Η νέα εποχή Τραμπ

Είναι μια αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση, στο ελεύθερο εμπόριο και επίσης το κοσμοπολίτικο πνεύμα, που προώθησαν οι Δημοκρατικοί; Αναρωτιέται στο άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στην «Ναυτεμπορική» της Τετάρτη 6 Νοεμβρίου ο Μιχάλης Ψύλλος

• • •

Η παράσταση τελείωσε. Η Αμερική ψήφισε και επέλεξε πανηγυρικά τον Ντόναλντ Τραμπ ως πρόεδρο, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Και μάλιστα με τη λαϊκή ψήφο και όχι μόνο στους εκλέκτορες. Είτε αρέσει είτε όχι, σε κάποιους.

Μια εποχή τελείωσε, μια νέα ξεκινά.

Ο Ρεπουμπλικάνος εκλεγμένος πρόεδρος στη νικητήρια ομιλία του υποσχέθηκε μια «χρυσή εποχή» για την Αμερική. Την οποία «θα θεραπεύσει» το «μεγαλύτερο πολιτικό κίνημα όλων των εποχών», όπως χαρακτήρισε την παράταξή του.

Ποια θα είναι η ουσία αυτής της νέας εποχής; Μια αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση, στο ελεύθερο εμπόριο και επίσης το κοσμοπολίτικο πνεύμα, που προώθησαν οι Δημοκρατικοί.

Οι Δημοκρατικοί δεν κατάλαβαν ότι ζουν σε «διαφορετική χώρα» ,με εκατομμύρια πολίτες, που ψήφισαν Τραμπ. Ένα φαινόμενο που δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, χωρίς την παραδοχή ότι η μεσαία τάξη της χώρας ηττήθηκε σε όλες τις κρίσεις σε αυτόν τον αιώνα-το 2008 με τα στεγαστικά δάνεια, την πανδημία και την πληθωριστική κρίση του 2023.

Οι μισοί Αμερικανοί δηλώνουν ότι βρίσκονται σε χειρότερη οικονομική κατάσταση. Σχεδόν το 40% δηλώνει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Οι τιμές των κατοικιών έχουν αυξηθεί κατά 47% μέσα σε τέσσερα χρόνια, διώχνοντας εκατομμύρια ανθρώπους από το όνειρο ενός σπιτιού, που το 2019 μπορούσαν ακόμα να ελπίζουν ότι θα αγοράσουν.

Οι κοινωνικές ανισότητες ήταν επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα που η απερχόμενη ηγεσία  στον Λευκό Οίκο, δεν μπόρεσε να περιορίσει.

Όπως δεν μπόρεσε να μεταφέρει στην καθημερινότητα των πολιτών και στα «ακριβά» ράφια των «παντοπωλείων» την καλή πορεία της αμερικανικής οικονομίας και την άνθιση της  Γουόλ Στρητ. Δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί είδαν να μειώνεται δραματικά η ευημερία τους, που αποτελεί την ίδια τη βάση της κοινωνικής συνοχής στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεκάδες εκατομμύρια ψηφοφόροι του Τραμπ πείστηκαν ότι οι Δημοκρατικοί έφεραν πληθωρισμό όταν διαχειρίστηκαν την οικονομία, η οποία άνθισε με τα λεγόμενα Trumponomics.

 

«Έγιναν ορατοί»

Ο Τραμπ κατόρθωσε να κάνει πολλούς Αμερικανούς να γίνουν «ορατοί». Να αισθάνονται ότι τους βλέπουν και τους ακούν.  Έδωσε ελπίδα σε πολλούς  «ξεχασμένους» πολίτες, που –καλώς ή κακώς-είδαν τον Τραμπ ως τον μόνο πολιτικό που τους καταλαβαίνει.

Το «Πρώτα η Αμερική»  του Τραμπ σημαίνει ακριβώς αυτό. Έστω και αν απέχει πολύ από σύνθημα, να γίνει πράξη.

Υπό τον Τραμπ, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θύμισε μάλιστα χωρίς υπερβολή, ένα αριστερό-εργατικό στα οικονομικά θέματα, πολιτικό κίνημα. Υποστηρίζοντας την ενίσχυση της απασχόλησης έστω και μέσα από τον προστατευτισμό, δίνοντας φορολογικά δώρα στην εργατική τάξη και τη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος δικαιωμάτων.

Σε πολλούς Αμερικανούς χωρίς πανεπιστημιακό πτυχίο, οι Δημοκρατικοί δεν τους μιλούν πλέον, αλλά τους υποτιμούν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, παρά το γεγονός ότι δέχτηκαν  βροχή δολαρίων από τον απερχόμενο πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, τα μέλη των βιομηχανικών συνδικάτων της Αμερικής, υποστήριξαν τώρα τον Τραμπ.

 

Τα «σκουπίδια»

Ο Τραμπ εκμεταλλεύτηκε φυσικά τα σχόλια ενός μπερδεμένου Μπάιντεν πριν από λίγες ημέρες, όπου ακούστηκε να αποκαλεί «σκουπίδια» τους υποστηρικτές του Τραμπ.

Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν που στην «αμφίρροπη» Τζόρτζια, οι Αφροαμερικανοί άνδρες «πρόδωσαν» τους Δημοκρατικούς που  ιστορικά ήταν το κόμμα τους, για να δώσουν στον Τραμπ τη νίκη, σε μια πολύ σημαντική πολιτεία.

Στην Πενσυλβάνια, ήταν οι ανθρακωρύχοι και τα «μπλε κολλάρα»,  απογοητευμένοι από την κυβέρνηση και θυμωμένοι με τους προνομιούχους των μεγαλουπόλεων, που επέστρεψαν στον Τραμπ, μετά το 2016.

Οι Αραβοαμερικανοί στο Μίσιγκαν ήταν επίσης καθοριστικοί για τη νίκη του Τραμπ, ή τουλάχιστον για την ήττα της Κάμαλα Χάρις, λόγω της στήριξης του Μπάιντεν στο Ισραήλ.

Παρατηρούν ότι δεν εξαπολύθηκαν νέοι πόλεμοι, όταν ο Τραμπ ήταν στον Λευκό Οίκο. Ενώ επί των ημερών του Μπάιντεν, ξέσπασαν δύο πόλεμοι – Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία.

Και όλα αυτά με το τίμημα ενός εγωκεντρικού, μεγαλομανή προέδρου των ΗΠΑ. Ε και;