Σε σχέση με το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» ενδιαφέρων το άρθρο της Τετάρτης Του Αλεξη Παπαχελα στην «Καθημερινη»
Η είδηση για το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» έφερε τη διεθνή κρίση του Τύπου στη δική μας αυλή. Ο «Ελεύθερος Τύπος», στην αρχική του νέα μορφή, ήταν μια προσέγγιση στο πώς πρέπει να είναι μια μοντέρνα ή μεταμοντέρνα εφημερίδα για να μπορέσει να προσελκύσει τους «πιτσιρικάδες», αλλά και τους 30άρηδες που είναι εθισμένοι στο Διαδίκτυο. Αισθητικά και σχεδιαστικά ήταν μια αξιόλογη προσπάθεια, η οποία όμως απέτυχε, γιατί ενδεχομένως δεν βρήκε ποτέ αυτό που χρειάζεται απαραιτήτως μια εφημερίδα για να μιλάει με τον αναγνώστη: ένα καθαρό στίγμα, μια αίσθηση πως η εφημερίδα διαθέτει μια διακριτή «ψυχή».
Γεγονός είναι πάντως πως οι εφημερίδες απειλούνται διεθνώς, και ενδεχομένως περισσότερο στην Ελλάδα. Από τι; Πρώτα απ’ όλα από την έλλειψη επαγγελματισμού και τον συνδυασμό τεμπελιάς και αλαζονείας, που οδηγεί συχνά σε τραγικά λάθη. Κανείς μας δεν χαίρεται όταν κάποιες εφημερίδες δημοσιεύουν αναλυτικό και ανάγλυφο ρεπορτάζ για συναντήσεις που δεν έγιναν ποτέ. Παρόμοια λάθη δείχνουν πως υπάρχει κάτι πολύ στραβό στο δημοσιογραφικό DNA. Από τέτοιου είδους, όμως, γκάφες πλήττεται όλη η δημοσιογραφία, γιατί δυστυχώς η καχυποψία παίρνει μπάλα όλους. Υπάρχουν πάντοτε, βεβαίως, οι «Ταλιμπάν» της κακοήθους δημοσιογραφίας, που νομίζουν πως φυτεύοντας υποψίες στους αναγνώστες του απέναντι θα κερδίσουν κάτι. Δικαίωμά τους να το βλέπουν έτσι. Το ζήτημα είναι πως πολύ συχνά γνώστες ενός τομέα διαβάζουν ένα σχετικό ρεπορτάζ και αντιλαμβάνονται ότι είναι εξαιρετικά ρηχό, αν όχι ανακριβές. Και έτσι σταματούν να διαβάζουν εφημερίδες. Στην εποχή μας ο «ψαγμένος» αναγνώστης, που είναι και ο μόνος που πιθανόν να μείνει πιστός στις εφημερίδες, ψάχνει για ενημέρωση και ανάλυση από ειδικούς, σε βάθος και με σχετική ακρίβεια.
Δεύτερη απειλή το Διαδίκτυο. Δεν πίστευα ποτέ πως δίπλα στην κούπα με τον καφέ μου το πρωί θα είχα τον φορητό μου υπολογιστή, για να διαβάζω ελληνικές και ξένες εφημερίδες, γιατί θεωρούσα εαυτόν παραδοσιακό «μερακλή» αναγνώστη εφημερίδων. Και όμως! Αντιλαμβάνομαι, συνεπώς, τι συμβαίνει στις νεότερες ηλικίες, αν και κανείς ακόμη δεν έχει βρει τον τρόπο να έχει πραγματικά έσοδα από την εφημερίδα στο Διαδίκτυο.
Οι εφημερίδες, για να επιβιώσουν στο σημερινό περιβάλλον της ενημέρωσης, που λειτουργεί 24 ώρες 365 μέρες τον χρόνο, θα πρέπει να ενισχύσουν την ποιότητά τους, να απευθυνθούν πιο πειστικά στον «γνώστη», να τροφοδοτούν τον αναγνώστη με μεγάλη ταχύτητα όλο το 24ωρο. Αφήνω τα οικονομικά τους, εντόπια και ξένα, στην άκρη γιατί είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση. Οι εφημερίδες έχουν δύο δρόμους μπροστά τους, να γίνουν οι δεινόσαυροι της νέας εποχής της πληροφορίας ή να προσαρμοστούν, ραγδαία, ίσως και βίαια. Ο δρόμος από εδώ και πέρα θα είναι γεμάτος... απώλειες, αλλά και προκλήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου