Δρόμος οδυνηρός, αλλά δρόμος

Την πιο καλή απάντηση στους πανηγυρίζοντας κυβερνητικούς, σε σχέση με το μνημόνιο και την «περιφανή νίκη» της περασμένης βδομάδας, έδωσε ο κ Σωκράτης Τσιχλιάς στην Καθημερινή του περασμένου Σαββάτου (23/7) στο άρθρο του με τον ίδιο τίτλο.

* * *

Ωστε, λοιπόν, δεν έγινε κανένα λάθος έως σήμερα; Αυτοί οι 14 μήνες που πέρασαν από την υπογραφή του Μνημονίου έως την προχθεσινή (σ.G. πρόσφατη) απόφαση των ηγετών της Ευρωζώνης είναι ένας –βήμα βήμα κτισμένος– θρίαμβος της ελληνικής κυβέρνησης; Γιατί αυτό, περίπου, είπε στη χθεσινή ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος στο νέο σχέδιο για τη διάσωση της Ελλάδας. Να ξεχάσουμε, λοιπόν, την περιβόητη θητεία Παπακωνσταντίνου με τους ατέλειωτους ερασιτεχνισμούς, τις αποκρύψεις και τα ελαφρά ψεύδη, τον φορολογικό νόμο που απέτυχε και εκπονείται νέος, τα δημοσιονομικά που αστόχησαν και τις παλινωδίες που τρέλαναν την αγορά και τους πολίτες; Είναι δυνατόν, η εφιαλτική χρονιά που πέρασε, να καταγραφεί ως επιτυχημένη πορεία, που μας οδήγησε μάλιστα σε κάποιον «θρίαμβο»;
Μετά από πειράματα που σχεδόν διέλυσαν την Ελλάδα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πήραν προχθές μια απόφαση που κινείται τουλάχιστον στη σωστή κατεύθυνση. Μια απόφαση, που αν είχε παρθεί πέρυσι, σήμερα θα ήμασταν σε απείρως καλύτερη μοίρα. Κανείς δεν ξέρει βεβαίως, ακόμη, αν τα οικονομικά εργαλεία που περιλαμβάνει η πρόταση θα λειτουργήσουν άψογα ή αν τα προτεινόμενα μέτρα είναι αρκετά για να καταστήσουν το ελληνικό χρέος διαχειρίσιμο. Ο καιρός θα δείξει. Οπως και να ’χει, η Ελλάδα παραμένει μια χώρα υπό αυστηρή επιτήρηση των δανειστών της, συντριπτικά φτωχότερη, με ρεκόρ ανεργίας στους νέους, με τη φοροδιαφυγή να την πνίγει και την εισφοροδιαφυγή να απειλεί θανάσιμα τη βιωσιμότητα των ταμείων της. Μια χώρα όπου οι πελατειακές σχέσεις είναι… πολύ σκληρές για να πεθάνουν και η κλεπτοκρατία καραδοκεί. Ενώ η αίσθηση αδικίας εδραιώνεται σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και η βία καιροφυλακτεί.
Με την προχθεσινή απόφαση, ωστόσο, αυτή η σμπαραλιασμένη Ελλάδα απαλλάσσεται, μάλλον, από τη δηλητηριώδη αβεβαιότητα που έδωσε το τελικό χτύπημα στην οικονομία. Υπάρχει πλέον εμπρός μας δρόμος οδυνηρός, αλλά υπάρχει δρόμος. Αυτό το νέο δεδομένο θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν -–επικοινωνιακά εννοείται– κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Δηλαδή, οι δύο πολιτικοί οργανισμοί που είναι βασικοί υπαίτιοι για το χάλι της πατρίδας μας. Ετοιμάζονται ήδη για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.