Γιατί είμαι με την Αργεντινή

Χαλαρά να ξεκινήσουμε ακόμη μια δύσκολη βδομάδα. Στο Μουντιάλ που διεξάγετε αυτή την εποχή συνηθίζουμε οι φίλαθλοι, ανέκαθεν, να θέλουμε να νικήσει κάποια ομάδα για αδιανόητους λόγους. Εγώ επειδή μ’ αρέσει το ελεύθερο ποδόσφαιρο συμπαθώ την Βραζιλία και κάποιες φορές και την Ολλανδία όταν παίζει αυτό που λένε total football. Εποχές Κρόιφ, απ’ότι διαβάζω, και εποχές Γκούλιτ και Φαν μπάστεν όπως τις απόλαυσα
Κατά καιρούς στην ομάδα των συμπαθιών μπαίνουν κι άλλες χώρες που αποδίδουν υπέροχα. ΕΣΣΔ, Δανία, Καμερούν κα
Φέτος μ’ έχει κερδίσει η Αργεντινή. Βασικά λόγω του τεχνικού ηγέτη της ρου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Έχει βάλει την ομάδα να παίζει ουσιαστικά χωρίς άμυνα. Επίθεση, επίθεση, επίθεση,
Η ομορφιά του ποδοσφαίρου δηλαδή. Αλλα μ’ έναν αρχικό τρόπο αφού δεν προσέχει καθόλου τα μετόπισθεν.
Με τον Μαραντόνα είμαι και για τις πολιτικές του θέσεις, Τον έχει «περσόνα νον γκράτα» ο παγκόσμιος δικτάτορας οι ΗΠΑ.
Πήγε στην Κούβα να αποτοξινοθεί και μάλλον τα κατάφερε.
Λέει σε δηλώσεις του πως οι νίκες είναι «Δικές του, του Τσε και του λαού της Αργεντινης» Ναι του Τσε που χτύπησες τατουάζ Ντιέγκο αλλά του Φιντελ (Κάστρο) που σε βοήθησε ν’ αποτοξινωθείς;
Τέλος σαν συμπαράσταση στη χώρα που υποδέχτηκε το 1991 τους δυνάστες του ΔΝΤ και τους είπε όχι πρόσφατα

* * *

Πρώτη μέρα και δεύτερη μέρα των νοκ άουτ αγώνων και οι επιτυχίες μου αντιστράφηκαν τρεις επιτυχίες μια αποτυχία αν βάλουμε και άτυπα την παράταση; τέσσερις
Σήμερα έχουμε
Ολλανδία – Σλοβακία 1
Βραζιλία – Χιλή 1