Ο Τζέι Ντι Βανς «ξεμπρόστιασε» το διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Είχα γράψει στις 20 Ιανουαρίου, την μέρα της ορκωμοσίας του Ντόναλτ Τραμπ, πως υπάρχει ανησυχία των Ευρωπαίων ηγετών που «έχουν κάνει» την Ευρώπη όπως είναι σήμερα. Και δεν ξέρουν πως ν’ αντιμετωπίσουν το «τσουνάμι Τραμπ».

Κι αν υπήρχε ανησυχία με την ορκωμοσία του επήρθε πανικός με την ομιλία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς και την ομιλία του στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου.

Αφού ευχαρίστησε τον Κρίστοφ Χόισγκεν, επικεφαλής της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου για την πρόσκληση, εξέφρασε τη θλίψη του για την ισλαμιστική επίθεση με 36 τραυματίες στο Μόναχο και αναφέρθηκε στην αγάπη του ίδιου και της συζύγου του για αυτή την πόλη, την οποία για πρώτη φορά είχε επισκεφθεί ιδιωτικά. Άρχισε να λέει τα άκρως ενδιαφέροντα.

Ο Τζέι Ντι Βανς αποκάλεσε την ευρωπαϊκή δημοκρατία ελλειμματική, διότι κατά τη γνώμη του καταπατά τις θεμελιώδεις αρχές που η ίδια πρεσβεύει: την ελευθερία της γνώμης, του Τύπου, τον σεβασμό των πολιτικών αντιπάλων, των άλλων φωνών, εκείνων, που όπως είπε, επιλέγει να στηρίξει με την ψήφο του ο λαός.

Οι παρευρισκόμενοι σοκαρίστηκαν κι άρχισαν να κάνουν διάφορες επικριτικές δηλώσεις. Σαν να μην έφτανε αυτό, έσπευσαν να τον επιβεβαιώσουν θριαμβευτικά.

Ο Εμμανουέλ Μακρόν κάλεσε άτυπη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως σ’ αυτή τη σύνοδο δε θα συμμετέχουν όλοι. Δεν θα συμμετέχει Ουγγαρία δε θα συμμετέχει και η Ιταλία. Γιατί; Μα γιατί ο Όρμπαν και η Μελόνι, πρωθυπουργοί των δυο αυτών χωρών τάσσονται ιδεολογικά κοντά στον Τραμπ. (Αν και κάπου άκουσα πως προσκλήθηκε και η Πρωθυπουργός της Ιταλίας) Αλλά καλούν την Μεγάλη Βρετανία, που έχει βγει οικειοθελώς από την Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί λέει,  ο Βανς σε μια αποστροφή του λόγου του στράφηκε και κατά της Μεγάλης Βρετανίας.

Αλλά για να δούμε πόσο άδικο έχει ο Βανς (φωτο) που αμφισβήτησε την δημοκρατία στο σύνολο της Ευρώπης και μιλά για κατάργηση της δημοκρατίας;

Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τους Θεσμούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Που ανώτατο όργανό της, μετά την σύνοδο κορυφής, είναι η Ευρωπαϊκής Επιτροπή η Κομισιόν δηλαδή. Την πρόεδρο της Κομισιόν διορίζουν οι κυβερνήσεις, Όπως και τα μέλη της. Δηλαδή τους επιτρόπους κάθε χώρας. Οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως όλοι ξέρουμε παίρνονται από την Κομισιόν, και επικυρώνονται από την σύνοδο κορυφής.

Κι εμείς δηλαδή τι ψηφίζουμε; Ψηφίζουμε τους Ευρωβουλευτές, που εισηγούνται, κάποια θέματα, στην Κομισιόν. Όμως η Κομισιόν, οι μη εκλεγμένοι δηλαδή, παίρνουν τις αποφάσεις. Αν θέλουν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως στις 7 Μαρτίου 2019 υπήρξε ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την κατάργηση της αλλαγής της ώρας την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου και του Οκτωβρίου. Έχουν περάσει έξι χρόνια και η Κομισιόν το ψήφισμα αυτό το έχει γράψει «στα παλαιότερα των υποδημάτων της.

Και να ήταν μόνο αυτό; Δεν λογαριάζουν την άποψη του λαού ούτε στις εκλογές. Και δε λέω για την πρόσφατη απόφαση να ακυρωθούν οι εκλογές στη Ρουμανία γιατί δεν άρεσε ο νικητής αλλά και για τα δημοψηφίσματα σε πιο παλιές στην Ευρωπαϊκή Ένωση χώρες .

Σε δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στις 29 Μαΐου 2005, η Γαλλία έγινε η χώρα που καταψήφισε, με ποσοστό 55% και με συμμετοχή 69 %, την συνθήκη για τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Το αποτέλεσμα αυτό είχε την ίδια κατάληξη με το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίο για την αλλαγή ώρας.

Δεν σχολιάζω για το πώς φέρθηκαν στον Βαρουφάκη όταν ήταν υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας και στον Τσίπρα το καλοκαίρι του 2015 γιατί είναι υποκειμενικά αυτά που θα γράψω (μια που αφορούν τη χώρα μας και ίσως γράψω τις σκέψεις μου αναλυτικότερα με την ευκαιρία της δεκαετίας από αυτές τις στιγμές)

Υπάρχει και αντικομουνισμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και δε λέω μόνο για τις περιπτώσεις όπως της Μαρίας Δαμανάκη και της Ρουμιάνα Ζέλεβα που το 2010 όταν ορίστηκαν επίτροποι της Ελλάδας και της Βουλγαρίας  αντίστοιχα στην Κομισιόν «πέρασαν από συνέντευξη» για να τις δεχτούν. Προφανώς λόγω του Κομμουνιστικού παρελθόντος τους.

Αλλά θέλει να ξεχαστεί, χρόνια τώρα, οτιδήποτε έχει σχέση με την Ρωσία και πιο πολύ με την ΕΣΣΔ. Γι΄ αυτό  όχι μόνο κανείς δεν τιμά και γιορτάζει το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου και την συντριβή του Ναζισμού στις 9 Μαΐου. Ορίσανε την ίδια ημέρα ως ημέρα της Ευρώπης.

Για όλα αυτά θεωρώ, ότι δυστυχώς, έχει δίκιο ο Βανς που «χτύπησε το καμπανάκι» στους Ευρωπαίους. Κι οφείλουμε όλοι να προβληματιστούμε. Είναι πιο φασίστες ο Τραμπ και ο Μασκ που επεμβαίνουν στην Ευρώπη με δηλώσεις (κι όχι χειραγωγώντας δημοσκοπήσεις και ΜΜΕ όπως κάνουν κάποιοι άλλοι);

Ή οι Ευρωπαίοι που δεν σέβονται την βούληση των λαών τους; Μη δεχόμενοι τις αποφάσεις των λαών τους αγνοώντας τον; Και κάθε άλλη, ακραία έστω φωνή, θέλουν να την απαγορέψουν κι όχι να την αντιμετωπίσουν μ’ επιχειρήματα;

 

 

Πηγή: Δικό μου για τον Τραμπ,  zougla.gr, Δικό μου για την ώρα, in.gr, agrotypos.gr, dw.com και Δικό μου για την 9η Μαϊου