Πώς θα βοηθήσουμε το παιδί μας όταν έχει άγχος πριν τη σχολική γιορτή ή τη παρέλαση

Αν θυμηθούμε τα δικά μας παιδικά χρόνια, χωρίς ιδιαίτερο κόπο θα διαπιστώσουμε ότι για τους μικρούς μαθητές, το σχολείο είναι ο μικρόκοσμός τους. Οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτή τη μικρή σφαίρα, τους επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και σε ένα περιβάλλον που τους ασκεί τόσο μεγάλη επίδραση, πιστεύουν ότι ακόμα και το παραμικρό λάθος δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ.

Επομένως, όσο γλυκιά κι αν είναι η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, με τις παραστάσεις, τις παρελάσεις - και φέτος το πολυπόθητο τριήμερο -, ίσως το παιδί αγχώνεται για τη συμμετοχή στις δημόσιες εκδηλώσεις. Και παρόλο που οι θεματικές παραστάσεις και οι παρελάσεις συμβαίνουν μια-δυο φορές τον χρόνο, το νεαρό άτομο καλείται να αντιμετωπίσει τις κρίσεις άγχους πολύ πιο συχνά στη ζωή του, αν όχι καθημερινά.

• • •

Επομένως, αυτή η μικρή αφορμή της 28ης Οκτωβρίου, ίσως είναι η ευκαιρία μας να μοιραστούμε με το παιδί πολύτιμα εργαλεία διαχείρισης του στρες. Όπλα που θα του φανούν πολύτιμα και σε μια συνέντευξη για δουλειά, σε μια παρουσίαση στην ομάδα των συναδέλφων, σε κάθε νέα γνωριμία και σε κάθε επαγγελματική ή προσωπική πρόκληση.

Προκειμένου να το πετύχουμε, οι ειδικοί μοιράζονται μαζί μας 7 υπερπολύτιμα tips. Καλή μας επιτυχία!

 

Ας ξεκινήσουμε εμείς τη συζήτηση

Το παιδί όταν είναι αγχωμένο συχνά κλείνεται στον εαυτό του. Οπότε δεν έχουμε παρά να ξεκινήσουμε εμείς τη συζήτηση για το στρες με ερωτήσεις όπως «Ανυπομονείς για τη σχολική γιορτή;» ή «Τι ακριβώς είναι αυτό που σου προκαλεί νευρικότητα;». Έπειτα, χρησιμοποιώντας τόσο τις λέξεις, όσο και τη γλώσσα του σώματος, προσφέρουμε στο παιδί έναν ασφαλή χώρο για να εκφράσει τα συναισθήματά του.

Κάτι σημαντικό: Προτού ξεκινήσει να μας εξομολογείται τις ανησυχίες του, διαβεβαιώνουμε τον μαθητή ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να αισθάνεται πίεση για τις νέες εμπειρίες που έρχονται. Αυτό θα βοηθήσει πολύ στη μείωση του άγχους.

 

Καθιερώνουμε μια ημερήσια ρουτίνα που θα περιλαμβάνει φυσικά και ώρες χαλάρωσης

Μια τακτική ρουτίνα, που να χωρίζει με σαφή όρια τις ώρες για διάβασμα, την ώρα για πρόβα, την ώρα για παιχνίδι και την ώρα για ύπνο μειώνει τα αισθήματα της υπερέντασης, βοηθώντας το παιδί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τον χρόνο και το άγχος του.

Η συνέπεια είναι τρομερά σημαντική ιδίως σε ό,τι αφορά τη ρουτίνα του ύπνου. Το μικρό μας χρειάζεται από οκτώ έως δέκα ώρες ύπνου κάθε βράδυ. Ο γαλήνιος και επαρκής ύπνος επηρεάζει άμεσα την ικανότητά των μαθητών να διαχειρίζονται το άγχος.

 

Ενθαρρύνουμε τους υγιείς μηχανισμούς αντιμετώπισης του στρες

Σε περιόδους άγχους και στρες, οι υγιείς στρατηγικές αντιμετώπισης θα βοηθήσουν τον μικρό μαθητή να παραμείνει παρών και να διαχειριστεί τα αρνητικά συναισθήματα.

Οι ασκήσεις αναπνοής, οι πρακτικές επίγνωσης ή ένα ημερολόγιο συναισθημάτων είναι ορισμένες καλές ιδέες για να αποφύγουμε τυχόν βίαια ξεσπάσματα.

 

Ενθαρρύνουμε το παιδί να αθληθεί

Ένα άθλημα ή λίγο περπάτημα είναι πράγματα ζωτικής σημασίας για την ψυχική μας υγεία. Σε όλες τις ηλικίες. Αν λοιπόν γνωρίζουμε ότι το παιδί είναι πιεσμένο, όταν τελειώσει τα μαθήματά του, μια βόλτα μαζί μας στο πάρκο ή σε κάποιο ασφαλή πεζόδρομο με κίνηση και κόσμο, θα κάνει καλό και στους δυο μας.

Μια ωραία βόλτα θα αποσυμπιέσει το παιδί τόσο το βραδάκι πριν τη σχολική γιορτή όσο και το απόγευμα πριν από την παρέλαση. Άλλωστε, το παιδί δεν θα έχει και μαθήματα για την επόμενη ημέρα. Ιδανική ευκαιρία.

 

Δίνουμε στο παιδί να καταλάβει πως το να ζητήσει βοήθεια είναι απολύτως φυσιολογικό

Πολλά παιδιά αισθάνονται ότι πρέπει να διαχειρίζονται τα πάντα μόνα τους. Κι αυτό επιτείνει το περιττό άγχος. Για αυτό υπενθυμίζουμε στο παιδί ότι είναι πολύ λογικό να ζητά τη βοήθειά μας όταν τη χρειάζεται. Είτε αυτό σημαίνει απλώς να μιλήσουμε μεταξύ μας, είτε να συζητήσουμε από κοινού το πρόβλημα με έναν δάσκαλο, είτε να συμβουλευτούμε έναν ειδικό. Μερικές φορές και μόνο η υπενθύμιση ότι είμαστε εκεί διαθέσιμοι, επιδρά ανακουφιστικά εναντίον του άγχους.

 

Καταρρίπτουμε το άγνωστο

Μία από τις κύριες πηγές άγχους κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης μετάβασης είναι ο φόβος για το άγνωστο. Εν προκειμένω, ο φόβος από το «μαζί» του προαυλίου, στο «μόνος/η μου» της σκηνής.

Εμείς, προκειμένου να διευκολύνουμε το μικρό μας, προσπαθούμε να το εξοικειώσουμε με το νέο καθεστώς, δοκιμάζοντας ακόμα και μια προσομοίωση. Μπορούμε λόγου χάρη να καθίσουμε εμείς, οι γονείς ή οι κηδεμόνες του σε δύο καρέκλες, όσο το παιδί κάνει την πρόβα του. Ή να βάλουμε στο παιχνίδι κι άλλους κοντινούς συγγενείς με τους οποίους αισθάνεται άνετα.

 Έτσι το παιδί, όταν με το καλό ανέβει στη «σκηνή», δεν θα αισθάνεται περίεργα. Θα θυμάται την ασφάλεια που ένιωθε όταν έλεγε τα λόγια του με κοινό εμάς και τους αγαπημένους του. Και τότε όλη κατάσταση θα του φαίνεται οικεία.

 

 

Αναδημοσίευση: huffingtonpost.gr