Μου έγιναν μερικές παρτηρήσεις από φίλους για την ομοφυλοφοβία και την ομοφυλολατρεία που έγραψα χθες σε συνδυασμό με τις κρίσεις μου. Το κάκιστα και το κακώς
Για πολλά χρόνια δεκαετίες θα έλεγα στον κινηματογράφο, που ήταν λαϊκό θέαμα οι ομοφυλόφιλοι ήταν γραφικές προσωπικότητες. Έτσι πέρασε και στον λαό και λοιδορούσαν όσους αποκαλυπτόταν. Πάντα όμως υπήρχαν φήμες για γνωστούς ανθρώπους αλλά οι φήμες αυτές ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν ωε και τον θάνατό τους.
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται στην tv ως απλοί άνθρωποι αλλά κυρίως στα κουτσομπολίστικα ως κοινό γνώρισμα ορισμένων επαγγελματιών.
Έτσι υπήρξε σιγά σιγά απομυθοποίηση και όλοι οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες για τον πολύ κόσμο έχουν το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό.
Είμαι της άποψης πως δεν μας ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του. Όσο μ’ ενδιαφέρει αν είναι ετεροφυλόφιλος, όχι η σχέση του, άλλο τόσο μ’ ενδιαφέρει και αν είναι ομοφυλόφιλος.
Ως προς τη σχέση του τώρα. Και βέβαια μ’ ενδιαφέρει αν είναι ατάλαντη τραγουδίστρια και ο μεγαλοεπιχειρηματίας την κάνει πρώτο όνομα γιατί με εντολή του προβάλλονται συνέχεια τα σουξέ της. Φυσικά μ’ ενδιαφέρει αν ο τάδε δικηγόρος παίρνει πολλές καλλιτεχνικές υποθέσεις γιατί είναι με την δείνα ηθοποιό. Έτσι με ενδιαφέρει αν ο επιτυχημένος δημοσιογράφος είναι επιτυχημένος γιατί είναι με τον σπουδαίο πύργο και του δίνει ειδήσεις ή ο ποδοσφαιριστής είναι στην ομάδα για την προσφορά του στο γήπεδο κι όχι στο κρεβάτι του προπονητή του.
Τα παραδείγματα είναι τελείως τυχαία και δεν έχω κανέναν και καμιά στο μυαλό μου.
Δε μ’ ενδιαφέρει εννοούσα αν ένας κυνήγα άντρες ή γυναίκες όπως αντίστοιχα και για μια γυναίκα. Αν δεν προκαλεί την αισθητική μου (κι όχι μόνο) δεν μ’ ενοχλεί καθόλου.
Άλλωστε πάντα υπήρχαν αξιοπρεπείς (ετεροφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλοι) που κάνουν την όποια δουλειά τους. Όπως αντίστοιχα και το αντίθετο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου