Θεσμοί και κόμματα πλάι στους… καναλάρχες!

Με τον νομοσχέδιο που ψηφίστηκε το Σάββατο 24/10 καθώς και με την στάση των θεσμών και κομμάτων στην Βουλή σχολίασε σε άρθρο του ο Γιώργος Χαρβαλιάς στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία» τις 25^ης του Οκτώβρη.

* * *

Είναι απαράδεκτη η σύμπτωση απόψεων του ΕΣΡ με την Ενωση Ιδιοκτητών Τηλεοπτικών Σταθμών

Για να αντιδρούν με τέτοια λύσσα ντόπιοι καναλάρχες, ξεδοντιασμένοι εκδότες, η Κομισιόν (κατόπιν διαβήματος των πρώτων), το απολιθωμένο ΕΣΡ και σύσσωμη η μνημονιακή αντιπολίτευση, με επικεφαλής τον ευαίσθητο σε θέματα... διαπλοκής πρόεδρο Σταύρο, δεν μπορεί, κάτι καλό θα έκανε αυτή η κυβέρνηση. Και, ειδικότερα, ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, που δέχεται τα ομαδικά πυρά όλων των προαναφερθέντων. Δεν ξέρω, λοιπόν, αν πρόκειται για λαμπρό επιστημονικό πόνημα, από πλευράς νομοτεχνικής αρτιότητας, αλλά είμαι βέβαιος ότι το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες κάποιους ξεβόλεψε. Και από αυτής της άποψης είναι σίγουρα θετικό. Το ξεβόλεμα «μιντιαρχών» είναι καλό πράγμα, ειδικά σε αυτή τη χώρα, όπου στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας η επιχείρηση χειραγώγησης της κοινής γνώμης από τα «μεγάλα» κανάλια πήρε διαστάσεις απροκάλυπτης και εξοργιστικής πλύσης εγκεφάλου.

Και αν το νομοσχέδιο του Παππά είναι... αναχρονιστικό, όπως διατείνεται το «κολοβό» ΕΣΡ, τότε συγγνώμη, αλλά αυτοί έχουν μείνει στο φιλί του Παπακαλιάτη! Γιατί δεν είναι δυνατό να τους κόφτει ο περιορισμένος αριθμός στις άδειες και να μην έχουν ασχοληθεί έως σήμερα με τον περιορισμό της νοημοσύνης μας που επιβάλλουν, π.χ., οι γκρίζες μνημονιακές προπαγάνδες ή οι στημένες δημοσκοπήσεις των συστημικών τηλεοπτικών μέσων. Κι όμως. Κουβέντα για τον γκεμπελισμό και τσιμουδιά για τα αίσχη των «γκαλοπατζήδων» (που συνεχίζουν άλλωστε απερίσπαστοι το έργο τους και σήμερα...). Τα στραβά μάτια και για την ξεδιάντροπη τηλεοπτική προπαγάνδα την περίοδο του δημοψηφίσματος. Υστερα από βροχή καταγγελιών, αξιώθηκαν να ζητήσουν «μερίδια κάλυψης» του «ναι» και του «όχι» από τα κανάλια και να τα παραθέσουν νέτα-σκέτα στη Βουλή, χωρίς σχόλια (σ.σ.: αλήθεια, με εκείνο το «μεγάλο» κανάλι που αρνήθηκε να παραδώσει στοιχεία, τι απέγινε;).

Το ΕΣΡ, λοιπόν, υπό τη σημερινή του σύνθεση τουλάχιστον, είναι προδήλως ακατάλληλο για να εκφέρει γνώμη και ορθώς δεν ερωτήθηκε για το νομοσχέδιο. Γιατί αν κρίνουμε από τις αιτιάσεις που προέβαλλε, πέραν της... αναχρονιστικότητας, είναι και ο ελάχιστος εγγυημένος αριθμός εργαζόμενων! Σφάλμα, είπαν οι... σοφοί του ΕΣΡ, γιατί αυτό «αποτελεί παρέμβαση και στρέβλωση της ελεύθερης αγοράς»! Θα προτιμούσαν δηλαδή να βγαίνουν τα κανάλια στον αέρα με μια ντουζίνα εργαζομένους. Οι ίδιοι που θα «σπικάρουν» και θα μοντάρουν, θα πλένουν και θα σφουγγαρίζουν! Κι αν χρειαστεί, θα κοιμούνται in house. Σε κουκέτες...

Απίθανα πράγματα από (υποτίθεται) ειδήμονες που στελεχώνουν ακόμη μία άχρηστη «ανεξάρτητη Αρχή» και να σκεφτεί κανείς ότι θα είναι αυτοί οι ανεκδιήγητοι δυστυχώς που στο πέρας της διαδικασίας αδειοδότησης πάλι θα έχουν τον τελευταίο λόγο (σ.σ.: να κάτι που δεν φρόντισε να αλλάξει ο Νίκος Παππάς).

Αλλά ας πάμε στην ουσία του πράγματος: Φυσικά και είναι ορθό να διασφαλίζεται ένας μίνιμουμ αριθμός εργαζομένων σε ένα κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας. Και προφανώς οι άδειες πρέπει να είναι περιορισμένες σε αριθμό. Αν θέλει κάποιος να παρακολουθήσει πώς το κάνουν οι πιγκούινοι, υπάρχουν και τα συνδρομητικά κανάλια. Εδώ μιλάμε για τηλεόραση ελεύθερης πρόσβασης, από μικρούς και μεγάλους, έως το τελευταίο χωριό της Ελλάδας. Που πρέπει να ελέγχεται ως προς το περιεχόμενο προγράμματος από θεσμικές Αρχές και όχι να αποφασίζουν οι καναλάρχες αν θα μεταδίδουν ζωντανά τις... αναχαιτίσεις στο Αιγαίο επειδή «φέρνουν τηλεθέαση».

Λογική επίσης ακούω την πρόβλεψη για διαφάνεια στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, καθώς και την πιστοποιημένη ικανότητα χρηματοδότησης τέτοιων μέσων χωρίς θαλασσοδάνεια.

Το νοικοκύρεμα αυτού του είδους είναι απολύτως αυτονόητο και δεν στρέφεται κατά συγκεκριμένων φυσικών προσώπων ή επιχειρηματικών οικογενειών, αλλά στοχεύει να χτυπήσει διαχρονικές πρακτικές ασυδοσίας και διαπλοκής. Η τηλεόραση είναι πολύ ακριβό σπορ και δεν βγαίνει με δανεικά κι αγύριστα, ιδίως σε περίοδο Μνημονίου. Από δω και μπρος, απαιτούνται ίδια κεφάλαια, κυρίως όμως συμμόρφωση με τους κανόνες μιας ευνομούμενης αγοράς. Προσωπικά δεν βρίσκω τίποτε το παράλογο σε αυτό.

Από κει και πέρα, με τη θλιβερή εξαίρεση του ΕΣΡ, δεν μου κάνει καμία απολύτως εντύπωση ποιοι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου έσπευσαν να πρωτοστατήσουν στον... «ανένδοτο» υπέρ των καναλαρχών. Να είστε βέβαιοι ότι θα ακολουθήσουν και «συνταγματολόγοι» σαν και αυτούς που έτρεξαν να υπερασπιστούν τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου στα ειδικά δικαστήρια. Και πάλι καμία έκπληξη. Μοναδική απορία: η σπουδή της επίσημης Ν.Δ. να συνταχθεί στο πλευρό της... δοκιμαζόμενης διαπλοκής πού ακριβώς οφείλεται; Θεωρούν ότι αυτό αποτελεί λαϊκή απαίτηση;..