Υπόδουλοι

Την στάση της ΝΔ στο νομοσχέδιο που ψηφίζεται το βράδυ (Σάββατο 24/10) που αφορά την «τάξη» που θέλει να βάλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξάρτητων Ελλήνων στο «τηλεοπτικό τοπίο» καυτηρίασε σε άρθρο του στην εφημερίδα Δημοκρατία ο Μανώλης Κοττάνης την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου. Μάλιστα στο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρθηκε ο υπουργός επικρατείας Νίκος Παπάς στην ομιλία του ρο βράδυ της ίδιας μέρας στο Εθνικό μας κοινοβούλιο.

* * *

 Το νομοσχέδιο για τις άδειες στην TV και ο ρόλος της αντιπολίτευσης

Παρακολούθησα τις πρώτες αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης για το νομοσχέδιο Παππά και ειλικρινά έχω μείνει ενεός από τη δουλικότητα που επιδεικνύουν απέναντι στο παλαιό κατεστημένο. Και καλά, για τα νεοπαγή κόμματα, που ιδρύθηκαν με ακριβώς αυτήν την αποστολή, δεν εντυπωσιάζομαι - αυτή είναι η δουλειά τους. Αλλά οι βουλευτές της Ν.Δ.;

Αυτοί που εκπροσωπούν το κόμμα το οποίο πρώτο συγκρούστηκε με τη διαπλοκή το 2004 και έχει να καυχιέται γι' αυτήν την πολιτική κληρονομιά του, τσιμουδιά; Τέτοιο κατάντημα; Παρατηρώ την επίθεση στο πρόσωπο του υπουργού Επικρατείας, επειδή θα τολμήσει, υπουργός ών δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, να ορίσει αριθμό τηλεοπτικών αδειών. Είναι πραγματικά εκπληκτικό, αν αξιολογήσει κανείς το ζήτημα από τη θεσμική του διάσταση.

Υπουργός «καναλάρχης» και υπουργός «δικτάτωρ» ο Παππάς, που συμμετέχει σε μια κυβέρνηση η οποία έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και διαθέτει πρόσφατη λαϊκή νομιμοποίηση; Μπα; Και «αρμόδιο» όργανο για τον καθορισμό των αδειών το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, τα μέλη του οποίου υποδεικνύονται από τα κόμματα και όχι από τον λαό; Τι λέτε! Ποιος είναι αυτός που τολμά να υπερασπίζεται πρόσωπα που έχουν ισόβια εξουσία χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση -τους καναλάρχες- και «φτύνει» υπουργούς που έχουν λαϊκή νομιμοποίηση, αλλά όχι ισόβια εξουσία; Για ποιον λόγο τέτοιος «έρωτας» με ένα συμβούλιο το οποίο χλεύαζαν κάποιοι, όταν διορίστηκε προεδρεύουσα η Λίνα Αλεξίου;

Οσοι, βεβαίως, ζήσαμε από κοντά τον «βασικό μέτοχο 1» ξέρουμε καλά γιατί έπιασε ο πόνος το σύστημα για το Ραδιοτηλεοπτικό: Διότι θεωρούν ότι ένα συλλογικό όργανο είναι ευκολότερα χειραγωγήσιμο από ένα μονοπρόσωπο όργανο. Θυμόμαστε καλά τι μάχη δόθηκε, σε οριακή ψηφοφορία, για να αρνηθεί το Ραδιοτηλεοπτικό να δώσει πιστοποιητικό διαφάνειας στους μεγαλοεργολάβους οι οποίοι διεκδικούσαν δημόσια έργα το 2004. Αυτό που ξεπερνά κάθε όριο, όμως, είναι η πεποίθηση κάποιων ότι αγνοούμε πόσο υποκριτικό είναι το ενδιαφέρον τους για τους θεσμούς και τις ανεξάρτητες Αρχές.

Το ξεκαθαρίζουμε, λοιπόν: Ο αριθμός των τηλεοπτικών αδειών δεν είναι θέμα που συνδέεται μόνο με τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Η ποιότητα στην ενημέρωση είναι ζήτημα δημοκρατίας. Οι δίκες και τα σκάνδαλα, που σήμερα τελούν υπό διερεύνηση, δεν «έπαιξαν» ποτέ ούτε ως μονόστηλο στα δελτία ειδήσεων.

Ευθύνες για τη χρεοκοπία δεν έχουν μόνο οι πολιτικοί, αλλά και αυτοί που απέκρυψαν από τον λαό τα σκάνδαλα τα οποία οδήγησαν στη χρεοκοπία. Κατά συνέπεια, αλλού αυτά τα κόλπα. Και για να μην παρεξηγούμαστε: Δεν υπερασπιζόμαστε εδώ τον ΣΥΡΙΖΑ ή τον Παππά. Την κληρονομιά του Κώστα Καραμανλή στηρίζουμε. Θα την υπερασπιστεί κανείς ή θα συνεχιστεί η επίδειξη δουλείας.