Τα τελευταία χρόνια τέτοια μέρα, γράφω συνέχεια πως η προηγούμενη περίοδος «ήταν παράξενη». Αν ήταν παράξενη η προηγούμενες χρονιές τι να πούμε γι’ αυτή που τελειώνει αύριο;
Έγραφα πέρυσι τέτοιες μέρες. Στο τελευταίο σημείωμα της περιόδου Σεπτέμβριος 19 - Ιούλιος 20, πριν τις διακοπές του Αυγούστου. Τέτοιο όπως είναι και αυτό για την αντίστοιχη περίοδο μια που θα τα ξαναπούμε την Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου.
Κι όμως δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί τι έρχονταν.
Όχι δεν ήρθε τίποτε φοβερό. Απλά υπήρξε το νέο «κλείσιμο της Ελλάδας» από την 7η Νοεμβρίου ως τις 22α Απριλίου.
Πεντέμισι μήνες κλεισμένοι, ευτυχώς όχι αυστηρά όσο το τρίμηνο της προηγουμένης χρονιάς. Οπότε αυτά που ζήσαμε ήταν κάπως περιορισμένα. Και ν’ αρχίσω τις παρατηρήσεις μου από τα πιο προσωπικά.
• Όλο αυτό το διάστημα σχεδόν κλεισμένος, με συντροφιά το Ιντερνετ, το διάβασμα και την τηλεόραση που δεν είχε απολύτως τίποτε, αν εξαιρέσεις μερικές σειρές στην ΕΡΤ όπως τα «Καλύτερα μας χρόνια». Βέβαια ευτυχώς που ο πρωθυπουργός μας, «έδωσε το σύνθημα» με την ποδηλαταδα του στην Πάρνηθα πώς το lockdown δεν είναι τόσο αυστηρό. Έτσι έγινε χαμός με τα sms στο 13033 στον κωδικό 6. «Για σωματική άσκηση» του ουρανίσκου με τη βοήθεια καφέ ή τυρόπιτας στο παγκάκι με φίλους. Αλλά τηρώντας πάντα, όσο δυνατόν τις αποστάσεις και φορώντας μάσκα.
Το πρόβλημα ήταν πως έβρισκα μόνο τους φίλους από τη γειτονιά, αλλά μετά το Μάρτιο και από άλλες περιοχές. Εκτός ενός που ήταν κατατρομοκρατημένος επειδή ενημερώνονταν μόνο από την τηλεόραση. Και αργότερα από το internet, κυρίως όμως από site τηλεοπτικών σταθμών, portal και εφημερίδων. Κυρίως συγκροτημάτων που ανήκουν και τηλεοράσεις.
♦ Ένας χρόνος λοιπόν πέρασε «από πάνω μου» έχοντας ζήσει μόνο έξι μήνες. Κι ο εγκλεισμός αυτός «με μπέρδεψε» ειδικά σε συνδυασμό με τον «πιο αυστηρό» της άνοιξης του 2020. Έχω συνειδητοποιήσει πως όλος ο κόσμος περίπου έτσι είναι. Φοβάται όμως ν’ ανοιχτεί γιατί νομίζει πως είναι ο μόνος που έχει αυτό το «πρόβλημα», οπότε ι όποιος άλλος θα θεωρήσει πως βρίσκεται στην «είσοδο του φρενοκομείου»
Και δεν είναι πως δε ζήσαμε αυτούς τους έξι μήνες. Είναι πως και τα έξοδα δε σταμάτησαν «να τρέχουν» και οι σχέσεις, κυρίως οι οικογενειακές να δοκιμάζονται.
Και τέλειωσε ο εγκλεισμός κι ακόμη μια δοκιμασία για τους περισσότερους. Παρακολουθήσαμε το Euro 2020 και τώρα έχουμε τους Ολυμπιακούς 2020. Σχιζοφρένεια, λες και του ήταν δύσκολο να διορθώσουν πρόχειρα τη μακέτα. Βάζοντας το 1 πάνω από το δεύτερο 0. Πρόχειρα, για να φαίνεται εύκολα πως είναι η διοργάνωση του 2020 που γίνεται το 2021.
♦ Στον τόπο μας, τη Λάρισα χαραγμένες στη μνήμη μου θα μείνουν οι καταστροφές από τις βροχές του περασμένου Σεπτεμβρίου σε χωριά των Φαρσάλων. Αλλά πιο πολλοί οι σεισμοί στη Ελασσόνα που ταρακουνήσαν όλο το νομό κι ακόμη «κουνάει» όλο και πιο αραιά. Μας ο σεισμός έβγαλε στους δρόμους, ενώ λόγω της πανδημίας μας λέγαν κι έπρεπε να είμαστε σπίτι.
Ξεπεράσαμε όμως σχετικά γρήγορα τον φόβο μας και πλέον οι πρώτες μέρες του Μαρτίου είναι ένα «κακό όνειρο» για του Λαρισαίους που «δεν έχουν να κάνουν» με την Ελασσόνα.
Βέβαια δεν μπορώ να μην αφήσω ασχολίαστα ένα - δυο γεγονότα όσον αφορά τα «κοινά της πόλης»
• Τις νεοφιλελεύθερες τάσεις που εμφάνισε η «αριστερή» δημοτική αρχή. Με την ιδιωτικοποίηση των παρτεριών στο κέντρο της Λάρισας καθώς και του ηλεκτροφωτισμού της πόλης. Αν καεί δηλαδή μια λάμπα θα την αλλάξει ιδιωτική εταιρία, λες και δεν έχει υπαλλήλου ο δήμος. Ούτε για τη λάμπα, ούτε για τη «περιποίηση των λουλουδιών».
Τώρα δε μένει παρά να ιδιωτικοποιήσουν τη αποκομιδή σκουπιδιών και τη ΔΕΥΑΛ, την επιχείρηση που τροφοδοτεί νερό τη πόλη, να συναγωνιστεί ο Καλογιάννης «στα ίσια» τον Χατζηδάκη. Με πολλές πιθανότητες μάλιστα να είναι ο «αριστερός δήμαρχος» πιο δεξιός του υπουργού της κυβέρνησης Μητσοτάκη
♦ Όσο μ αυτά που συνέβησαν στην Ελλάδα την περίοδο έχουν σημαδέψει οι το Ελληνικό #metoo και οι αστοχίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε σχέση με την Πανδημία και τους εμβολιασμούς.
Για τα άλλα, τη πολιτική της δηλαδή και τα νομοσχέδια που «πέρασε» από το κοινοβούλιο δε θα ασχοληθώ γιατί ήταν γνωστό. Ένας Μητσοτάκης, που έχει όπως ο πατέρας του αλλεργία στην ευημερία των μικρομεσαίων, κάνει ότι του πούνε τα «αφεντικά του». Τα εγχώρια και ξένα μεγαλοσυμφέροντα. Άλλο που δεν «άνοιξε ρουθούνι» έχοντας τη βοήθεια της πλειοψηφίας των ΜΜΕ και την ουσιαστική απαγόρευση των συγκεντρώσεων λόγω πανδημίας. Αλλά εδώ που τα λέμε και η απαγόρευση αυτή να μην υπήρχε ποιος θα μάθαινε πως είναι σοβαρό οτιδήποτε αντίθετο; Όταν αυτοί που δίνουν εντολές στη κυβέρνηση ελέγχουν το 80% των εφημερίδων, αλλά και την κυκλοφορία όλων. Και βέβαια το 100% των τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας.
Ας πάρουμε λίγο όμως τα άλλα γεγονότα που θεωρώ σημαντικά από την αρχή.
• Αρχές Νοεμβρίου μας έκλεισε ο πρωθυπουργός για να κάνουμε Χριστούγεννα. Κι αυτό μετά από μία τραγική διαχείριση των εορτών στη Θεσσαλονίκη. Έπεσε ξύλο στις «αριστερές επετείους», του Πολυτεχνείου και Γρηγορόπουλου, να μη γίνουν μεγάλες συγκεντρώσεις αλλά Χριστούγεννα δεν κάναμε.
Κλειστήκαμε και πάλι για να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση. Είναι αλήθεια όμως πως αυτός ο εγκλεισμός, δεν είχε σχέση μ’ αυτό του πριν ένα χρόνο. Αλλά πώς να επιβάλλει παρόμοιο ενώ ο πρωθυπουργός, φωτογραφιζόταν στην Πάρνηθα και κάθε Σαββατοκύριακο έκανε week end με κάθε απίθανη αφορμή με αποκορύφωμα το κορονογεύμα της Ικαρίας.
Μια άλλη αστοχία ήταν η απαράδεκτη διαχείριση των εμβολιασμών.
• Όλα ξεκίνησαν καλά, με τους εμβολιασμούς των μεγαλύτερων και των ευπαθών ομάδων. Το ότι εμβολιαζόταν εκτός σειράς το κάθε στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος τελείως ανήθικα, το παραβλέπω.
Με το που αρχίσαν οι παρενέργειες είχαμε «σιωπή ασυρμάτου». Καμία επίσημη ενημέρωση. Όλα πάνε καλά για τους ειδικούς. Κι όχι μόνο οι της, όποιας επιτροπής. Αλλά και ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ οι γιατροί. Γιατρέ του λες, έχω αυτό το πρόβλημα να κάνω το εμβόλιο; Δεν πειράζει, η απάντηση, κάντο. Κι οι γιατροί με διαφορετική γνώμη να αντιμετωπίζουν προβλήματα με τους συλλόγους τους
Οπότε ο καθένας που μπορούσε έψαχνε στο διαδύκτιο, μια που για ενημέρωση στην Ελλάδα – ειδικά στην τηλεόραση χωρίς εκπομπές διαλόγου - μόνο σαν αστείο μπορεί να ακουστεί.
Κι εδώ αρχίζουν όλα. Υπάρχουν σοβαρές φωνές εκεί, αλλά υπάρχουν και συνομοσιολόγοι, θρησκόληπτοι, ακροδεξιοί και ακροαριστεροί. Έτσι έχουμε το συνονθύλευμα του αντιμβολιαστικού κινήματος.
Την λύση σ΄ αυτό το πρόβλημα την έδωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ πια, Γιάννης Ραγκούσης στην πρωινή εκπομπή του OPEN.
Να πει η κυβέρνηση, πρότεινε, πως όποιος πάθει κάτι από το εμβόλιο (αποδεδειγμένα) θα νοσηλευτεί δωρεάν. Και σε περίπτωση θανάτου (πάλι αποδεδειγμένα) ένα μεγάλο ποσόν στουε συγγενείς πχ 1.000.000 €. Και αν είναι μόνιμη η βλάβη σύνταξη, θα πρόσθετα εγώ (πάλι αποδεδειγμένα εννοείται.
Αυτά τα ποσά συμπλήρωσε μπορούν να διεκδικηθούν μετά από την φαρμακευτική εταιρία που παρασκεύασε το εμβόλιο.
Αυτή σε γενικές γραμμές ήταν το τι έζησα, όπως όλοι μας, ακόμη μια περίοδο της πανδημίας. Δίνοντάς ραντεβού τον Σεπτέμβριο εύχομαι σε όλους καλό υπόλοιπο καλοκαιριού
Πηγές: thessaliatv.gr
