Αν σου βαστάει, έλα!

Με την ελληνική γλώσσα καταπιάστηκε την Παρασκευή 19 Ιουνίου ο δημοσιογράφος που γράφει το χρονογράφημα  στην στήλη ΚΑΠΟΥ ΠΗΓΑ. ΚΑΤΙ ΕΙΔΑ στη δεύτερη σελίδα της «δημοκρατίας» με το ψευδώνυμο Η ΑΚΙΣ.

Διαβάζοντάς το θα καταλάβει ο καθένας πόσο μεγάλη ζημιά έκανε το σχολείο που ΔΕΝ μας έκανε να αγαπήσουμε την Γλώσσα μας. Κι έγινε η ζημιά αυτή, όταν ήμασταν εμείς μαθητές, τις δεκαετίες του ’70  - ’90. Τότε  που υπήρχε πολυτονικό σύστημα, διδασκόταν λίγο παραπάνω τα αρχαία Ελληνικά και τα βιβλία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας είχαν αριστουργήματα. Το πολυτονικό σύστημα καταργήθηκε το 1982, και το θεωρώ το μεγάλο λάθος των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως σημειώνω στην χθεσινή μου ανάρτηση

Φανταστείτε τι γίνεται  τώρα που εκτός του μονοτονικού, που αντικατέστησε το τις περισπωμένες, υπογεγραμμένες και τα πνεύματα, φθίνουν απ’ ότι ακούω όλα τα παραπάνω.

Διαβάστε το χρονογράφημα και βγάλτε κι εσείς τα συμπεράσματά σας.

• • •

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ από τον φίλο μού, δικηγόρο Νίκο Παστελάκο: «Ο φιλόλογος Α. Αντωνάκος σε μια διάλεξή του ανέφερε μεταξύ άλλων: "Ο Λεωνίδας, όταν ο Ξέρξης τον ζήτησε να παραδώσει τα όπλα, τον απήντησε το περίφημο «μολών λαβέ» ! Αυτό αποδόθηκε ως `έλα να τα πάρεις'. Όμως ο Λεωνίδας ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΑΥΤΟ. Αν εννοούσε αυτό, τότε Θα έλεγε 'ελθών λαβέ' και όχι `μολών λαβέ' .Το ρήμα ` μολώσκω', που τρέπεται σε `βλώσκω', έχει αόριστο Β' `έμολον' και τη μετοχή αορίστον `μολών'.

Γνωρίζουμε βεβαίως ότι στην αρχαία ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα. Κάθε λέξη είχε μία ειδοποιό νοηματική διαφορά από την άλλη και δήλωνε κάτι λίγο διαφορετικό. Έτσι το ρήμα `βλώσκω' σημαίνει έρχομαι κάπου, πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, το θάρρος ψυχής. Όταν λοιπόν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση τον Ξέρξη `μολών λαβέ', δεν εννοούσε `έλα να τα πάρεις', αλλά `βρες πρώτα το Θάρρος και έλα να τα πάρεις' ή όπως είχε πολύ ορθά γράψει την πρώτη φορά των αναρτήθηκε η παρούσα ο φίλος Μανώλης Βονγιούχας `Αν σου βαστάει, έλα να τα πάρεις' .

Τι όμορφη που είναι η ελληνική γλώσσα! Οι Αγγλοι, ας πούμε, έχουν μια λέξη που αντιστοιχεί σε πολλές έννοιες. Μια γλώσσα πάμπλουτη, την οποία, δυστυχώς, επιθυμούμε να μεταβάλουμε σε κακή απομίμηση των αγγλικών, που μπορεί να είναι μια εύκολη και εύληπτη γλώσσα, που έχει, για παράδειγμα, το ρήμα start να σημαίνει: Αρχίζω, ξεκινώ, εκκινώ, θέτω σε κίνηση. Κι εμείς πήραμε το start και λέμε ξεδιάντροπα στο δελτίο της δημόσιας τηλοψίας: ` Ξεκίνησε το Φεστιβάλ Αθηνών". Τι λες, ρε πατριώτη; Για πού ξεκίνησε και πού θα βγει;  Και τι είναι το Φεστιβάλ; Τράτα ή παπόρι, τρένο ή φορτηγό τριαξονικό;

Τα Φεστιβάλ ΑΡΧΙΖΟΥΝ, αγαπητέ μου. Στα ελληνικά υπάρχει το ρήμα "αρχίζω" , που είναι εντελώς διαφορετικό σε έννοια από το ρήμα "ξεκινώ". Όπως το άλλο, των ακούμε στις ειδήσεις και διαβάζουμε στις εφημερίδες: "Ο τάδε σκότωσε τον δείνα". Και παρακάτω: "Το αυτοκίνητο παρέσυρε και σκότωσε τον τάδε". Στα ελληνικά υπάρχουν τα ρήματα "σκοτώνω" "φονεύω" και "αποκτείνω". Ο δολοφόνος φονεύει! Ο απρόσεκτος οδηγός σκοτώνει. Το "αποκτείνω" το ξεχάσαμε, έσβησε...

Προχθές άκουγα μια "πρωινατζού" να λέει "εμείς Θα το εξελίξουμε το θέμα". Τι λες, καλέ; Υπάρχει στα ελληνικά ρήμα "εξελίσσω' ; Από πότε το "εξελίσσομαι" έγινε ενεργητικό; Κι αυτές οι κοτσάνες, αυτά τα τούβλα, πέφτουν καθημερινά βροχή από εκφωνητές, δημοσιογράφους, πανελίστες, αερολόγους, αεριτζήδες, διερχομένους, μαϊντανούς και πρωινάδες! Κι εγώ Θυμάμαι πάντα τον Δημήτρη Γιαννουκάκη, των όταν τον έλεγα αναιδώς ότι τα επιρρήματα πρέπει να λήγουν σε "α", μου είπε ατάραχος: "Α... ευτυχά που μου το είπες"».