Δώρα, δωράκια, χορηγίες

Το πως το βλέπει ο μέσος Έλληνας το σκάνδαλο της Novartis στην Ελλάδα περιγράφει πολύ σωστά, θα έλεγα, ο Τάσος Παππάς σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της Τρίτης 13 Φεβρουαρίου

* * *

Δεν ξέρω αν τα επιτελεία της κυβέρνησης και των κομμάτων παρακολουθούν με κάποιο τρόπο την αντίδραση τμημάτων της κοινωνίας για το θέμα που έχει ξεσπάσει με τη Novartis. Καλό είναι πάντως να το κάνουν μπας και συνειδητοποιήσουν ότι πολλοί πολίτες θεωρούν δεδομένα ορισμένα πράγματα, υποψιάζονται βασίμως άλλα και όσοι είναι απογοητευμένοι έχουν προεξοφλήσει το αποτέλεσμα.

Νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτοικος αυτής της χώρας που να πιστεύει ότι δεν έχουμε σκάνδαλο. Η κυρίαρχη εντύπωση είναι ότι το καθεστώς της μίζας έχει εγκαθιδρυθεί εδώ και πολλά χρόνια και διαιωνιζόταν με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Γιατροί, διοικητές νοσοκομείων, στελέχη υπουργείων και οργανισμών ήταν στο κόλπο και αβγάτιζαν το εισόδημά τους με παράνομες πρακτικές.

Οι επιχειρήσεις έδιναν «δώρα» σε όσους είχαν κομβικές θέσεις στον μηχανισμό, «δωράκια» στους από κάτω για να κλείνουν στόματα και χορηγίες σ’ εκείνους που αναλάμβαναν με επικοινωνιακές επιθέσεις να καλλιεργούν κλίμα στην κοινωνία για την αναγκαιότητα της μιας ή της άλλης απόφασης που είχε σχέση με τη διακίνηση και την τιμολόγηση φαρμάκων.

Δεν πιστεύουν επίσης ότι όλο αυτό το σύστημα συντηρήθηκε χωρίς τη συμμετοχή υψηλόβαθμων παραγόντων της πολιτικής. Δεν είναι δυνατόν, χωρίς την εμπλοκή στη χειρότερη περίπτωση ή την αβλεψία πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων στην καλύτερη περίπτωση, να χτιστεί και να μακροημερεύσει ένα τόσο εκτεταμένο δίκτυο διαφθοράς. Ούτε μπορούν σήμερα να πείσουν κανέναν όσοι εμφανίζονται έκπληκτοι.

Παλιότερα, από διαφορετικές θέσεις είχαν ζητήσει να πέσει άπλετο φως. Με ερώτησή της το 2011 η Ντόρα Μπακογιάννη ως αρχηγός της Δημοκρατικής Συμμαχίας καλούσε τον τότε υπουργό Υγείας Αν. Λοβέρδο να απαντήσει σε τρία ερωτήματα για τον χώρο των φαρμάκων:

«Πώς και ποιοι διασφάλιζαν επί σειρά ετών την ‘‘ομαδική τύφλωση’’ όλων όσοι είχαν την ευθύνη για τις σχετικές αγορές με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζεται το πραγματικό κόστος των αγοραζομένων; Ποιοι πλούτισαν παράνομα από την υπόθεση αυτή και το κράτος προτίθεται να κινήσει διαδικασίες επιστροφής του παράνομου αυτού πλούτου; Ποιοι είναι οι ‘‘ενδιάμεσοι’’ στους οποίους αναφέρθηκε ο υπουργός κ. Λοβέρδος;» (από την εφημερίδα Documento).

Την ερώτηση υπέγραφε και ο Λ. Αυγενάκης που είχε ακολουθήσει την κ. Μπακογιάννη στην εκτός Ν.Δ. προσπάθειά της για αυτόνομο ρόλο στην πολιτική ζωή. Σήμερα ο ίδιος άνθρωπος με άλλη βεβαίως ιδιότητα (γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ.) υποδύεται τον ανήξερο ή μάλλον προσποιείται τον θιγμένο.

Σε εκδήλωση του κόμματός του στην Κω είπε ότι «το μόνο σκάνδαλο που αποδεικνύεται μέχρι στιγμής είναι οι παρακρατικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Στοχοποιούν κορυφαία στελέχη της παράταξής μας για να τραυματίσουν την ενότητά μας, νομίζοντας έτσι ότι θα κερδίσουν λίγο χρόνο παραμονής στην εξουσία. Ο χρόνος τους τελείωσε με όσους ‘‘κουκουλοφόρους μάρτυρες’’ και να φέρουν»!

Τι μεσολάβησε ξέρουμε. Ο κ. Αυγενάκης, λάβρος κατά του Λοβέρδου το 2011 για την «ομαδική τύφλωση» και για τα τρωκτικά που λυμαίνονταν τον χώρο, τώρα είναι στέλεχος της Ν.Δ. και οφείλει να υποστηρίξει τα περί σκευωρίας.

Συμπερασματικά: Σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει εδραιωθεί η αντίληψη ότι και σκάνδαλο υπάρχει και εμπλοκή, σε κάποιο βαθμό, πολιτικών έχουμε. Αν όμως κερδίσει έδαφος η άποψη «να δείτε που θα πέσουν στα μαλακά οι υψηλά ιστάμενοι και θα την πληρώσουν οι δευτεραγωνιστές», τότε θα πρόκειται για ήττα πρώτου μεγέθους του πολιτικού συστήματος. Φοβάμαι, δύσκολα αναστρέψιμη.