Χημική δημοκρατία

Άρθρο του κ. Παντελή Μπουκάλα την περασμένη Πέμπτη (16/6) στην «Καθημερινή» (με τον ίδιο τίτλο που αναφέρετε στα γεγονότα της προηγούμενης ημέρας. Χαρακτηρίζοντας το πολίτευμα μας και την κυβέρνηση όπως τους αξίζει

* * *

Ενας φράχτης από σίδερο και πλεξιγκλάς, εισηγμένος από τη Γαλλία και όχι μεταφερμένος από τον Εβρο, να αποκλείει τη Βουλή, θαρρείς και η Βουλή είναι ένα σκέτο κτίριο, με ωραία γραφεία διανομής προνομίων και απολαβής τους (και για να μη μας πιάσει πάλι η ομφαλοκεντρική μας γκρίνια, αυτά δεν «γίνονται μόνο εδώ»: οι επίσης αποκλεισμένοι από αγανακτισμένους Καταλανοί βουλευτές χρειάστηκαν ελικόπτερο για να φτάσουν στη δική τους Βουλή). Δεκάδες μπλόκα των αστυνομικών σε όλους τους δρόμους γύρω από το Σύνταγμα, για να εμποδίζουν την πρόσβαση των πολιτών. Και μπλόκα «Αγανακτισμένων», με στόχο να εμποδιστεί η μετακίνηση των βουλευτών προς το Κοινοβούλιο, των βουλευτών που εξακολουθούν να διατείνονται πως αυτοί είναι οι στυλοβάτες της δημοκρατίας και όχι όσοι τους παραχωρούν προσωρινά το αξίωμα με την ψήφο ή και με την αποχή τους. Σύμβολα όλα τούτα, με τις διαφορές τους, της μπλοκαρισμένης δημοκρατίας μας. Που αναζητεί λύσεις λίγο μέσα - λίγο έξω από τον καταστατικό μας χάρτη.
Η μία από τις «λύσεις» που επέλεξε η πολιτική ηγεσία ήταν και η προσφιλέστερή της: η βία. Για να μη μείνει δίχως ταίρι ο βαρύς κεφαλικός φόρος που αποφάσισε το υπουργείο Οικονομικών, έπεσε βαρύτατος στις κεφαλές των διαδηλωτών και ο... χημικός φόρος, των δακρυγόνων. Ωρα μία το μεσημέρι, μπροστά στον Αγνωστο, και για ασήμαντη αφορμή άρχισε να βρέχει οβίδες και κροτίδες: η χημική δημοκρατία στην αποθέωσή της. Για να τρομοκρατηθεί ο κόσμος, αμάθητος από τέτοια σε ένα μεγάλο τμήμα του, να σαστίσει και να στραφεί το ένα κομμάτι του εναντίον του άλλου. Οτι θα εμφανίζονταν κάποια στιγμή και οι μπαχαλάκηδες δεν ήταν απλώς αναμενόμενο• από την πλευρά των δυνάμεων της τάξεως και των πολιτικών τους προϊσταμένων ήταν προσδοκώμενο, ήταν αυτό που θα τους έλυνε τα χέρια. Γιατί η πλατεία, με την επιμονή της, την αντιβίαιη συμπεριφορά της επί τρεις εβδομάδες και την ικανότητά της να εκτονώνει τις σαφείς αντιθέσεις στο εσωτερικό της, είχε γίνει κάρφος στα μάτια πολλών, και όχι μόνο των κυβερνώντων. Και κάτι έπρεπε να κάνουν.
Αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν είχε αποδειχθεί χειρότερη και από την ανυπόληπτη κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή στον τομέα του σχεδιασμού, ίσως έπαιρνε όρκο κανείς ότι υπήρξε μεθόδευση από την πλευρά της, ώστε, σπέρνοντας προβοκάτορες ή εκμεταλλευόμενη την πρώτη ασήμαντη αφορμή, να ανακαταλάβει την πλατεία και να ξαναστείλει σπίτι τους, χορτασμένους δακρυγόνο και απογοήτευση, τους συνταγματικούς. Ευτυχώς απέτυχε. Οπως και να ’χει όμως, πρέπει να δοθεί κάποια ερμηνεία στα βίντεο, τις φωτογραφίες και τις ουκ ολίγες μαρτυρίες αυτοπτών για κοινή δράση των ΜΑΤ με κουκουλοφόρους. Μια ερμηνεία που θα την οφείλουν όποιοι και αν αναλάβουν τα ηνία στο ναυαγοσωστικό κυβερνητικό σχήμα που προαναγγέλλεται προς εκτόνωση της λαϊκής πίεσης