Κι αν τελικά η ζωή είναι αλλού;

Κι αν όλα όσα βιώνουμε δεν είναι τίποτε άλλο από την απόλυτη πολιτισμική και πολιτιστική παρακμή της δυτικής αυτοκρατορίας και της αυτοαποκαλούμενης  «διεθνούς κοινότητας»; Αναρωτιέται η Μαρία Δεναξά σε άρθρο της με τον ίδιο τίτλο στη «δημοκρατία» της Παρασκευής 22 Νοεμβρίου

• • •

Κι αν τελικά όλα όσα συμβαίνουν στον δυτικό κόσμο είναι ένας από κοινού αντιπερισπασμός των κυβερνήσεών μας, που αποτελούνται από διαπλεκόμενα και συνεργαζόμενα ανδρείκελα για να κρύψουν το ατελείωτο ριφιφί του πλούτου που παράγουν οι λαοί, από μια άπληστη ολιγαρχία στην οποία έχουν δώσει διαπιστευτήρια;

Κι αν όλα όσα βιώνουμε σε επιτάχυνση τα τελευταία χρόνια δεν είναι τίποτα άλλο από την απόλυτη πολιτισμική και πολιτιστική παρακμή της δυτικής αυτοκρατορίας και της αυτοαποκαλούμενης «διεθνούς κοινότητας», που επιτρέψαμε να περάσουν σε λάθος χέρια τα οποία επιχειρούν να αποκρύψουν τα αίσχη τους με καλοφτιαγμένα ή παιδαριώδη fake news, με μια συνεχή προπαγάνδα η οποία αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας και με προκαλούμενους πολέμους;

Κι αν όλα δεν είναι καταναλωτισμός, δεν είναι η επικράτηση του ισχυρότερου, οι αιματοχυσίες… Κι αν όλα δεν περιστρέφονται γύρω από την «οικονομία», την υπεράσπιση πανίσχυρων ιδιωτικών συμφερόντων, αλλά του συνόλου και της κοινωνίας που έγιναν ο μεγαλύτερος εχθρός κι αντίπαλος των κυβερνώντων μας, που πρέπει πάση θυσία να εξουδετερωθούν ή έστω να υποταχθούν σε ατζέντες ανωμαλίας και πνευματικού ευνουχισμού;

Από τη σύντομη παραμονή μου στη Ρωσία επιστρέφω με πολλές εμπειρίες, παραστάσεις και εικόνες που με έκαναν να δω πως πέρα από τα δυτικά και ευρωπαϊκά σύνορα υπάρχει ένας διαφορετικός κόσμος, ένα παράλληλο σύμπαν πολύ πιο υγιές και συγκροτημένο απ’ αυτό που επιχειρούν να μας κάνουν να πιστέψουμε.

Σ’ αυτό το σύμπαν, η πολιτική και οι πολιτικοί (που δεν προέρχονται από τζάκια ή από τυχοδιωκτισμό) παραμένουν στην υπηρεσία των πολιτών, της κοινωνίας και της πατρίδας τους κι όχι στην υπηρεσία του χρήματος ή μόνο του καθεστώτος -όπως λανθασμένα μας έχουν πει-, με αποτέλεσμα η χώρα να ευημερεί. Η ανάπτυξη στη Ρωσία τρέχει με ιλιγγιώδη ρυθμό +3,4%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, κι αυτό επειδή δεν συνέδεσαν και δεν θυσίασαν την πολιτική και τη διακυβέρνηση στον βωμό της Θείας Οικονομίας. Κατά συνέπεια, ο πλούτος που παράγεται εξακολουθεί να ανήκει και να διοχετεύεται κατά μεγάλο μέρος στον λαό.

Τι κι αν ο βασικός μισθός, για παράδειγμα, είναι γύρω στα 400-500 ευρώ; Όταν ένας Ρώσος ξοδεύει για το ρεύμα 5 ευρώ τον μήνα για πενήντα με εξήντα τετραγωνικά σπίτι, 2 ευρώ για το νερό, 50 λεπτά για το λίτρο της βενζίνης, 20 ευρώ την εβδομάδα για το σούπερ μάρκετ, 1,40 ευρώ για δύο μετακινήσεις με το μετρό και ξέρει πως μπορεί να υπολογίζει στο κράτος του για την περίθαλψη, την εκπαίδευση, ακόμα και για την απόκτηση ενός παιδιού, τότε η ζωή του γίνεται αυτόματα πιο εύκολη, όπως και για τα παιδιά του, που μπορούν να κοιτάζουν το μέλλον κατάματα και να το ατενίζουν με αισιοδοξία.

Μπορεί στη Δύση να μισούν τον Πούτιν, στη Ρωσία όμως, που μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης η φτώχεια και η εξαθλίωση χτύπησαν κόκκινο, σχεδόν το 70% των πολιτών σήμερα τον λατρεύει γιατί υποστηρίζει πως κατάφερε το ακατόρθωτο, κάνοντας τη Ρωσία ένα πανίσχυρο κράτος και τους ίδιους αξιοπρεπείς πολίτες. Από τον ταμία του σούπερ μάρκετ με τον οποίο συνομίλησα, τους Έλληνες φοιτητές και εργαζομένους στη Μόσχα, μέχρι τους υπαλλήλους σε βενζινάδικο και φαρμακείο, μόνο αναγνώριση στο πρόσωπο και την πολιτική του εισέπραξα. Και, σύμφωνα με Έλληνα ομογενή από τον Πόντο, ο πόλεμος με την υπερβολική προπαγάνδα αποδόμησης των Ρώσων από τους δυτικούς, που απαγόρευσαν ακόμα και Ρώσους δημιουργούς -που τα έργα τους αποτελούν διαμάντια της παγκόσμιας πνευματικής κληρονομιάς, όπως είναι τα έργα του Τσαϊκόφσκι-, συσπείρωσαν γύρω από τον Ρώσο πρόεδρο ακόμη και αντιπάλους του.

Τέλος, στις ανησυχίες που εκφράζουν αρκετοί σχετικά με το αν ο Πούτιν θα απαντήσει με πυρηνικά απέναντι στις διαρκείς αυξανόμενες προκλήσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων, εκείνο που συνειδητοποίησα είναι πως το Κρεμλίνο αντιμετωπίζει, για την ώρα, με ψυχραιμία και φραστικές προειδοποιήσεις την επικίνδυνη κλιμάκωση που επιχειρείται. Για την πλειονότητα των Ρώσων αξιωματούχων, όπως και για τη ρωσική ηγεσία, μια πυρηνική αντιπαράθεση θα είχε μόνο ηττημένους…