Οι έδρες ανήκουν στο κόμμα που επέλεξε ο λαός - Οι ανεξαρτητοποιήσεις διαστρεβλώνουν τη βούλησή του

Άκρως ενδιαφέρουσα η άποψη του πρώην αντιπρόεδρου της Βουλής, υπουργού και καθηγητή της
ΑΣΟΕΕ Μανόλη Δρεττάκη που την παρουσιάζει σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου

• • •

Το μεγαλύτερο από τα δεινά που επισώρευσε στον ΣΥΡΙΖΑ ο έκπτωτος πρόεδρός του είναι οι διαδοχικές ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών του κόμματος με πρώτους τους 11 που συγκρότησαν κοινοβουλευτική ομάδα και στη συνέχεια, με το ιδρυτικό τους συνέδριο, το κόμμα της Νέας Αριστεράς. Μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε η ανεξαρτητοποίηση και άλλων βουλευτών, με αποτέλεσμα το κόμμα να απολέσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι προφανές ότι με τις ανεξαρτητοποιήσεις διαστρεβλώθηκε η βούληση του λαού, δεδομένου ότι ο λαός ανέδειξε με την ψήφο του τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση αυτή.

Οι βουλευτές που αποτελούν σήμερα τη Νέα Αριστερά δικαιολόγησαν την αποχώρησή τους από το κόμμα λόγω της συμπεριφοράς του τότε προέδρου του, η οποία ήταν σαφώς απόπειρα ιδιοποίησης και μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε προσωπικό του κόμμα. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να μείνουν στο κόμμα και να συμβάλουν στην απαλλαγή από αυτόν, όπως και έγινε τελικά.

Μετά την έκπτωσή του από τη θέση του προέδρου και την ίδρυση του δικού του κόμματος (απόδειξη της απόπειρας ιδιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ), οι βουλευτές της Νέας Αριστεράς επιβάλλεται να επιστρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ και να τον αποκαταστήσουν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τώρα δηλώνουν πως δεν θα το πράξουν. Αν επιμείνουν στη θέση αυτή, εκτός του ότι δεν αποκαθιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα συμβάλουν στον κατακερματισμό της αντιπολίτευσης και τη διαιώνιση της Ν.Δ. στην εξουσία, μόνης ή, το πιθανότερο, σε συνεργασία με κάποιο ακροδεξιό κόμμα.

Τις πρόσφατες νέες ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ο έκπτωτος πρόεδρός του με τη δικαιολογία ότι το κόμμα αυτό δεν σέβεται τις δημοκρατικές διαδικασίες! Ποιος; Εκείνος που όταν ήταν πρόεδρός του τις είχε καταργήσει με τη συμπεριφορά του. Το χειρότερο είναι ότι επιθυμεί να ενταχθούν στο κόμμα του και, αν το επιτρέψει ο αριθμός τους, να συγκροτήσουν την κοινοβουλευτική ομάδα του (!). Αν συμβεί αυτό, θα είναι μια πρωτοφανής και προκλητική διαστρέβλωση της βούλησης του λαού.

Οι ανεξαρτητοποιηθέντες βουλευτές τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των άλλων κομμάτων βρίσκονται στη Βουλή επειδή το κόμμα τούς συμπεριέλαβε στα ψηφοδέλτιά του. Κατά συνέπεια, οι έδρες ανήκουν στο κόμμα. Αν, για οποιονδήποτε λόγο, διαφωνούν με το κόμμα τους, οφείλουν να παραιτηθούν από την έδρα που κατέχουν και να την παραδώσουν στο κόμμα.

Επειδή όλα τα παραπάνω μπορεί να θεωρηθούν θεωρητικά, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις βουλευτών που παραιτήθηκαν, διαφωνώντας με το κόμμα τους ή με τον πρόεδρό του, και παρέδωσαν την έδρα τους στο κόμμα. Θα αναφερθώ σε δύο, κατά χρονική σειρά: συνοπτικά στη δική μου το 1984 και εκείνη του εκλεκτού συναδέλφου μου στη Βουλή και αγωνιστή της Δημοκρατίας Στάθη Γιώτα το 1988.

Στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1981, ως υπουργός Οικονομικών, υλοποίησα την προεκλογική δέσμευση του Κινήματος για τον φόρο ακίνητης περιουσίας. Ενώ είχαν υποβληθεί 1.000.000 δηλώσεις, στις 23.6.1982 ο πρωθυπουργός αποφάσισε να καταργήσει ουσιαστικά τον νόμο. Η γραμματέας του με ενημέρωσε ότι η απόφαση θα δοθεί στη δημοσιότητα. Της απάντησα να πει στον πρωθυπουργό ότι, αν αυτό συμβεί, θα παραιτηθώ. Η απόφαση δημοσιεύτηκε και το απόγευμα της ίδιας ημέρας πήγα στο Καστρί και του υπέβαλα την αμετάκλητη παραίτησή μου. Παρέμεινα στο κόμμα και στα δύο χρόνια που ακολούθησαν συναντήθηκα ορισμένες φορές με τον πρωθυπουργό με δική του ή δική μου πρωτοβουλία με θέμα την υλοποίηση δεσμεύσεων του Κινήματος, και ιδιαίτερα την καθιέρωση της απλής αναλογικής. Δεν δέχτηκε να το πράξει, και στις 15.6.1984 υπέβαλα στον πρόεδρο της Βουλής την παραίτησή μου και την έδρα την πήρε ο πρώτος αναπληρωματικός.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Στάθης Γιώτας, ως αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας, διαπιστώνοντας εκτεταμένη διαφθορά τόσο στο υπουργείο όσο και γενικότερα, παραιτήθηκε την ίδια μέρα τόσο από υπουργός όσο και από βουλευτής. Στη μνημειώδη και προφητική επιστολή παραίτησής του προς τον πρωθυπουργό, ανάμεσα στα άλλα ανάφερε: «Στην απόφασή μου αυτή κατέληξα ύστερα από τη διαπίστωση ότι δεν υπήρξε και δεν υπάρχει πολιτική βούληση να προχωρήσει η κάθαρση σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής και να αναληφθούν και καταλογιστούν αντιστοίχως πολιτικές και ποινικές ευθύνες. […] Αρνούμαι να συμμετέχω σε μια Κυβέρνηση που έχει απολέσει το κύρος και την αξιοπιστία της και θεωρείται από την κοινή γνώμη σαν ύποπτη συγκάλυψης οικονομικών ατασθαλιών και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος που είναι στέρημα του εργαζόμενου λαού μας [...]».