Ένα από τα κακά που μας έκανε

Την εποχή που προσπαθούσε να βάλει την Ελλάδα στο ΔΝΤ ο κ Παπανδρέου γυρνούσε σ’ όλο τον κόσμο κι έλεγε διάφορα για την Ελλάδα και τους κατοίκους της (όλους εμάς). Έλεγε πως κυβερνά ένα κράτος διεφθαρμένων, μιλούσε για Τιτανικό.
Κι έχουμε τώρα τ’ αποτελέσματα αυτής της διαπόμπευσης. Της άδικης διαπόμπευσης.
Στο Channel 4 χθες το βάδυ έκανε πρεμιέρα το «Go Greek for a week». Ενα νέο τηλεπαιχνίδι που έχει ως πηγή έμπνευσης την κρίση της ελληνικής οικονομίας. Το προκλητικό τηλεπαιχνίδι φιλοδοξεί να καταδείξει τις παθογένειες του ελληνικού συστήματος που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της οικονομικής αβύσσου.
Σύμφωνα με το δίκτυο, τρεις οικογένειες Βρετανών θα ζήσουν ως Έλληνες, απολαμβάνοντας για μια εβδομάδα τη γενναιοδωρία του ελληνικού κράτους όσον αφορά τη φορολογία, το συνταξιοδοτικό και γενικά τις συνθήκες εργασίας, προσπαθώντας ταυτόχρονα να εξασφαλίσουν βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Βέβαια αν δεν δεις το αποτέλεσμα δεν μπορείς να κρίνεις όμως ειδικά ο τίτλος του τα λέει όλα.
Μήπως αυτές οι παθογένειες που θέλει να δείξει είναι ακριβώς η δημοκρατικότητα του Ελληνικού κράτους και καυτηριάζονται οι κατακτήσεις των εργαζομένων στην Ελλάδα; Όπως πχ πως οι κομμωτές ανήκουν στα βαρέα κι ανθυγιεινά;
Ήταν η αιτία να δουν ακόμη και τον «Ζορμπά» με άλλο μάτι. Τωρα βλέπουν πιο πολύ πως γλεντούσε και έπινε και ξεχνούν την οργανοτηκότιτά του στο τέλος της ταινίας. Ξεχνούν την καλοσύνη του και το πόσο συμπονούσε τους αδύναμους. ΄Η μάλλον τους έκανε (ως τώρα 8/11 12:00 το μεσημέρι)ο πρωθυπουργός μας να μη τα βλέπουν μια που μόλις κατάφερε να μας ρίξει στο δόκανο άρχισε να λέει προ όλους εμάς ως άλλος Αρτέμης Μάτσας: «Οι γερμανοί είναι φίλοι μας». Ο άξιος υπηρέτης της υποκριτικής τέχνης το έλεγε αυτό κι αν θυμηθούμε στις ηρωικές ταινίες του η αμέσως επόμενη σκηνή είναι σκηνή εκτέλεσης.
Ξεχνά ο νυν πρωθυπουργό μας ή μάλλον δε θέλει να θυμάτε την υπόθεση της «Σίρλεϊ Βαλεντάιν». Ενός θεατρικού έργου του 1988, του θεατρικού συγγραφέα Will Russell.
Του ίδιου που έγραψε και τα «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» (1980) και «Δεσμοί Αίματος» (1981). Η υπόθεσή της;
Η Σίρλεϊ Βαλεντάιν είναι 42 χρόνων, σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών. Μόνη φιλοδοξία της είναι το δείπνο του συζύγου της να βρίσκεται στο τραπέζι στην ώρα του κάθε βράδυ. Συνομιλεί καθημερινά με τον τοίχο της κουζίνας, απολαμβάνοντας γουλιά γουλιά ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Ονειρεύεται τόπους μακρινούς, όπου θα αντικρίζει τα σταφύλια να κρέμονται στο κλήμα τους. Κάποια στιγμή, η φεμινίστρια φίλη της κερδίζει ένα ταξίδι για δύο στην Ελλάδα και της προσφέρει τα εισιτήρια. Η Σίρλεϊ κάνει την εσωτερική της επανάσταση και παίρνει την απόφαση να ζήσει το όνειρό της σε μια άγνωστη χώρα. Εκεί γνωρίζει έναν Έλληνα, τον Κώστα, που τη βοηθά να νιώσει τόσο ζωντανή, ώστε θέλει να ξεχάσει το δρόμο της επιστροφής...
Ίσως αυτή η ιστορία είναι και ο λόγος που μας μισούν οι Βόρειοι. Μια που όλες οι γυναίκες τους θέλουν να ήταν (να γίνουν πιο καλά) μια Σίρλεϊ Βαλεντάιν

Πηγή: http://www.ert.gr/index.php/eidiseis/diethni/europe/34297-2011-11-08-07-10-37.html