Ένα χρόνο πριν τη «Μεγάλη Συνάντηση» για τα 40 χρόνια της αποφοίτησή μας από το Λύκειο

Κι εκεί που έψαχνα να βρω «με τι θα ασχοληθώ» στο κείμενό μου, να σου το μήνυμα στο Facebook από τον συμμαθητή και φίλο Νίκο.

Συνάντηση αποφοίτων 1986 1^ου και 2^ου Λυκείου Φαρσάλων  (40 χρόνια). «Έμεινα παγοκολόνα» Τι λέει; 40 χρόνια; Τις προάλλες δεν ήταν η συνάντηση μας για τα 30 χρόνια, το 2016,  απ’ όπου και η φωτογραφία της πρόσκλησης.  Περάσαν κιόλας άλλα δέκα χρόνια.

Όμως τι λέω;  Ποια 30 και 40 χρόνια; Σαν χθες θυμάμαι τους φίλους που ήταν και συμμαθητές, στα θρανία του γυμνασίου και του Λυκείου. Την Βάσω τον Νίκο, τη Ρούλα, την Βούλα, τον Βαγγέλη, τον Κώστα, τον Αχιλλέα, τον Σαράντη,  τον Δημήτρη, την Γιάννα, την Ζωή. τον Σταύρο κι άλλους πολλούς. Ή του φροντιστηρίου όπως την Ταξιαρχία, τον Μπάμπη, τον Μαργαρίτη, την Μαίρη, την Ελένη, την Νίκη, την Πόπη, την Θωμαή κι άλλους πάλι πολλούς.

Ή από τις ανέμελες βραδιές μας των πολλών πάρτι, εδώ όμως οι μνήμες είναι λιγάκι μπερδεμένες. Γιατί με πολλούς από τους συμμαθητές, βρισκόμασταν και μετά την αποφοίτηση. Και μας έχουν μείνει αξέχαστες οι βραδιές μέχρι και τις παραμονές του 2000. Εδώ θα βάλω πάλι την Ταξιαρχία, τον Μπάμπη, τον Κώστα, την Φωτεινή την Νίκη, τον Βαγγέλη αλλά και τον Τάσο, τον Χάρη και τόσους άλλους. Αλλά κι άλλους με τους οποίους ήμασταν συμμαθητές σε διαφορετικά τμήματα, δεν ήμασταν μαζί σε κάποιο φροντιστήριο. Αλλά αυτό δεν «λέει κάτι, μια που ήμασταν μαζί στα διαλλείματα και στις σχολικές εκδρομές. Όπως η Έλλη, η Όλγα η Μαρία, ο Θοδωρής η Χαρούλα και τόσοι άλλοι

Δε θέλω να γράφω δικαιολογίες αλλά φίλοι μου δεν έχω γράψει όλα τα ονόματα (μάλιστα  μερικά  έπρεπε να τα γράψω δύο φορές) , Αν τα έγραφα τόσο αναλυτικά θε έγραφα ως και τώρα. Ειδικά έτσι πως τα χώρισα – στο σχολείο, το φροντιστήριο και στις disco ή τα club αργότερα – η λίστα θα γινόταν τεράστια. Σας θυμάμαι όμως όλους και είστε μέρος των καλύτερών μου χρόνων, των παιδικών – μαθητικών, όλοι σας. Και είστε «στην  καρδιά μου» και το ξέρετε.

Αλλά και τους καθηγητές μας. Θα αναφερθώ σε μερικούς με το μικρό τους όνομα (που κάποια κι εδώ αντιστοιχούν σε πάνω από ένα πρόσωπο). Ο Γιώργος, ο Ταξιάρχης, ο Αχιλλέας, η Αφροδίτη, η Μαρία, η Πόπη, η Αθανασία, ο Δημήτρης κα

Το «Reunion του 2026», που δε μ’ αρέσει σαν έκφραση θα προτιμούσα το «Συνάντηση του 2026,  είναι κάτι για το οποίο ανυπομονούμε όλοι. Γιατί αν θυμηθώ τα δυο μεγάλα το 2015 και το 2016 που ήρθαν φίλοι κι από μακριά. Αλλά και τα τέσσερα μικρότερα σε ουζερί και καφέ (η φωτό δίπλα από τη συνάντηση του 2023 στο ΣΑΝΤΕ), δεν υπάρχει συγκίνηση αλλά επιστροφή σ εκείνα τα χρόνια.

Και θα γράψω έναν ακόμη λόγο που το 2026 θα γίνει «Συνάντηση». Το Reunion η επανασύνδεση δηλαδή έγινε το 2015. Μετά ξανασυναντιόμαστε. Είναι λοιπόν «Μεγάλη Συνάντηση» όπως σωστά έγραψε ο Νίκος στη πρόσκληση.

Στις συναντήσεις μας αυτές οι συμπάθειες και οι φιλίες μας αναζωπυρώνονται κι εδραιώνονται. Νιώθομε σαν να είμαστε ακόμη στα μαθητικά μας χρόνια. Και οι συμμαθητές είμαστε τα αδέρφια μιας δεμένης και αγαπημένη οικογένειας, που έχει χωρίσει και πήρε ο καθένας τον δρόμο του. Οι οποίοι κάποιοι είμαστε κοντά και ψάχνουμε αφορμή να βρεθούμε, κάποιοι έχουν πάει μακριά (η Μαρία, ο Σαράντης, ο Κώστας κα) και κάποιοι χαίρονται «που μας βλέπουν έτσι από ψηλά» όπως η Θωμαή, ο Γιώργος κι ο Θανάσης. Να μείνω σε αυτούς που βρέθηκαν σε συναντήσεις μας ή ήθελαν αλλά δεν ήρθαν λόγω των συγκυριών