο αριστερός, ο δημοκράτης, ο πάντα όπως είπαμε φιλάνθρωπος Γιώργος Νταλάρας δεν είχε να πει κάτι. Η σκέψη του είναι στους νεαρούς Ισραηλίτες που διακόπτουν τις σπουδές τους. Για να εκπληρώσουν τη στρατιωτική τους θητεία, βομβαρδίζοντας τη Γάζα. Αυτά.
Οταν είσαι προ των πυλών της εξουσίας, τα κεφτεδάκια και οι τηγανιές δεν σου λένε τίποτα
ΕΧΕΙ λεχθεί ότι ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται. Σ' αυτά θα πρέπει να προστεθεί και κάτι ακόμα: Η εξουσία. Πριν κάνα μήνα ο Μπάμπης ο Αρσεναλ μού είχε πει ότι είχε σκάσει στην Μπόμπενα στην Καισαριανή η Ρένα Δούρου. Αρτι εκλεγείσα περιφερειάρχισα με την παρέα της κι ένα τσούρμο αστυνομικούς να τη φυλάνε.
Για όσους δεν ξέρουν, η Μπόμπενα στην Καισαριανή είναι η αγαπημένη ψαροταβέρνα του Ομπράντοβιτς κι από τις καλύτερες στην Αθήνα. Δύσκολες βέβαια αυτές οι εποχές και λίγοι είναι αυτοί που διαθέτουν τα λεφτά για να φάνε πρώτο ψάρι ή αστακό. Τα καλά χρόνια του ΠΑΣΟΚ, έβλεπες στην Μπόμπενα το μισό υπουργικό συμβούλιο, με πρώτο και καλύτερο τον Βερελή. Τώρα με τη Νέα Δημοκρατία το είχε κάνει στέκι η Μαρία Σπυράκη. Τις προάλλες, λοιπόν, έσκασε μύτη κι ο Τσίπρας. Χωρίς αστυνομικούς να τον φυλάνε.
Προφανώς είχε ενημερωθεί από τη Δούρου. Η Καισαριανή, βέβαια, είναι περιοχή με αριστερή παράδοση, αλλά άνθρωπος του ΣΥΡΙΖΑ στην Μπόμπενα εδώ και 15 χρόνια δεν είχε εμφανιστεί. Το τέσσερα τοις εκατό άλλωστε δεν συνάδει με αστακομακαρονάδα. Οταν όμως είσαι προ των πυλών της εξουσίας, τα κεφτεδάκια και οι τηγανιές δεν σου λένε τίποτα. Ανεβαίνεις επίπεδο κι αρχίζεις να παραγγέλνεις μπαρμπούνια.
Το θέμα είναι πόσα λεφτά έχει να διαθέσει για τον σέντερ φορ
ΨΑΧΝΕΙ δυνατό όνομα η ΑΕΚ μετά το ναυάγιο με τον Τζεμπούρ, αναφέρουν τα ρεπορτάζ. Κι από ονόματα βέβαια και δυνατά, να φάνε και οι κότες. Υπάρχουν και πολλά μάλιστα. Λεφτά διαθέσιμα υπάρχουν; Αν δεν κάνω λάθος, η ΑΕΚ ψάχνει για σέντερ φορ εδώ και κάτι μήνες. Ονόματα έχουμε διαβάσει πολλά: Από τον Μανιά του Αρη, μέχρι τον Παπάζογλου του ΟΦΗ, που τελικά πήγε στον Ολυμπιακό.
Ενα δεν έχουν καταφέρει να μάθουν ακόμα οι ρεπόρτερ: Ποια είναι τα διαθέσιμα λεφτά της ΑΕΚ για τη θέση του σέντερ φορ; Από κει είναι που ξεκινάς. Οχι από δυνατά ή αδύνατα ονόματα. Αν διαθέτεις εκατό χιλιάρικα για ετήσιο συμβόλαιο, παίρνεις σέντερ φορ των εκατό χιλιάδων. Αν διαθέτεις τρία κατοστάρικα, παίρνεις σέντερ φορ των τριακοσίων χιλιάδων. Πόσα είναι διατεθειμένος να βγάλει από τον κουμπαρά των τηλεοπτικών, των χορηγιών, των διαρκείας ο Μελισσανίδης, ο αποκαλούμενος και τίγρης;
Μόνο ο ίδιος ξέρει. Αν, λοιπόν, τότε που χάλασε η δουλειά με τον Δημήτρη Παπαδόπουλο έφταιγε ο Λυμπερόπουλος, τώρα που χάλασε του Τζεμπούρ, ποιος φταίει; Κι από πού προέκυπτε η αισιοδοξία ότι ο Αλγερινός ντε και καλά θα συμφωνούσε με τα λεφτά που του δίνανε; Ο πλέον σφιχτός παράγοντας που έχει περάσει από το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι ο Θωμάς Μητρόπουλος. Οσα είχε πληρώσει σε δραχμές για να αγοράσει Φωτάκη, Αγρίτη κλπ., ήθελε για να τους πουλήσει σε ευρώ. Ενα εκατομμύριο δραχμές η αγορά; Ενα εκατομμύριο ευρώ η πώληση.
Ντον Ντον, το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι σε καλό δρόμο.
- Observer

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Ο «Φάκελος Κύπρου» και οι ευθύνες
της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων


Την ίδια περίοδο εννιά χρόνια μετά είχαμε την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Μία ιστορία προδοσίας της «χούντας» των συνταγματαρχών.
Ενδιαφέρον έχει τί έγραψε  σχετικά ο Αντώνης Κακαράς. 
* * * 
Η ηγεσία της χούντας, οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων και οι πάτρωνές τους κατά το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και την εισβολή των Τούρκων που ακολούθησε, φέρουν την ευθύνη για ότι έγινε εκείνο το καλοκαίρι.
Να θυμόμαστε πως οι Αμερικανοί, οι Άγγλοι και οι Τούρκοι, εγκλημάτησαν κατά της Κύπρου, ευθύνονται ως εκ τούτου σε σχέση με το Διεθνές Δίκαιο, απέναντι των λαών τους όμως ενήργησαν για τα συμφέροντα των δικών τους κυρίαρχων τάξεων. Με τη βοήθεια των εδώ ανθρώπων τους. Ας δούμε τους τελευταίους. Η δικαστική έρευνα και δίωξη των υπευθύνων, αποκλείστηκε με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (αριθ.ΠΥΣ 45/7-3-75) από το πρώτο διάστημα της μεταπολίτευσης. Πριν ακόμα παρθεί η απόφαση αυτή, μέσα στις ΕΔ είχαν αρχίσει τα μέτρα για συγκέντρωση όλου του υλικού που αφορούσε « το δημιουργηθέν αρχείον εις τας αιθούσας Επιχειρήσεων κατά την διάρκειαν της Ελληνοτουρκικής-Κυπριακής κρίσεως τους έτους 1974 …» Επιτροπές αξιωματικών συγκέντρωσαν όλο το αρχείο από όλες τις υπηρεσίες που είχαν σχέση με το Κυπριακό, το σφράγισαν με ειδική σφραγίδα που γράφει ΄΄Αρχείον Ελληνοτουρκικής Κρίσεως 1974΄΄ και το παρέδωσαν μέχρι 15 Μαρτίου 1975. Η διαταγή ήταν του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Αβέρωφ. Μαζί με όλο το αρχείο που συγκέντρωσε αργότερα η Επιτροπή της Βουλής για την Κυπριακή υπόθεση, σφραγίσθηκε σε κιβώτια και φυλάσσεται σε αποθήκη της Βουλής. Αυτό είναι και το υλικό που συνθέτει τον αποκαλούμενο ΦΑΚΕΛΟ ΚΥΠΡΟΥ. Εκφράζονται επιφυλάξεις για το εάν κάποτε, που θα ανοιχτούν τα κιβώτια, θα περιέχουν και το αυθεντικό υλικό.

Το πιθανότερο είναι πως, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι θα έχουν φροντίσει για την ΄΄απαλλοτρίωσή του΄΄.

Πέρασαν δέκα τέσσερα χρόνια από τη μεταπολίτευση και η εξεταστική επιτροπή συμπληρώνοντας το έργο της και βγάζοντας τα συμπεράσματά της το 1988, κατέθεσε το πόρισμά της. Κανονικά θα έπρεπε, να αρθεί η πράξη του υπουργικού συμβουλίου και οι εξ αυτής αποφάσεις του ΥΕΘΑ για αναστολή διώξεων. Δεν έγινε και διαιωνίζεται το πρόβλημα και η ατιμωρησία τριάντα δύο χρόνια από την εισβολή. Ας ρίξουμε μια ματιά στις καταθέσεις στην επιτροπή της Βουλής της τότε ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και της χούντας και σε βιβλία που εξέδωσαν οι ίδιοι (Μπονάνος και Αραπάκης).

Είναι ενδεικτικά των χαρακτήρων, της παιδείας και τρόπου σκέψης.

Ο στρατηγός Μπονάνος ήταν Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων και αναγνωρίζεται το 1974 ως αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης.

Ερωτώμενος απαντά, πως αυτό έγινε εξαιτίας του τραυματισμού του στον πόλεμο ενάντια στον καταχτητή. «…υπηρέτησα στη ΄΄Χ΄΄ αυτό είναι φανερό δεν είναι ντροπή…». Παρουσιάζει εικόνα που δείχνει ποιος ασκούσε την πραγματική εξουσία «…ο Ιωαννίδης ήθελε πόλεμο…το είπε στις 18 Ιουλίου το πρωί στο Σίσκο… μέσα στο γραφείο του Πρωθυπουργού …είπε ΄΄ αν θέλουν πόλεμο οι Τούρκοι θα τον έχουν ΄΄ και σηκώνεται και φεύγει…».

Ο Μπονάνος ξευτελίζεται περισσότερο από όλους γιατί μιλάει πολύ και στην επιτροπή και στο βιβλίο του, όπως και ο Αραπάκης, αλλά απρόσεκτα.

Καταθέτει πως στις 22 Ιουλίου το πρωί τον κάλεσε ο Γκιζίκης στο γραφείο του, και από εκεί πήγαν μαζί στο γραφείο του Ανδρουτσόπουλου, όπου τελικά πάρθηκε η απόφαση για πόλεμο με την Τουρκία. Στην επιτροπή προσπαθεί να πείσει, πως αυτός και όχι οι άλλοι είναι ο μαιευτήρας της μεταπολίτευσης. «...φωνάζω τους {αρχηγούς}… και τους λέω, ΄΄πάω στο Γκιζίκη να απαιτήσω αλλαγή της κυβερνήσεως. Θα μείνετε στα γραφεία σας και θα περιμένετε διαταγές μου΄΄. Πήγα και έγινε η μεταπολίτευση…»

Ο Μπονάνος αργότερα στο βιβλίο του κάνει μια απεγνωσμένη προσπάθεια, να παρουσιαστεί ως ο ηγέτης των ΕΔ στην Ελλάδα, που την προστάτευσε από πόλεμο με την Τουρκία εκτός ότι έφερε τη μεταπολίτευση. Μνημονεύει αναφορά του αρχηγού ΓΕΕΦ ταξιάρχου Γεωργίτση «…με δύο ενυπογράφους ονομαστικάς καταστάσεις αξιωματικών οίτινες επέδειξαν ανικανότητα και δειλίαν ενώπιον του εχθρού (28 ονόματα) ως και αξιωματικών που έπρεπε να επαναπατρισθούν λόγω… κοπώσεως (27 ονόματα, μεταξύ των οποίων και το ιδικόν του!)…».

Γράφει ωμά πως μοίρα καταδρομών δεν έφυγε από το Ηράκλειο Κρήτης για Κύπρο λόγω «…απροθυμίας των αξιωματικών της μοίρας να μεταφερθούν εις Κύπρον…» και όχι σε βλάβη των τεσσάρων ΄΄Μπόϊνγκ΄΄ της Ολυμπιακής, όπως έχει αναφερθεί. Αυτά το πρωί της 21ης Ιουλίου 1974. Ο Μπονάνος εμφανίζεται από τους πιο αποτυχημένους ακόμα και στην εσωτερική σχέση των αρχηγών.

Ο Αραπάκης ελίσσεται με γλυκόπικρες επισημάνσεις και βάζοντας τον εαυτό του σε επίπεδο ηγήτορος με πολιτική σκέψη. Συνδαιτυμόνας του Καραμανλή, από πολύ παλιά γνωστός του Κανελλόπουλου για τον οποίο τρέφει θερμά αισθήματα, συγκαταβατικός με τον Αβέρωφ, τον οποίο λέει πως χρησιμοποίησε για να φέρει (ο Αραπάκης) τον Καραμανλή. Αργότερα ο δικηγόρος Αλφαντάκης, συνήγορος του Ιωαννίδη προέβη στην γνωστή ανακοίνωση /καταγγελία μη εκτέλεσης των διαταγών ΄΄της ηγεσίας του έθνους΄΄. Επικαλείται σ’ αυτήν τη μαρτυρία και τον ΄΄...έντιμο στρατιώτη Πρόεδρο της Δημοκρατίας Στρατηγό Φαίδων Γκιζίκη…΄΄.

Τι να πιστέψει κανείς από όλα αυτά; Είναι δηλώσεις, καταθέσεις, εκθέσεις από στρατηγούς, ναυάρχους και πτέραρχους, που ήλεγχαν τη χώρα για πολλά χρόνια. Ο Ιωαννίδης μάλλον λέει δια του Αλφαντάκη την αλήθεια. Άλλο εάν μιλάει μεγαλόστομα για ΄΄Συμβούλιο του Έθνους΄΄, όπου προφανώς αυτός, ένας από τους εκατοντάδες ταξιάρχους των ΕΔ είχε την απόλυτη εξουσία. Αυτό που δεν γνώριζε ήταν, πως όσοι ασκούν εξουσία με δοτές διαδικασίες, όπως οι πολιτικοί και στρατιωτικοί της χούντας, δεν την ελέγχουν στην πραγματικότητα, δεν αισθάνονται υπεύθυνοι, δεν πιστεύουν στην αποστολή τους, εύκολα προδίδουν αυτόν, απ’ όπου εκπορεύεται η δύναμή τους.

Αυτό έγινε και με τους αρχηγούς των ΕΔ τις ημέρες εκείνες. Δεν ήταν ηγέτες αυτοί.
Δεν εντοπίσθηκε απόσπασμα κατάθεσης του αρχηγού του στρατού Γαλατσάνου. Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες, πως ο τότε Α/ΓΕΣ δήλωσε (και ήταν ο μόνος που το έκανε) ότι «...αναλαμβάνω πλήρως τις ευθύνες μου τόσο για τις πράξεις μου όσο και για τις παραλήψεις μου...» Τουλάχιστον φέρθηκε με ευθύτητα και χωρίς παλινωδίες και απαίτηση για επιδαψίλευση τιμών και από πάνω. Το ΄΄επίτιμος΄΄ του το παρέχει η νομοθεσία. Ο ίδιος έπρεπε να μην το δεχτεί.
Ο αρχηγός της αεροπορίας πτέραρχος Παπανικολάου έκανε το κλασικό λάθος εκείνων, που μετά τη συμμετοχή τους σε δικτατορίες δηλώνουν, πως το έκαναν για να την πολεμήσουν από μέσα. Δεν ξεκαθάρισε με ποιον τρόπο. Δεν στάθηκε στο ύψος του πιστού συνεργάτη της χούντας, είπε όμως το ίδιο με τον Γαλατσάνο του στρατού για την ανάληψη των ευθυνών του.
Ο Αραπάκης υπηρετεί το καθεστώς της 21ης Απριλίου από 1-6-1973 και αποστρατεύεται στις 8-1-1975. Μιλάει πολύ για τον εαυτό του παραβιάζοντας τον κανόνα, που θέλει τον έξυπνο, να προωθεί αυτά που επιθυμεί με τη μικρότερη αυτοπροβολή. Εκθέτει τους άλλους αρχηγούς της αεροπορίας και του στρατού, διότι ισχυρίζεται πως στο πραξικόπημα του Ιωαννίδη «... ήμουνα ο μόνος από τους αρχηγούς και τότε και μετά που ήλεγχα το όπλο μου...»

Επαίρεται γιατί ο έλεγχος του ναυτικού ήταν ο λόγος που μόνον αυτός «... διατηρήθηκα μετά την επικράτηση της 25 Νοεμβρίου 1973 στο ΓΕΝ χωρίς να έχω καμία γνώση ενημέρωσης και κατόρθωσα και με τη συνοχή, το ναυτικό να παίξει αποφασιστικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις….» Τον Αραπάκη τον διατήρησε ο Καραμανλής αρχηγό μετά τη μεταπολίτευση, για όσο χρόνο ακριβώς τον χρειαζόταν. Δηλαδή μέχρι τον Ιανουάριο του 1975. Και αυτό σήμαινε πως επιβραβεύτηκε για τον ρόλο του τις ώρες, που όλοι οι άλλοι πανικόβλητοι κρύφτηκαν. Ενώ αυτός γνώριζε καλά Αγγλικά και άδραξε και την ευκαιρία, που του δόθηκε. Επιμένει πως ο ίδιος δεν γνώριζε τίποτε για το πραξικόπημα του Ιωαννίδη, παρότι ο Μπονάνος λέγει το αντίθετο. Δεν χρειαζόταν πάντως να μυηθεί και αυτός. Ήταν σίγουρος ο Ιωαννίδης πως θα υπάκουε, όπως και όλοι οι μέχρι την 23η Νοεμβρίου 1973 χειροκροτητές του Παπαδόπουλου.

Όσο για το ρόλο του ΄΄διαπραγματευτή΄΄ κατά την εισβολή των Τούρκων καταθέτει πως αγωνίζεται αυτός μόνος του από τη μια μεριά και ο Νίξον, ο Κίσινγκερ, ο Ετσεβίτ από την άλλη με τα πολυπληθή επιτελεία τους!!. «….εγώ ολομόναχος στο γραφείο …με ένα δεύτερο άνθρωπο, έπαιρνα μοναχά τον Κυπραίο στο τηλέφωνο στο σπίτι του, ο οποίος μου έλεγε ΄΄Μπράβο κύριε αρχηγέ, πολύ ωραία για τους ελιγμούς σου…΄΄.»

Αυτός πιστεύει, και το λέει μάλιστα, πως τους κατάφερε όλους μόνος του! Και κατάφερε να επιτύχει κατάπαυση του πυρός. Ακριβώς εκείνο που ήθελαν δηλαδή και οι Ετσεβίτ- Σίσκο. Διότι την επέκταση του προγεφυρώματος και την αποβίβαση του κυρίου όγκου στρατευμάτων και υλικού τα επέτυχαν οι Τούρκοι τις ώρες που καθυστέρησε η έναρξη κατάπαυσης του πυρός και οι μέρες που την ακολούθησαν.
Με τις ελληνικές δυνάμεις να τηρούν ΄΄σιγή΄΄ πυροβόλων. Αυτά επέτυχε με ΄΄σκληρές΄΄ διαπραγματεύσεις ο αρχηγός του ΓΕΝ. Ο Αραπάκης (όπως και άλλοι) θα απαντήσει πως αυτός είχε πρώτος την ιδέα της παράδοσης της εξουσίας από τη χούντα των στρατιωτικών στους πολιτικούς «…καλά κάνετε και με ρωτάτε. Το είχα στο μυαλό μου και με βασάνιζε. Είχα την πρωτοβουλία και έριξα την ιδέα…».

Ο Γκιζίκης, που ασκούσε καθήκοντα Προέδρου της Δημοκρατίας, στην κατάθεσή του εκθέτει όλους τους αρχηγούς των ΕΔ, που ο καθένας διεκδικούσε για τον εαυτό του τη δόξα της ιδέας για αλλαγή εξουσίας, λέγοντας πως του το είπε ΄΄… ο Συνταγματάρχης Μπραβάκος. Ήτο ο διευθυντής του στρατιωτικού μου γραφείου…΄΄ Ξεκίνησε η μεταπολίτευση με απλή ολίσθηση από τη δικτατορία την επόμενη μέρα. Ούτε συγκρούσεις, ούτε πυροβολισμοί, ούτε κινητοποιήσεις στρατευμάτων πιστών ή αντίπαλων της χούντας. Το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967 είχε επιτελέσει την αποστολή του. Ο Κίσινγκερ το είχε προαναγγείλει ένα εικοσιτετράωρο πριν. Στο ερώτημα ποιος τον επέλεξε για πρόεδρο της δημοκρατίας στις 25 Νοεμβρίου 1973 ο Γκιζίκης απαντά με τρόπο που ξαφνιάζει για το επίπεδο. «...Είχα αγαπητέ κύριε Βουλευτά κάποια ακτινοβολία στο στρατό… είχα αδυναμία στον Ιωαννίδη και ο Ιωαννίδης σε μένα. …για αυτό και επελέγην εγώ, γιατί δεν είχα κανένα ψεγάδι…όταν ο Παπαδόπουλος άκουσε ή είδε από την τηλεόραση ότι ορκιζόμουν, πετάγεται και λέει στον Ντουζέπη….΄΄ευτυχώς, γιατί ο Φαίδων είναι καλό παιδί και δεν θα έχουμε εκτραχύνσεις΄΄ …»
Η συζήτηση θα ήταν απολαυστική, εάν δεν αφορούσε τη θέση και τα καθήκοντα του Προέδρου Δημοκρατίας. Ο Γκιζίκης δείχνει να μην αντιλαμβάνεται το κωμικοτραγικό στοιχείο και την αυτο- γελοιοποίηση του. Το όνομα του Ιωαννίδη το επαναλαμβάνει οκτώ φορές στην απάντησή του. Δεν κρύβει τίποτε. Είναι καθαρό από τα λεγόμενά του πως δεν αντιλαμβάνεται το χαμηλό επίπεδο του λόγου του. Ο Προσθέτουμε εδώ στοιχεία των καταθέσεων αποκαλυπτικά του τρόπου που λειτούργησε η αντιπροσωπεία στη Γενεύη.

Ο αντισυνταγματάρχης Τσουμής καταθέτει στην επιτροπή, αλλά και στην έκθεσή του τα περί γραμμής Γκιουνές και των παρασκηνίων στη Γενεύη για κατάληψή της από τους Τούρκους: «...Είμαι αυτήκοος μάρτυς. Προφανώς απεφασίσθη από την αντιπροσωπεία την κυπριακή και ελληνική, η οποία ήξερε ότι δεν είχαμε δυνατότητες αμύνης, αλλά και {δεν} δεχόντουσαν να υπογράψουν και παραχώρηση του ελληνικού εδάφους…». Η επισήμανση γίνεται σύμφωνα με αποκάλυψη του Κληρίδη στην οποία ήταν ο Τσουμής παρών.

Στα πρακτικά περιλαμβάνονται και επί πλέον λεπτομέρειες, που αναφέρονται σε συζήτηση του Κληρίδη με Έλληνες αξιωματικούς στη διαχωριστική γραμμή μετά τον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ, και την επιστροφή Κληρίδη στο νησί. Γνώριζαν οι της δικής μας αντιπροσωπείας για τα εδάφη που θα καταλάβουν στον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ οι Τούρκοι. Οι εισβολείς προχώρησαν παρά τη συμφωνία/ διαβεβαίωση προς τον Ιωαννίδη μέσω CIA, πριν το πραξικόπημα και την απόβαση, πως δεν θα καταπατούσαν παραπάνω από μικρό τμήμα εδάφους.

Αλλά και με τον ΑΤΤΙΛΑ Ι προχώρησαν πολύ παραπάνω και υποχρέωσαν τον Ιωαννίδη να κραυγάζει στο SISCO: ΄΄μας εξαπατήσατε΄΄. Ο Τσουμής εκθέτει τον Κληρίδη και την ελληνική αντιπροσωπεία ανεπανόρθωτα, αλλά δεν κρύβονται αυτά «…ζητά ο Κληρίδης να ενημερωθεί ποιο έδαφος κατέλαβαν οι Τούρκοι. … ήταν εκεί στις 16-8-74 … διεπιστώθη ότι οι Τούρκοι βρίσκονται πολύ πιο πίσω απ’ ότι ανέφεραν οι δικές μας μονάδες. Και εδώ έγκειται η ικανότης του Κληρίδη και του Καραγιάννη να μην αναφέρω τον υποφαινόμενο, οι οποίοι σπεύδουμε να προωθήσουμε, να επαναπροωθήσουμε μονάδες διαλυμένες...., εξασφαλίσαμε το ζωτικό δρόμο Λευκωσίας- Μόρφου που πάει στο Τρόοδος επάνω, ο οποίος είχε εγκαταλειφθεί. Ανεφέρετο ότι τον πήραν οι Τούρκοι, ενώ δεν τον είχαν πάρει, διεσώθησαν τα Κοκκινοχώρια, διότι είχαν φτάσει οι Τούρκοι μόνον μέχρι τον Άγιο Μέμνονα και ένα σωρό άλλες περιοχές…...»

Αντιλαμβάνεται κανείς, πως οι ελληνικές μονάδες είχαν απομακρυνθεί περισσότερο απ’ όσο χρειαζόταν. Αυτό καλείται ΄΄απαγκίστρωση΄΄ και τέτοια διαταγή είχαν και αυτό πρόβλεπε και το εσπευσμένο σχέδιο που συντάχθηκε μετά τον ΑΤΤΙΛΑ Ι με προσωπική διαταγή του ΥΕΘΑ Αβέρωφ να αποφευχθούν συγκρούσεις ώστε να μην έχουμε θύματα!!!. Οι Τούρκοι σταμάτησαν εκεί που είχαν σχεδιάσει. Οι άλλοι σταμάτησαν, όταν κατάλαβαν πως πίσω τους δεν υπήρχε κανείς. Μερικοί αντιστάθηκαν και μάλιστα με ανδρεία και δεν υποχώρησαν. Κάποιοι πολέμησαν και σκοτώθηκαν για να καλύψουν την οπισθοχώρηση των υπολοίπων.
Η επιτροπή της ελληνικής Βουλής ασχολήθηκε με το Κυπριακό από 21 Φεβρουαρίου 1986, που πάρθηκε η σχετική ομόφωνη απόφαση για τη σύστασή της, μέχρι την 31η Οκτωβρίου 1988. Τότε κατατέθηκε πόρισμα, όπου περιλαμβάνονται και έγγραφα με απόψεις/ επισημάνσεις του Ψαρουδάκη, Παπαληγούρα και Κάππου.

Οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας υποβάλλουν και αυτοί κείμενο με σαφείς αποκλίσεις, από τους υπόλοιπους, όσον αφορά τις ευθύνες και εμπλοκές των ξένων δυνάμεων. Μελετώντας το πόρισμα, που κατατέθηκε στη Βουλή αλλά δεν συζητήθηκε, βρίσκει την αλήθεια κανείς σήμερα σε συνδυασμό και με ό,τι έχει αποκαλυφθεί. Οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είχαν αποχωρήσει της επιτροπής τον Ιούνιο του 1988, αφού είχε λήξει ουσιαστικά ο κύριος όγκος της εργασίας της. Μελετώντας τη δική τους εκδοχή, στο ξεχωριστό κείμενο που υπέβαλλαν με τις απόψεις τους (που περιλαμβάνεται όμως ως τμήμα του όλου πορίσματος της επιτροπής) διαπιστώνει την προσπάθεια, που καταβάλλεται για αποδυνάμωση των εντυπώσεων, μείωση ευθυνών πολιτικών προσώπων (Αβέρωφ κ.α.), αποκλεισμό σχεδόν των εμπλοκών των ΗΠΑ, Μ. Βρετανίας και ΝΑΤΟ κ.ο.κ.
Η λογική να μην ανοίξει ο φάκελος Κύπρου με το φόβο της αποκάλυψης του ρόλου του ξένου παράγοντα, διατρέχει όλο το φάσμα των πολιτικών ηγετών που άσκησαν εξουσία μέχρι σήμερα στη χώρα μας αφού, δεν θέλησαν να προχωρήσουν σε δικαστική διερεύνηση.

Η μη δίωξη βόλεψε πολύ κόσμο και κύρια όλους εκείνους, που βλέπουν το Κυπριακό μια υπόθεση, που αφορά το Δυτικό κόσμο, τους συμμάχους, το ΝΑΤΟ. Περισσότερο απ’ όλους ενδιαφέρει τους άμεσα υπεύθυνους, που υλοποίησαν τις αποφάσεις των παρασκηνίων. Δεν είναι τυχαίο που οι Αμερικανοί εξαιρούν τον εαυτό τους από τα διεθνή δικαστήρια, που ενώ οι ίδιοι φροντίζουν στην αρχή να δημιουργούνται, μετά προτιμούν τα δικά τους για να δικάζουν εκείνους, που οι ίδιοι επιλέγουν ως εγκληματίες πολέμου, όπως τον Μιλόσεβιτς, κ.ο.κ.
Από την Ελλάδα ουσιαστική βοήθεια δεν έφτασε ποτέ στην Κύπρο. Δεν χρειαζόταν παρά μια μικρή προβοκάτσια για δήθεν κίνδυνο από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Γνώριζαν οι σύμμαχοι πως, τα στελέχη των ελληνικών ΕΔ ζώντας ολόκληρη την επαγγελματική τους καριέρα κάτω από το φάσμα του εκ βορρά ΄΄κινδύνου΄΄, θα πιστέψουν αμέσως σε τέτοια πληροφορία. Θα την μεταφέρουν, και όλος ο μηχανισμός θα στραφεί προς το Βορρά αδιαφορώντας για τους Τούρκους που μαζεύονταν στη Μυρσίνη. Έτσι και έγινε. Αυτά συνέβησαν σε όλα τα άλλα κλιμάκια, εκτός του Ιωαννίδη, και της στρατιωτικής ηγεσίας που γνώριζαν πολύ καλά τι συνέβαινε. Και παρ’ όλα αυτά ο Μπονάνος μιλάει συνεχώς στο βιβλίο του, πως η μεγάλη του ανησυχία και φροντίδα ήταν μήπως αφήσει τα βόρεια σύνορα αφύλαχτα και κατέβουν οι Βούλγαροι στο Αιγαίο. ΄΄Σμήνη μεταγωγικών ρωσικών αεροσκαφών θεώνται να κατέρχονται προς Νότο. Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας θα κατακλύσει την Ελλάδα΄΄. Ζεστή η πληροφορία μέσω του Αραπάκη από ΄΄σύμμαχο΄΄ πρέσβη.

Με αυτή τη δικαιολογία δεν έστειλαν βοήθεια στην Κύπρο. Για να αντιμετωπίσουν την κομμουνιστική από Βορρά ΄΄απειλή΄΄. Στην προπαγάνδα που προέβαλλαν ολόκληρη τη ζωή τους, έπεσαν οι ίδιοι μέσα με όλο τους το μεγαλείο αλλά και με τη θέλησή τους. Καμία διάθεση δεν είχαν για πόλεμο. Όπως και να δει κανείς το ζήτημα, θα προκύπτουν απορίες για την ευφυΐα τους και βεβαιότητα για προδοσία. Όσο για τον πατριωτισμό τους τον είχαν από χρόνια ξεχασμένο στο ΄΄μούσκιο΄΄.
Να μην ξεχνάμε, πως κάποιοι πολέμησαν στην Κύπρο. Και πολέμησαν γενναία και κράτησαν τις γραμμές, που τους είχαν εμπιστευθεί. Η πολιτεία δεν λέει επίσημα ποιοι ήταν αυτοί. Ο «Φάκελος της Κύπρου» δεν ανοίγει, γιατί θα αποκαλυφθεί ο ρόλος των Αμερικανών, των Άγγλων και οι ευθύνες Ελλήνων και Κυπρίων πολιτικών της εποχής εκείνης.