Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Η «εργαλειοθήκη» ΟΟΣΑ (που
ψηφίσαν) δεν… είναι του ΟΟΣΑ !


Το παρακάτω θέμα το άκουσα από την κ. Βαλαβάνη (βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ) την Παρασκευή νομίζω
στο «Live U» της κ. Τσαπανίδου (Να με συγχωρεί η κ Μπουσδούκου αν ήταν στο «Σκάι Live»). . Ειπώθηκε και στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης του πολυνομοσχεδίου τέρας, κι έκτρωμα μπορώ να πω από την κ. Φωτίου του ΣΥΡΙΖΑ, την κ. Μακρή των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» καθώς και τον πρόεδρο της κ. Καμμένο. Αν Ισχύει, που ισχύει γιατί κανείς δεν το διεψευσε, θέλω να αναφέρω πως όταν παραγγέλθηκε η «εργαλειοθήκη» πρόεδρος του ΙΟΒΕ ήταν ο Στουρνάρας που σημαίνει πως είχε συμμετοχή στην  δημιουργία του τέρατος. Γελάω πάντως μια που ο όρος «εργαλειοθήκη» είναι μετάφραση αμερικάνικου του toolkit που σημαίνει πως σε ορισμένα πράγματα κάνουν απλή μετάφραση ίσως και αυτόματη.
Σημειώνω πως το δημοσίευμα αυτό είναι στις 17 του Μάρτη, όπως μπορείτε να δείτε αν ακολουθήσετε το link 
* * *
ο περίφημο toolkit του ΟΟΣΑ είναι ένα από τα μεγάλα αγκάθια στις συνομιλίες της τρόικας με την κυβέρνηση. Μόνο που η έκθεση φέρει μεν την στάμπα του ΟΟΣΑ, αλλά έχει συνταχθεί από Eλληνες χωρίς ακόμη να έχει επισήμως… παραληφθεί.
Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα κρατάνε τόσο καιρό είναι οι περίφημες μεταρρυθμίσεις της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ.
Μόνο που υπάρχει ένα κοινό μυστικό.
Η «εργαλειοθήκη», η οποία τιμολογήθηκε 900.000 ευρώ συν ΦΠΑ, κι αυτό κατόπιν διαπραγματεύσεων αφού η αρχική απαίτηση του ΟΟΣΑ έφθανε το 1,5 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τους γνωρίζοντες, συντάχθηκε από Έλληνες.
Συγκεκριμένα, η σύμβαση που σύναψε ο ΟΟΣΑ με το Δημόσιο ανέλαβε να πληρώσει 600.000 ευρώ στο ΙΟΒΕ το οποίο θα λειτουργούσε ως υπεργολάβος του.
Με άλλα λόγια, οι αναλυτές του ΙΟΒΕ και πιθανόν κάποιοι εξωτερικοί συνεργάτες του θα έβγαζαν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί γιατί το ΙΟΒΕ θα λάμβανε τα δύο τρίτα του τιμήματος.
Όμως, υπάρχει και συνέχεια.
Ασφαλείς πηγές αναφέρουν ότι ο ΟΟΣΑ ανέθεσε το υπόλοιπο μέρος της μελέτης σε πέντε Έλληνες εμπειρογνώμονες στην Ελλάδα. Πρόκειται για τρεις δικηγόρους, για την ακρίβεια τρεις κυρίες, και δύο οικονομολόγους. Οι τελευταίοι δεν εργάζονται σε τράπεζες.
Η αμοιβή των πέντε εμπειρογνωμόνων ανέρχεται σε 300.000 ευρώ, σύμφωνα με πηγή.
Φυσικά, οι υπεύθυνοι του ΟΟΣΑ έλαβαν γνώση και ενέκριναν τα κείμενα που στάλθηκαν από την Αθήνα, ενώ πιθανόν έκαναν κάποιες παρεμβάσεις πριν καταλήξουν στο τελικό, εκτιμούν οι γνωρίζοντες.
Όλα αυτά πιθανόν εξηγούν κάποιες περιπτώσεις που υπάρχουν στις 600 και πλέον σελίδες της αποκαλούμενης έκθεσης του ΟΟΣΑ. Οι τελευταίες δεν είναι δυνατόν να είχαν υποπέσει στην αντίληψη ξένων αναλυτών χωρίς ελληνική καθοδήγηση.
Ίσως όλα αυτά εξηγούν και κάτι ακόμη: τις επανειλημμένες αναφορές κυβερνητικών αξιωματούχων σε πιθανές σκοπιμότητες που μπορεί να κρύβουν κάποιες απαιτήσεις των δανειστών. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση της «εργαλειοθήκης», οι απαιτήσεις στηρίζονται σε έργο Ελλήνων.
Με αυτό δεν θέλουμε να ακυρώσουμε, ούτε να υποτιμήσουμε τις προτάσεις που έγιναν για μεταρρυθμίσεις σε διαφόρους κλάδους και τομείς. Όμως, είναι σαφές ότι μερικές προτάσεις, συνήθως περιθωριακές, είναι αξιοπερίεργες.
Εξίσου εντυπωσιακό είναι κάτι ακόμη που αφορά την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ. Η έκθεση δεν έχει παραληφθεί ακόμη από την αρμόδια επιτροπή δημοσίων συμβάσεων η οποία εγείρει διάφορες ενστάσεις, απ’ όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Κι από τη στιγμή που δεν έχει παραληφθεί δεν μπορεί να γίνει εκταμίευση του τιμήματος παρότι η πληρωμή θα γινόταν με κεφάλαια του ΕΣΠΑ.
Έχουμε λοιπόν το εξής εντυπωσιακό φαινόμενο:
Η τρόικα και η κυβέρνηση ερίζουν για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στην «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ για την ολοκλήρωση της 5ης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος.
Όμως, η έκθεση δεν έχει συνταχθεί ουσιαστικά από τον ΟΟΣΑ, ούτε έχει παραληφθεί επισήμως από την αρμόδια επιτροπή δημοσίων συμβάσεων.



Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Από το Κόσοβο στην Κριμαία


Σχόλιο με καθαρή του Σταύρου Τζήμα στην χθεσινή (28/3) «Καθημερινή», των Βομβαρδισμών των ΝΑΤΟϊκων στη Γιουγκοσλαβία. Παράλληλα με την προσάρτιση της Κριμαίας στη Ρωσία και επισημαίνει το άνοιγμα του «ασκου του Αιόλου» που έκαναν οι σύμμαχοι Αμερικάνοι στην Ευρώπη.
* * *
Με αφορμή τη συμπλήρωση 15 χρόνων -άρχισαν την παραμονή της 25ης Μαρτίου του 1999- από την έναρξη των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας που απέφεραν την απόσχιση του Κοσόβου, και τις δραματικές εξελίξεις στην Κριμαία, οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι. Τότε η Δύση, με μια γιγαντιαία στρατιωτική επιχείρηση, που έσπειρε τον θάνατο και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στις υποδομές της -μικρής- Γιουγκοσλαβίας, αφαίρεσε από τη Σερβία το Κόσοβο και μερικά χρόνια αργότερα το παρέδωσε στον σύγχρονο βαλκανικό χάρτη ως δεύτερο αλβανικό κράτος. «Ανθρωπιστικούς λόγους» επικαλέστηκαν τότε Αμερικανοί και Ευρωπαίοι για να αποσπάσουν βίαια από ένα σύγχρονο κράτος εδάφη του.

Ποιοι ήταν αυτοί; Η καταπίεση από τον Μιλόσεβιτς των Αλβανών, που πληθυσμιακά υπερτερούσαν συντριπτικά. Τουλάχιστον αυτό προβλήθηκε ως επιχείρημα. Δεν ήταν ψέμα ότι το καθεστώς του Βελιγραδίου είχε αφαιρέσει τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα από του Αλβανούς. Και λοιπόν; Δεν θα μπορούσε η διεθνής κοινότητα, το πανίσχυρο ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. να εξαναγκάσουν έναν ήδη ετοιμόρροπο δικτάτορα να παραχωρήσει ισονομία και ισοπολιτεία σε μια εθνότητα εντός των ορίων της επικράτειάς του, χωρίς να χρειαστεί να μετατρέψουν σε ερείπια μια ολόκληρη χώρα και να προκαλέσουν εκατόμβη νεκρών και τραυματιών; Δύσκολα μπορεί να το πιστέψει κανείς. Αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι άλλος ήταν ο σχεδιασμός: η ικανοποίηση του αιτήματος των Αλβανών για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Δεν έβλεπαν οι ιθύνοντες της πολιτικής της Δύσης ότι με την κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και για τις όχι λίγες, «παγωμένες διενέξεις» στην ευρύτερη περιοχή; Πίστεψαν, αλλιώς δεν εξηγείται, ότι με το να χαρακτηρίσουν το Κόσοβο, sui generis, «μοναδική περίπτωση» δηλαδή, θα απέτρεπαν άλλες αποσχίσεις. Αποδείχθηκε ότι μέτρησαν λάθος. Η απάντηση θα έρθει το 2008 με τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στη Γεωργία και την προσάρτηση της Νότιας Οσετίας.

Δεν νομιμοποιείστε να ομιλείτε, γιατί πρώτοι εσείς τα κάνατε στο Κόσοβο, σάρκασε τότε το Κρεμλίνο και οι Δυτικοί σιώπησαν. Τώρα η Μόσχα, έχοντας καταβροχθίσει την Κριμαία, γελάει και πάλι με τις οιμωγές της Δύσης, με τον Λαβρόφ να υπενθυμίζει τα του Κοσσόβου και τον Ομπάμα να ψελλίζει πως εκεί υπήρχαν νεκροί. Πονηρός ο Πούτιν, απέφυγε να μιλήσει για sui generis στην Κριμαία, ανοίγοντας ήδη την όρεξη της Υπερδνειστερίας.

Το τζίνι έχει βγει ήδη από το μπουκάλι. «Τι θα γίνει αν αύριο οι ρωσόφωνοι πληθυσμοί στη Λεττονία θελήσουν να αποσχιστούν ή το ένα εκατομμύριο τουρκικής καταγωγής συμπολιτών μας καλέσει τον Ερντογάν;», αναρωτήθηκε δημοσίως ο πρόεδρος της Βουλγαρίας Ρόσεν Πλεβενλίεφ.

Και αν οι ουγγρικής καταγωγής πληθυσμοί της Τρανσυλβανίας θελήσουν να αποσχιστούν από τη Ρουμανία και ζητήσουν να ενωθούν με την Ουγγαρία; Και αν κάνουν το ίδιο οι Ελληνες της Αλβανίας;

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Γιατί αλλάζει η ώρα;



Το Σαββατοκύριακο που έρχεται (29-30/3) είναι το τελευταίο του Μαρτίου. Οπότε τα ρολόγια μας στις 3:00 τα ξημερώματα θα πρέπει να τα βάλουμε να δείχνουν 4:00 (οπότε θα χάσουμε μια ώρα ύπνου). Η θερινή ώρα θα ισχύει ως το τελευτάιο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου που τα ρολόγια μας θα τα γυρίσουμε (τα ξημερώματα τις Κυριακής 26 Οκτωβρίου) από τις 4:00 σε 3:00. Οπότε τότε και θα αναπληρώσουμε την ώρα του ύπνου.
* * *
Όλοι γνωρίζουμε ότι δύο φορές το χρόνο πρέπει να αλλάζουμε την ώρα στα ρολόγια μας. Αλήθεια όμως, ξέρουμε γιατί το κάνουμε; Ας δούμε!...


Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε ότι η ώρα αλλάζει δυο φορές το χρόνο. Μάλιστα συχνά διαμαρτυρόμαστε για την μια χαμένη ώρα ύπνου το Μάρτιο με την εφαρμογή του μέτρου της θερινής ώρας.

Επίσης σίγουρα έχει τύχει να χάσουμε κάποιο ραντεβού επειδή δεν γνωρίζαμε πότε αλλάζει η ώρα, αν πάει μπροστά ή πίσω, ή απλά επειδή ξεχάσαμε να ρυθμίσουμε το ρολόι μας.

Κι αν οι σύγχρονες συσκευές όπως οι υπολογιστές και τα κινητά μας τηλέφωνα αλλάζουν αυτόματα, υπάρχουν ένα σωρό ρολόγια που πρέπει να ρυθμίσουμε χειροκίνητα.

Από το ρολόι χειρός, τοίχου ή του αυτοκινήτου μέχρι αυτό του φούρνου που συνήθως θα πρέπει να περιμένουμε έξι μήνες για να ξαναδείξει την σωστή ώρα! :)

Επομένως, χωρίζουμε την ώρα σε θερινή η οποία ισχύει κατά τους θερινούς μήνες, δηλαδή από τέλη Μαρτίου μέχρι τέλη Οκτωβρίου και σε χειμερινή που ισχύει την υπόλοιπη περίοδο.

Ποια από τις δύο όμως είναι η "κανονική" ώρα και γιατί κάνουμε όλη αυτή τη διαδικασία; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Καταρχήν να πούμε ότι η "σωστή", ή καλύτερα η ηλιακή ώρα είναι η χειμερινή. Η θερινή ώρα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας έξυπνος τρόπος που σκέφτηκε ο άνθρωπος για να εξοικονομεί ενέργεια!

Στην Ελλάδα, όπως και στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το μέτρο αλλαγής της ώρας εφαρμόζεται ανελλιπώς από το 1975, καθώς κάποιες προσπάθειες που είχαν γίνει νωρίτερα δεν είχαν μόνιμο αποτέλεσμα.

Πως όμως ξεκίνησαν όλα αυτά και πως επιτυγχάνεται η εξοικονόμηση ενέργειας;

Ποιος πρότεινε την θερινή ώρα;

Η "ιδέα" αυτή ξεκινά πολλά χρόνια πίσω.

Πρώτος ο Βενιαμίν Φραγκλίνος (φωτο) το 1784 παρακαλώ(!), αν και δεν μίλησε για αλλαγή ώρας, πρότεινε, με ανώνυμη επιστολή του σε εφημερίδα του Παρισιού, να ξυπνούν όλοι μια ώρα νωρίτερα τους θερινούς μήνες.

Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν ενέργεια (και συνεπώς να κάνουν οικονομία) καθώς θα έκαιγαν λιγότερα κεριά(!) εκμεταλλευόμενοι το φυσικό φως. Μάλιστα υπολόγισε και το οικονομικό όφελος που θα προέκυπτε από μια τέτοια κίνηση!

Το μέτρο της θερινής ώρας, όμως, με τη μορφή που εφαρμόζεται σήμερα οφείλεται στο Νεοζηλανδό εντομολόγο και αστρονόμο Τζορτζ Χάντσον, ο οποίος πρότεινε με άρθρο του το 1895 να αλλάζουμε τα ρολόγια μας το καλοκαίρι κατά 2 ώρες!

Ωστόσο, πολλές φορές η πρωτιά αποδίδεται λανθασμένα στο Βρετανό ερευνητή Γουίλιαμ Γουίλετ, ο οποίος πρότεινε με άρθρο του που δημοσιεύτηκε το 1907, να αλλάζουμε τα ρολόγια μας κατά 80 λεπτά της ώρας.

Τι κερδίζουμε αλλάζοντας την ώρα;

Η ιδέα πίσω από το μέτρο της θερινής ώρας είναι ότι γυρίζοντας τα ρολόγια μας μια ώρα πίσω τους καλοκαιρινούς μήνες κερδίζουμε μια ώρα παραπάνω ηλιακό φως κάθε μέρα και συνεπώς εξοικονομούμε μεγάλα ποσά ενέργειας!


Αν τα βάλουμε κάτω, μπορούμε να υπολογίσουμε εύκολα ότι κατά τους επτά μήνες που διαρκεί συνολικά το μέτρο της θερινής ώρας, εξοικονομούμε μέχρι και 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας, απλώς εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο!


Σκεφτείτε: 7 μήνες x 30 μέρες x 1 ώρα/ημέρα = 210 ώρες!


Βέβαια το μέτρο αυτό δεν έχει μεγάλη χρησιμότητα σε κάποιες περιοχές, όπως για παράδειγμα γύρω από τους πόλους ή κοντά στον Ισημερινό.

Συγκεκριμένα, στις περιοχές κοντά στο Βόρειο και το Νότιο πόλο όπου λόγω του γεωγραφικού πλάτους των περιοχών αυτών η ανατολή και η δύση του ήλιου διαφοροποιούνται σημαντικά στη διάρκεια του έτους, η αλλαγή κατά μία ώρα θα είχε ελάχιστη επίδραση.

Αντίστοιχα, σε περιοχές γύρω από τον Ισημερινό η διαφοροποίηση του ηλιακού φωτός μέσα στο έτος είναι μικρή, με αποτέλεσμα και πάλι η αλλαγή ώρας να μην έχει νόημα.

Επομένως τώρα δεν ξέρετε μόνο πότε αλλάζει η ώρα, αλλά και γιατί!

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Η Βενετία ετοιμάζεται να αποσχιστεί από την Ιταλία



Τον ασκό του Αιόλου για τις Εθνικιστικές τάσεις διαφόρων περιοχών της Ευρώπης φαίνεται πως άνοιξε το δημοψήφισμα στην Κριμαία.
* * *
Φαίνεται πως φέτος στην Ευρώπη θα γίνουν πολλά δημοψηφίσμτα ανεξαρτητοποίησης. Η 16η Μαρτίου θα είναι η μοιραία ημερομηνία, όχι μόνο για τους κατοίκους της Κριμαίας, η οποία θα καθορίσει τον κυρίαρχο χαρακτήρα της αυτονομίας της Κριμαίας, αλλά την ίδια ημερομηνία αρχίζει ένα πενθήμερο δημοψήφισμα για την απόσχιση της περιοχής Βένετο με πρωτεύουσα τη Βενετία, από την Ιταλία.

Σε αντίθεση με την Κριμαία οι συμμετέχοντες στο Ενετικό δημοψήφισμα θα απαντήσουν σε μια ερώτηση: « Θέλετε το Veneto να γίνει μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη ομοσπονδιακή δημοκρατία;»

Αυτή η περιοχή ήταν παλαιότερα ανεξάρτητη. Η Δημοκρατία της Βενετίας, επίσης γνωστή ως Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου, υπήρξε ως κυρίαρχο κράτος ακριβώς 1.100 χρόνια, από το 697 έως το 1797. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το 64% του Veneto θα προτιμούσε να δει την περιοχή ως ανεξάρτητη.

Σήμερα, η περιοχή του Veneto εκτός από τη Βενετία, περιλαμβάνει, τη Τρεβίζο, Βιτσέντζα και τη Βερόνα, όπου περίπου 3,8 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δικαίωμα ψήφου.

Φέτος προγραμματίζεται, ακόμη, δημοψήφισμα για την αλλαγή του συνταγματικού καθεστώτος της Σκωτίας (Ηνωμένο Βασίλειο) και στην Καταλονία (Ισπανία).


Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Ετήσια δώρα στον αδελφό Σαμαρά



Ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα της κυβέρνησης, όπως υποστηρίζουν και οι δυο συνέταιροι της κυβέρνησης, είναι πως τελείωσαν πια τα ρουσφέτια.
Εγώ πιστεύω όπως και όλοι οι πολίτες της Ελλάδας, πως ειδικά τώρα γίνονται ρουσφέτια. Χαρακτηριστικά δωράκια είναι η ΑΤΕ, ο ΟΠΑΠ, οι ψηφιακές συχνότητες και ψήνεται το Ελληνικό.
Φαίνεται όμως πως το «ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Ας δούμε δωράκια που έγιναν στον αδερφό του πρωθυπουργού.
Πάντως το σίγουρο είναι πως τίποτε δεν βελτιώθηκε στην Ελλάδα ΚΑΙ σ’ αυτόν τον τομέα, αντιθέτως ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΠΩΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΕ στα χρόνια του μνημονίου.
* * *
Κάθε χρόνο,  ο αδελφός του Πρωθυπουργού, Αλέξανδρος Σαμαράς, είναι αποδέκτης ως Πρόεδρος του Μπενάκειου Φυτοπαθολογικού  Ινστιτούτου (ΜΦΙ),  δώρων- πιστώσεων από τον προϋπολογισμό του κράτους
Με απόφαση των αναπληρωτών Υπουργών Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης αποφασίστηκε να γίνει δεκτό το αίτημα του αδελφού Σαμαρά για την ανάθεση, στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, του «έργου των επισκοπήσεων (Surveys) για την αναγνώριση και διατήρηση της Χώρας ως Προστατευόμενης Ζώνης κατά ορισμένων επιβλαβών οργανισμών καραντίνας για την περίοδο από 10 Δεκεμβρίου 2013 έως 9 Δεκεμβρίου 2014», έναντι ποσού 374.000 € σε βάρος του  τακτικού προϋπολογισμού. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το ποσό αυτό δίνεται από τον προϋπολογισμό, που εξορθολογίζεται με τις μειώσεις στα κονδύλια της υγείας, των συντάξεων, της κοινωνικής ασφάλισης κλπ.
Το 2011, ήταν η χρονιά που ο Αλέξανδρος Σαμαράς, αδελφός του πρωθυπουργού, ανέλαβε καθήκοντα πρόεδρου στο Δ.Σ του ΜΦΙ.
Το 2012, μόλις ορκίστηκε πρωθυπουργός ο Α. Σαμαράς, εγκρίθηκε από την Περιφέρεια Αττικής κονδύλι ύψους 11,5 εκ € για την επισκευή του ΜΦΙ, στα πλαίσια του επιχειρησιακού προγράμματος «ανταγωνιστικότητας, καινοτομίας και ψηφιακής σύγκλισης».
Από το 2011, η κυβέρνηση Παπανδρέου τροποποίησε  σχετικό άρθρο ΠΔ και με φωτογραφική διάταξη συμπεριέλαβε  το Ινστιτούτο στους αρμόδιους φορείς για την ανάθεση τέτοιων έργων, τα οποία προβλεπόταν για υπηρεσίες του Δημοσίου δηλ. χωρίς πρόσθετο κόστος. Με την κομμένη- ραμμένη στα μέτρα του ΜΦΙ τροπολογία, άρχισαν και οι αναθέσεις έργων με επιβάρυνση του τακτικού προϋπολογισμού. Έτσι, το θέμα των επισκοπήσεων ανατέθηκε στο ΜΦΙ για πρώτη φορά το 2012 έναντι ποσού 365.000€ και αυξήθηκε φέτος κατά 9.000€ - προφανώς η χώρα χρήζει καλύτερης προστασίας.
Μια δεύτερη πρόσθετη επιχορήγηση που λαμβάνει το ΜΦΙ είναι για τα «Φυτοφάρμακα Υπολείμματα», η οποία το 2012 ήταν ύψους 450.000€ και για φέτος ανήλθε στα 520.000€. Εχει αυξημένα προβλήματα και η ελληνική γή.
Ακόμη, υπενθυμίζουμε ότι το ΜΦΙ συντηρείται και λειτουργεί από το ελληνικό κράτος, παρότι δωρεά Μπενάκη, με ετήσια τακτική επιχορήγηση για τα λειτουργικά του έξοδα και επιπλέον επιχορηγήσεις για τη μισθοδοσία του.
Το 2013 η τακτική επιχορήγησή του αυξήθηκε σε 1.690.000€ (69%). Μια γενναία αύξηση τη στιγμή που οι προϋπολογισμοί όλων των υπουργείων και νομικών προσώπων μειώνονται δραματικά και οι φορείς φτάνουν τα όρια λειτουργίας τους.
Μια προσεκτική ματιά στον προϋπολογισμό του ΜΦΙ το 2013, του οποίου οι δαπάνες  ανέρχονται στα 2.852.346,01€, παρατηρεί ότι η μισθοδοσία των μονίμων είναι 600.000€ ενώ των εκτάκτων 760.000€. Εξηγείται, λοιπόν, περίτρανα ο ρόλος και του ΜΦΙ στις πελατειακές σχέσεις της Κυβέρνησης Σαμαρά με τους πολίτες- ψηφοφόρους.
 Έτσι, λοιπόν, η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά οδηγεί τη χώρα και το κράτος στην ανάπτυξη και την πρόοδο. Με τις παλιές γνωστές πρακτικές.
Απολύονται μόνιμοι από τα υπουργεία για να προσλαμβάνονται αρεστοί έκτακτοι στο οικογενειακό επιχορηγούμενο ινστιτούτο.


Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μιλάει στην Πνύκα



Μέρα που είναι σήμερα δε θα ασχοληθώ με την καθημερινότητα, αλλά αναδημοσιεύω την ομιλία του Θόδωρου Κολοκοτρώνη στη Πνύκα. Αποτελεί την πνευματική παρακαταθήκη του Γέρου του Μωριά προς τη νέα γενιά. Εκφωνήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα και πρωτοδημοσιεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου 1838 στην αθηναϊκή εφημερίδα «Αιών», που εξέδιδε ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων. Στις 7 Οκτωβρίου 1838 ο γηραιός στρατηγός και εν ενεργεία Σύμβουλος Επικρατείας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε το Βασιλικό Γυμνάσιο της Αθήνας (νυν 1ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας) για να παρακολουθήσει τη διδασκαλία του γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου (1784-1854) για τον Θουκυδίδη. Τόσο εντυπωσιάστηκε από την «παράδοσιν του πεπαιδευμένου γυμνασιάρχου και από την θέαν τοσούτων μαθητών», ώστε εξέφρασε την επιθυμία να μιλήσει και ο ίδιος προς τους μαθητές. Την πρότασή του απεδέχθη ο Γεννάδιος και λόγω της στενότητας του χώρου και του πλήθους των μαθητών η ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ορίσθηκε για τις 10 το πρωί της 8ης Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα.
Το γεγονός μαθεύτηκε στη μικρά τότε Αθήνα και εκτός από τους μαθητές, πλήθος ανθρώπων «διαφόρων επαγγελμάτων και τάξεων» συνέρρευσε στην Πνύκα το πρωί της 8ης Οκτωβρίου για να ακούσει τον ηγέτη της Επανάστασης του ’21. Ξαφνικά, στον χώρο της ομιλίας εμφανίσθηκε «σμήνος χωροφυλακής», αποφασισμένο να διαλύσει τη συγκέντρωση, επειδή προφανώς, ως βασιλικότερο του βασιλέως Όθωνα, τη θεώρησε αντικαθεστωτική. Όμως, μετά τη διαβεβαίωση του γυμνασιάρχη και των καθηγητών για το «αθώο της πράξεως», οι χωροφύλακες αποχώρησαν και η ομιλία έγινε κανονικά. Άλλωστε, ο Κολοκοτρώνης δεν αποτελούσε κίνδυνο για τη δυναστεία, αφού τα είχε βρει με τον Όθωνα και κατείχε μάλιστα το αξίωμα του Συμβούλου της Επικρατείας, δηλαδή του πολιτικού συμβούλου του βασιλιά. (Το Συμβούλιο της Επικρατείας εκείνης της εποχής, που ήταν πολιτικό σώμα, δεν πρέπει να συγχέεται με το σημερινό Συμβούλιο της Επικρατείας, που είναι δικαστικός σχηματισμός.)
* * *

Παιδιά μου!
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ’ αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ’ αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ’ ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ’ απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ’ αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ’ επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.
Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ’ η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ’ ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.
Τελειώνω το λόγο μου. Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!


Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Ο κρητικός γιατρός που σόκαρε το Ευρωκοινοβούλιο
με τα λόγια και τις φωτογραφίες του



Εκείνο που σκόπιμα παραβλέπει ο υπουργός υγείας και δεν σκέφτηκαν να κάνουν οι θιγόμενοι από τη λεγόμενη "μεταρρύθμιση" στον τομέα της υγείας έπραξε ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Λασιθίου και μέλος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου,  Κωνσταντίνος Νικολαράκης (φωτο).
Συγκέντρωσε δηλαδή  όλα εκείνα τα στοιχεία που δείχνουν πως η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα η υγεία στη χώρα μας έχει πάρει διαστάσεις προβλήματος ανθρωπιστικής φύσεως (ανάμεσα τους και δημοσίευμα του εγκυρότερου ξένου ιατρικού περιοδικού Lancet που μιλάει για την Ελληνική κρίση στην υγεία)  και μετέβη στις Βρυξέλλες όπου τα παρέθεσε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενημερώνοντας σχετικά και τον ίδιο τον Επίτροπο Υγείας.
Ο κ Νικολαράκης μιλώντας σήμερα στο Ράδιο Κρήτη και το Νίκο Ψιλάκη τόνισε ότι η επίσκεψη του στις Βρυξέλλες επιβεβαίωσε εκείνο που φοβόταν, ότι δηλαδή εκεί γνωρίζουν τα τεχνοκρατικά στοιχεία της δήθεν μεταρρύθμισης στο χώρο της υγείας αλλά δεν έχουν ιδέα για τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στον άνθρωπο.
Όπως χαρακτηριστικά τους εξήγησε, «Εδώ χτυπά η καρδιά της Ευρώπης, 3000 χιλιόμετρα όμως από εδώ σπαράζει και ραγίζει η καρδιά του Έλληνα πολίτη. Εμείς οι Έλληνες γιατροί δεν ήρθαμε εδώ για να ζητήσουμε ελεημοσύνη…Ήρθαμε να σας ενημερώσουμε ότι όπως κάθε οικονομική κρίση αυτού του μεγέθους, σαν αυτή που πλήττει την πατρίδα μας σήμερα, συνοδεύτηκε από κρίση ανθρωπιστικής φύσεως. Τα ίδια έχουν γίνει στο παρελθόν, έτσι γίνεται και σ εμάς σήμερα. Το ζήτημα της υγείας στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μείζον πρόβλημα ανθρωπιστικής φύσεως".
Για να στηρίξει τις απόψεις του ο κ Νικολαράκης πήγε κρατώντας στα χέρια του συγκεκριμένα στοιχεία, που ουδείς στο Ευρωκοινοβούλιο αμφισβήτησε.
Μίλησε για τα 4 εκ Ελλήνων που βρίσκονται σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας με ετήσια έσοδα λιγότερα των 4.000 ευρώ, για το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων , για τους 750.000 πολίτες που είναι ανασφάλιστοι χωρίς καμία πρόσβαση στο ΕΣΥ, (ανάμεσα τους και χιλιάδες παιδιά που δεν έχουν καν εμβολιαστεί), για την αύξηση των κρουσμάτων AIDS , για την αύξηση κατά 30% των ασθενών που προσέρχονται στα κρατικά θεραπευτικά ιδρύματα τα τελευταία 4 χρόνια και πολλά άλλα.
Ο ίδιος παρουσίασε αναλυτικά στοιχεία για το νοσοκομείο του Αγίου Νικολάου όπου εργάζεται με τους 68 γιατρούς πριν το 2009 και τους 48 σήμερα, επίσης παρέθεσε στοιχεία του μεγαλύτερου Μαιευτηρίου της Αθήνας όπου μητέρες εγκαταλείπουν κρυφά τα βράδια τα παιδιά τους, μετά την αποθεραπεία τους, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν το κόστος νοσηλείας τους.
Δεν αρκέστηκε όμως μόνο εκεί. Έκανε κι ένα βήμα παραπέρα και έδειξε σειρά φωτογραφιών με ανήμπορους κατάκοιτους  ανθρώπους , ανθρώπους με παραπληγία 100% που η αρμόδια υγειονομική επιτροπή τους στερεί το σχετικό επίδομα χαρακτηρίζοντας τους ως μη παραπληγικούς.
Όπως τους εξήγησε ο κ Νικολαράκης ,80.000 άνθρωποι είναι σήμερα στην Ελλάδα στο κρεβάτι περιμένοντας τις  ανύπαρκτες επιτροπές να αποφανθούν για την αδυναμία τους να λειτουργήσουν όπως όλοι εμείς ώστε να πάρουν το επίδομα που δικαιούνται .
Τα λεγόμενα του ψυχιάτρου στην ειδικότητα, από τον Άγιο Νικόλαο , φαίνεται να έγιναν κατανοητά από τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και όπως ο ίδιος είπε διαπίστωσε πως σε δύο σημεία, τουλάχιστον, μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε την παρέμβαση τους. Το ένα έχει να κάνει με τα μη εμβολιασμένα παιδιά και το άλλο με τους κατάκοιτους ασθενείς που περιμένουν να περάσουν από επιτροπές.
Ο κ Νικολαράκης φέρεται αποφασισμένος να φτάσει το θέμα μέχρι και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας καθώς όπως είπε «ως γιατροί δεν θεραπεύουμε νούμερα αλλά ανθρώπους»
Εξάλλου ο ίδιος θεωρεί υποχρέωση της ΕΕ να παρέμβει και να δώσει λύση «Όταν με υποκριτικό τρόπο η Ευρώπη στηρίζει ανθρώπους στην υποσαχάρια  Αφρική καλό είναι να βλέπει και τι γίνεται στην αυλή της» σημειώνει χαρακτηριστικά.



Αναδημοσίευση http://www.ekriti.gr/article/o-kritikos-giatros-poy-sokare-eyrokoinovoylio-me-ta-logia-kai-tis-fotografies-toy

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Aκαταμάχητη η δυναμική των συνειδητοποιήσεων

Για την παθολογική μανία μας με την Ενημέρωση από την τηλεόραση και τις επιπτώσεις της ασχολήθηκε  σε ένα πολύ ενδιαφέρων άρθρο (που προβλημάτισε πολλούς μαζί κι εμένα) στην «Καθημερινή» της Κυριακής 16 Μαρτίου ο Χρήστος Γιανναράς.
* * *
Στέρηση ζωής, ασύγκριτα πιο καταστροφική από την ανέχεια, είναι η αδιάκοπη, μονόδρομη ενασχόληση με τα εγκλήματα των κομματικών και τις πομπές τους. Mέρα-νύχτα, νύχτα-μέρα, «ειδήσεις»: Παζαρέματα με την τρόικα, ποσοστά ανεργίας, εξωφρενικά δισεκατομμύρια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δείχτες μείωσης των εισοδημάτων, δείχτες αύξησης των τιμών στα τρόφιμα – μια ατέρμονη δίνη, καθημερινά, εφιαλτικών συντελεστών του αδιεξόδου. «Γίνεται εσπέρα, γίνεται πρωί, ημέρα καμία»: ίδιος ζόφος και τυραννική παραζάλη.

Pημάζει τη ζωή μας η «είδηση», ζούμε το τίποτα μεταποιημένο σε εντυπώσεις. Kαι αυτουργός της μεταποίησης, η τηλεόραση. Kάποτε την κοινωνία της πληροφορίας την υπηρετούσε ο Tύπος, ο γραπτός λόγος αξίωνε εντιμότητα, γνώση, σπουδή, ήθος – οι άνθρωποι είχαν κριτήρια να ξεχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα, τον υπεύθυνο λόγο από τον παραπλανητικό και δόλιο. O σχολιασμός της πληροφορίας γινόταν πρόσωπο-με-πρόσωπο, στη γνώμη ή στην άποψη ζυγιζόταν η ευφυΐα, η ευθυκρισία, η ειλικρίνεια.

Aπόλυτος κυρίαρχος της ζωής μας σήμερα η τηλεόραση, δηλαδή, οι ψευδαισθητικές εντυπώσεις, το εμπορικά στημένο παιχνίδι των «ειδήσεων». Mέρα-νύχτα, νύχτα-μέρα, «ειδήσεις». Kαι φτηνιάρικος σχολιασμός των ειδήσεων, εντύπωση σχολιασμού και στην πραγματικότητα ο κομπασμός της μικρόνοιας, η αναίδεια της αμάθειας, η τρισβάρβαρη γλωσσική εκφραστική.

Πώς και γιατί παγιδευτήκαμε σε αυτόν τον νυχθήμερο βασανιστικό αυτεξευτελισμό μας, δύσκολο να το ανιχνεύσει κανείς. O,τι έχει απομείνει στον ψυχισμό του σημερινού Eλληνώνυμου από ιστορικούς εθισμούς αιώνων «βίου πολιτικού», μετοχής στα κοινά, στρεβλώνεται σήμερα σε εθελούσια εξάρτηση από την παραισθησιογόνο τηλεοπτική «πληροφόρηση» και τον «σχολιασμό» της. Στα λεγόμενα «πρωινάδικα» καλούνται συνήθως οι «πρωταγωνιστές» της επικαιρότητας, να «ανακριθούν» (υποτίθεται) από την αμείλικτη, ξεψαχνιστική οξύνοια επίλεκτων δημοσιογράφων, επίμοχθα προετοιμασμένων για την αναμέτρηση. Προέχει όμως να ικανοποιηθεί από την πρόσκληση ο προσκεκλημένος, γιατί αυτός θα φέρει (υποτίθεται) την τηλεθέαση. Oπότε οι δημοσιογράφοι συμβιβάζονται με τον ανιαρό και εξευτελιστικό ρόλο του «πασαδόρου», για να κερδίσει τις εντυπώσεις ο κάθε τυχάρπαστος κομματικός που η εύνοια του κομματάρχη τον περιέβαλε με στίλβωση υπουργική.

Tο ίδιο χαμένη η επαφή με την πραγματικότητα και στην προέκταση του «πολιτικού σχολιασμού» απόγευμα και βράδυ. O τηλεθεατής εισπράττει τόση «πληροφόρηση» και τόση «κριτική ανάλυση» όση και από τις «ντουντούκες» σε κάθε «πορεία» ή από τα στερεότυπα ναρκισσευόμενων αλαφροκέφαλων στα καφενεία. Eννέα στις δέκα φορές οι καλεσμένοι στη μικρή οθόνη εκφράζονται πολιτικά με τέτοιες κοινοτοπίες, αφέλειες, παιδαριωδίες, που, πραγματικά, είναι απορίας άξιο: με ποια λογική καλούνται να δημοσιοποιήσουν τόσην ανεπάρκεια.

Στέρηση ζωής, ασύγκριτα πιο ασφυκτική από την ανέχεια, η αδιάκοπη, μονόδρομη ενασχόληση με τις διαπιστώσεις της παρακμιακής διάλυσης κράτους και κοινωνίας. Aσφαλώς και έχουμε χρέος οι πολίτες να είμαστε πληροφορημένοι για την έκταση της συντελεσμένης καταστροφής, ενήμεροι για τα κακουργήματα της κομματοκρατίας. Aλλά η ζωή του καθενός μας είναι μία και μοναδική, ανεπανάληπτη. Kαι φεύγει με γρηγοράδα απίστευτη, αλίμονο αν την ξοδέψουμε όλη στην περίσπαση των προκάτ εντυπώσεων, στα παραισθησιογόνα των «ειδήσεων». Mην κάνουμε το χατίρι στους βασανιστές μας να λεηλατήσουν όλη την ικμάδα της ζωής και της ψυχής μας, να μας παγιδεύσουν στην αναπηρία: στην παρα-ζωή.

Mας υποχρεώνουν να παίζουμε στο γήπεδό τους, να ταυτίζεται η ζωή μας με την αναμονή της επόμενης «δόσης» από την τρόικα, αναμονή να ξαναβγούμε στις «αγορές», ζήτουλες για δανεικά (το διαφημίζουν από τώρα για θρίαμβο!), αναμονή να μας παινέψουν οι δανειστές μας για το πόσο σφίξαμε το ζωνάρι. Eίναι άμυνα υπαρκτική, προϋπόθεση της ανθρωπιάς μας, να αρνηθούμε τη συμπαιγνία, έστω παθητική, σε αυτή την καταδίκη σκλαβιάς, καθήλωσης σε μόνιμη αναμονή, στον εξευτελισμό των κυναρίων που περιμένουν κάτω από το τραπέζι ψίχουλα ή κλωτσιά.

Nα αρνηθούμε να παίζουμε στο γήπεδό τους. Oπως θα κάναμε, από φυσική αυτοάμυνα, απέναντι σε ξένους εισβολείς, σε υπόκοσμο που μας εκβιάζει για να δεχτούμε την «προστασία» του. Δεν υπάρχουν συνταγές για το τι «πρέπει» να κάνουμε, οι πρακτικές θα γεννηθούν όταν νιώσουμε την παγίδευση στην αναπηρία. Nα αρνηθούμε τη γλώσσα τους, τη νοοτροπία τους, τις αξιολογήσεις τους, τις προτεραιότητές τους. Aυτοί λογαριάζουν μεγέθη, εμείς ποιότητες. Aυτοί εισόδημα, εμείς κατά κεφαλήν καλλιέργεια. Ξέρουν μόνο τη χρήση, εμάς μας συνεπαίρνει η σχέση. Διεκδικούν το βόλεμα, θέλουμε την άμιλλα στη αριστεία. Aυτοί μετράνε την πολιτική επιτυχία με τους δείκτες κατανάλωσης, εμείς με το επίπεδο του κοινωνικού κράτους. Θέλουν να κερδίζουν τις εντυπώσεις, θέλουμε τον ρεαλισμό της έντιμης πληροφόρησης. Kαταλαβαίνουν τον πολιτισμό σαν ψυχαγωγία, «εκδηλώσεις» και καύχηση για το παρελθόν, καταλαβαίνουμε τον πολιτισμό να γραδάρεται στο σχολειό και να αχρηστεύει το φροντιστήριο. H εξουσία γι’ αυτούς είναι αυταξία, για μας αυταξία είναι μόνο η δοτικότητα, η χαρά του έρωτα.

Δύο κόσμοι ασύμβατοι, ασύμπτωτοι, ασυμβίβαστοι. Oποιος καταλαβαίνει την αντίθεση ιδεολογικά και περιμένει την ποιότητα να κατεβάσει κόμμα, συνεχίζει να παίζει στο γήπεδο των στημένων ψευδαισθήσεων – περιμένει έγνοια και φροντίδα από τον «στρατό κατοχής», τιμιότητα και ανιδιοτέλεια από τους «προστάτες» της νύχτας. Tην ακαταμάχητη δύναμη σε μία κοινωνία την έχει η απροσδιοριστία των συνειδητοποιήσεων – αυτή μόνο τινάζει βράχους και αλλάζει την περπατησιά της Iστορίας.

Oταν η άρνηση της αναπηρίας, η αποστροφή και βδελυγμία για τον εμπαιγμό των «ειδήσεων», η φρικίαση για την ολιγότητα και τη φτήνια των τυράννων μας γίνουν συνείδηση μιας κρίσιμης μάζας, τότε θα γεννηθεί αλλαγή με τρόπους, σχήματα και δυναμικές απρόσμενης έκπληξης. Δεν είναι νομοτέλεια μια τέτοια εξέλιξη, είναι ενδεχόμενο, συνάρτηση ωρίμανσης που κερδίζεται ή αποδείχνεται ανέφικτη. Προς το παρόν ευελπιστούμε: Ποιος μπορούσε να φανταστεί ποτέ το ΠAΣOK στο 3,5% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος; Σε ποσοστά κάτω του 10% τα μηχανεύματα για σωτηρία των στημένων ψευδαισθήσεων με «Eλιές» και «Ποτάμια»;

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Οι Ρώσοι δίνουν στην Κριμαία
την αρχαία ελληνική ονομασία «Ταυρίδα»



Οι Ρώσοι, με πρόταση της Δούμας ετοιμάζονται να δώσουν και πάλι στην Κριμαία το αρχαίο ελληνικό όνομα Ταυρίς ή Ταυρίδα δράττοντας τη μοναδική αυτή ιστορική στιγμή. Κάνουν δηλαδή αυτό που έκανε και η Αικατερίνη η Μεγάλη το 1783 όταν η Χερσόνησος προσαρτήθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Και ο συμβολισμός δεν είναι καθόλου τυχαίος.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Ιζβέστια» ο βουλευτής του Φιλελεύθερου Δημοκρατικούς Κόμματος της Ρωσίας Μιχαήλ Ντεγκουάρεφ πρότεινε η Χερσόνησος να έχει και το όνομα Ταυρίς προκειμένου να αποκατασταθεί η συνέχεια της ιστορίας των διάφορων περιόδων της Κριμαίας.
Ο βουλευτής τόνισε πώς πρέπει να δοθεί η ονομασία Ταυρίς ή Ταυρίδα στην Κριμαία (το Κριμαία είναι ονομασία τατάρικης προέλευσης) καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν και σύμφωνο με τη μήνυμα του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να αναγνωριστούν στη Χερσόνησο τρεις γλώσσες, η ρωσική, η ουκρανική και αυτή των Τατάρων.
Με την άποψη αυτή συμφώνησε και ο βουλευτής της παράταξης «Ενωμένη Ρωσία» στην Κρατική Δούμα, Αλεξέι Τζουράβλεφ, λέγοντας ωστόσο πώς αυτό πρέπει να το αποφασίσουν οι κάτοικοι της Κριμαίας.
Υπέρ της ονομασίας Ταυρίς υπερθεμάτισε ο επικεφαλής των Κοζάκων της Μαύρης Θάλασσας, Ανατόλι Μαριέτε. «Το Κριμαία είναι ονομασία των Τατάρων και για εμάς είναι ένα σύμβολο σκλαβιάς 300 ετών, όταν οι Τάταροι εισέβαλαν στη ρωσική γη και εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν σε απομακρυσμένα μέρη», είπε.
Η Χερσόνησος ονομάστηκε Ταυρίδα (Ταυρίς ή Ταυρική) απο τους Έλληνες πολύ πριν τον έκτο αιώνα π.Χ. όταν δημιουργήθηκαν συστηματικά οι αποικίες τους. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Ταυρίδα είναι ο τόπος στον οποίο στάλθηκε η Ιφιγένεια μετά τη διάσωσή της (θεά Αρτέμιδα) από την ανθρωποθυσία για την οποία την προόριζε ο πατέρας της Αγαμέμνων. Η θεά έφερε τη νεαρή πριγκίπισσα στην Ταυρίδα και την έκανε ιέρεια στον εκεί ναό της.
Συνοπτικά η ιστορία της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας» όπως ονομάζεται σήμερα:
Η περιοχή κατακτήθηκε και αποικήθηκε κατά καιρούς από ιστορικές αυτοκρατορίες, αλλά και φυλές νομάδων. Έχουν περάσει αφήνοντας τη σφραγίδα τους πέραν των Ελλήνων Σκύθες, Βυζαντινοί και Γενουάτες. Και υπάρχουν αρχαιολογικά κατάλοιπα και τοπωνύμια όλων τους. Νομαδικές φυλές όπως Γότθοι και Ούνοι προσπάθησαν επίσης να κατακτήσουν την περιοχή.
Περισσότερο χρονικό διάστημα κατακτήθηκε η χερσόνησος από τους Τουρκο-Μογγόλους , και αναμείχθηκαν με τα τουρκικά φύλα που ήδη κατοικούσαν εκεί,. Έτσι το 1441 σχηματίσθηκε το «Κριμαϊκό Χανάτο». Οι ντόπιοι τουρκόφωνοι είναι γνωστοί ως Τάταροι της Κριμαίας.
Παρόλο που το Χανάτο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του από την «Χρυσή Ορδή» δεν κατόρθωσε να αποφύγει να καταστεί οθωμανικό προτεκτοράτο.
Από το Χανάτο της Κριμαίας ξεκινούσαν επιδρομές στις ανατολικές σλαβικές επαρχίες της Ρωσίας της Πολωνίας και αργότερα της Ουκρανίας, αλλά και της Λιθουανίας και συλλαμβάνονταν δεκάδες χιλιάδες σκλάβοι. Ανθούσε τότε το σκλαβοπάζαρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή.
Καθώς οι Τσάροι της Ρωσίας γίνονταν ισχυρότεροι, ένας από τους πρωταρχικούς στόχους έγινε η η προστασία των νότιων συνόρων από τις επιδρομές αυτές. Για το λόγο αυτό η Μόσχα αποδέχτηκε την πίστη των Κοζάκων Ζαπορόστι οι οποίοι και έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημιουργία της σημερινής Ουκρανίας.
Η Ρωσική Αυτοκρατορία καθώς ενισχυόταν και μετά από πολέμους εναντίον των Οθωμανών και κυρίως της συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774 το Χανάτο της Κριμαίας πέρασε στη Ρωσία.
Η Αικατερίνη η Μεγάλη, προσαρτώντας την περιοχή της έδωσε το ιστορικό ελληνικό όνομα Ταυρίδα.
Στον πόλεμο της Κριμαίας (1853-1856) η χερσόνησος υπήρξε πάλι θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων.
Τη μάχη εναντίον των Ρώσων κέρδισαν οι Οθωμανοί με συμμάχους του αγγλο-γάλλους, μετά την αιματηρή πολιορκία της Σεβαστούπολης. Η Κριμία όμως, παρέμεινε στα ρωσικά χέρια, χάρη της γενικότερης ρωσικής νίκης στο μέτωπο εναντίον των Τούρκων.
Παρά την ολική σχεδόν καταστροφή της Σεβαστούπολης η άμυνα της πόλης μετά από 11μηνη πολιορκία, έμεινε ένα σημαντικό γεγονός στην ρωσική ιστορία.
Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ηρωική άμυνα της Σεβαστούπολης στη ναζιστική εισβολή, την κατέστησε «Ηρωική Πόλη». Μετά τον πόλεμο, η πολη ανοικοδομήθηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία της.
Με την αυγή του 20ού αιώνα οι Ρώσοι και οι Τάταροι ήταν οι κυρίαρχες εθνότητες στην Κριμαία. Ακολουθούσαν οι Ουκρανοί, οι Εβραίοι και άλλες μειονότητες.
Ο ρωσικός εμφύλιος πόλεμος επηρέασε την περιοχή, με απότοκο την πείνα του 1921-1923, με θύματα πλέον των 100.000, από τα οποία 75.000 ήταν Τάταροι. Κι αυτό επειδή είχαν περιοριστεί στα ορεινά, ήταν κτηνοτρόφοι και δεν είχαν στη διάθεσή τους πολλά λιβάδια.
Πλέον καταστροφική εποχή ήταν η μεταπολεμική, επειδή στη διάρκεια της κατοχής της Κριμαίας από τους Ναζί, είχαν συνεργαστεί μαζί τους περί τους 20.000 Τάταροι. Αρκετοί όμως ήταν που μάχονταν στους κόλπους του σοβιετικού στρατού.
Ο Στάλιν ωστόσο, μεταπολεμικά διέταξε να εξοριστούν από την Κριμαία περί τους 183.155 Τάταροι, σε διάφορες κεντροασιατικές σοβιετικές δημοκρατίες. Οι Τάταροι αυτοί μπόρεσαν να επιστρέψουν στην Κριμαία στα τέλη της δεκαετίας του ’80.
Άλλη μια επίμαχη απόφαση για την Κριμαία ελήφθη το 1954, όταν ο Νικήτα Κρουτσόφ –ουκρανικής καταγωγής- μεταβίβασε την χερσόνησο στην Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, αποσπώντας την από την Ρωσική Ομοσπονδία.
Πιο μπερδεμένη ιστορία ήταν με την Σεβαστούπολη που διατηρούσε ιδιαίτερο καθεστώς με στρατιωτικές βάσεις του σοβιετικού, και αργότερα του στρατού και του ναυτικού της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Από το 1948, η πόλη είχε ιδιαίτερο καθεστώς ανήκοντας αποκλειστικά στη διοίκηση της Μόσχας. Επειδή ακριβώς εκεί φιλοξενούσε τη σημαντικότερη ναυτική βάση της Μαύρης Θάλασσας η Σεβαστούπολη επί πολλές δεκαετίες, παρέμενε «κλειστή πόλη».
Το 1990 το καθεστώς της Σεβαστούπολης είχε καταστεί θέμα ατέρμονων διαβουλεύσεων ανάμεσα στις ρωσικές και τις ουκρανικές αρχές,
Τελικά στην πόλη απονεμήθηκε «καθεστώς ειδικής σημασίας με τις λιμενικές εγκαταστάσεις να νοικιαστούν στην Ρωσία (με λιζινγκ) ως το 2047.
Το 1991, στην Κριμαία έγιναν σειρά από δημοψηφίσματα. Ένα από αυτά την καθιστούσε αυτόνομη περιοχή εντός της ΕΣΣΔ, με πλειοψηφία 93,26%.
Για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας από την Σοβιετική Ένωση είχε ψηφίσει το 54%. Αλλά είχε απαγορευθεί το δημοψήφισμα για την απόσχιση της Κριμαίας από την Ουκρανία, και οι κάτοικοι θεώρησαν ότι το Κίεβο τους κορόιδεψε.
Η επιστροφή των Τατάρων κατά χιλιάδες, περιέπλεξε τα πράγματα ιδιαίτερα όταν εκείνοι άρχισαν ν’ αμφισβητούν την φιλορωσική διακυβέρνηση, διεκδικώντας προνόμια μειονότητας.
Σήμερα υπολογίζεται πως από τους κατοίκους της Κριμαίας το 97% ομιλεί ρωσικά, περί τους 1.200.000 (58,3% θεωρούν πως είναι Ρώσοι), 24% είναι Ουκρανοί (περί τους 500.000) και 12% Τάταροι.




Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Ανοικτή επιστολή - φωτιά από τον Εισαγγελέα
Πρωτοδικών Χανίων κατά της κυβέρνησης



Φαίνεται πως κάτι συμβαίνει (και παράλληλα κάτι κινείται προς την θετική κατεύθυνση). Μετά την χθεσινή είδηση που ανέβασα έρχεται και η ανοικτή επιστολή στο διαδίκτυο του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Χανίων, Γιάννη Πενταγιώτη, με αφορμή τις κινητοποιήσεις του κλάδου αλλά και τους λόγους για τους οποίους αντιδρούν οι δικαστικοί στα νέα μέτρα.
Ας δούμε ολόκληρη την επιστολή:
* * *
«Συνάδελφοι δικαστές και εισαγγελείς σαν απάντηση στους ελάχιστους συναδέλφους που αντιδρούν στις κινητοποιήσεις μας αλλά και στις αμφιβολίες και στις αντιρρήσεις που ήδη εγείρονται για την κλιμάκωση του αγώνα, τις οποίες σέβομαι, αλλά δεν υιοθετώ αναφέρω τα κάτωθι:

Αγωνιζόμαστε ως κλάδος, ως ανεξάρτητη εξουσία ενάντια στην προκλητική παραβίαση του Συντάγματος από την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, ενάντια στην κατεδάφιση όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενάντια στην ισοπέδωση της παιδείας και της υγείας του λαού μας, ενάντια στη γενοκτονία που επιχειρείται εις βάρος όλων μας με την μείωση των μισθών και των συντάξεων σε επίπεδα μη βιώσιμα στα πλαίσια δήθεν του αποκαλούμενου δημοσίου συμφέροντος το οποίο όπως φαίνεται σύμφωνα με την 668/20-2-2012 απόφαση του ΣτΕ, που έκρινε συνταγματικό το μνημόνιο σε όλα τα μέτρα του υπερισχύει του ίδιου του Συντάγματος, των άρθρων που κατοχυρώνουν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και αγαθά και της ΕΣΔΑ.

Εδώ υπάρχει και μια αντίφαση και ειρωνεία των σοφών του ΣτΕ καθώς όλα τα μέτρα που λαμβάνονται στα πλαίσια του δημοσίου συμφέροντος για τη λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας μας συγχρόνως τα ίδια μέτρα καταστρατηγούν, ισοπεδώνουν το δημόσιο συμφέρον και καταστρέφουν την κοινωνία μας για το καλό της οποίας εφαρμόζονται.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στο καθεστώς κατοχής που έχουν επιβάλλει η Τρόικα, οι σύμβουλοί τους, οι αξιωματούχοι της ευρωπαϊκής ένωσης και του ΔΝΤ και οι ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην κυβέρνηση «δωσίλογων» που προσφέρουν γη και ύδωρ στους δανειστές μας εξοντώνοντας το λαό μας με την κατάλυση κάθε είδους εργασιακού και κοινωνικού δικαιώματός του.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στο φαύλο αυτό καθεστώς της δήθεν κοινοβουλευτικής δημοκρατίας το οποίο νομοθετεί ενάντια στη θέληση και βούληση του λαού υποστηρίζοντας ότι διαθέτει λαϊκή νομιμοποίηση και εντολή.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στη λειτουργία της βουλής οπερέτας και της κυβέρνησης «yes men» που έχουμε, που νομοθετούν πάντα με δημοκρατικό τρόπο ψηφίζοντας όλα τα μέτρα που οδηγούν στην εξόντωση το λαό μας και στη διάλυση το κράτος μας, σε ένα άρθρο, για να μην υπάρξουν αντιδράσεις και διαρροές. Αλήθεια τι δημοκρατική πρακτική που είναι αυτή. Την επικροτούμε ως δικαστική εξουσία.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην ανεργία που έχει ξεπεράσει το 30%, αγωνιζόμαστε για τις οικογένειες των 3.000 συμπολιτών μας που αυτοκτόνησαν μην αντέχοντας την εξαθλίωση που τις οδήγησε η νόμιμα και δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνησή μας.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στον ορυμαγδό των νέων αυτών μέτρων λιτότητας και ισοπέδωσής μας, τα οποία κατά τους κυβερνώντες παίρνονται για το καλό μας και για να υπάρξει ανάπτυξη, όμως εδώ και δύο χρόνια συνεχώς βαθαίνει η ύφεση και δεν υπάρχει διέξοδος και τέλος.

Αγωνιζόμαστε για την εθνική μας κυριαρχία και ανεξαρτησία. Αλήθεια μήπως δεν έχετε αντιληφθεί ότι ήδη ζούμε σε καθεστώς κατοχής, δουλείας, αποικιοκρατίας γερμανικής προέλευσης. Ποιος πιστεύει ότι είμαστε ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος που θα δώσει ένα τέλος στην αυτοκαταστροφή του, στο φαύλο κύκλο που μας οδηγεί η προδοτική αυτή πολιτική που δήθεν υπερασπίζεται τα συμφέροντά μας ως ελληνικό κράτος και πολίτες.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας, στην αμετάκλητη και άνευ όρων παραίτησή μας από την εθνική κυριαρχία στην οποία προβήκαμε στο άρθρο 14 παράγραφος 5 της δανειακής σύμβασης που υπόγραψε ο υπουργός οικονομικών το Μάιο του 2010 χωρίς την έγκριση και κύρωσή της από τη βουλή και με βάση την οποία εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας οι εκπρόσωποι της Τρόικας και του ΔΝΤ, οι οποίοι με τις ευλογίες των πολιτικών μας συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται σε αποικία ή μήπως βρίσκονται.

Αγωνιζόμαστε για να διατηρήσει ο καθένας το σπίτι του που με μόχθο και κόπο και με τις οικονομίες του έφτιαξε και αγόρασε και να μη του το πάρει η τράπεζα γιατί με την περικοπή του μισθού του δεν έχει πια τα χρήματα για να πληρώνει το στεγαστικό του δάνειο.
Αγωνιζόμαστε για να έχουν τα παιδιά μας μέλλον σε αυτό τον τόπο και όχι να μεταναστεύουν, να μένουν άνεργα και να αμείβονται με 500 ευρώ.

Αγωνιζόμαστε για να παραμείνουμε ελεύθεροι πολίτες με γνώμη και άποψη και όχι δούλοι, απλοί διεκπεραιωτές και εφαρμοστές των άθλιων νόμων που ψηφίζει η βουλή αυτή των άθλιων εκπροσώπων μας οι οποίοι για άλλη μια φορά αφού υφάρπαξαν την ψήφο του λαού μας με ψευδή διλλήματα περί δήθεν καταστροφή μας αν δεν ακολουθήσουμε πιστά τις οδηγίες των δανειστών μας θεωρούν ότι έχουν τη λαϊκή νομιμοποίηση και εντολή.

Η μέχρι τώρα στάση μας και η κλιμάκωση του αγώνα μας όχι μόνο δεν είναι αντισυνταγματική και παράνομη όπως θέλουν μερικοί να πιστεύουν και να παρουσιάσουν αλλά αντίθετα υπηρετεί το λαό και το Σύνταγμα που καλούμαστε να εφαρμόσουμε.

Αγωνιζόμαστε για να σταματήσει η προκλητική ισοπέδωση των ατομικών, κοινωνικών, εργασιακών δικαιωμάτων του λαού μας.

Αγωνιζόμαστε για την προστασία των αδύνατων.

Αγωνιζόμαστε για να μην εξαφανιστεί η φυλή μας, το έθνος μας, η Ελλάδα μας, ο τόπος μας που τόσο ξεδιάντροπα αφανίζεται από τους δήθεν αντιπροσώπους του, από αυτούς που είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά και στην ανομία. Ας πληροφορηθεί λοιπόν η ηγεσία μας, η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου καθώς και οι εκλεκτοί συνάδελφοι που διαφωνούν με τη στάση μας ότι αγωνιζόμαστε για όλα τα ανωτέρω.

Η μόνη διέξοδος στην κρίση είναι η σθεναρή και αποφασιστική στάση μας για να τεθεί τέρμα στην καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου και δικαιοσύνης που βιώνουμε και για να υπάρξει μέλλον στον τόπο μας. Διαφορετικά αν πάψει να υφίσταται και ο θεσμός της δικαστικής εξουσίας, της δικαιοσύνης που τώρα τελευταία με αφορμή τις κινητοποιήσεις μας βάλλεται από παντού και κυρίως από το εσωτερικό του, την ηγεσία του αλλά και τους ίδιους τους λειτουργούς του δεν θα υπάρχει, δεν θα έχει μείνει όρθιο τίποτα πια.

Τότε ας συνεχίσουμε να μασάμε το κουτόχορτο που μας προσφέρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι εργολάβοι – καναλάρχες και οι πολιτικοί πάτρωνές τους που θαυμάζουμε στη βουλή και ας συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.

Γιάννης Πενταγιώτης
Εισαγγελέας Πρωτοδικών»


Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Στο «εδώλιο» οι δικαστές που δίκασαν
τις φούσκες του Χρηματιστηρίου (;)



Κόλαφος για τους δικαστές του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων που αθώωσαν τους 42 κατηγορούμενους για τις μετοχές φούσκες είναι η αίτηση αναίρεσης της απόφασης που υπογράφεται από το αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Χαράλαμπο Βουρλιώτη.
Ο κ. Βουρλιώτης χρησιμοποιεί σκληρές εκφράσεις για τους δικαστές τονίζοντας ότι «δεν ασχολήθηκαν ουδόλως» με τη ροή ψευδών...
πληροφοριών που διοχετεύθηκαν στην χρηματιστηριακή αγορά, κρίσιμο μέγεθος για την παραπλάνηση των επενδυτών.
 Ειδικότερα ο κ. Αντιεισαγγελέας αναφέρει «Η παραδοχή ότι οι επενδυτές ουδεμία περιουσιακή βλάβη υπέστησαν, διότι κατά τον κρίσιμο χρόνο της αγοράς των εν λόγω μετοχών, απέκτησαν αντιπαροχή ίσης αξίας με την παροχή στην οποία αυτοί προέβησαν, για τον λόγο ότι μπορούσαν να εκποιήσουν τις μετοχές χωρίς δυσκολία την ίδια ημέρα που τις αγόρασαν, εισπράττοντας ισάξιο τίμημα, δεν αποτελεί αιτιολογία σύστοιχη των χαρακτηριστικών της απαιτούμενης δικανικής πεποίθησης, αλλά συνιστά υπερασπιστικό αντίλογο, η ευδοκίμηση του οποίου δεν στηρίζεται σε γεγονότα αλλά αποκλειστικά σε υπόθεση, η οποία δεν ανατρέπει την ενεστώσα περιουσιακή βλάβη που έχει συντελεστεί σε βάρος των ανωτέρω επενδυτών, οι οποίοι είχαν ήδη σπεύσει και αγοράσει τις υπερτιμημένες μετοχές».
 Στην ουσία οι δικαστές του Τριμελούς Εφετείου ελέγχονται για εναρμόνιση με την υπερασπιστική γραμμή των κατηγορυμένων ενώ ο κ. Βουρλιώτης επισημαίνει ότι δεν μπορούν να αξιολογούνται από το δικαστήριο μεμονωμένα τις ενέργειες καθενός εκ των κατηγορουμένων και να παραβλέπεται το γεγονός ότι οι ελεγχόμενες πρακτικές τους ήταν «αποτέλεσμα συναπόφασης και σύμπραξης», δίκην σχεδίου, το οποίο επινόησαν και έθεσαν σε εφαρμογή.

  



Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ καταψήφισαν
την έκθεση καταπέλτης για την τρόικα



Η εξεταστική επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου (γνωστή ως επιτροπή Κάρας - Νγκονγκ) για τη δράση της τρόικας στις χώρες του μνημονίου, με επικεφαλής τον Αυστριακό ευρωβουλευτής του ΕΛΚ και αντιπρόεδρο του Σώματος Ότμαρ Κάρας τέλειωσε το έλεγχο της. Μάλιστα η ομιλία του κ Κάρας στην ολομέλεια ήταν κατπέλτης. Μίλησε για χειρισμούς χειρουργού που έπρεπε να κάνει η τρόικα έκανε χασάπη.  Αυτή εγκρίθηκε με 448 ψήφους υπέρ, 140 κατά και 27 αποχές. Όμως...
 * * *
...Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ καταψήφισαν την έκθεση Κάρας - Νγκονγκ η οποία αποτελεί την" εξεταστική" της ευρωβουλής για τον ρόλο της τρόικας στην Ελλάδα. Υπενθυμίζουμε ότι η επιτροπή είχε μεταβεί στην Αθήνα και προκάλεσε σάλο...
, αφενός με την μετατόπιση της ημερομηνίας άφιξης αφού η αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι λόγω της τελετής έναρξης της ελληνικής προεδρίας στο Ζάππειο ζήτησε να μην συμπέσουν, και αφετέρου με τις δηλώσεις των ελεγκτών για τον ΣΥΡΙΖΑ που προκάλεσαν και την οργή του Τσίπρα. Λόγω τρόικας , εδώ πέρασε στα ψιλά ότι η έκθεση τέθηκε σε ψηφοφορία. Η ΝΔ καταψήφισε γιατί όπως λένε οι ευρωβουλευτές της, δεν λαμβάνει υπόψιν το πρωτογενές πλεόνασμα και τις θυσίες των ελλήνων. Το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε.

Τον λόγο που έγινε αυτό, θα σας τον αποκαλύψουμε εμείς. Η έκθεση λαμβάνει ως δεδομένο ότι τα χρόνια πριν το μνημόνια υπήρξε ¨στατιστική απάτη" δηλαδή λέει με απλά λόγια ότι η κυβέρνηση Καραμανλή πούλαγε φούμαρα όταν η κρίση μάστιζε τον κόσμο και εκείνος έλεγε ότι η Ελλάδα έχει ισχυρή οικονομία και οριακή ανάπτυξη. Έτσι οι ΠΑΣΟΚοι ευρωβουλευτές υπερψήφισαν δικαιώνοντας τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος και τους διόρισε στην ευρωβουλή.

Οι της ΝΔ, κατάλαβαν οτι εάν το ψήφιζαν θα παραδέχονταν οτι ο άνθρωπος που τους διόρισε θα είχε πρόβλημα. Απλά πράγματα...


Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα

Στον σχετικό χαμό που έγινε τις προηγούμενες μέρες με το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα(«Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη») , να συμπληρώσω και την δική μου γνώμη. Νομίζω πως, για το αν έπρεπε να εκδοθεί ή όχι έχει σχέση με την ελευθερία να δημοσιεύει κανείς τις απόψεις του. Βέβαια ο συγκεκριμένος μπορεί να είναι δολοφόνος αλλά κυκλοφορούν βιβλία κι άλλων μεγαλύτερων δολοφόνων. Όπως «ο αγων μου» Αδόλφου Χίτλερ ή «Το πιστεύω μας» του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Θα μιλήσω και για το σχόλιο της κ. Μπακογιάννη «Αυτό δεν καταπίνεται με τίποτα». Μένω ΜΟΝΟ σ’ αυτή γιατί αυτή ωφελήθηκε, αμέσως μετά έγινε δήμαρχος Καρπενησίου, βουλευτής, υπουργός και αρχηγός κόμματος, ενώ τα παιδιά της και ο κ. Μομφεράτος που επίσης φωνάζουν έχασαν τον πατέρα τους ότι χειρότερο στη ζωή.
Τι να πούμε κ. Μπακογιάννη για τις αναγούλες που μας φέρνουν όταν ακούμε και βλέπουμε στη τηλεόραση τους Σαμαρά, Στουρνάρα, Γεωργιάδη, Βορίδη, Βούλτεψη και τόσους άλλους (για να σταθώ μόνο στη μία συνιστώσα της κυβέρνησης); Θα μου πείτε πως αυτοί δεν είναι δολοφόνοι. Είναι όμως ηθικοί αυτουργοί της πλειοψηφίας των αυτοκτονιών που έιχαμε στα χρόνια του μνημονίου.

Πάντως όλα αυτά τα λέει πολύ καλά η καλή δημοσιογράφος κ. Ντέπυ Γκολεμά σε σχόλιό της στη προσωπική της σελίδα στο facebook που προσυπογραφώ
 * * *
Κάνω κάτι σκέψεις! μήπως να πάψει το παλικάρι που λέγεται Κ. Μπακογιάννης, γιος της Ντόρας και του δολοφονηθέντος Παύλου Μπακογιάννη, να καπηλεύεται τη μνήμη του πατέρα του, τωρα που παει και για περιφερειάρχης? και αν υποθέσουμε πως η τρομοκρατία ειναι ενας πόλεμος (μισητός) ποιά οικογένεια στην Ελλάδα δεν έδωσε και ενα νεκρό? δεν υπήρξαν παιδιά στον Εμφύλιο απο τη μια και την άλλη μεριά που ειδαν πατεράδες να σκοτώνονται, να δολοφονούνται? δεν υπήρξαν μανάδες απο όλες τις μπάντες που θυσιασαν γιούς σε ασκοπους αγώνες? ασφαλώς δεν επικροτώ την πράξη. Λέω όμως οτι δεν ειναι το μοναδικό παιδί στο κόσμο που ο αξιος πατέρας του, επεσε θυμα τρομοκρατών. Και ασφαλώς ειμαι εναντίον κάθε προσπάθειας μη εκδοσης ενός βιβλίου, οτι και να λέει. εναντίον καθε τρομοκρατικής πράξης είμαι, αλλά αν θέλουμε να μιλησουμε για την οικογένεια Μητσοτάκη, ομιλούμε για μια Αγια οικογένεια? Ενα θύμα έδωσε - λυπηρό- και χιλιάδες δημιούργησε απο πάππου ως εγγονό, μηδε της κόρης εξαιρουμένης.... δεν λέω οτι ειναι ευχάριστο να χανει ενα παιδί τον πατέρα του, αλλά ειναι άξιο για τη μνήμη του να φτάνει στο σημείο να το καπηλέυεται? δηλαδή αν δεν ειχε κυκλοφορησει το βιβλίο θα άλλαζαν οι μνήμες η οι εφιάλτες του? Ο νέος άνθρωπος (4.000 περίπου) που σαλτάρει απο τον 5ο οροφο, δεν ειναι θύμα μιας άλλης τρομοκρατίας και μάλιστα κρατικής? οι νέοι που φεύγουν απο τον τοπο και ξενητευονται τρομοκρατημένοι δεν φεύγουν? δεν ξερω, αυτες τις σκέψεις κάνω και τις καταθέτω. Γιατί τόσες μέρες στην τηλεόραση βλέπω γκρο- πλάν τα δακρυσμένα μάτια. αλλά δεν ειδα ποτέ άλλα ανώνυμα δακρυσμένα μάτια, αυτού του τόπου. και εχουμε πολλά....



Αναδημοσίευση https://www.facebook.com/deppy.golema/posts/624567347615338

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Ενας Σίσυφος σε κατακόμβη



Με την «Ελια»,τις συνιστώσες της, τα πρόσωπα που παρευρέθηκαν (αυτά που απουσίασαν) και τη σημασία τους ασχολήθηκε ο Παντελής Μπουκάλας σε πρωτοσέλιδο άρθρο του στην «Καθημερινή» της Τρίτης 11 του Μάρτη.
 * * *
Αρκούσε ένα βλέμμα στην πρώτη σειρά των συνδιασκεπτομένων της «Ελιάς» κι άλλο ένα στο κάδρο πίσω από τον εκάστοτε αγορητή, με το νέο σύμβολο, το δέντρο και τους υποκλάδους του, για να απογοητευτούν και οι τελευταίοι πιστοί του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι ονειροπόλοι τής υπό τον κ. Βενιζέλο (ή τον κ. Σημίτη;) «ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς». Μπροστά λοιπόν έβλεπες πρόσωπα γνωστότατα (και φθαρμένα), σχετικώς γνωστά και μάλλον άγνωστα, σε μια εξαναγκαστική συνύπαρξη· κοινό τους στοιχείο η κατήφεια, που αδυνατούσαν να τη σπάσουν τα τηλεοπτικού προορισμού βεβιασμένα χαμόγελα: Ο πρώην πρωθυπουργός (της «ισχυρής Ελλάδας»)· ο κ. Λοβέρδος, που έφυγε, παρότι διόσκουρος, ερωτοτρόπησε με την ανέφικτη κομματική «αυτοτέλεια», αλλά και με τη ΔΗΜΑΡ, και επέστρεψε για να προσθέσει την προσωπική του αποτυχία στους συντελεστές του νέου εγχειρήματος· ο κ. Μόσιαλος, αίφνης «αρχηγός», άρα ισότιμος του κ. Βενιζέλου και του κ. Σημίτη, ως επικεφαλής μιας ιδιόκτητης πολιτικής κίνησης κατ’ όνομα «δυναμικής»· εκπρόσωποι άλλων συνεταιρικών «κινήσεων» ή «ομίλων», που δεν θα τους αδικούσαμε αν χαρακτηρίζαμε σχεδόν μηδενική την κοινωνική τους απήχηση.

Αντίθετα, δεν ήταν εκεί ο κ. Παπανδρέου. Κι όχι επειδή έλειπε σε ταξίδι για διαλέξεις παρά επειδή υποθέτει ότι το πράσινο της «Ελιάς» απειλεί με εξαφάνιση το πράσινο του ήλιου του ΠΑΣΟΚ, που το θεωρεί ιδιοκτησία του, εκ κληρονομίας. Δεν ήταν επίσης τα παπανδρεόφιλα στελέχη, που έλαβαν την οδηγία «να πεισμώσουν». Ούτε ο μονίμως πεισμωμένος κ. Πάγκαλος, ως «μη προσκληθείς», γεγονός που του επέτρεψε να δώσει τις ευχές του στην «Ελιά» με τον δικό του τρόπο («καλό δάκο» – ή περίπου). Ούτε ο κ. Χρυσοχοΐδης, που μάλλον βρήκε την ευκαιρία να διαβάσει επιτέλους το Μνημόνιο, ώστε να ανανεώσει τον αντιεξουσιασμό του. Και δεν ήταν βέβαια εκεί όσα στελέχη επέλεξαν να ανασυγκροτήσουν την Κεντροαριστερά μαζί με τη ΔΗΜΑΡ.

Στην εικόνα πίσω από τους ομιλητές, η «Ελιά - Δημοκρατική Παράταξη» και από κάτω, με το λογότυπό τους, οι συμμαχούντες: το ΠΑΣΟΚ αριστερά (όχι ως ιδεολογική υποδήλωση, αλλά επειδή το ανθρώπινο μάτι διαβάζει πρώτα αριστερά), έπειτα η «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα», η «Δυναμική Ελλάδα», οι «Νέοι Μεταρρυθμιστές», η «Πολιτεία 2012» και η «Πρωτοβουλία Β΄». Και να έλειπαν οι μισοί (και παραπάνω), η απουσία τους δεν θα γινόταν αισθητή. Αρα, τι προσθέτουν; Και, άρα δεύτερον, ποια ανασυγκρότηση, με ποιες δυνάμεις, ποια «νέα πρόσωπα» και ποιες «φρέσκες ιδέες»;

Ισως γι’ αυτό, λοιπόν, ο κ. Βενιζέλος, απογοητευμένος, κατέφυγε στη ρητορεία της υπερβολής και του αυτοθαυμασμού, αντλώντας υλικό από τη μυθολογία και τη θρησκειολογία. Απέδωσε «ιώβεια υπομονή» στον εαυτό του, δοξολόγησε το «σισύφειο έργο του ΠΑΣΟΚ» (καίτοι το «σισύφειο» κάθε άλλο παρά «επιτυχημένο» σημαίνει) και ύμνησε «το ΠΑΣΟΚ των κατακομβών», όπως το χαρακτήρισε. Τούτων δοθέντων, λογικό είναι να πιστεύει πως ο ίδιος «εφάπτεται με την πρόκληση της Ιστορίας». Αλλά πόσοι άλλοι διακρίνουν την ίδια εφαπτομένη;

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Το «γωνιακό μαγαζάκι» της Τρόικας



Η δήλωση του υφυπουργού Μεταφορών Μιχάλη Παπαδόπουλου, ότι η Τρόικα εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα δεν προκάλεσε τον αναμενόμενο θόρυβο. Δεν τον κάλεσαν στο...
Μέγαρο Μαξίμου για εξηγήσεις, δεν του ζητήθηκαν διευκρινίσεις, δεν υπέστη αποδοκιμασία, ούτε και ο ίδιος αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει στην αυτονόητη ερώτηση, ποια είναι τα συμφέροντα που εξυπηρετεί η Τρόικα και, εφόσον αυτό συμβαίνει, γιατί η κυβέρνηση δεν το καταγγέλλει επίσημα και θεσμικά.

Θα ήταν ένα πολιτικό παράδοξο αν δεν συνέβαινε μέσα σε ένα κλίμα που προετοιμάζει ρήξη ή περίπου ρήξη της κυβέρνησης με την Τρόικα. Υπάρχουν σοβαρές εκκρεμότητες προκειμένου να υπάρξει συμφωνία μέχρι την Κυριακή, όπως ζητούν εταίροι και πιστωτές, και όλα δείχνουν ότι θα πάμε σε τμηματική και μερική καταβολή των δόσεων που βρίσκονται στον αέρα ύψους περίπου 10 δισ ευρώ. Επειδή τον Μάιο λήγουν ομόλογα που ανέρχονται στο ίδιο ποσό, υπάρχει ως σχέδιο Β η έκδοση εντόκων γραμματίων, που θα προβληθεί και ως πείραμα εξόδου στις αγορές. "Λεφτά θα υπάρχουν" δεσμεύτηκε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας χωρίς να διευκρινίσει με ποιον τρόπο θα εξασφαλιστούν.

Αυτή τη στιγμή δεν είναι σαφές αν η συγκρουσιακή ατμόσφαιρα που διαμορφώνεται είναι πραγματική ή προσχηματική, αφού υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να κάνουν πίσω σε αρκετά πράγματα η Τρόικα, προκειμένου να μη σπάσει το σκοινί σε προκελογική περίοδο, κάτι που δεν θέλει η ελληνική πλευρά, αλλά ούτε και το Βερολίνο.

Τα σημεία διαφωνίας μεταξύ κυβέρνησης και εκπροσώπων των πιστωτών αφορούν την υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της λεγόμενης εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις (απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων κοκ), παρατάταση του προγράμματος για απολύσεις και διαθεσιμότητες το 2015. Αλλά το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι ο προσδιορισμός του μεγέθους και η διανομή του πρωτογενούς πλεονάσματος. Η Τρόικα ζητά να συνεκτιμηθεί το δημοσιονομικό κενό του 2014 και όποιο ποσό μοιραστεί τον Απρίλιο και τον Μάιο, 1 με 1,5 δισ με βάση τον κυβερνητικό σχεδιασμό, να μετρηθεί στις δαπάνες του προϋπολογισμού και επομένως να καλυφθεί με ισοδύναμα μέτρα.

Επίσης, οι εκπρόσωποι των δανειστών εναντιώνονται στην αξιοποίηση του πλεονάσματος ως κοινωνικού μερίσματος για τη στήριξη των ενστόλων και των χαμηλοσυνταξιούχων και ζητούν να κατευθυνθεί σε αναπτυξιακές δράσεις και στην ενίσχυση των οικογενειών που ζουν στο όριο της φτώχειας ή και κάτω από αυτό. Επειδή διαρροές γίνονται μόνο από την ελληνική πλευρά, οι πληροφορίες είναι σχετικά ασαφείς. Ωστόσο, προκύπτει από συγκλίνουσες ενδείξεις ότι ο πιο σφιχτός κόμπος αφορά την αξιοποίηση του πρωτογενούς πλεονάσματος, το οποίο αποτελεί το πιο βαρύ προεκλογικό χαρτί της κυβέρνησης...