Οι καταλήψεις στα σχολεία για τη Μακεδονία είναι μια άλλη εξέγερση ή μια άλλη φαντασίωση;

Την ψυχολογία των εφήβων - μαθητών που κάνουν τις τελευταίες καταλήψεις σχολιάζει  ο Γιάννης Μαγκριώτης στο «Βήμα» της Κυριακής 25 Νοεμβρίου σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο.

* * *

Τα νέα παιδιά, ειδικά στην περίοδο της εφηβείας -πέρα από κάθε είδους οικονομικές ή άλλες κρίσεις-, έχουν υπαρξιακά προβλήματα. Αναζητούν απαντήσεις σε προσωπικά και γενικότερα θέματα, τις οποίες, τις περισσότερες φορές, τις βρίσκουν, έστω και προσωρινά, μέσα από τις ταυτίσεις με πρότυπα της εποχής τους, ή τηλεοπτικούς σταρ κάθε εκδοχής, ή σε εμβληματικά πρόσωπα της ιστορίας. Μια πιο απλή επιλογή είναι οι μιμήσεις, όπως αυτές που προσφέρει η βιομηχανία της μόδας και όχι μόνον.

Κίνητρα για ταυτίσεις και μιμήσεις δίνουν και μεγάλα εμβληματικά γεγονότα, όπως η εξέγερση του Νοέμβρη του ’73, ο Μακεδονικός Αγώνας, η Εθνική Αντίσταση και φυσικά πάντα η Επανάσταση του 1821 και η κλασική αρχαιότητα.

Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι εσαεί ένα ελκυστικό σύμβολο για ό,τι συμβολίζει ή για ό,τι οι μύθοι δημιούργησαν.

Ο χειρισμός των θεμάτων είναι πολύ δύσκολος και οι μονομερείς και απλοϊκές προσεγγίσεις, καταστροφικές.

Οι αγωνίες του αδιαμόρφωτου εφήβου, όπως και μιας μικρότερης ή μεγαλύτερης ομάδας νέων, προβάλλονται και ενσωματώνονται, πολλές φορές, σε ευρύτερα πολιτικά ή κοινωνικά αιτήματα της συγκυρίας και τότε η πρόκληση για την εκμετάλλευσή τους είναι πολύ μεγάλη.

Ακόμη χειρότερα, η επιθετική αντιμετώπιση από τις θεσμικές εξουσίες που, ούτως ή άλλως, σε αυτήν την ηλικιακή περιοχή συνήθως έχει τη χαμηλότερη νομιμοποίηση, φέρνει πάντα τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επισήμως διακηρυσσόμενα.

Δυστυχώς, όταν δεν έχεις φροντίσει -είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο- να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις ομαλής συμμετοχής των εφήβων στο άγνωστο και συχνά εχθρικό περιβάλλον όπου καλούνται να ενταχθούν και όταν δεν έχεις φροντίσει να χτίσουν στέρεη την αυτοεκτίμησή τους, στηριγμένη στις αξίες της ελευθερίας, της ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας και της ευθύνης, τότε τα αδιέξοδα θα είναι ακόμη πιο μεγάλα.

Έχουν απαντήσεις σήμερα κυβέρνηση και δημοκρατική αντιπολίτευση, ή εναλλάσσουν και προσδιορίζουν τις επιλογές τους με βάση τα βραχυπρόθεσμα κομματικά και προσωπικά τους συμφέροντα, τροφοδοτώντας έτσι με ευκολία τις δεξαμενές του μίσους, με πρώτο υποδοχέα του την πιο αυθεντική του έκφραση, τη Χρυσή Αυγή;

Σίγουρα στην κοινωνία υπάρχουν άτομα και δυνάμεις που μπορούν και πρέπει να μιλήσουν, για να φωτίσουν τις επιλογές των ανοικτών οριζόντων στους νέους. Να αποδείξουν με τη στάση ζωής και τις επιλογές τους ότι υπάρχουν άλλοι δρόμοι – δύσκολοι, αλλά ευχάριστοι και δημιουργικοί.