Τα συμπεράσματα από τη συζήτηση στη Βουλή

Το «πώς είδε» στη συνεδρίαση της Τετάρτης στη Βουλή για τη Novartis, τελείωσε νωρίς το πρωί της Πέμπτης, περιγράφει ο Δημήτρης Ριζούλης σε άρθρο του στo site της εφημερίδας «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» με τον ίδιο τίτλο το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου.

* * *

Τελικά τι έμεινε από τη μαραθώνια συνεδρίαση της Βουλής για τη Novartis; Η ψύχραιμη αποτίμηση της επόμενης ημέρας οδηγεί σε πολιτικά κυρίως συμπεράσματα, αφού ελάχιστα νέα στοιχεία ήρθαν στο φως.

1. Το βασικότερο όλων είναι ότι η πολιτική ζωή του τόπου φορτίζεται επικίνδυνα και αρχίζει να θυμίζει την εποχή της μεγάλης πόλωσης του σκανδάλου Κοσκωτά. Βεβαίως, στη συγκεκριμένη υπόθεση υπάρχει ένα υπαρκτό σκάνδαλο που όλοι παραδέχονται, ενώ η συνδρομή του FBI τού δίνει σοβαρότερες διαστάσεις. Επομένως, όσο κι αν μοιάζει με πολιτικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών, τα στοιχεία που ήδη υπάρχουν διαχωρίζουν αυτό το σκάνδαλο από κάθε άλλο που ερευνήθηκε στο παρελθόν.

2. Εφόσον υπάρχει σκάνδαλο, υπάρχουν σαφέστατα και πολιτικές ευθύνες. Το παραμύθι «μαζί τα φάγαμε» μπορεί να βόλεψε τους διεφθαρμένους του παρελθόντος, όμως δεν πείθει κανέναν. Οφείλει η Βουλή να εντοπίσει τις ευθύνες ή τις παραλείψεις, ασχέτως αν οδηγηθούν οι εμπλεκόμενοι στη φυλακή. Να μάθουμε ποιοι έφταιγαν, ποιοι λαδώθηκαν (αν λαδώθηκαν), ποιοι δεν πήραν χαμπάρι το πάρτι που στήθηκε πίσω από την πλάτη τους, ποιοι υπέγραφαν χωρίς να καταλαβαίνουν τις συνέπειες της πράξης τους. Δεν μπορεί και σε αυτή την περίπτωση κανένα πολιτικό στέλεχος, κανένας υπουργός να μην ευθύνεται για την κλοπή του πλούτου των Ελλήνων πολιτών. Οφείλουν να τους βρουν και, αν δεν υπάρχουν στοιχεία για να τους βάλουν φυλακή ή έχουν παραγραφεί οι ευθύνες τους λόγω του γνωστού νόμου-ντροπή, να αντιμετωπίσουν την απαξίωση και τη χλεύη του λαού.

3. Η οργή, οι φωνές, οι απειλές και οι τσαμπουκάδες των εμπλεκομένων σε καμία περίπτωση δεν βοήθησαν την προσπάθεια να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Είναι δικαιολογημένες η ταραχή και η συναισθηματική έξαρση καθένα που κατηγορείται, όμως όταν κάποιος χάνει την ψυχραιμία του φαίνεται στα μάτια της κοινής γνώμης ένοχος. Αντίθετα, εμπλεκόμενοι που ήταν συγκροτημένοι και ήρεμοι κέρδισαν τις εντυπώσεις.

4. Το ΠΑΣΟΚ απέφυγε και πάλι να τοποθετηθεί και επέλεξε το άκυρο, παρότι κραύγαζε «Ολα στο φως». Αστεία η στάση του! Το... γνωστό ΠΑΣΟΚ, δηλαδή.

5. Η Χρυσή Αυγή συνέχισε τους χαμηλούς τόνους, παρότι το θέμα της συζήτησης ήταν ιδιαίτερα αβανταδόρικο. Ηταν σαν να ήθελε να περάσει απαρατήρητη η παρουσία της στη Βουλή και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό το τελευταίο διάστημα.

6. Πολλοί ομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν ιδιαίτερη αμηχανία. Ενας, για παράδειγμα, είπε πάνω από πέντε φορές: «Για κανέναν δεν λέμε ότι είναι ένοχος». Είχε προφανώς μεγάλο άγχος... Δεν είναι και λίγο να παραπέμπεις δύο πρώην πρωθυπουργούς και οκτώ υπουργούς. Το πολιτικό βάρος είναι μεγάλο.

7. Τσίπρας και Μητσοτάκης μπορεί να συγκρούστηκαν, όμως όχι με την ένταση του παρελθόντος. Και οι δύο κράτησαν αρκετές αποστάσεις μιλώντας πολιτικά και όχι επί της ουσίας.

8. Ο Παπαγγελόπουλος, παρότι έχει όλο το βάρος της υπόθεσης πάνω του, ήταν ιδιαίτερα ήρεμος και νηφάλιος. Κάτι θα ξέρει...

9. Το χάος της ψηφοφορίας με τις δέκα κάλπες και τον πραγματικό χαμό που έγινε με τη διαδικασία ήταν θλιβερό θέαμα για τη δημοκρατία μας και τον κοινοβουλευτισμό.

10. Η επιλογή της Ν.Δ. να απέχει και προφορικά να δηλώσουν οι βουλευτές της «Ναι στην προανακριτική» δεν ήταν σοβαρή. Ενα μεγάλο κόμμα δεν μπορεί να λειτουργεί με τέτοια τερτίπια. Απείχε, αλλά... δεν ήθελε να το πει. Η υπόθεση της κάθαρσης είναι πολύ σοβαρή για φθηνά επικοινωνιακά τρικ.

Είμαστε λοιπόν επισήμως από χθες στην πολιτική δίνη της Novartis. Αξίζουν αυτή η περιπέτεια και ο δηλητηριασμός της κοινής γνώμης; Προφανώς αξίζουν, αν και θα μπορούσε να είχαν αποφευχθεί πολλά λάθη της κυβέρνησης. Αρκεί τίποτα να μη μείνει κρυφό και να οδηγηθούμε στην αλήθεια. Είτε με την αθώωση των εμπλεκόμενων πολιτικών (που θα γίνουν ήρωες) είτε με την απόδοση ευθυνών.

Η χώρα καταστράφηκε από τη διαφθορά και τη συγκάλυψή της. Ο λαός δεν ανέχεται άλλα σκάνδαλα χωρίς ενόχους. Ακόμα κι αν πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω και να συγκλονιστεί το πολιτικό σύστημα, η έρευνα πρέπει να προχωρήσει. Τα κόλπα περί «θεσμικής εκτροπής» και «περιπέτειας για τη δημοκρατία» είναι αστειότητες όσων τόσα χρόνια ήθελαν να κρύβονται πίσω από τα προκλητικά προνόμιά τους και την ένοχη σιωπή των συναδέλφων τους