Το 2019 η Ελλάδα μπαίνει σε «νέα ιστορική περίοδο»

Ξεκινώ να διαβάζω το άρθρο του Βασίλη Βασιλικού στην «Νέα Σελίδα» της Κυριακής 13 Μαϊου. Ο τίτλος του; «Υιοθετήσαμε τη γλώσσα της αυτοκρατορίας».

Η Μεταπολίτευση είναι μια λέξη – ένας όρος καλύτερα σαν την μαστίχα: άλλος την τραβάει ως το 1979, άλλος ως το 1989, ένας τρίτος ως το 1999 (κρίση Χρηματιστηρίου) κι άλλος ως το 2009 κι εκεί σταματά, γιατί αρχίζει το μεγάλο κραχ.

Κι ενώ στο υπόλοιπο άρθρο του θα ασχοληθεί με τα περιοδικά του life style των περασμένων δεκαετιών και τον Πέτρο Κωστόπουλο που «ξεβλάχεψε την Ελλάδα» εγώ έμεινα σ’ αυτό το απόσπασμα που με εντυπωσίασε.

Και καλά το 1999, το γράφει άλλωστε, είχαμε το «μεγάλο κόλπο» του Χρηματηστηρίου. Όπως και το 2009 είχαμε τις εκλογές με τις οποίες εκλέξαμε τον ΓΑΠ ο οποίος πρόδοσε την Ελλάδα στέλνοντάς μας στα «νύχια του ΔΝΤ» δημιουργόντας ουσιαστικά την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας.

Το 1989, μετά από λίγη σκέψη, θυμήθικα το «Βρώμικο ‘89». ΤοΒιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου που αναφέρεται στις εκλογές τις 18ηςΙουνίου, και την συγκιβέρνηση ΝΔ – ΣΥΝ τον επόμενο μήνα. Τα γεγονότα τα θυμάμαι κι εγώ, όπως τα έχω ζήσει σ’ ένα χωριό με την πόλωση και τα «κομματικά πάθη» σε μέγιστο σχεδόν βαθμό. Δεν γράφω τώρα άλλα, γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου.

Το 1979 όμως τι έγινε; Να το αναφέρει ο κ. Βασιλικός κάτι σπουδαίο θα έγινε. Μετά από μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, ανακάλυψα πως στις28 Μαϊου αυτής της χρονιάς υπέγραψε ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής στο Ζάππειο Μέγαρο τη συμφωνία πλήρους ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Οι διαπραγματεύσεις είχαν αρχίσει το 1976 και ολοκληρώθηκαν τον Μάιο του 1979. Η συμφωνία επικυρώθηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο, ένα μήνα αργότερα, στις 28 Ιουνίου του 1979.

Βέβαια πλήρες μέλος γίναμε το 1981, αλλά το 1979 δρομολογήθικε  η πορεία αυτή της Ελλάδας. Προς την καταστροφή και την χρεοκοπία όπως αποδείχτηκε 40, και κάτι, χρόνια μετά.

Τώρα; Το 2019 τι ιστορικό θα γίνει;

Τελειώνει νομίζω η μεταβατική αυτή περίοδος. Από το τέλος της Μεταπολίτευσης, όπως την ορίζει ο κ Βασιλικός, ως την καθαρά Μεταπολιτευτική περίοδο. Και πράγματι βλέπουμε σημάδια πως κάτι νέο ξεκινά. Κι αυτό γιατί τελειώνει ουσιαστικά η περίοδος των μνημονίων τον Αύγουστο. Και τελειώνει γιατί έτσι θέλουν οι δανειστές μας κι από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Δεν ξέρω αν θα είναι καλύτερη ή χειρότερη η καινούρια περίοδος της Ελλάδας.

Πάντως θετικά σημάδια υπάρχουν. Χρεοκόπησαν και χρεοκοπούν κάποιοι «κακοί επιχειρηματίες». Κι αυτό γιατί δεν μπορούν πλέον να πάρουν τα δάνεια που έπαιρναν χωρίς εγγυήσεις. Σ’ αυτή την κατηγορία είναι οι Μπόμπολας, Μαρινόπουλος, Ψυχάρης.

Και κάποιοι έχουν μπλεξίματα με την δικαιοσύνη  όπως ο Μαρινάκης. Που είναι ακόμη εμπλεκόμενος με την υπόθεση του Noor 1. Κι αυτό παρά την προσπάθεια των εφημερίδων του, πολιτικών του φίλων ίσως και μέρους δικαστικών να τον απεμπλέξουν.

Προσπαθούν να διαλευκάνουν, όπως φαίνεται πάλι γιατί μπορεί να είναι και σκευωρίες, διάφορα σκάνδαλα. Όπως στην υγεία, της Novartis, με τις διάφορες offshore. Ή τα διάφορα «μικρολογία» που ταΐστηκαν από το σύστημα για να «φάνε» περισσότερα αυτοί που το αποτελούσαν.

 Βέβαια είναι κι ο παράγοντας δικαιοσύνη που κάνει ότι μπορεί να βγάλει όσο πιο «καθαρούς» μπορεί τους καταχραστές δημοσίου χρήματος που οδηγούνται σ’ αυτή. Βλέπε Μαντέλης ή Λιακουνάκος.

Και δεν είμαι νομικός να πω πώς φταίει η δικαιοσύνη για τις αποφάσεις αυτές, ίσως να μην «δέσανε καλά τις υποθέσεις» κι αυτοί που τους έστειλαν να δικαστούν. Έτσι ο Άκης ακόμη περιμένει να περάσει και κάποιος άλλος τις πύλες της φυλακής, μια που δεν είναι ο μοναδικός «που έβαλε το δάχτυλο στο μέλι».