Τριάντα χρόνια πριν και σήμερα, σαν σήμερα

Σαν σήμερα πριν τριάντα χρόνια, πω πωωωω μια ζωή, πρωτοβγήκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Πιτσιρικάς τότε στα δεκατρία μου θυμάμαι το παλμό στην τελευταία προεκλογική (προν τις εκλογές) συγκέντρωση του Ανδρέα την Παρασκευή 16 στο Σύνταγμα.
Θυμάμαι σαν τώρα το ξενύχτι στο εκλογικό κέντρο του ΠΑΣΟΚ με τον ύμνο
του και τα τραγούδια απαγορευμένα σήμερα από τους συνθέτες όπως ο Ηλίας Ανδριόπουλος και τα παιδιά τους όπως η Μυρτώ Λοϊζου. Και πολύ καλά κάναν.
Θυμάμαι και την αφίσα της ΝΔ του Γεωργίου Ράλλη που δεν ήθελε Ου στις συγκεντρώσεις του. Το πανηγυρικό κλίμα της Δευτέρας να ψήνουμε αρνιά στις πλατείες, να σκίζουμε τις αφίσες της ΝΔ και του Γεωργίου Ράλλη που γράφανε «Εμπρός ΝΔ!». Και τους χορούς με τους φίλους μου τον Μπαμπη, τον Κώστα, τον άλλο Κώστα την μετέπειτα κουμπάρα μου Μαρία και την αδικοχαμένη Θωμαή. Κι άλλους ήταν όλο το χωριό εκεί μια που το ΠΑΣΟΚ πήρε πάνω από 60%. Σε 800 ψηφοφόρους
Βέβαια αυτό το ΠΑΣΟΚ κράτησε μέχρι το 1996 που πέθανε ο Ανδρέας. Μετά άρχισε η αποδόμηση πρώτα του Ανδρέα και του μετά του ΠΑΣΟΚ. Του χρεώνουν του Ανδρέα μεγάλο ποσοστό της υπαιτιότητας για την σημερινή κρίση. Μη πω όλη. Ξεχνώντας βεβαίως τα swaps του Σημίτη και την είσοδό μας στην ομάδα του euro χωρίς να το αξίζουμε (τελευταία άκουσα πως παραιτηθήκαμε ακόμη μια φορά μ’ αυτό το αντάλλαγμα απο τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας όφειλε πάλι μετά την επανένωσή της η Γερμανία), το χρηματιστήριο, την πρόσκληση του Σαμαρά στους βορειοηπειρώτες και τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Έκλεισε και τα δυο κομματικά έντυπα την «Εξόρμηση» και τον «Αγωνιστή» δείχνοντας σαν κομματικά έντυπα αυτά που βγάζει το MEGA με σειρά εναγκαλισμού Έθνος, Το Βήμα, Τα Νέα, Ελευθεροτυπία η πιο χαλαρή. Έτσι το ΠΑΣΟΚ έγινε το μονό αριστερό κόμμα (έτσι έλεγε και λέει πανάθεμά το) που δεν είχε έντυπο εκδιδόμενο από τα σπλάχνα του
Οι τελευταίοι (οι Ολυμπιακοί αγώνες) ήταν ιδέα του Ανδρέα θα μου πείτε. Αλλα ο άνθρωπος ήθελε να προβάλει μέσω της διεκδίκησης των αγώνων του 2004 της ιδέα του Κων/νου Καραμανλή της μόνιμη διεξαγωγή των αγώνων στον τόπο που γεννήθηκαν.
Και τί κατάφερε ο Σημίτης; Να δώσει την πρωτοκαθεδρία στην κ. Γιάννα να τους πάρουμε τους αγώνες, ο Θεός ξέρει με ποιόν τρόπο, και να βάλει ταφόπλακα στην οικονομία της Ελλάδος.
Αλήθεια αν ακούσουμε τον ύμνο του ΠΑΣΟΚ, τι ισχύει σαν όραμα δηλαδή για το επίσημο ΠΑΣΟΚ του ’96 και μετά; ΤΙΠΟΤΕ. Ίσως γι’ αυτό ο ύμνος ακουγόταν όλο και λιγοτερο.
Να μη πω για το ΠΑΣΟΚ του Giorgos που μας κυβερνά σήμερα (τραγική ειρωνεία ΓΙΟΥ του Ανδρέα.)
Γι’ αυτό πιστεύω πως η σημερινή εκδήλωση της οποίας την αφίσα βάζω δίπλα στις 7 το απόγευμα στη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20.
Με θέμα

30 Χρόνια από τις 18 Οκτωβρίου 1981

Από την ΑΛΛΑΓΗ στην ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Η πολιτική χρεοκοπία και ο δρόμος για τη λαϊκή
μεταπολίτευση.
Αυτά περίμενε ο λαός (όλος ο λαός) τόσο απ τον Σημίτη που ήταν δίπλα στον Ανδρέα κατά την συνέντευξη για την διακήρυξη της «3ης του Σεπτέμβρη» όσο και από τον ΙΔΙΟ ΤΟΥ τον γιο;